1207 Melsbroek en De Mick zijn meer dan een uur rijden voor mij. Je hebt bvb iemand in het UZ van Gent maar zij is een sociaal werkster... daar heb je niet veel aan denk ik dan :)
En zeuren doe je niet!
Idd euthanasie... vraag mij echt af wanneer het echt genoeg geweest is... ben wel nog maar 33 en hoop om nog 20 jaar mee te gaan :( goed dat het jou helpt in heel het proces maar ik denk daar liever nu niet aan ... zeker niet zolang mijn moeder nog leeft. Ze zou dat niet aan kunnen denk ik.
Te hoge verwachtingen?
-
1207
[QUOTE=diorama;1094369]1207 Melsbroek en De Mick zijn meer dan een uur rijden voor mij. .[/QUOTE]
het Nationaal MS-Centrum te Melsbroek
het Revalidatie en MS centrum te Overpelt
het Revalidatie-, woon- en zorgcentrum 'De Mick'
AZ Alma Campus Sijsele
UZ Gent
UZ Brussel
de 6 erkende ms centra in Vlaanderen, die moeten je kunnen helpen.
geen idee waar ergens op "de parking" je woont :)
Ik ben iets ouder trouwens
het Nationaal MS-Centrum te Melsbroek
het Revalidatie en MS centrum te Overpelt
het Revalidatie-, woon- en zorgcentrum 'De Mick'
AZ Alma Campus Sijsele
UZ Gent
UZ Brussel
de 6 erkende ms centra in Vlaanderen, die moeten je kunnen helpen.
geen idee waar ergens op "de parking" je woont :)
Ik ben iets ouder trouwens
-
diorama
-
chyta
[COLOR="Purple"]Hallo allemaal,
Denk dat het voor mij zelf nooit zal wennen , heb al zo vaak een poging gedaan . Maar even denk ik "het lukt " .
Maar nee even later komt het enorme vereenzaamde gevoel weer boven .
Niet om zielig te doen ( begrijp me goed) Maar denk dat het ook met je karakter te maken heeft!.
De wereld gaat gewoon door En dat is maar goed ook!!!
Maar het mijne staat stil , naar buiten gaan is nog sporadisch .
Mensen vragen wel eens " Hoe gaat het?" Maar verwachten dat je zegt dat het goed gaat .
Je moet een een paar keer zeggen " Het gaat echt kl%ten" nou ze staan met een mond vol tanden , weten niet wat te zeggen .
Laat staan dat ze dan nog verder vragen. Het antwoord is vaak
" Jha het valt allemaal niet mee". Heb je dit of dat al van .. gehoord? Is ook wat hoor "
Nee veel steun van andere kun je wel vergeten ... jammer hoor
[/COLOR]
Denk dat het voor mij zelf nooit zal wennen , heb al zo vaak een poging gedaan . Maar even denk ik "het lukt " .
Maar nee even later komt het enorme vereenzaamde gevoel weer boven .
Niet om zielig te doen ( begrijp me goed) Maar denk dat het ook met je karakter te maken heeft!.
De wereld gaat gewoon door En dat is maar goed ook!!!
Maar het mijne staat stil , naar buiten gaan is nog sporadisch .
Mensen vragen wel eens " Hoe gaat het?" Maar verwachten dat je zegt dat het goed gaat .
Je moet een een paar keer zeggen " Het gaat echt kl%ten" nou ze staan met een mond vol tanden , weten niet wat te zeggen .
Laat staan dat ze dan nog verder vragen. Het antwoord is vaak
" Jha het valt allemaal niet mee". Heb je dit of dat al van .. gehoord? Is ook wat hoor "
Nee veel steun van andere kun je wel vergeten ... jammer hoor
[/COLOR]
-
diorama
Hey Chyta,
Ik denk ook dat het deels met je (mijn) karakter te maken heeft. De diagnose heb ik al sinds '99 maar het een plaats geven, dingen verwerken, .... is mij nooit gelukt. Dat zorgt voor eenzaamheid en het gevoel dat anderen je niet begrijpen denk ik.
Ik moet wel zeggen, vorige week ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn 2 allochtone vrienden meer begrip tonen, of meer vragen hoe het gaat dan de autochtonen... Het zijn echtere vriendschapsrelaties in mijn ogen.
Heeft het iets met opvoeding te maken? Ik weet het niet.
Ik denk ook dat het deels met je (mijn) karakter te maken heeft. De diagnose heb ik al sinds '99 maar het een plaats geven, dingen verwerken, .... is mij nooit gelukt. Dat zorgt voor eenzaamheid en het gevoel dat anderen je niet begrijpen denk ik.
Ik moet wel zeggen, vorige week ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn 2 allochtone vrienden meer begrip tonen, of meer vragen hoe het gaat dan de autochtonen... Het zijn echtere vriendschapsrelaties in mijn ogen.
Heeft het iets met opvoeding te maken? Ik weet het niet.