Het belangrijkste is dat je je lijf beter leert kennen.
En daar ook naar gaat gedragen.
Je kan je studie vervolgen, maar dan moet je er wel rekening mee houden dat je hier langer over doet dan je medestudenten.
Ook kun je gericht kijken naar welke richting haalbaar is in jouw vakgebied / interesse.
Bv. Chirurgie is veel staan en dat zal je uiteindelijk de kop gaan kosten.
Ook denk ik dat het erg moeilijk is ,omdat je de weg weet naar informatie over ms om kennis en je eigen situatie te scheiden.
Ik wil je toch met klem aan raden niet jezelf gek te maken met alle beschikbare informatie.
Beter is om niks op te zoeken.
Jij en jouw MS hebben je eigen beloop.
Zorg voor een goede conditie mede vanwege de ontspanning
die dit je brengt.
Voldoende ontspanning is sowieso belangrijk.
Bij een gespecialiseerde fysiotherapeut heb je de grootste kans op contact met een jonge ms ser.
Heel veel succes.
Je komt er wel.
Lotgenotencontact jonge MenSen
-
Anna1975
Overleg voor het vervolgen van je studie ook met de studiebegeleider iod van je opleiding, zodat zij ook weten wat er speelt en waarom het wellicht langer duurt.
Dan kan er vanuit de opleiding wellicht ook meegedacht worden over oplossingen voor bepaalde problemen. En overleg ook met je begeleider in het ziekenhuis waar je je coschappen loopt.
Misschien is er roostertechnisch iets aan te passen, waardoor het net iets minder zwaar is. En bouw op als die mogelijkheid er is, probeer er niet gelijk weer vol in te knallen.
Ik weet niet of je als co-assitent ook onder de arbo-arts valt, zal haast wel, ga daar eventueel ook eens mee praten. Dat kun je zelf navragen/aanvragen bij personeelszaken. De arbo-arts kan ook meekijken en meedenken over welke aanpassingen (qua werktijden, belasting etc.) er eventueel nodig zijn en hoe er opgebouwd kan worden.
Dan kan er vanuit de opleiding wellicht ook meegedacht worden over oplossingen voor bepaalde problemen. En overleg ook met je begeleider in het ziekenhuis waar je je coschappen loopt.
Misschien is er roostertechnisch iets aan te passen, waardoor het net iets minder zwaar is. En bouw op als die mogelijkheid er is, probeer er niet gelijk weer vol in te knallen.
Ik weet niet of je als co-assitent ook onder de arbo-arts valt, zal haast wel, ga daar eventueel ook eens mee praten. Dat kun je zelf navragen/aanvragen bij personeelszaken. De arbo-arts kan ook meekijken en meedenken over welke aanpassingen (qua werktijden, belasting etc.) er eventueel nodig zijn en hoe er opgebouwd kan worden.
-
D-Cheryl
-
Jrs77
[QUOTE=Jonnie;1044908]
Iemand hier ervaring in, iemand die toevallig hetzelfde is overkomen tijdens deze studie of iemand die tips heeft? Ik hoor het heel graag.
[/QUOTE]
Ik heb geen ervaring, maar wel een (misschien wat voor de hand liggende) tip; Ga gewoon bij je opleiding het gesprek aan.
Ik kan me niet voorstellen dat ze niet me je mee willen denken, en ze zullen het vast waarderen dat je het door wil zetten en af wil ronden. (En zij hebben ook belang bij het afronden van je studie) Misschien is een aangepast tempo/programma wat je nodig hebt.Bel, en maak een afspraak om de mogelijkheden te bespreken.
(Edit; zie nu pas de vele reacties voor me ;) )
Iemand hier ervaring in, iemand die toevallig hetzelfde is overkomen tijdens deze studie of iemand die tips heeft? Ik hoor het heel graag.
[/QUOTE]
Ik heb geen ervaring, maar wel een (misschien wat voor de hand liggende) tip; Ga gewoon bij je opleiding het gesprek aan.
