Hallo,
Ik ben single en weet sinds kort dat ik MS heb. Ik woon op mezelf, heb een baan en ben daarnaast 3e jaar deeltijd student aan de hbo. Ik ben iemand die altijd maar door gaat en eigenlijk vaak mijn lichaam negeerde en gewoon maar door ging. Ondanks dat ik moe was of pijn had. Sliep wel eens in t weekend overdags maar daar bleef t dan ook bij.
Nu ik weet waar mijn vermoeidheid vandaan komt en dat ik MS heb. Wil ik beter voor mijn lichaam zorgen. Het niet meer negeren en gewoon rust pakken. Maar omdat ik alleen ben en dus het hele huishouden naast werk en school op mij neer komt, merk ik dat ik dat moeilijk vind en dus eigenlijk op de zelfde voet door ga.
Ik ben benieuwd of er andere singles zijn die dit herkennen! Ik zou graag weten hoe jullie hiermee om gaan.
Groetjes
Hellen
hoe doen jullie dit,als single met MS?
-
emseflems
-
Billy
Ik ben single, woon alleen met mijn doggie. Had wel niet zo'n druk leven ;). Mij was het wel heel veel werken, maar daar buiten vooral mijn hondjes.
Wil je het vertellen, maar wil je niet afschrikken nu je net weet dat je MS hebt :nee:.
Nu verloopt MS bij niemand hetzelfde, maar ga even uit van je gebrek aan energie zoals je verteld.
Helaas ging het bij mij nogal snel in het begin. Dus werken bleek al heel snel niet meer te gaan, niet fulltime. HH is me tot vorig jaar gelukt, nu heb ik een hulp die voor mij de zware dingen doet zoals bijv. de badkamer.
Ben inmiddels volledig arbeidsongeschikt maar werk wel een paar uurtjes per week in hoeverre mijn agenda en lichaam dit toestaan, dus kan op mijn gemak boodschappen ed doen.
Dus heel hard gezegd, wil je je lichaam de rust geven die het nodig heeft of anders gaat eisen, dan zul je je leven anders in moeten gaan delen en helaas ook dingen die je graag wilt :(.
Nu is een studie bijv. heel belangrijk en zal je graag willen afmaken. Dus kun je hulp in de familie/vrienden vinden zodat het toch mogelijk is hier voor te gaan?
Wil je het vertellen, maar wil je niet afschrikken nu je net weet dat je MS hebt :nee:.
Nu verloopt MS bij niemand hetzelfde, maar ga even uit van je gebrek aan energie zoals je verteld.
Helaas ging het bij mij nogal snel in het begin. Dus werken bleek al heel snel niet meer te gaan, niet fulltime. HH is me tot vorig jaar gelukt, nu heb ik een hulp die voor mij de zware dingen doet zoals bijv. de badkamer.
Ben inmiddels volledig arbeidsongeschikt maar werk wel een paar uurtjes per week in hoeverre mijn agenda en lichaam dit toestaan, dus kan op mijn gemak boodschappen ed doen.
Dus heel hard gezegd, wil je je lichaam de rust geven die het nodig heeft of anders gaat eisen, dan zul je je leven anders in moeten gaan delen en helaas ook dingen die je graag wilt :(.
Nu is een studie bijv. heel belangrijk en zal je graag willen afmaken. Dus kun je hulp in de familie/vrienden vinden zodat het toch mogelijk is hier voor te gaan?
-
Liselotje
Ik ben niet singel maar heb een latrelatie.
Hoe ik ermee omga..tsja..regelmatig teveel doen, en vrienden komen op de laatste plaats :( die zie ik alleen als ik ergens een restje energie over heb.
Hoe mijn leven er normaal uitziet...werken, zorg voor mijn oma, huishouden en mijn vriend in het weekend.
Hoe ik ermee omga..tsja..regelmatig teveel doen, en vrienden komen op de laatste plaats :( die zie ik alleen als ik ergens een restje energie over heb.
Hoe mijn leven er normaal uitziet...werken, zorg voor mijn oma, huishouden en mijn vriend in het weekend.
-
Helly
Wordt voor mij een hele verandering want geef niet graag iets uit handen. Kan misschien bij sommige dingen wel hulp vragen. Maar ben dan ergens weer bang dat ik een belasting voor mensen wordt!
Misschien moet ik ook dingen anders indelen. Prop nu vaak alle huishoudelijke taken in een dag. Met als gevolg dat ik doodmoe ben. Kan het ook verdelen over 2 weekend dagen bijv.
