Hallo allemaal,
Ik ben Lisa en ben 25 jaar. Mijn partner met wie ik nu een jaar samen ben heeft op MS.
Ik zou graag met mensen in contact komen waarvan hun partner ook MS hebben zodat we elkaar een hart onder de riem kunnen steken op de moeilijke momenten en ervaringen kunnen delen.
De reden hiervan is omdat mijn partner zich depressief voelt en ik het idee heb dat ik dit niet met hem kan bespreken.
Groetjes Lisa
Mijn partner heeft ms
-
polleke
Welkom,
Weet wel, je kan dan wel MS hebben maar het is niet het einde van de wereld. Er zijn genoeg dingen die je kunt doen als je MS hebt. Als de MS niet overdreven heftig is. Kan je eigenlijk alles doen.
Het belangrijkste is om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Leef je leven. Als je gaat piekeren gaat het waarschijnlijk alleen maar slechter.
Ikzelf ben 29 en hoorde een klein jaar geleden na 5 jaar sukkelen dat ik MS heb.
Weet wel, je kan dan wel MS hebben maar het is niet het einde van de wereld. Er zijn genoeg dingen die je kunt doen als je MS hebt. Als de MS niet overdreven heftig is. Kan je eigenlijk alles doen.
Het belangrijkste is om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Leef je leven. Als je gaat piekeren gaat het waarschijnlijk alleen maar slechter.
Ikzelf ben 29 en hoorde een klein jaar geleden na 5 jaar sukkelen dat ik MS heb.
-
Lisa1988
@polleke bedankt voor je reactie!
Het valt bij hem gelukkig reuze mee.. Hij is op zijn 17e volledig verlamd geweest een zijn rechterkant en toen heeft hij de diagnose MS gekregen. Na 2 maanden was hij weer zo goed als hersteld. 9 jaar later (vorig jaar) kreeg hij last van zn rechter oog hij zag wazig en was erg moe en wankel op zijn benen. Na een paar maanden was dit helemaal weg. Nu 4 maanden terug ging zag hij opeens dubbel met zijn rechteroog en weer erg vermoeid. Dit is afentoe nog steeds. Tot afgelopen weekend. Zijn linker been hou hem niet meer het been klapt steeds dubbel. Daar waar ik hem kan helpen help ik. Ik wring me in bochten om het hem zo makkelijk mogelijk te maken. Nu snap ik dat hij het allemaal erg moeilijk vind en stoot mij daarbij heel erg af.
Ik weet niet wat ik moet doen om het nog fijner voor hem te maken.
Daar bij heeft hij de ziekte altijd weg gestopt d.m.v. drug te gebruiken. Nu komen de feiten echt onder ogen. Ik heb hem ook gevraagd lot genoten te zoeken om ervaringen uit te wisselen.
Sorry voor mijn hele verhaal maar ik weet niet waar ik het anders kwijt moet en het zit me best diep..
Het valt bij hem gelukkig reuze mee.. Hij is op zijn 17e volledig verlamd geweest een zijn rechterkant en toen heeft hij de diagnose MS gekregen. Na 2 maanden was hij weer zo goed als hersteld. 9 jaar later (vorig jaar) kreeg hij last van zn rechter oog hij zag wazig en was erg moe en wankel op zijn benen. Na een paar maanden was dit helemaal weg. Nu 4 maanden terug ging zag hij opeens dubbel met zijn rechteroog en weer erg vermoeid. Dit is afentoe nog steeds. Tot afgelopen weekend. Zijn linker been hou hem niet meer het been klapt steeds dubbel. Daar waar ik hem kan helpen help ik. Ik wring me in bochten om het hem zo makkelijk mogelijk te maken. Nu snap ik dat hij het allemaal erg moeilijk vind en stoot mij daarbij heel erg af.
Ik weet niet wat ik moet doen om het nog fijner voor hem te maken.
Daar bij heeft hij de ziekte altijd weg gestopt d.m.v. drug te gebruiken. Nu komen de feiten echt onder ogen. Ik heb hem ook gevraagd lot genoten te zoeken om ervaringen uit te wisselen.
Sorry voor mijn hele verhaal maar ik weet niet waar ik het anders kwijt moet en het zit me best diep..
-
polleke
-
loesepoes
Hoi Lisa, welkom op het forum:)
Met Ms moet je best wel inleveren, de 1 wat meer dan de ander.
Ik denk als ik voor mij zelf spreek, dat je niet alles uit zijn handen moet proberen te nemen. Je gaat je dan nog steeds rotter voelen. Opzij gezet.
