Bedankt voor de lieve woorden maar ook de tips! Ik moet inderdaad niet alles uit handen van hem willen nemen het is tenslotte een volwassen man!
Ik ga zeker even bij de mail groep kijken!
Bedankt allemaal en hele fijne feestdag!
Mijn partner heeft ms
-
Devic
Met mijn ervaring zou ik zeggen: trek optijd aan de bel. Misschien niet gek om nu al in relatietherapie te gaan, nu er nog geen grote problemen zijn tussen jullie.
Jij zal moeten leren dat je jeman niet teveel pampert en je eigen grenzen bewaken. Jij kunt hem niet gelukkig maken als hij dat niet is. Dan loop jij leeg en hij raakt verbitterd, als julliedat nietleren inzien.
Jij bent ook niet verantwoordelijk voor zijn wel en wee.
En als ik het goed begrijp, moet hij nog leren accepteren dat hij ms heeft. Lapmiddelen (drugs bijv) hebben de neiging alles meer te compliceren. En ms is al moeilijk genoeg.
Om de 1 of andere reden, ben ik in n rare situatie terecht gekomen, omdat wij samen nooit hulp hbbn gehad. Ik ben 3 jaar ziek en vanaf het begin heel heftig (direct volledig verlamd, waar ik wel steeds aardig van herstel) en vrij vaak aanvallen.
Mijn man was eerste liefde- en hoopvol, maar toen hij vorig jaar zijn hoop verloor, verloor hij ook zijn liefde voor mij. (Klinkt bijna poëtisch, als in een dramatisch lied ofzo;) )
Het ging samen met een soort van ongediagnosticeerde burnout. En dat wens ik jou en je partner niet toe.
Wat je ook doet: neem niet alle verantwoordelijkheid op je schouders, bewaak je eigen grenzen.
Succes en veel liefde samen toegewenst.;)
Jij zal moeten leren dat je jeman niet teveel pampert en je eigen grenzen bewaken. Jij kunt hem niet gelukkig maken als hij dat niet is. Dan loop jij leeg en hij raakt verbitterd, als julliedat nietleren inzien.
Jij bent ook niet verantwoordelijk voor zijn wel en wee.
En als ik het goed begrijp, moet hij nog leren accepteren dat hij ms heeft. Lapmiddelen (drugs bijv) hebben de neiging alles meer te compliceren. En ms is al moeilijk genoeg.
Om de 1 of andere reden, ben ik in n rare situatie terecht gekomen, omdat wij samen nooit hulp hbbn gehad. Ik ben 3 jaar ziek en vanaf het begin heel heftig (direct volledig verlamd, waar ik wel steeds aardig van herstel) en vrij vaak aanvallen.
Mijn man was eerste liefde- en hoopvol, maar toen hij vorig jaar zijn hoop verloor, verloor hij ook zijn liefde voor mij. (Klinkt bijna poëtisch, als in een dramatisch lied ofzo;) )
Het ging samen met een soort van ongediagnosticeerde burnout. En dat wens ik jou en je partner niet toe.
Wat je ook doet: neem niet alle verantwoordelijkheid op je schouders, bewaak je eigen grenzen.
Succes en veel liefde samen toegewenst.;)
-
Zinookie
Hoi Lisa,
ook mijn partner heeft MS. Is in 2005 al geconstateerd en ik merk dat hij het nu pas begint te accepteren, in hoeverre je dit kunt accepteren natuurlijk. Ook mijn man bleef lang gesloten, vertelde niets, ging stug door maar de laatste tijd na 2 zware schubs en in het ziekenhuis gelegen te hebben is hij wel veranderd.
Nog steeds doet hij teveel, maar hij leert eindelijk te praten. En dat is fijn.
Misschien heeft jou partner wat meer tijd nodig om het allemaal te verwerken. Help hem waar nodig maar laat hem zoveel mogelijk zelf zijn dingen doen. Dat doe ik nu ook. Ik laat m ook zelf de keuze of hij medicatie moet gaan gebruiken of niet.
Daarbij zijn we laatst gewisseld van ziekenhuis. We zitten nu bij het Orbis in Sittard waar we merken dat er echt aandacht voor je is en dat je veel meer informatie krijgt. Dit helpt ook enorm voor ons beide.
De mailgroep van partners van MS heb ik mezelf afgemeld aangezien ik helemaal gek werd van de mails die om mijn oren vlogen. Ik ga liever op mijn tijd naar een forum om daar op mijn gemak alles te lezen. En als ik daar geen behoefte aan heb, doe ik dat niet.
Maar dat kan voor jou heel anders zijn. Dus probeer het zeker uit.
Sterkte voor jou en je vriend!
ook mijn partner heeft MS. Is in 2005 al geconstateerd en ik merk dat hij het nu pas begint te accepteren, in hoeverre je dit kunt accepteren natuurlijk. Ook mijn man bleef lang gesloten, vertelde niets, ging stug door maar de laatste tijd na 2 zware schubs en in het ziekenhuis gelegen te hebben is hij wel veranderd.