Daarnaast is het ook accepteren dat ik niet alles meer kan. Afgelopen week met n nieuw tv meubel lopen sjouwen. Gevolg branderig,tintelend been met enorme krampen.
Billy inderdaad ik wil echt mijn studie afmaken! Dat is iets waar ik heel lang voor geknokt heb. Ik weet dat iedere ms anders loopt. Erg vervelend voor jou dat t zo snel slechter ging :(.
Misschien moet ik ook dingen anders indelen. Prop nu vaak alle huishoudelijke taken in een dag. Met als gevolg dat ik doodmoe ben. Kan het ook verdelen over 2 weekend dagen bijv.
Daarnaast is het ook accepteren dat ik niet alles meer kan. Afgelopen week met n nieuw tv meubel lopen sjouwen. Gevolg branderig,tintelend been met enorme krampen.
Billy inderdaad ik wil echt mijn studie afmaken! Dat is iets waar ik heel lang voor geknokt heb. Ik weet dat iedere ms anders loopt. Erg vervelend voor jou dat t zo snel slechter ging :(.
-
leeuwtje-nl
Ik ben ook single en weet sinds 5 maanden dat ik MS heb. Ik werkte 32 uur per week, maar mijn contract werd helaas niet verlengd door de ziekte. Maar ook ik ben een enorme doorzetter, negeerde mijn lijf altijd en geef vooral niets, maar dan ook echt NIETS uit handen als ik het ook maar enigszins zelf kan.
En zo zit het eigenlijk nog steeds, maar ik leer er wel anders mee om te gaan. Een echt huishoudelijk type ben ik nooit geweest, maar er zijn natuurlijk dingen die van tijd tot tijd gewoon gedaan moeten worden.
Dat plan ik dus in op een vrije dag ofzo; een dag zonder afspraken geeft mij ruimte om andere dingen te doen. Nu ik geen werk meer heb, voel ik mijn lichaam ook beter aan en kan daar dus iets beter op inspelen. Daar leer ik weer van.
Ook ben ik via revalidatie bezig met ergotherapie en zij helpt mij in te zien hoeveel rust ik na welke activiteit nodig heb. Ik volg een deeltijd HBO studie en kan dat tot nu toe nog goed inplannen. En als ik te moe ben, blijft mijn huishouden gewoon nog een weekje wachten. :D
Voor mij is het nog goed te doen, en als het écht niet gaat, dan wil ik wel hulp inroepen. Maar tot nu toe is dat eigenlijk nog niet echt nodig geweest. Soms neem ik een aangeboden helpende hand wel dankbaar aan, maar ik zal er niet zomaar zelf om vragen. Dat moet ik nog leren denk ik... ;)
En zo zit het eigenlijk nog steeds, maar ik leer er wel anders mee om te gaan. Een echt huishoudelijk type ben ik nooit geweest, maar er zijn natuurlijk dingen die van tijd tot tijd gewoon gedaan moeten worden.
Dat plan ik dus in op een vrije dag ofzo; een dag zonder afspraken geeft mij ruimte om andere dingen te doen. Nu ik geen werk meer heb, voel ik mijn lichaam ook beter aan en kan daar dus iets beter op inspelen. Daar leer ik weer van.
Ook ben ik via revalidatie bezig met ergotherapie en zij helpt mij in te zien hoeveel rust ik na welke activiteit nodig heb. Ik volg een deeltijd HBO studie en kan dat tot nu toe nog goed inplannen. En als ik te moe ben, blijft mijn huishouden gewoon nog een weekje wachten. :D
Voor mij is het nog goed te doen, en als het écht niet gaat, dan wil ik wel hulp inroepen. Maar tot nu toe is dat eigenlijk nog niet echt nodig geweest. Soms neem ik een aangeboden helpende hand wel dankbaar aan, maar ik zal er niet zomaar zelf om vragen. Dat moet ik nog leren denk ik... ;)
-
Helly
Jeetje leontien haha we lijken wel op elkaar dus! Al ben ik dan wel een poetser ;-). Als ik je nickname zie denk ik dat je leeuw bent van sterrenbeeld. Ik ook dus misschien vandaar de overeenkomsten haha!
Ik weet sinds 31 oktober dat ik rrms heb. Dus echt nog vrij recent maar ben dit jaar al vaker mijn lichaam behoorlijk tegen gekomen.
Maar moet duidelijk de stopknop nog vinden. Ga de komende tijd proberen om in elk geval dingen beter te verdelen.
