NAH

[kaasje]

Even terug omdat ik geen andere plek heb waar ik terecht kan.

Op het moment zit ik echt even in een fikse dip.

Wat me de laatste tijd nu alles in wat rustiger vaarwater is gekomen aangaande diagnose is het handelen met NAH.

Mijn concentratie is max een half uur en dan gaat bijna letterlijk het licht uit.
Aan het eind van de dag kan ik geen zinnig gesprek meer voeren.
Het enige dat ik dan nog hoor zijn klanken.
Ik kan er geen woord laat staan een zin van maken van wat ik hoor.

Een beetje het gevoel dat ik mezelf kwijt ben.
Ik weet dat ik kennis heb maar ik kan er niet meer bijkomen.
Hoe ik ook graaf in mijn geheugen.

De wandelende agenda die ik altijd was kan nu geen drie boodschappen meer onthouden zonder lijstje.
En zelfs met lijstje vergeet ik vaak nog dingen omdat ik het gewoon niet meer kan lezen.

Brieven van instanties die binnen komen geef ik tegenwoordig aan mijn man.
Vaak omdat ik al gek word als ik zie dat het meer dan twee kantjes zijn.
Maar ook omdat ik gewoon niet meer snap wat er staat:o

Het geeft me soms een gevoel van schaamte dat ik als financieel adviseur de simpelste rekensommen niet meer kan oplossen :moe:

ik vind het vreselijk dat de boeken van de studies waar ik aan bezig was nu in de kast staan te verstoffen.
Ik snap echt niet meer waar het over gaat.

Loop nu bij een psycholoog om alles een plek te gaan geven en te handelen met mijn beperkingen die ik nu heb.

Maar ik heb het gevoel dat ik mezelf kwijt ben en weet niet meer of ik links of rechts moet. :???:

[Kobus]

In ieder geval sterkte aan jouw & je naasten ," Kaasje"! /om er mee om te gaan : op het moment is het wel erg "straf" , zo te lezen :( .

[MissGarfield]

Ik herken het Kaasje. Ik had mij ook voorgenomen dit volgende week bij de neuro te bespreken, dit heb ik hem niet eerder verteld. Ik weet zoveel dingen niet meer boven te halen aan herinneringen. Dat begon zo'n 15 jaar geleden op te vallen en sindsdien is het alleen maar toegenomen.

Ik heb een vriendin die vaker anekdotes ophaalt van vroeger, maar vaak weet ik echt niet waar ze het over heeft. Of mensen vertellen mij dingen, die ik bij wijze van spreken een week later al niet meer weet. Ik kijk films die ik al eens eerder heb gezien, maar het lijkt dan alsof het de eerste keer is dat ik ze zie. Ik weet heel veel van vroeger niet meer of maar vaag.

Ook ik schaam me wel eens dat ik soms zo met mijn mond vol tanden zit als ik het niet meer weet, want ik kom dan ook wel heel onnozel over. Ik kan de plank dan echt mis slaan. Zo heb ik eens tegen een oude vriend van vroeger gereageerd:"Is jouw vader ook overleden dan?", toen hij daar wat over vertelde en hij reageerde met:"Miriam, je bent destijds zelf op de begrafenis geweest." :o Dat was ook wel één van het ergste wat ik ooit gezegd heb.

Het is natuurlijk wel dat dergelijke dingen verergeren als je langdurig onder druk staat en de stress van ziek zijn kan dat wel met je doen.
Maar goed, ik herken je gevoel daar in wel.

[vlindie]

Wat een herkenning allemaal.......Ik had laats op pakjessavond.........dat als ik iemand aansprak de naam verkeerd zei...en niet een keer dit gebeurde meerdere malen........dit was een maar de voorbeelden...en ja je voelt je dikwijls erg dom......gewoon omdat je het echt niet meer weet............ik vind het vreselijk dat al die dingen gebeuren............

Moeheid en stress spelen denk ik ook wel een rol.....maar daar is met het geheugenprobleem zeker niet alles mee gezegd.

Ik herken jullie gevoel zeker.

liefs vlindie

[Nette]

[B][COLOR=DarkOrange]Tjah, daar worstel ik nu ook mee.........ben alles kwijt, kan met goed fatsoen geen gesprek meer voeren.

