Goede morgen allemaal.
Ik moet iets even kwijt.
Ieder jaar zo tegen december ben ik zwak,ziek en misselijk.
Meestal zijn mijn darmen van de leg en daardoor voel ik mij natuurlijk niet lekker.
Ik kan ook zo niet tegen dit sjacherijnige sombere weer dus dat werkt ook niet mee.
Ik krijg extra vitamine D en ga voor de extra vit. en het kleurtje onder de zonnebank.
Dit jaar heb ik geprobeert in blokjes te leven. Blokje 1 was de verjaardag van mijn schoonvader, vreselijk verjaardagen in de avond.
Maar hij is de vader van mijn man en een goede man dus daar ga ik.
Ik heb mij prima vermaakt hoor.
Blokje 2 verjaardag schoonzus. Ook 's avonds. Daar zitten we meestal voor de sier, om de voorkamer te vullen want het feest is in de achterkamer met veel eten, drank en gezelligheid.
Totaal andere mensen maar het matched gewoon niet.
Ook daar ben ik goed doorheen gekomen.
Tussendoor de kerstinkopen, de boom, een en al gezelligheid.
Blokje 3 de beproeving! Ik heb mijn hele leven al heimwee. Maar dacht het wel onder controle te hebben. 1 nacht Valkenburg hoe leuk is dat? Op mijn verjaardag dus ook nog speciaal.
Toch kreeg de stres mij te pakken, ik heb het alleen genegeerd.
Maar als je darmen van slag raken en je krijgt diaree wordt het negeren moeilijk.
Toch met goede moed opgestaan de dag dat we gingen.
Het vloog mij al een beetje aan. Rolstoel, apneuapparaat, katheterspullen,denk aan de medicijnen, tas met onderbroeken,sokken ed.
Mijn jongens een eigen tas.
We gaan een dag. Lijkt wel een week!
Hup de auto in, ik ga met mijn man, jongste zoon van 21 en zoon van 23 die dit reisje voorgesteld hadden.
Get over it!
We rijden Valkenburg in. Wat een somber weer maar we gaan de grotten in dus who cares.
En ja daar gingen mijn darmen weer.
Naar de wc, zo dat is ook weer weg en gaan met die banaan.
Klaar in de grotten maar nog een uur te gaan voordat we kunnen inchecken.
Dan maar even eten en drinken.
De jongens panini, man lekker vlaai en ik een stuk geroosterd zuurdesumbrood omdat ik niet kon eten maar wel moest eten anders gaat het niet goed.
Toen keek mijn man mij aan. Hij had het in de gaten....dat ik niet zo'n plezier had, dat we wat mij betreft wel weer naar huis mochten.
Ik ben deze keer niet in paniek geraakt. Ik had stiekum oxazepam ingenomen
Er volgde een gesprek en er werd besloten dat ik eerst zou gaan slapen en daarna zouden we wel zien.
Ik slapen, mannen de ruine op en de grot in.
Ik knapte zodanig op dat ik het uiteindelijk wel gered heb.Cadeautjes gekregen en uit eten.
Afijn de volgende dag naar huis. Buikpijn minder.
Blokje 4 aanloop naar kerst. Wat heen en weer geregel maar alles gaat goed. Alleen is mijn buik nog steeds in opstand. Ik heb geen trek kan niet verzinnen wat we voor eten moeten halen.
Moeilijk om enthousiast te raken zonder echte lekkere trek.
Maar het lukt.
Ik laat mijn zoon de wekelijkse boodschappen doen en mijn man de kerstinkopen.
Dan krijg ik te horen dat een vriendin van mij, die al 6 maanden strijd tegen een terminale vorm van kanker niet meer behandeld kan worden.
Uiteraard ga ik dan bij haar langs want ze heeft niet lang meer.
Ik tref een klein, vermagert, duidelijk zwaar vermoeide vriendin aan.
Ze kan nog maar heel zachtjes praten, is in de war en denkt nog steeds dat ze wel weer opknapt.
Zo triest.....we gaan weg ze is te moe. Als ik haar gedag zeg zegt zij :" tot volgende week."
Ik weet niet hoe te reageren maar zeg:"ja meid tot volgende week"
Ik ben mij rotgeschrokken. Ze wil niet sterven, maar het is duidelijk dat ze dat wel aan het doen is.
Ze wil het niet accepteren. Ik hoop echt dat ze een vorm van rust vind.
Dat ik mijn afspraak die ik nu met haar heb niet hoef na te komen.
Nu ben ik weer zieker, weer aan de diaree,zwak ziek misselijk.
Ik probeer het van mij af te zetten morgen vieren we hier kerst.
Ik hoop ook nog lekker te gaan eten.
Ik ben moe, verdrietig , aan het strijden want ik wil genieten met mijn gezin.
Daarna mag ik ziek zijn........
December stres.
-
Antoinette
-
Nette
-
Lilianne