bij mij waren in het begin ook alle reflexen goed, testjes bij de neuro ook.. alleen mri was duidelijk..
die testjes ja ach..
neuro deed bij mij voor de zekerheid nog ff een mri scan maar hij verwachtte er niet veel van.. al zijn testjes waren immers ok..
ik was blij met de uitslag, ik was niet gek.. allemaal vlekken...
Advies
[QUOTE=N.I.91;1110246]kan ms dan wel uitgesloten worden, omdat mijn reflexen goed zijn? Of is dat niet zo zwart wit? [/QUOTE]
Het is helaas niet zo eenduidig. Je reflexen kunnen met ms bijvoorbeeld ook te goed/overgevoelig zijn. Reflexen zeggen dus niet zoveel.
Je hebt hele vervelende klachten, maar je wordt nu snel gezien. Stop met jezelf gek te maken door de hele tijd aan je lichaam te voelen, wat er allemaal mis is en ga afleiding zoeken! Leg je telefoon/laptop in de kast. Google-verbod, forumverbod. Lol-verplichting ;)
Als het wel ms is, zul je ook moeten leren om lol te hebben met deze klachten, dus je kunt beter vast beginnen.
Sterkte!
Het is helaas niet zo eenduidig. Je reflexen kunnen met ms bijvoorbeeld ook te goed/overgevoelig zijn. Reflexen zeggen dus niet zoveel.
Je hebt hele vervelende klachten, maar je wordt nu snel gezien. Stop met jezelf gek te maken door de hele tijd aan je lichaam te voelen, wat er allemaal mis is en ga afleiding zoeken! Leg je telefoon/laptop in de kast. Google-verbod, forumverbod. Lol-verplichting ;)
Als het wel ms is, zul je ook moeten leren om lol te hebben met deze klachten, dus je kunt beter vast beginnen.
Sterkte!
-
N.I.91
Hoi Klick,
Bedankt voor je reactie.
Apart dat de testjes goed waren, maar wel ‘fijn’ dat er door de MRI duidelijkheid gekomen was.
Groetjes
Hoi Toeter,
Bedankt voor je reactie en uitleg wat betreft de reflexen.
Dan weet ik in ieder geval dat aantal dingen al weg te strepen zijn, maar dat achter sommige opties nog een vraagteken is.
Je hebt groot gelijk dat je zegt, dat ik lol moet maken.
Ik probeer dat ook wel zoveel mogelijk te doen ;)
Mijn moeder zei inderdaad ook al, dat ik moet proberen het af te wachten :-) Ik heb ondertussen een rustgevend middel genomen. Dat is wel fijn. Ik kan ook met andere dingen erg slecht tegen onduidelijkheid/onzekerheid. Dus dit is een goede oefening ;)
Ik heb toen ik kind was een buurvrouw gehad die op relatief jonge leeftijd ms kreeg. Snel belandde ze in een rolstoel en had helse pijnen. Paar jaar later is ze eraan overleden zei haar man. Dat heeft als jong persoon veel indruk gemaakt. Ik heb daardoor altijd gedacht dat ms altijd zo zou verlopen. Op dit forum begin ik door te krijgen, dat het niet bij iedereen zo loopt. Ik probeer dus daarin wel mijn mindset te veranderen. En ja, niet op de zaken vooruit lopen. Wie weet is het iets onschuldigs.
Maar ja, nu ff relaxen ;)
Groetjes
Bedankt voor je reactie.
Apart dat de testjes goed waren, maar wel ‘fijn’ dat er door de MRI duidelijkheid gekomen was.
Groetjes
Hoi Toeter,
Bedankt voor je reactie en uitleg wat betreft de reflexen.
Dan weet ik in ieder geval dat aantal dingen al weg te strepen zijn, maar dat achter sommige opties nog een vraagteken is.
Je hebt groot gelijk dat je zegt, dat ik lol moet maken.
Ik probeer dat ook wel zoveel mogelijk te doen ;)
Mijn moeder zei inderdaad ook al, dat ik moet proberen het af te wachten :-) Ik heb ondertussen een rustgevend middel genomen. Dat is wel fijn. Ik kan ook met andere dingen erg slecht tegen onduidelijkheid/onzekerheid. Dus dit is een goede oefening ;)
Ik heb toen ik kind was een buurvrouw gehad die op relatief jonge leeftijd ms kreeg. Snel belandde ze in een rolstoel en had helse pijnen. Paar jaar later is ze eraan overleden zei haar man. Dat heeft als jong persoon veel indruk gemaakt. Ik heb daardoor altijd gedacht dat ms altijd zo zou verlopen. Op dit forum begin ik door te krijgen, dat het niet bij iedereen zo loopt. Ik probeer dus daarin wel mijn mindset te veranderen. En ja, niet op de zaken vooruit lopen. Wie weet is het iets onschuldigs.
