Beste doto.
Het uiterste van jezelf vragen in deze tijd lijkt mij niet echt verstandig.
Je lichaam geeft duidelijk aan, tot hier en niet verder.
Mocht het inderdaad MS zijn zal stress en jezelf over de top helpen, zeker tot nieuwe klachten leiden.
Gun jezelf de tijd....
stress in diagnoseland
-
doto92ok
@belladonna, geregeld kom ik mezelf tegen dan speelt het been waar de vorige aanval op geweest is op, teken om pasje langwa,er te doen ;) . Maar ja, ik wil mijn propedeuse iig halen zolang het te doen is, nog 1 examen daarvoor, en doordat ik die in een her moest doen inmiddels halverwege het tweede jaar. Dus ik hoop dat mijn lijf me nog even de kans geeft dit af te ronden. Nog een paar examens en dan komt het praktijkdeel om de hoek kijken. Zou het alleen zoooooo jammer vinden in het zicht van de eindstreep te moeten strandden :o
Gelukkig probeert mijn vriend (ook al wonen we niet samen) me zoveel mogelijk te helpen, en heb ik een teamleider (nog) die me de vrijheid geeft om tijdens werktijd wat vaker korte pauzes in te lassen om de energie wat te verdelen.
Helaas gaat door een reorganisatie hij straks een andere rol in het team krijgen en krijgen we nieuwe teamleiders :huilen: dus dat word afwachten of die net zo coulant zijn
Gelukkig probeert mijn vriend (ook al wonen we niet samen) me zoveel mogelijk te helpen, en heb ik een teamleider (nog) die me de vrijheid geeft om tijdens werktijd wat vaker korte pauzes in te lassen om de energie wat te verdelen.
Helaas gaat door een reorganisatie hij straks een andere rol in het team krijgen en krijgen we nieuwe teamleiders :huilen: dus dat word afwachten of die net zo coulant zijn
-
belladonna
-
doto92ok
Ik doe naast een voltijdbaan een zelfstudie Bedrijfskunde MER.
Valt me momenteel wel heel zwaar, maar doordat ik al een paar jaar kwakkel komt de uiterste deadline nu in zicht en moet ik de komende anderhalf jaar eigenlijk nog even doorbijten. Of accepteren dat ik de HBO niet af ga ronden, maar daar ben ik nog niet aan toe om toe te geven :o
En ja Belladonna; de neuroloog gaf toen de lijst klachten op ´tafel´ lag eerst ook met ´dit klinkt als MS, maar we gaan nu eerst eens een hele ris onderzoeken in laten plannen om het te bekijken´. En dat terwijl toen mijn been het gewoon niet deed de rest van de klachten niet meegenomen werden en het psychisch was omdat ze geen hernia kon vinden.
Dankzij de oogarts word er nu verder gekeken, die heeft me intern doorverwezen naar het MS Centrum.
(de rest van alle vage dingen staan chronologisch in de eerste post)
Valt me momenteel wel heel zwaar, maar doordat ik al een paar jaar kwakkel komt de uiterste deadline nu in zicht en moet ik de komende anderhalf jaar eigenlijk nog even doorbijten. Of accepteren dat ik de HBO niet af ga ronden, maar daar ben ik nog niet aan toe om toe te geven :o
En ja Belladonna; de neuroloog gaf toen de lijst klachten op ´tafel´ lag eerst ook met ´dit klinkt als MS, maar we gaan nu eerst eens een hele ris onderzoeken in laten plannen om het te bekijken´. En dat terwijl toen mijn been het gewoon niet deed de rest van de klachten niet meegenomen werden en het psychisch was omdat ze geen hernia kon vinden.
Dankzij de oogarts word er nu verder gekeken, die heeft me intern doorverwezen naar het MS Centrum.
(de rest van alle vage dingen staan chronologisch in de eerste post)
-
doto92ok
oef, vandaag gruwelijk mezelf tegengekomen.
Gister rustig aan gedaan omdat mijn lijf zondag aangaf dat ik stap terug moest doen. Vannacht last van mijn been, en vanmorgen trok de stijfheid niet weg, maar werd de kracht opeens aanzienlijk minder.