Hoop mijn baan nog een tijd te houden. Heb gelukkig een vast contract en die studie wil ik echt graag afronden. Dus moet me toch aanpassen. Ga in elk geval de decaan maar eens op de hoogte brengen. Misschien dat er dingen geregeld kunnen worden als tentamenuitstel als ik n terugval heb ofzo.
Haha en hulp vragen moet ik ook leren. Als t aangeboden wordt zeg ik wel ja maar vragen is n ander verhaal.
Ik weet sinds 31 oktober dat ik rrms heb. Dus echt nog vrij recent maar ben dit jaar al vaker mijn lichaam behoorlijk tegen gekomen.
Maar moet duidelijk de stopknop nog vinden. Ga de komende tijd proberen om in elk geval dingen beter te verdelen.
Hoop mijn baan nog een tijd te houden. Heb gelukkig een vast contract en die studie wil ik echt graag afronden. Dus moet me toch aanpassen. Ga in elk geval de decaan maar eens op de hoogte brengen. Misschien dat er dingen geregeld kunnen worden als tentamenuitstel als ik n terugval heb ofzo.
Haha en hulp vragen moet ik ook leren. Als t aangeboden wordt zeg ik wel ja maar vragen is n ander verhaal.
-
leeuwtje-nl
Geen leeuw van sterrenbeeld... :D Maar ik herken een hoop in je verhaal! Qua studie heb ik het ook zo aangepakt. Ik doe een massage-opleiding en 2 maanden terug functioneerde mijn hand haast niet meer.
Ik heb toen gesproken met mijn docente en we hebben gewoon wat alternatieven samen bedacht. Zij denkt heel goed met me mee, en als iets niet gaat, dan doen we het gewoon anders! Die steun is belangrijk voor me, zij sleept me er wel doorheen als de MS me in de weg zit.
Succes!
Ik heb toen gesproken met mijn docente en we hebben gewoon wat alternatieven samen bedacht. Zij denkt heel goed met me mee, en als iets niet gaat, dan doen we het gewoon anders! Die steun is belangrijk voor me, zij sleept me er wel doorheen als de MS me in de weg zit.
Succes!
-
Helly
Ik doe sociaal juridische dienstverlening. Mijn studieloopbaanbegeleider weet het wel! Maar is niet verder gekomen dan misschien moeten we in de toekomst eens kijken hoe we dingen gaan indelen. Kreeg van de week de tip van een docent om de decaan op de hoogte te brengen.
Nou heb net wel de afwas laten staan tot morgen haha! Ik doe vandaag niets meer behalve bankhangen.
Jij ook succes!
Nou heb net wel de afwas laten staan tot morgen haha! Ik doe vandaag niets meer behalve bankhangen.
Jij ook succes!
-
Ruitje † 17-03-2019
Ik ben een wat 'oudere' single... ;)
Ik heb sinds eind 2008 de definitieve diagnose (maar heb achteraf in 1998 mijn eerste schub gehad) en bij mij is de ms nu secundair progressief.
Ik werkte twee jaar geleden nog (parttime baan), maar dat werd dus steeds minder en sinds vorig jaar zomer ben ik helemaal afgekeurd.
Ik ben altijd zeer zelfredzaam geweest en had een vol actief leven. Daar is niet veel meer van over. En nu moet ik voor veel zaken mensen om hulp vragen. Dat is in het begin best moeilijk geweest, maar nu gaat het wat makkelijker, noodgedwongen.
Wat heel belangrijk is, is om je grenzen te gaan ontdekken en in acht te nemen. En dat betekent keuzes maken die soms lastig zijn. Maar ook dat went... (nou ja, een beetje dan :( ).
Ik heb sinds eind 2008 de definitieve diagnose (maar heb achteraf in 1998 mijn eerste schub gehad) en bij mij is de ms nu secundair progressief.
Ik werkte twee jaar geleden nog (parttime baan), maar dat werd dus steeds minder en sinds vorig jaar zomer ben ik helemaal afgekeurd.
Ik ben altijd zeer zelfredzaam geweest en had een vol actief leven. Daar is niet veel meer van over. En nu moet ik voor veel zaken mensen om hulp vragen. Dat is in het begin best moeilijk geweest, maar nu gaat het wat makkelijker, noodgedwongen.
Wat heel belangrijk is, is om je grenzen te gaan ontdekken en in acht te nemen. En dat betekent keuzes maken die soms lastig zijn. Maar ook dat went... (nou ja, een beetje dan :( ).