Maar ja, nu ff relaxen ;)
Groetjes
-
Lilianne
Ik heb alle berichten doorgelezen en snap je bezorgdheid.
Blijf alles noemen bij de arts(en), maar probeer er niet telkens bij stil te staan. Afleiding is altijd fijn.
Een deel van je klachten herken ik bij mezelf, maar veel ook niet. Ik had geen duidelijk ms beeld. Na ruim 20 jaar klachten is pas twee jaar geleden de diagnose gesteld.
Sterkte
Blijf alles noemen bij de arts(en), maar probeer er niet telkens bij stil te staan. Afleiding is altijd fijn.
Een deel van je klachten herken ik bij mezelf, maar veel ook niet. Ik had geen duidelijk ms beeld. Na ruim 20 jaar klachten is pas twee jaar geleden de diagnose gesteld.
Sterkte
-
N.I.91
@ Dannifan:
Zie reacties van mij naar Toeter en Lilianne.
Ik hoop dat je dan de bedoelingen van mijn vragen beter begrijpt en je het in de goede context kan plaatsen.
Hoi Lilianne,
Bedankt voor je reactie en het sterkte wensen.
Dat lijkt mij lastig, dat het zolang geduurd heeft voor de juiste diagnose.
Ja, ik praat mezelf niet nu al van alles aan gelukkig. Natuurlijk schieten er weleens verschillende aandoeningen door je hoofd heen. Ondanks dat probeer ik nog steeds met een open/brede blik te blijven kijken.. Toch is het wel jammer, dat er op neurologisch gebied nog opties staan met een vraagteken. Ik heb behoefte om dingen uit te kunnen sluiten. Dus dat hoopte ik ook te bereiken met de vraag over bijv de reflexen. Jammer dat ik het vergeten was bij de huisarts te bespreken. Ik ga sws mijn gedachtes/vragen/twijfels volgende week met de arts bespreken ;) Gelukkig hebben ik en de huisarts al door onderzoeken aantal dingen kunnen uitsluiten en dat geeft mij deels rust. Er is bijv geen sprake van artrose, hernia, isichias, reumatische aandoeningen, problemen met de inwendige organen enz. Dus daar hoef ik mij niet meer druk om te maken. Dat is fijn.
En ik denk ook dat ik het af en toe moeilijk vind om dingen los te laten, vanwege het volgende. Bij mijn moeder (h)erkende ze niet op tijd klachten van het ruggenmerg, vanwege een atypisch beeld, waardoor ze restverschijnselen eraan over heeft gehouden.
Maar ja, jullie hebben gelijk hoor. Afleiding blijven zoeken en dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. Ook proberen te blijven te relativeren. Wat er ook uitkomt. Het is niet het einde van de wereld.
Groetjes
Zie reacties van mij naar Toeter en Lilianne.
Ik hoop dat je dan de bedoelingen van mijn vragen beter begrijpt en je het in de goede context kan plaatsen.
Hoi Lilianne,
Bedankt voor je reactie en het sterkte wensen.
Dat lijkt mij lastig, dat het zolang geduurd heeft voor de juiste diagnose.
Ja, ik praat mezelf niet nu al van alles aan gelukkig. Natuurlijk schieten er weleens verschillende aandoeningen door je hoofd heen. Ondanks dat probeer ik nog steeds met een open/brede blik te blijven kijken.. Toch is het wel jammer, dat er op neurologisch gebied nog opties staan met een vraagteken. Ik heb behoefte om dingen uit te kunnen sluiten. Dus dat hoopte ik ook te bereiken met de vraag over bijv de reflexen. Jammer dat ik het vergeten was bij de huisarts te bespreken. Ik ga sws mijn gedachtes/vragen/twijfels volgende week met de arts bespreken ;) Gelukkig hebben ik en de huisarts al door onderzoeken aantal dingen kunnen uitsluiten en dat geeft mij deels rust. Er is bijv geen sprake van artrose, hernia, isichias, reumatische aandoeningen, problemen met de inwendige organen enz. Dus daar hoef ik mij niet meer druk om te maken. Dat is fijn.