Tegen 11 uur liep ik zo bagger, en had ik zoveel last van kramp dat mijn TL me naar huis stuurde, als ik perse vond dat ik niet ziek was mocht ik daar inloggen en wat voorbereidend werk doen, maar ook morgen niet op kantoor komen. Zien we morgen in de loop van de dag wel voor donderdag .:huilen: (vrijdag en komende maandag heb ik zowiezo vrij)
Vanmiddag toch maar gebeld naar neurologie. Doorverwezen naar de MS verpleegkundige, goed gesprek gehad. Morgen eerst urine laten testen om te kijken of die de boosdoener is, anders word er morgen met de neuroloog overlegd.
Nu wel heel blij met een meelevende teamleider en supervisor, maar was wel even schrikken dat zo binnen 24 uur het omslaat van `ach, ben moe´ naar `ehm waarom doet dat been nu niet gewoon wat ik denk dat ik doe`
Gister rustig aan gedaan omdat mijn lijf zondag aangaf dat ik stap terug moest doen. Vannacht last van mijn been, en vanmorgen trok de stijfheid niet weg, maar werd de kracht opeens aanzienlijk minder.
Tegen 11 uur liep ik zo bagger, en had ik zoveel last van kramp dat mijn TL me naar huis stuurde, als ik perse vond dat ik niet ziek was mocht ik daar inloggen en wat voorbereidend werk doen, maar ook morgen niet op kantoor komen. Zien we morgen in de loop van de dag wel voor donderdag .:huilen: (vrijdag en komende maandag heb ik zowiezo vrij)
Vanmiddag toch maar gebeld naar neurologie. Doorverwezen naar de MS verpleegkundige, goed gesprek gehad. Morgen eerst urine laten testen om te kijken of die de boosdoener is, anders word er morgen met de neuroloog overlegd.
Nu wel heel blij met een meelevende teamleider en supervisor, maar was wel even schrikken dat zo binnen 24 uur het omslaat van `ach, ben moe´ naar `ehm waarom doet dat been nu niet gewoon wat ik denk dat ik doe`
-
belladonna
Ik raad je aan om eens op papier te zetten,
welke klachten je allemaal hebt.
Ook goed na gaan, wanneer deze klachten ontstaan zijn.
Wedden dat dit in een periode van je leven was, dat erg stressvol was.
Daarna kun je voor en tegen bedenken wat het je "kost" om op
deze voet verder te gaan.
Je toekomst IS heel belangrijk, maar die begint in het heden.
Door nu echt goed na te denken over hoe je je energie verdeeld,
kun je mogelijk verdere schade aan je lijf verminderen.
En laat je lijf nu net hetgene zijn die je leven lang met je mee gaat.
Het is heel moeilijk om dingen los te laten die je zo graag doet.
Maar dat leuke uitje of gezellig met je vrienden chillen kan nu
net dat stukje teveel zijn..
welke klachten je allemaal hebt.
Ook goed na gaan, wanneer deze klachten ontstaan zijn.
Wedden dat dit in een periode van je leven was, dat erg stressvol was.
Daarna kun je voor en tegen bedenken wat het je "kost" om op
deze voet verder te gaan.
Je toekomst IS heel belangrijk, maar die begint in het heden.
Door nu echt goed na te denken over hoe je je energie verdeeld,
kun je mogelijk verdere schade aan je lijf verminderen.
En laat je lijf nu net hetgene zijn die je leven lang met je mee gaat.
Het is heel moeilijk om dingen los te laten die je zo graag doet.
Maar dat leuke uitje of gezellig met je vrienden chillen kan nu
net dat stukje teveel zijn..
-
doto92ok
Hoi Belladonna,
de klachten op een rij zetten had ik al gedaan, en ik weet dat ik een balans moet vinden tussen wat ik ´moet´ en wat daadwerkelijk kan.
maar...... na 6 jaar ´tussen de oren´ en ´niet toe geven aan de moeheid, maak je het erger van´ moet het echt wennen dat toegeven aan de moeheid ´moet´.