Nog steeds doet hij teveel, maar hij leert eindelijk te praten. En dat is fijn.
Misschien heeft jou partner wat meer tijd nodig om het allemaal te verwerken. Help hem waar nodig maar laat hem zoveel mogelijk zelf zijn dingen doen. Dat doe ik nu ook. Ik laat m ook zelf de keuze of hij medicatie moet gaan gebruiken of niet.
Daarbij zijn we laatst gewisseld van ziekenhuis. We zitten nu bij het Orbis in Sittard waar we merken dat er echt aandacht voor je is en dat je veel meer informatie krijgt. Dit helpt ook enorm voor ons beide.
De mailgroep van partners van MS heb ik mezelf afgemeld aangezien ik helemaal gek werd van de mails die om mijn oren vlogen. Ik ga liever op mijn tijd naar een forum om daar op mijn gemak alles te lezen. En als ik daar geen behoefte aan heb, doe ik dat niet.
Maar dat kan voor jou heel anders zijn. Dus probeer het zeker uit.
Sterkte voor jou en je vriend!
-
Ann
moeder ms
moeder ms
Hoi Lisa,
mijn moeder heeft ms. Ik heb zelf nog een zusje en een broertje. Ik heb mij altijd verantwoordelijk gevoeld voor mijn gezin omdat mijn moeder steeds minder kon. Ik was zelf de gene die weinig deelde met andere. Mijn moeder zelf deed zich altijd sterker voor dan ze was. Nog steeds is het moeilijk voor haar om te accepteren dat ze dingen uit handen moet geven. Het belangrijkste wat ik heb geleerd in het hele proces is om mijzelf niet te vergeten. Ik moet er ook uit en ik kan niet alles alleen en dat hoeft ook niet. Ik voel mij niet meer schuldig wanneer ik naar school, stage of uit ben met vriendinnen.
Goed om hier een berichtje neer te zetten zodat je niet alles voor jezelf houd!
Groetjes Ann
Hoi Lisa,
mijn moeder heeft ms. Ik heb zelf nog een zusje en een broertje. Ik heb mij altijd verantwoordelijk gevoeld voor mijn gezin omdat mijn moeder steeds minder kon. Ik was zelf de gene die weinig deelde met andere. Mijn moeder zelf deed zich altijd sterker voor dan ze was. Nog steeds is het moeilijk voor haar om te accepteren dat ze dingen uit handen moet geven. Het belangrijkste wat ik heb geleerd in het hele proces is om mijzelf niet te vergeten. Ik moet er ook uit en ik kan niet alles alleen en dat hoeft ook niet. Ik voel mij niet meer schuldig wanneer ik naar school, stage of uit ben met vriendinnen.
Goed om hier een berichtje neer te zetten zodat je niet alles voor jezelf houd!
Groetjes Ann
-
Devic
Goed dat jij dit schrijft, Ann.
Toen ik gisteren met onze hulp besprak dat mijn kinderen vanaf nu elke dinsdag tussen de middag op school blijven eten, raakte mijn zoontje van 8 heel verdrietig. Eerst heel stilletjes, maar toen ik het opmerkte, werd het echt brullen. Volledig over zijn toeren!
Hij dacht dat hij de hele middag bij de buitenschoolse opvang moest blijven en dan zouhij mij te weinig zien. Uiteindelijk begreep hij, dat het alleen maar tijdens de lunch is. Toen bedaarde hij.
Hij kan mij niet los laten. Hij voelt zich verantwoordelijk.
Mijn hart breekt daar van.:nerveus:
Toen ik gisteren met onze hulp besprak dat mijn kinderen vanaf nu elke dinsdag tussen de middag op school blijven eten, raakte mijn zoontje van 8 heel verdrietig. Eerst heel stilletjes, maar toen ik het opmerkte, werd het echt brullen. Volledig over zijn toeren!
Hij dacht dat hij de hele middag bij de buitenschoolse opvang moest blijven en dan zouhij mij te weinig zien. Uiteindelijk begreep hij, dat het alleen maar tijdens de lunch is. Toen bedaarde hij.
Hij kan mij niet los laten. Hij voelt zich verantwoordelijk.
Mijn hart breekt daar van.:nerveus:
-
Claudia*
Hallo Lisa,
Ik heb ook een partner met ms en zelf heb ik ook ms. Je zult denken dat we elkaar dan prima begrijpen maar we merkten al snel in onze relatie dat een ieder er op zijn eigen manier mee omgaat.
Ik zeg alles wat ik denk en voel terwijl hij een opkropper was.
We kwamen erachter dat duidelijkheid het belangrijkste is.
Wees eerlijk tegen elkaar en praat. Over de gezondheid maar ook over de dagelijkse bezigheden bijv.
Als ik weinig energie heb (mijn grootste obstakel) wil vriend lief vaak voor mij thuis blijven terwijl ik juist graag heb dat hij lekker bezig is en zijn dingen doet. Dan hoor ik weer leuke verhalen als hij terugkomt en daar word ik dan weer blij van.