En het ergste is......de persoon tegen over mij heeft het niet in de gaten.
Omdat ik altijd redelijk goed uit mijn woorden lijk te komen en al snap ik er geen jota van ik tóch antwoord geef......al is het dan niet het juiste

Niemand snapt het want het is niet aan mij te zien dat ik wat mankeer.

Ik ben het overzicht kwijt:(
[/COLOR][/B]

[Marlies0]

Misschien een paar kaartjes bij je steken met een korte uitleg.

En vooral wat het niet is b.v.:
Ik ben niet dronken
Ik ben niet dement

Maar wel:
Ik heb ms en een korte toelichting.

[kaasje]

Stress en vermoeidheid hebben zeker invloed.
Ik merk dat het dan helemaal niet te doen is om mijn geheugen aan te spreken.

En inderdaad hebben mensen het vaak niet in de gaten.
Zeker mensen die me niet echt kennen.
In een gesprek over koetjes en kalfjes red ik me nog wel.

Maar het meest frustrerend vind ik wel dat ik moet gaan uit rekenen in welk jaar mijn kinderen geboren zijn :o
Of hoe oud ik nu ben :ogen:.
Het zijn geen automatismen meer voor me.

En het besef dat ik mijn werk gewoon echt niet meer kan doen is moeilijk.
Heb mijn werk altijd met zoveel plezier gedaan.
Maar het luisteren naar de wensen van de klant de mogelijkheden van de klant en ondertussen al koppelingen maken en te rekenen is echt een onmogelijke opgaaf.

De carrière die ik nog had uitgestippeld is keihard doorgestreept door mijn eigen hersenen :(

Zoals de psycholoog onlangs tegen me zei: Je hebt heel lang kunnen schakelen tussen verschillende copings mechanismen.
Maar de koek is op. Alle omwegen lopen nu dood in je hersenen.

En ze heeft gelijk.
De koek is echt op wat dat betreft.
De weg naar ermee handelen ben ik ingeslagen.
Maar zal nog wel de nodige obstakels tegen komen op die weg.

[gebke]

hersenen die anders doen dan je wilt

hallo alle lezers ook ik met ppms heel hard achteruit gaande heeft het zelfs bij mijn verzorgers zijn ze bv

2weken niet geweest dan zijn het vreemde voor mij en dat is best lullig hoor en dan ook nog elke keer het zelfde ver

tellen terwijl diegene dan zeg dat zij je gisteren ook oeps weer een blundertje ik weet het echt niet meer komt er gisterochtend een die heel enthausiast he meissie hoe :eek:

hoe gaat het nu ? ik keek haar aan met een blik van wie ben jij help!!!:o

dit klinkt zo rot iedereen is aardig en ik snap het niet

gebke

[Nette]

[B][COLOR=DarkOrange]Dat heb ik dan gelukkig nog niet dat ik de mensen niet herken, maar wel dat ik nogal eens in herhaling val.....:moe:[/COLOR][/B]

[S1m0ne]

O, ik moooeet jullie even vertellen dat ik dit zooooo herken!

Ik ben nog altijd een makkelijke prater en mijn mond staat niet stil, maar er komen wel steeds meer foutjes uit :o

Ik ben slecht in gezichten roep ik altijd maar, als ik iets blijk te vertellen aan iemand waaraan ik het allang 2x verteld heb...
Ik vertel iets wat ik heb gehoord van/over iemand... o, was jij dat zelf? :haha:
Zal ik me voorstellen... Ken ik jou al? oeps... :eek:
Iemand koopt wat bij me (verkoopbeurs), loopt weg... komt nog even terug om wat te vragen. Weet ik al niet meer wie ik voor me heb :???:

Meestal roep ik maar meteen o sorry, ik herken geen gezichten, gek he? Want de verhalen/voorvallen komen wel weer omhoog als mensen mij opfrissen/bijpraten.

Hoewel ik allang geen idee meer heb wat voor werk mijn vrienden doen, of hun ouders nog leven of niet, en meer achtergrondinformatie. We moeten het maar hebben over koetjes en kalfjes, en dan hoop ik niet afgeleid te worden en halverwege het gesprek te denken; waar hebben we het eigenlijk over?
Gericht het over een onderwerp hebben, zoals een (voorbereid) vraaggesprek bij een arts oid, gaat mij nog het beste af.