Ik ben al veel aan het laten vallen, maar als een-verdiener met een hypotheek is het niet altijd makkelijk nog meer te laten vallen. Dus werk laten vallen is nu nog geen optie, voor mijn werk is officieel de harde eis dat je HBO moet hebben dus daar even doorbijten zodat ik niet bij de volgende reorganisatie buiten sta is ook wel belangrijk. Ik wil iig de propedeuse afronden, heb je iig aantoonbaar wel het nivo voor HBO functie en hoef ik niet over 3 maanden perse terug de callcenters in (wat me veel zwaarder valt dan deze onderzoeksfunctie)
De sport; heb ik al opgegeven voorlopig, met wapens spelen als je ogen het niet goed doen is niet heel handig, maar voor ik daar definitieve keuzes in maak wil ik zeker weten dat dit iets is wat blijft.
Hoewel het wel steeds waarschijnlijker is dat het op MS lijkt/ MS is, is het nog niet wetenschappelijk aangetoond dat het niet toch iets is waar een oplossing voor is. (al word je niet optimistischer naarmate meer ervoor opgeleide mensen weggen ´ja typisch MS klacht´.
Vanmiddag eerst maar horen of er idd een ontsteking zit, dan terug naar de verpleegkundige en daarna met mijn teamleider overleggen of ik nog een dagje thuis ondersteunende werkzaamheden doe, of dat ik morgen even een dag op kantoor kom werken om dingen af te ronden met de klantgesprekken :o
de klachten op een rij zetten had ik al gedaan, en ik weet dat ik een balans moet vinden tussen wat ik ´moet´ en wat daadwerkelijk kan.
maar...... na 6 jaar ´tussen de oren´ en ´niet toe geven aan de moeheid, maak je het erger van´ moet het echt wennen dat toegeven aan de moeheid ´moet´.
Ik ben al veel aan het laten vallen, maar als een-verdiener met een hypotheek is het niet altijd makkelijk nog meer te laten vallen. Dus werk laten vallen is nu nog geen optie, voor mijn werk is officieel de harde eis dat je HBO moet hebben dus daar even doorbijten zodat ik niet bij de volgende reorganisatie buiten sta is ook wel belangrijk. Ik wil iig de propedeuse afronden, heb je iig aantoonbaar wel het nivo voor HBO functie en hoef ik niet over 3 maanden perse terug de callcenters in (wat me veel zwaarder valt dan deze onderzoeksfunctie)
De sport; heb ik al opgegeven voorlopig, met wapens spelen als je ogen het niet goed doen is niet heel handig, maar voor ik daar definitieve keuzes in maak wil ik zeker weten dat dit iets is wat blijft.
Hoewel het wel steeds waarschijnlijker is dat het op MS lijkt/ MS is, is het nog niet wetenschappelijk aangetoond dat het niet toch iets is waar een oplossing voor is. (al word je niet optimistischer naarmate meer ervoor opgeleide mensen weggen ´ja typisch MS klacht´.
Vanmiddag eerst maar horen of er idd een ontsteking zit, dan terug naar de verpleegkundige en daarna met mijn teamleider overleggen of ik nog een dagje thuis ondersteunende werkzaamheden doe, of dat ik morgen even een dag op kantoor kom werken om dingen af te ronden met de klantgesprekken :o
-
doto92ok
Nou ja nadat ik mezelf tegen gekomen was, gister dus toch gebeld voor raad.
Urineonderzoek wees niets uit, dus om 1230 telefoon dat S me vandaag nog wilde zien.
Die verwachtte gezien de onderzoeken dat het een schub is, maar zonder definitieve diagnose kunnen we niets... Dus telefoontje radiologie, half uur later telefoon dat ik vanavond nog door de scan kan.
Aangezien mijn eigen neuroloog er vandaag niet was, en de rest van de week eigenlijk elders bezig zou zijn word ik morgenochtend gebeld voor een afspraak wanneer de uitslagen nu komen.
Nu dus alsnog in een stroomversnelling gekomen, en nu slaat de angst wel toe :o . Wat gaat er nu toch uitkomen, weten ze nu waar dit wegkomt of blijft het gissen en hopen dat het hierna niet weer terugkomt.
(enne, de periodes vallen bij mij dus juist als de stress wegvalt of zelfs niet merkbaar aanwezig geweest is... dus ´gewoon´ stress verminderen helpt niet echt nog)
Urineonderzoek wees niets uit, dus om 1230 telefoon dat S me vandaag nog wilde zien.