Terwijl je vaak best nog het 1 en ander kan doen. Juist als je dingen doet, kan het zo maar zijn dat je weer steeds meer kan, al gaat dat langzaam. Als partner heb je het zeker ook moeilijk, je staat er bij en je kijkt er naar, je kan heel weinig doen, dat doet pijn.
Ik heb het heel zwaar gehad en zag het verdriet van mijn partner. Maar hij verdomde het om er in mee te gaan. Hij gebruikte de galgenhumor, voor mij heeft het geholpen. Ik ben zelf de strijd aangegaan.
(ws. kan je zelf wel aanvoelen waar toe hij in staat is, hij weet dat vast ook van zich zelf)
:knuffel:sterkte
Met Ms moet je best wel inleveren, de 1 wat meer dan de ander.
Ik denk als ik voor mij zelf spreek, dat je niet alles uit zijn handen moet proberen te nemen. Je gaat je dan nog steeds rotter voelen. Opzij gezet.
Terwijl je vaak best nog het 1 en ander kan doen. Juist als je dingen doet, kan het zo maar zijn dat je weer steeds meer kan, al gaat dat langzaam. Als partner heb je het zeker ook moeilijk, je staat er bij en je kijkt er naar, je kan heel weinig doen, dat doet pijn.
Ik heb het heel zwaar gehad en zag het verdriet van mijn partner. Maar hij verdomde het om er in mee te gaan. Hij gebruikte de galgenhumor, voor mij heeft het geholpen. Ik ben zelf de strijd aangegaan.
(ws. kan je zelf wel aanvoelen waar toe hij in staat is, hij weet dat vast ook van zich zelf)
:knuffel:sterkte
-
Fratema
MS heb je samen
MS heb je samen
Ik heb er zelf jaren voor gekozen om alles voor mezelf te houden/ Niet slim, de MS en bijbehorende rouw [U]moet[/U] je samen delen anders verlies je elkaar uit het oog. Dan is het leven erg eenzaam.
Inmiddels 21 jaar MS en behoorlijk gehandicapt. Maar alles is bespreekbaar en we zijn meer dan ooit MedeStrijders tegen deze rotziekte geworden.
1+1=3 :)
Ik heb er zelf jaren voor gekozen om alles voor mezelf te houden/ Niet slim, de MS en bijbehorende rouw [U]moet[/U] je samen delen anders verlies je elkaar uit het oog. Dan is het leven erg eenzaam.
Inmiddels 21 jaar MS en behoorlijk gehandicapt. Maar alles is bespreekbaar en we zijn meer dan ooit MedeStrijders tegen deze rotziekte geworden.
1+1=3 :)
-
mispeltje*
-
Fratema
mijn partner heeft ms
mijn partner heeft ms
Dag,
Ik schrijf onder op het profiel van mijn man ( fratema). Mijn partner heeft ook MS. Het zit in zijn lijf, maar ook in ons systeem. Nu het lichamelijk slechter met hem gaat moeten we beide inleveren. Toch heeft de MS ons ook goede dingen gebracht. Ik heb toen de tijd heel bewust gekozen om te trouwen met mijn man om op die manier een statement te maken. Wij horen bij elkaar en wij dragen beide de gevolgen van de MS. Het is een klere ziekte. Het doet pijn om mijn sterke partner langzaam maar zeker te zien veranderen in een gehandicapte man.
Deel je gevoelens, je frustraties en je emoties. Je bent niet alleen.
Yvonne
Dag,
Ik schrijf onder op het profiel van mijn man ( fratema). Mijn partner heeft ook MS. Het zit in zijn lijf, maar ook in ons systeem. Nu het lichamelijk slechter met hem gaat moeten we beide inleveren. Toch heeft de MS ons ook goede dingen gebracht. Ik heb toen de tijd heel bewust gekozen om te trouwen met mijn man om op die manier een statement te maken. Wij horen bij elkaar en wij dragen beide de gevolgen van de MS. Het is een klere ziekte. Het doet pijn om mijn sterke partner langzaam maar zeker te zien veranderen in een gehandicapte man.
Deel je gevoelens, je frustraties en je emoties. Je bent niet alleen.
Yvonne
-
Knillis
-
Mirjam
MSweb heeft ook een mailgroep voor partners, heb je daar al eens gekeken ?
[url]http://www.msweb.nl/partnersvan[/url]
[url]http://www.msweb.nl/partnersvan[/url]