En ik denk ook dat ik het af en toe moeilijk vind om dingen los te laten, vanwege het volgende. Bij mijn moeder (h)erkende ze niet op tijd klachten van het ruggenmerg, vanwege een atypisch beeld, waardoor ze restverschijnselen eraan over heeft gehouden.
Maar ja, jullie hebben gelijk hoor. Afleiding blijven zoeken en dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. Ook proberen te blijven te relativeren. Wat er ook uitkomt. Het is niet het einde van de wereld.
Groetjes
-
N.I.91
Hallo iedereen,
Even weer van mij afschrijven. Begin even met het positieve. Ik heb afgelopen weekend met het weekend ervoor vergeleken. Deze ontwikkeling is fijn.
Wat beter gaat:
Sta bijna niet meer wankel op mijn benen, ben niet meer duizelig en met de vermoeidheid gaat het ook beter, ook al is het nog niet op het oude niveau. Het gaat de goede kant op.
Wat hetzelfde is gebleven of slechter gaat:
Het lopen gaat soms slechter of blijft gelijk aan vorig weekend, de zenuwpijnen nemen ook weer wat toe, behoorlijk wat concentratie/geheugenproblemen, kan nog vaker niet op woorden komen, en als ik iets wil gaan doen dan weet ik na een seconde om de haverklap niet meer wat ik wil gaan doen enz. Maar ook die cognitieve problemen kunnen te maken hebben met dat mijn hoofd door de afgelopen weken wat vol zit. Toch ook dit inderdaad vertellen binnenkort aan de arts die een neurologisch onderzoek gaat doen. Vanmiddag krijg ik de datum en tijd, dus ben benieuwd.
Bovenstaande kan bij mij natuurlijk door een heel andere oorzaak komen. Dus ik verbind aan deze klachten nog geen conclusies, maar het is wel handig om het klachtenverloop helder te houden.
Daarbij was ik beetje op het forum rond aan het kijken en kwam ik 2 opvallende dingen tegen waar ik af en aan sinds 2 jaar last van heb, maar er verder nooit wat meegedaan heb. Ook hier geld inderdaad weer, geen overhaaste conclusies trekken. Het gaat om het teken van L’Hermitte. Ik wist niet dat er een naam voor was. Weer iets geleerd en het gaat ook dat ik met periodes aan 1 oog wazig zicht heb en dat het bewegen van mijn oog dan pijn doet. Ik heb dat een keer met een kennis besproken en die dacht dat dat kwam door stress. Dat kan natuurlijk, maar achteraf had ik het beter wel even kunnen melden bij de huisarts. Ach ja, ik heb er al een tijdje geen last van gehad. Dus dat is fijn.
Het laatste punt:
Ik heb jullie raad zo goed mogelijk opgevolgd en zoveel mogelijk afleiding zoeken. Helaas schoot de stress bij mijn moeder afgelopen zaterdag toch erg omhoog. Dus mijn moeder belde mijn tante om te vertellen dat ik voor mijn leeftijd echt slecht loop. Mijn tante tegen mijn moeder, dat ze direct 112 voor mij moet bellen. Na het telefoongesprek kwam mijn moeder naar mij toe om te vertellen wat mijn tante gezegd had. Ik vertelde tegen mijn moeder dat ik dat absoluut niet nodig vond. Mijn moeder bleef wel met haar bezorgdheid zitten en daar wilde ik ook niet aan voorbijgaan. Dus heb ik telefonisch met mijn oom overlegd ivm de ontstane situatie. Toen vertelde mijn oom, dat mijn moeder dan eventueel de huisartsenpost kon bellen, zodat ze gerustgesteld kan worden, want daar is de huisartsenpost ook voor. Mijn moeder gebeld dat ze bang was voor mijn gezondheid. De assistente wilde mij aan de telefoon daarna. Het viel haar op, dat ik een stuk minder in de stress zat dan mijn moeder. Toch wilde ze dat ik zo snel mogelijk zou komen.
Ik werd onderzocht en het volgende kwam eruit:
Mijn reflexen en tastzin zijn goed. Ik kan ook met mijn ledematen voldoende de hand wegdrukken. Ik kan met mijn ogen dicht puntje van mijn neus aanraken met mijn vingers. Ik kan mijn tanden laten zien en tong uitsteken. Ik heb geen gevoelsveranderingen in mijn ledematen en gezicht.
Algemeen lichamelijk onderzoek:
Bloeddruk, hartslag, saturatie, temperatuur, longen en buik waren goed.