Ik kan me niet voorstellen dat ze niet me je mee willen denken, en ze zullen het vast waarderen dat je het door wil zetten en af wil ronden. (En zij hebben ook belang bij het afronden van je studie) Misschien is een aangepast tempo/programma wat je nodig hebt.Bel, en maak een afspraak om de mogelijkheden te bespreken.
(Edit; zie nu pas de vele reacties voor me ;) )
-
Nessa
Ik werk in een vak dat qua opleidingsstructuur vaak wordt vergeleken met de medische opleiding. Ik kreeg de diagnose op mijn 22ste, tijdens een opleidingsfase die vergelijkbaar is met de medische vervolgopleiding.
Mijn eerst reactie was: ik stop met de opleiding, dit gaat me nooit meer lukken. Maar mijn vader zei: stoppen kan altijd nog, geef het een kans. En ik ben heel blij dat ik dat advies heb opgevolgd.
Met wat aanpassingen en ook met aan ander vakgebied als eindresultaat dan ik aanvankelijk wilde, heb ik de opleiding namelijk afgerond.
Het is belangrijk dat je zelf een beetje een idee hebt over wat je nog aankan nu. Zo had ik bijvoorbeeld problemen met vroeg opstaan, lange werkdagen en lang staan.
In overleg met mijn opleiders is het werkpakket toen aangepast. Dit heeft er toe geleid dat ik de onderdelen die ik nodig had om te slagen, met een 'voldoende' beoordeling heb afgerond. Geen 'goede' beoordeling, want ik draaide het minimaal aantal uren van 40 ipv de gebruikelijke 60.
De andere onderdelen zijn vervolgens toegespitst op mijn vaardigheden en mogelijkheden. Die heb ik uiteindelijk met een 'goede' beoordeling afgerond en in dat werkveld ben ik nu ook bezig.
Kort en goed: ga in overleg met je studiebegeleider en je begeleider in het ziekenhuis. Er is vast een op maat te maken programma te bedenken.
Mijn eerst reactie was: ik stop met de opleiding, dit gaat me nooit meer lukken. Maar mijn vader zei: stoppen kan altijd nog, geef het een kans. En ik ben heel blij dat ik dat advies heb opgevolgd.
Met wat aanpassingen en ook met aan ander vakgebied als eindresultaat dan ik aanvankelijk wilde, heb ik de opleiding namelijk afgerond.
Het is belangrijk dat je zelf een beetje een idee hebt over wat je nog aankan nu. Zo had ik bijvoorbeeld problemen met vroeg opstaan, lange werkdagen en lang staan.
In overleg met mijn opleiders is het werkpakket toen aangepast. Dit heeft er toe geleid dat ik de onderdelen die ik nodig had om te slagen, met een 'voldoende' beoordeling heb afgerond. Geen 'goede' beoordeling, want ik draaide het minimaal aantal uren van 40 ipv de gebruikelijke 60.
De andere onderdelen zijn vervolgens toegespitst op mijn vaardigheden en mogelijkheden. Die heb ik uiteindelijk met een 'goede' beoordeling afgerond en in dat werkveld ben ik nu ook bezig.
Kort en goed: ga in overleg met je studiebegeleider en je begeleider in het ziekenhuis. Er is vast een op maat te maken programma te bedenken.
-
Flien
[QUOTE=D-Cheryl;1044930]Als ik het me goed herinner, studeerde Flien ook nog toen zij de diagnose kreeg. Ondertussen is ze afgestudeerd, dus het kan wel![/QUOTE]
Ik kreeg inderdaad de diagnose tijdens mijn studie, en ben met een jaartje vertraging afgestudeerd. Het eerst jaar na mijn diagnose stond mijn leven op zn kop en kon ik de studie er niet bij hebben. Met goede medicatie en na ergotherapie durfde ik het weer aan.
