MSweb forum

Vanmorgen op bezoek geweest bij mijn dochter die een huizenblok verder woont. Ik ben er lopend (met rollator) naar toe gegaan. Dat heb ik jaren niet gekund.

Ook het bezoek aan de tandarts afgelopen week heb ik lopend kunnen doen; althans, vanuit de auto lopend
de praktijkruimte in.

Het waren heek wat dorpeltjes, stoepjes en hordes die ik moest nemen. Maar het lukte.

Ik ben zo blij, blij, blij.

Een assistent-arts in opleiding belde mij zojuist. Of ik bereid was om een interview te geven, dit i.v.m. zijn studie. Hij wilde iemand interviewen die een chronische ziekte heeft, zoals MS.

'Aangezien u een volle babbel heeft, die zich goed kunt uitdrukken, lijkt u mij daar de juiste persoon voor,' zei hij.

Uiteraard heb ik toegestemd. Hij komt volgende week. Ik ben benieuwd.

Bij deze, mijn nieuwste aquarel.

Prachtig, Antoinette!

Gistermiddag was het interview. Het duurde 1,5 uur. Het was intensief maar interessant, zowel voor de arts als voor mij.

Mijn hele doopceel werd gelicht. Maar ik heb er afgelopen nacht niet naar over gedroomd, iets wat ik wel verwacht had.

Per slot van rekening beleef alles weer opnieuw.

Ik heb toentertijd mijn emoties, gevoelens en gedachten opgeschreven in ik 2005 uitgegeven in mijn boekje MySterie.

Hier komt een foto van de cover. Ik heb toen bewust voor zowel deze coverfoto als de titel gekozen.

MS is immers nog steeds één groot mysterie en heeft te maken met de hersenen. Daarom dan ook het grote gat in de schedel.

Ha Antoinet ik ga ook nog vooruit . Loop zonder rollator in huis en ga naar mijn zoon

met de rollator ong 750 mtr en 5 trappen omhoog.

Maar het gaat nog steeds erg goed.

Voor alle andere ik gun jullie dit ook zo .
Het is zo raar en heerlijk.

Mijn kleindochter van bijna 3 jaar geniet als ze hier is want oma jan mee spelen!

En ook poppenkleertjes maken voor baby born.

Sterkte met alle ongemakken maar hou moed liefs Gebke

We keep on going Gepke.

Al een tijdje niets gepost. Even een update.

Het gaat nog steeds goed met me. Ik ben iedere dag buiten en maak nog steeds met mijn scoot bos, veld en dorp onveilig.

Of ik schrijf, schilder of knutsel.

Gebke schreef dit

En ook poppenkleertjes maken voor baby born.

Gebke, ik fleur een muts op met kleurige bloemetjes. Aangezien ik slechts weinig gevoel heb in mijn vingers, is dit een goede oefening voor mijn motoriek. Hier volgen een paar foto's.
Een pomponnetje boven op de muts is de volgende uitdaging.

p.s. de aquarel links boven heb ik jaren geleden geschilderd.

Hier komt de foto.

Gistermiddag tijdens mijn scootertochtje door het bos kreeg ik een klapband. Mijn voorband was lek. En daar stond ik. Ik kreeg het Spaans benauwd. Ik stond al op het punt om de pechhulp van de ANWB te bellen toen enkele wandelaars, die zagen in welke benarde positie ik me bevond, hun hulp aanboden.

Een paar sterke mannenarmen hebben mijn scoot, en mij, daar huis geduwd.

Het hele akkefietje heeft een half uur geduurd.

Eenmaal thuis heb ik mijzelf getrakteerd op mijn kop brandnetel thee met speculaas. Dat had ik wel verdiend, vond ik.

En nu staat de scoot stout te wezen in de berging. Morgen maar gelijk de leverancier bellen. Ik hoop dat hij hem gelijk ter plekke kan maken.

Scoot maandag opgehaald en nog diezelfde weer teruggebracht. Gisteren weer de hele dag kunnen scooteren. Blij, blij, blij.