Dus de conclusie van de huisarts van de huisartsenpost was, omdat alles goed was, dat mijn klachten een psychische oorsprong hebben.
Mijn moeder en ik waren ontdaan. Dus we wachten eerst de komende tijd de reguliere lichamelijke onderzoeken af en dan kijken we wel verder. Natuurlijk zou het (mede) een rol kunnen spelen, maar wel als de onderzoeken bij de specialisten voorbij zijn en ze inderdaad niets lichamelijks kunnen vinden.
Mijn moeder achteraf spijt, dat ze gebeld had. Deze uitkomst kon ze ook niet weten. Ze was als moeder zijnde gewoon erg bezorgd. Dat vind ik ook niet zo gek.
Dus nou ja, afwachten maar weer.
Groetjes
P.S. Leuk! Mijn moeder zei nu net, dat ik nu iets beter loop dan de afgelopen weken. Mijn benen voelen vandaag inderdaad wat minder zwaar en moe aan :-)
Even weer van mij afschrijven. Begin even met het positieve. Ik heb afgelopen weekend met het weekend ervoor vergeleken. Deze ontwikkeling is fijn.
Wat beter gaat:
Sta bijna niet meer wankel op mijn benen, ben niet meer duizelig en met de vermoeidheid gaat het ook beter, ook al is het nog niet op het oude niveau. Het gaat de goede kant op.
Wat hetzelfde is gebleven of slechter gaat:
Het lopen gaat soms slechter of blijft gelijk aan vorig weekend, de zenuwpijnen nemen ook weer wat toe, behoorlijk wat concentratie/geheugenproblemen, kan nog vaker niet op woorden komen, en als ik iets wil gaan doen dan weet ik na een seconde om de haverklap niet meer wat ik wil gaan doen enz. Maar ook die cognitieve problemen kunnen te maken hebben met dat mijn hoofd door de afgelopen weken wat vol zit. Toch ook dit inderdaad vertellen binnenkort aan de arts die een neurologisch onderzoek gaat doen. Vanmiddag krijg ik de datum en tijd, dus ben benieuwd.
Bovenstaande kan bij mij natuurlijk door een heel andere oorzaak komen. Dus ik verbind aan deze klachten nog geen conclusies, maar het is wel handig om het klachtenverloop helder te houden.
Daarbij was ik beetje op het forum rond aan het kijken en kwam ik 2 opvallende dingen tegen waar ik af en aan sinds 2 jaar last van heb, maar er verder nooit wat meegedaan heb. Ook hier geld inderdaad weer, geen overhaaste conclusies trekken. Het gaat om het teken van L’Hermitte. Ik wist niet dat er een naam voor was. Weer iets geleerd en het gaat ook dat ik met periodes aan 1 oog wazig zicht heb en dat het bewegen van mijn oog dan pijn doet. Ik heb dat een keer met een kennis besproken en die dacht dat dat kwam door stress. Dat kan natuurlijk, maar achteraf had ik het beter wel even kunnen melden bij de huisarts. Ach ja, ik heb er al een tijdje geen last van gehad. Dus dat is fijn.
Het laatste punt:
Ik heb jullie raad zo goed mogelijk opgevolgd en zoveel mogelijk afleiding zoeken. Helaas schoot de stress bij mijn moeder afgelopen zaterdag toch erg omhoog. Dus mijn moeder belde mijn tante om te vertellen dat ik voor mijn leeftijd echt slecht loop. Mijn tante tegen mijn moeder, dat ze direct 112 voor mij moet bellen. Na het telefoongesprek kwam mijn moeder naar mij toe om te vertellen wat mijn tante gezegd had. Ik vertelde tegen mijn moeder dat ik dat absoluut niet nodig vond. Mijn moeder bleef wel met haar bezorgdheid zitten en daar wilde ik ook niet aan voorbijgaan. Dus heb ik telefonisch met mijn oom overlegd ivm de ontstane situatie. Toen vertelde mijn oom, dat mijn moeder dan eventueel de huisartsenpost kon bellen, zodat ze gerustgesteld kan worden, want daar is de huisartsenpost ook voor. Mijn moeder gebeld dat ze bang was voor mijn gezondheid. De assistente wilde mij aan de telefoon daarna. Het viel haar op, dat ik een stuk minder in de stress zat dan mijn moeder. Toch wilde ze dat ik zo snel mogelijk zou komen.