Zoals al eerder is beschreven, ga t gesprek aan. Hoe beter jij kan aangeven wat wel en vooral niet kan, hoe beter mensen je kunnen helpen.
Ik had na mijn diagnose een docent gevonden met parkinson. Hij werd een soort 'maatje'. Ik kon bij hem terecht als ik een luisterend oor nodig had. Hij snapte wat ik doormaakte. Hij heeft voor mij ook menig goede woordjes bij andere docenten gedaan ;) zoek dus vooral iemand met wie je goed kan praten.
Destijds ben ik ook bij de decaan langs gegaan. Die weet vaak wat mogelijk is qua studie(vertraging), wet en regelgeving en uitzonderingen/aanpassingen. Vaak luistert een examencommissie ook naar het advies van een decaan.
Veel sterkte! Mocht je meer vragen hebben, dan kan je ze uiteraad stellen.
Ik kreeg inderdaad de diagnose tijdens mijn studie, en ben met een jaartje vertraging afgestudeerd. Het eerst jaar na mijn diagnose stond mijn leven op zn kop en kon ik de studie er niet bij hebben. Met goede medicatie en na ergotherapie durfde ik het weer aan.
Zoals al eerder is beschreven, ga t gesprek aan. Hoe beter jij kan aangeven wat wel en vooral niet kan, hoe beter mensen je kunnen helpen.
Ik had na mijn diagnose een docent gevonden met parkinson. Hij werd een soort 'maatje'. Ik kon bij hem terecht als ik een luisterend oor nodig had. Hij snapte wat ik doormaakte. Hij heeft voor mij ook menig goede woordjes bij andere docenten gedaan ;) zoek dus vooral iemand met wie je goed kan praten.
Destijds ben ik ook bij de decaan langs gegaan. Die weet vaak wat mogelijk is qua studie(vertraging), wet en regelgeving en uitzonderingen/aanpassingen. Vaak luistert een examencommissie ook naar het advies van een decaan.
Veel sterkte! Mocht je meer vragen hebben, dan kan je ze uiteraad stellen.
-
Jerry.H
Jongeren
Jongeren
Goede dag!
Erg nieuw hier dus ik hoop dat ik goed zit.
Mijn naam is Jerry Huizinga, 27 jaar samenwonend met me verloofde
En jammer genoeg eigenaar van RR-MS.
Ik ben al een poosje op zoek naar jongeren rond mijn leeftijd waar ik misschien wat mee kan chatten.:???:
Ik hoop op een reactie :p
Mvg Jerry
Goede dag!
Erg nieuw hier dus ik hoop dat ik goed zit.
Mijn naam is Jerry Huizinga, 27 jaar samenwonend met me verloofde
En jammer genoeg eigenaar van RR-MS.
Ik ben al een poosje op zoek naar jongeren rond mijn leeftijd waar ik misschien wat mee kan chatten.:???:
Ik hoop op een reactie :p
Mvg Jerry
-
leeuwtje-nl
Hallo JerryH, allereerst welkom op het forum! Je had je bericht geplaatst in een bestaand topic in het probeerforum, waar het weinig tot geen aandacht zal krijgen. Het probeerforum is bedoeld om dingen uit te proberen zoals het plaatsen van een plaatje of een link.
Om die reden heb ik je topic verhuisd naar een al bestaand topic over MS en jongeren. Hopelijk kun je hier nieuwe contacten mee opdoen!
Om die reden heb ik je topic verhuisd naar een al bestaand topic over MS en jongeren. Hopelijk kun je hier nieuwe contacten mee opdoen!
-
Veraa
Hoi Jonnie en Jerry H.!
Ik ben Vera, 24 jaar en woonachtig in Saaidam (Zaandam:p)
Ik ben sinds kort ook 'eigenaar' (grappig dat je het zo noemt Jerry!) van RRMS.