Die verwachtte gezien de onderzoeken dat het een schub is, maar zonder definitieve diagnose kunnen we niets... Dus telefoontje radiologie, half uur later telefoon dat ik vanavond nog door de scan kan.
Aangezien mijn eigen neuroloog er vandaag niet was, en de rest van de week eigenlijk elders bezig zou zijn word ik morgenochtend gebeld voor een afspraak wanneer de uitslagen nu komen.
Nu dus alsnog in een stroomversnelling gekomen, en nu slaat de angst wel toe :o . Wat gaat er nu toch uitkomen, weten ze nu waar dit wegkomt of blijft het gissen en hopen dat het hierna niet weer terugkomt.
(enne, de periodes vallen bij mij dus juist als de stress wegvalt of zelfs niet merkbaar aanwezig geweest is... dus ´gewoon´ stress verminderen helpt niet echt nog)
-
doto92ok
gemengd gevoel, vanmiddag gebeld door de neuroloog. Gelukkig geen MS, maar... voorlopig nog in de molen om te kijken of er toch een verklaring gevonden word anders dan ´onverklaarde functiestoornis van de zenuwen´
Wat het ook is, presenteert zich met MS verschijnselen, maar de hersenscan was schoon. In de nek lijkt wel ´iets´ te zitten, maar helaas is op de nu gemaakte scan niet goed te zien wat/hoe groot het precies is. Het leek op het beeld een uitstulpseltje te zijn, dus een nieuwe MRI van de nek is nu aangevraagd.
Dat het zicht in het rechteroog nog altijd wazig is, is op dit moment ook onverklaard. De zenuw is niet beschadigd.
Oftewel, weer afwachten op MRI, dan terug op de poli komen, en dan gaan we ook de hersenscan bekijken. Doordat het nu op verzoek van de andere neuroloog allemaal naar voren getrokken was kon er helaas geen afspraak zijn en is het dus telefonisch gegaan omdat hij in een ander ziekenhuis dienst had.
Oftewel: de neurologen hebben beiden de verdenking geuit van MS op basis van symptomen, maar het is niet aantoonbaar.
Gelukkig neemt deze man me wel serieus en word ik niet gelijk terug gestuurd naar fysio met een been waar geen controle in zit omdat het ´psychosomatisch´ zou zijn. En aangezien het niet aantoonbaar in de hersenen zit is de kans klein dat wel gewoon doorwerken in aangepast tempo het herstel vertraagd.
Dus voorlopig mag ik iig gewoon doorgaan, zolang ik maar wel blijf bellen als het nog erger word de uitval, of andere lichaamsdelen gaat raken.
voor nu ga ik richting huiskamer, aangezien het vermoeden niet bevestigd is
Wat het ook is, presenteert zich met MS verschijnselen, maar de hersenscan was schoon. In de nek lijkt wel ´iets´ te zitten, maar helaas is op de nu gemaakte scan niet goed te zien wat/hoe groot het precies is. Het leek op het beeld een uitstulpseltje te zijn, dus een nieuwe MRI van de nek is nu aangevraagd.
Dat het zicht in het rechteroog nog altijd wazig is, is op dit moment ook onverklaard. De zenuw is niet beschadigd.
Oftewel, weer afwachten op MRI, dan terug op de poli komen, en dan gaan we ook de hersenscan bekijken. Doordat het nu op verzoek van de andere neuroloog allemaal naar voren getrokken was kon er helaas geen afspraak zijn en is het dus telefonisch gegaan omdat hij in een ander ziekenhuis dienst had.
Oftewel: de neurologen hebben beiden de verdenking geuit van MS op basis van symptomen, maar het is niet aantoonbaar.
Gelukkig neemt deze man me wel serieus en word ik niet gelijk terug gestuurd naar fysio met een been waar geen controle in zit omdat het ´psychosomatisch´ zou zijn. En aangezien het niet aantoonbaar in de hersenen zit is de kans klein dat wel gewoon doorwerken in aangepast tempo het herstel vertraagd.
Dus voorlopig mag ik iig gewoon doorgaan, zolang ik maar wel blijf bellen als het nog erger word de uitval, of andere lichaamsdelen gaat raken.
voor nu ga ik richting huiskamer, aangezien het vermoeden niet bevestigd is
-
belladonna