Ik werd onderzocht en het volgende kwam eruit:
Mijn reflexen en tastzin zijn goed. Ik kan ook met mijn ledematen voldoende de hand wegdrukken. Ik kan met mijn ogen dicht puntje van mijn neus aanraken met mijn vingers. Ik kan mijn tanden laten zien en tong uitsteken. Ik heb geen gevoelsveranderingen in mijn ledematen en gezicht.
Algemeen lichamelijk onderzoek:
Bloeddruk, hartslag, saturatie, temperatuur, longen en buik waren goed.
Dus de conclusie van de huisarts van de huisartsenpost was, omdat alles goed was, dat mijn klachten een psychische oorsprong hebben.
Mijn moeder en ik waren ontdaan. Dus we wachten eerst de komende tijd de reguliere lichamelijke onderzoeken af en dan kijken we wel verder. Natuurlijk zou het (mede) een rol kunnen spelen, maar wel als de onderzoeken bij de specialisten voorbij zijn en ze inderdaad niets lichamelijks kunnen vinden.
Mijn moeder achteraf spijt, dat ze gebeld had. Deze uitkomst kon ze ook niet weten. Ze was als moeder zijnde gewoon erg bezorgd. Dat vind ik ook niet zo gek.
Dus nou ja, afwachten maar weer.
Groetjes
P.S. Leuk! Mijn moeder zei nu net, dat ik nu iets beter loop dan de afgelopen weken. Mijn benen voelen vandaag inderdaad wat minder zwaar en moe aan :-)
-
Merce
Het wazige zicht zeker melden bij de neuroloog! Hoe lang hield dat aan?
Wat vervelend dat jouw familie olie op het stressvuur heeft gegooid, terwijl jij degene bent die ermee zit.
En raar dat die huisarts zegt dat het psychisch is, terwijl je al een afspraak hebt bij de neuroloog...
Huisartsen weten ook niet alles en zeker die huisartsenpost is zo druk, dat hij echt niet je hele dossier kan lezen. Hij heeft acute nood uitgesloten en nu wachten op de neuroloog.
Wat vervelend dat jouw familie olie op het stressvuur heeft gegooid, terwijl jij degene bent die ermee zit.
En raar dat die huisarts zegt dat het psychisch is, terwijl je al een afspraak hebt bij de neuroloog...
Huisartsen weten ook niet alles en zeker die huisartsenpost is zo druk, dat hij echt niet je hele dossier kan lezen. Hij heeft acute nood uitgesloten en nu wachten op de neuroloog.
-
N.I.91
Hoi Merce,
Bedankt voor je reactie. Prettig dat er bij jou toch een MRI gemaakt is, ondanks dat de testjes goed waren.
Ja, kan de reactie van mijn moeder idd ook begrijpen.
Bedankt voor het succes wensen.
Groetjes
Hoi Toeter,
Bedankt voor je reactie.
Ja, ik moest zaterdag goed in de gaten houden om niet in de stress van mijn familie mee te gaan.
Zeker raar van die huisarts, ook al begrijp ik wel, dat ze alleen acute neurologische zaken heeft uitgesloten.
Goeie vraag ivm hoe lang het wazig zicht heeft geduurd. Weet ik niet goed meer. In ieder geval minstens een paar dagen. Het kan ook dat het meer dan een week was, maar dat weet ik niet meer precies. Het valt mij daarbij wel op, dat ik al een langere tijd nauwelijks tot geen diepteverschil meer kan zien. Ik heb daarbij wel een aangeboren oogafwijking. Dus dat kan misschien verklaren dat ik de laatste tijd bijna geen diepte meer zie, maar met 1 oog wazig zicht hebben met periodes komt niet voor bij mijn oogafwijking.
Groetjes
Oké, het word een drukke week. Ik ben net gebeld.
Morgenmiddag kan ik terecht voor het neurologisch onderzoek bij een AIOS (arts in opleiding tot specialist)
Woensdagochtend naar de orthopeed
Donderdag het gynaecologisch onderzoek
Ik hoor in deze dagen nog wanneer ik naar de internist kan.
Groetjes
Bedankt voor je reactie. Prettig dat er bij jou toch een MRI gemaakt is, ondanks dat de testjes goed waren.
Ja, kan de reactie van mijn moeder idd ook begrijpen.
Bedankt voor het succes wensen.
Groetjes
Hoi Toeter,
Bedankt voor je reactie.
Ja, ik moest zaterdag goed in de gaten houden om niet in de stress van mijn familie mee te gaan.