Dat ik aan het zoeken was, zag ik ook helaas geen mensen voorbij komen in mijn leeftijdscategorie. En met name in de buurt, om ze echt te ontmoeten :(
Ook ik ben/was bezig met een opleiding aan de Pabo. En zit er ook enorm tegenop te kijken om weer te starten. Ook omdat ik nu dus een jaar vertraging heb. Nu is dat niet een heel groot probleem, maar je gaat toch liever met je klas mee.
Die vermoeidheid 'nekt' mij.
Maar weet je wat ik een keer heb gelezen op dit forum? Iemand zei:'Je hebt al jaren MS, alleen nu weet je het.' En met die gedachte denk ik dat het wel weer allemaal lukt. Want waarom ging alles in november bij mij goed, qua vermoeidheid, en vanaf februari niet? Mijn vermoeidheid schuif ik dus af op de psychologische klap. ;) misschien houd ik mijzelf voor de gek:o maar denk het niet.
Ik heb al contact gelegd met mijn mentor en er zitten alleen maar voordelen aan. Zo ga ik wel het derde jaar opnieuw doen, maar de vakken die ik al gehaald heb, zal ik niet meer opnieuw hoeven doen. Dus dat is enorm fijn! Weer voor een klas van 25 kinderen staan, tsjah... Dat is een ander dingetje...
Ik vind het erg lastig om mij op mijn school te focussen.
Even praktisch...
Op scholen zijn er ook een aantal mensen die jou kunnen helpen, heeft iets met studeren en handicap te maken. Vraag het even na bij jouw school. Verder weet ik ook dat je (een deel) van je schoolgeld terug kunt vragen. Je hebt er immers niet voor gekozen om van die schoolsneltrein af te stappen. Een perronnetje of 2 te vroeg :haha:
Mochten jullie contact met mij willen hebben, stuur mij anders even een pb!
Groetjes, Vera
Ik ben Vera, 24 jaar en woonachtig in Saaidam (Zaandam:p)
Ik ben sinds kort ook 'eigenaar' (grappig dat je het zo noemt Jerry!) van RRMS.
Dat ik aan het zoeken was, zag ik ook helaas geen mensen voorbij komen in mijn leeftijdscategorie. En met name in de buurt, om ze echt te ontmoeten :(
Ook ik ben/was bezig met een opleiding aan de Pabo. En zit er ook enorm tegenop te kijken om weer te starten. Ook omdat ik nu dus een jaar vertraging heb. Nu is dat niet een heel groot probleem, maar je gaat toch liever met je klas mee.
Die vermoeidheid 'nekt' mij.
Maar weet je wat ik een keer heb gelezen op dit forum? Iemand zei:'Je hebt al jaren MS, alleen nu weet je het.' En met die gedachte denk ik dat het wel weer allemaal lukt. Want waarom ging alles in november bij mij goed, qua vermoeidheid, en vanaf februari niet? Mijn vermoeidheid schuif ik dus af op de psychologische klap. ;) misschien houd ik mijzelf voor de gek:o maar denk het niet.
Ik heb al contact gelegd met mijn mentor en er zitten alleen maar voordelen aan. Zo ga ik wel het derde jaar opnieuw doen, maar de vakken die ik al gehaald heb, zal ik niet meer opnieuw hoeven doen. Dus dat is enorm fijn! Weer voor een klas van 25 kinderen staan, tsjah... Dat is een ander dingetje...
Ik vind het erg lastig om mij op mijn school te focussen.
Even praktisch...
Op scholen zijn er ook een aantal mensen die jou kunnen helpen, heeft iets met studeren en handicap te maken. Vraag het even na bij jouw school. Verder weet ik ook dat je (een deel) van je schoolgeld terug kunt vragen. Je hebt er immers niet voor gekozen om van die schoolsneltrein af te stappen. Een perronnetje of 2 te vroeg :haha:
Mochten jullie contact met mij willen hebben, stuur mij anders even een pb!
Groetjes, Vera