Inmiddels zijn we 4 jaar samen en grotendeels voelen we elkaar nu aan en anders bespreken we het. We zijn helemaal naar elkaar toe gegroeid en alles is bespreekbaar.
Ik heb ook een partner met ms en zelf heb ik ook ms. Je zult denken dat we elkaar dan prima begrijpen maar we merkten al snel in onze relatie dat een ieder er op zijn eigen manier mee omgaat.
Ik zeg alles wat ik denk en voel terwijl hij een opkropper was.
We kwamen erachter dat duidelijkheid het belangrijkste is.
Wees eerlijk tegen elkaar en praat. Over de gezondheid maar ook over de dagelijkse bezigheden bijv.
Als ik weinig energie heb (mijn grootste obstakel) wil vriend lief vaak voor mij thuis blijven terwijl ik juist graag heb dat hij lekker bezig is en zijn dingen doet. Dan hoor ik weer leuke verhalen als hij terugkomt en daar word ik dan weer blij van.
Inmiddels zijn we 4 jaar samen en grotendeels voelen we elkaar nu aan en anders bespreken we het. We zijn helemaal naar elkaar toe gegroeid en alles is bespreekbaar.
-
Lisa1988
Hallo allemaal!
het is alweer bijna een jaar gelden sinds ik op dit forum ben geweest.. Ik moet dan ook zeggen dat mijn vriend weinig klachten heeft gehad! het wazig zien van zijn rechteroog is weliswaar verplaatst naar zijn linker oog. We hebben al een jaar of 2 geen contact meer gehad met de neuroloog omdat mijn vriend geen medicijnen wilde slikken en dan de controle stopt. Gisteren toch maar naar de neuroloog geweest op advies van de huisarts.. 2 jaar geleden ben ik niet bij zijn uitslag van de mri geweest en mocht deze gisteren zien. In 2002 waren er 7 plekjes waarvan 1 grote waardoor hij verlamd was en in 2012 waren het er meer dan 20.. Volgende week weer een mri dus een erg spannende tijd.
We willen nu toch gaan kijken naar eventuele medicatie.. Hebben jullie partners of moeder medicatie?
het is alweer bijna een jaar gelden sinds ik op dit forum ben geweest.. Ik moet dan ook zeggen dat mijn vriend weinig klachten heeft gehad! het wazig zien van zijn rechteroog is weliswaar verplaatst naar zijn linker oog. We hebben al een jaar of 2 geen contact meer gehad met de neuroloog omdat mijn vriend geen medicijnen wilde slikken en dan de controle stopt. Gisteren toch maar naar de neuroloog geweest op advies van de huisarts.. 2 jaar geleden ben ik niet bij zijn uitslag van de mri geweest en mocht deze gisteren zien. In 2002 waren er 7 plekjes waarvan 1 grote waardoor hij verlamd was en in 2012 waren het er meer dan 20.. Volgende week weer een mri dus een erg spannende tijd.
We willen nu toch gaan kijken naar eventuele medicatie.. Hebben jullie partners of moeder medicatie?
-
mispeltje*
-
josfromglos
[QUOTE=Lisa1988;993884]Hallo allemaal!
het is alweer bijna een jaar gelden sinds ik op dit forum ben geweest.. Ik moet dan ook zeggen dat mijn vriend weinig klachten heeft gehad! het wazig zien van zijn rechteroog is weliswaar verplaatst naar zijn linker oog. We hebben al een jaar of 2 geen contact meer gehad met de neuroloog omdat mijn vriend geen medicijnen wilde slikken en dan de controle stopt. Gisteren toch maar naar de neuroloog geweest op advies van de huisarts.. 2 jaar geleden ben ik niet bij zijn uitslag van de mri geweest en mocht deze gisteren zien. In 2002 waren er 7 plekjes waarvan 1 grote waardoor hij verlamd was en in 2012 waren het er meer dan 20.. Volgende week weer een mri dus een erg spannende tijd.
We willen nu toch gaan kijken naar eventuele medicatie.. Hebben jullie partners of moeder medicatie?[/QUOTE]
Hoe is het met de vermoeidheid Lisa?
het is alweer bijna een jaar gelden sinds ik op dit forum ben geweest.. Ik moet dan ook zeggen dat mijn vriend weinig klachten heeft gehad! het wazig zien van zijn rechteroog is weliswaar verplaatst naar zijn linker oog. We hebben al een jaar of 2 geen contact meer gehad met de neuroloog omdat mijn vriend geen medicijnen wilde slikken en dan de controle stopt. Gisteren toch maar naar de neuroloog geweest op advies van de huisarts.. 2 jaar geleden ben ik niet bij zijn uitslag van de mri geweest en mocht deze gisteren zien. In 2002 waren er 7 plekjes waarvan 1 grote waardoor hij verlamd was en in 2012 waren het er meer dan 20.. Volgende week weer een mri dus een erg spannende tijd.
We willen nu toch gaan kijken naar eventuele medicatie.. Hebben jullie partners of moeder medicatie?[/QUOTE]
Hoe is het met de vermoeidheid Lisa?