Zeker raar van die huisarts, ook al begrijp ik wel, dat ze alleen acute neurologische zaken heeft uitgesloten.
Goeie vraag ivm hoe lang het wazig zicht heeft geduurd. Weet ik niet goed meer. In ieder geval minstens een paar dagen. Het kan ook dat het meer dan een week was, maar dat weet ik niet meer precies. Het valt mij daarbij wel op, dat ik al een langere tijd nauwelijks tot geen diepteverschil meer kan zien. Ik heb daarbij wel een aangeboren oogafwijking. Dus dat kan misschien verklaren dat ik de laatste tijd bijna geen diepte meer zie, maar met 1 oog wazig zicht hebben met periodes komt niet voor bij mijn oogafwijking.
Groetjes
Oké, het word een drukke week. Ik ben net gebeld.
Morgenmiddag kan ik terecht voor het neurologisch onderzoek bij een AIOS (arts in opleiding tot specialist)
Woensdagochtend naar de orthopeed
Donderdag het gynaecologisch onderzoek
Ik hoor in deze dagen nog wanneer ik naar de internist kan.
Groetjes
-
N.I.91
Oké, nav mijn oogklachten even iets typen.
Eigenlijk even om wat orde in de chaos te brengen.
Aantal dingen zijn duidelijk wat ik er nu mee aan moet. Zoals naar internist, orthopeed enz gaan.
Nu even duidelijk krijgen wat voor oogklachten ik de afgelopen jaren gehad heb en dat misschien ook nog met de huisarts overleggen. In ieder geval even van mij afschrijven.
Vanaf mijn 1e heb ik strabismus. Scheelzien aan beiden ogen afwisselend van elkaar. Geen lui oog gekregen. 5 keer geopereerd. Laatste keer was toen ik 14 jaar was. Tot mijn 20e onder controle geweest bij een orthoptist. Ik had vanaf jongs af aan door die oogafwijking last van hoofdpijn, dubbelzien, beelden door elkaar heen lopen, als ik veel tekst las daardoor bij beide ogen last van wazig zien enz.
Na mijn 20e zijn er andere oogklachten bijgekomen. Ik weet het aan strabismus. Dus nooit wat meegedaan. Wie weet komt het idd wel gewoon daardoor en is er niks aan de hand. Toch even voor mezelf de nieuwe klachten van afgelopen jaren op een rijtje zetten.
Meer dan een jaar continu last gehad dat ik de wereld in soort van pixels/blokjes/rondjes zag.
Paar keer een periode (weet niet meer hoe lang) dat ik met 1 oog wazig zag en daarbij pijn had als ik mijn oog bewoog.
Sinds een paar jaar zie ik bijna elke dag regelmatig relatief grote zwarte of ‘doorzichtige’ vlekken/bolletjes (ondertussen op dit forum gezien dat dit bij ieder mens voor komt en onschuldig is)
Met periodes kleuren/figuren zien.
Met periodes druk achter mijn oog.
Ook zie ik sinds paar jaar nauwelijks diepte meer.
Soms zie ik het beeld bewegen.
En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
Dit kan gewoon normale oogproblematiek zijn, maar aantal dingen wat ik nu opgeschreven heb is niet kenmerkend voor strabismus, zoals bijv met 1 oog wazig zien. Ik wacht eerst even aankomende onderzoeken af en als alles achter de rug is, kijk ik of het nog nodig is om naar de orthoptist te gaan om andere oogaandoeningen uit te sluiten.
Groetjes
Eigenlijk even om wat orde in de chaos te brengen.
Aantal dingen zijn duidelijk wat ik er nu mee aan moet. Zoals naar internist, orthopeed enz gaan.
Nu even duidelijk krijgen wat voor oogklachten ik de afgelopen jaren gehad heb en dat misschien ook nog met de huisarts overleggen. In ieder geval even van mij afschrijven.
Vanaf mijn 1e heb ik strabismus. Scheelzien aan beiden ogen afwisselend van elkaar. Geen lui oog gekregen. 5 keer geopereerd. Laatste keer was toen ik 14 jaar was. Tot mijn 20e onder controle geweest bij een orthoptist. Ik had vanaf jongs af aan door die oogafwijking last van hoofdpijn, dubbelzien, beelden door elkaar heen lopen, als ik veel tekst las daardoor bij beide ogen last van wazig zien enz.
Na mijn 20e zijn er andere oogklachten bijgekomen. Ik weet het aan strabismus. Dus nooit wat meegedaan. Wie weet komt het idd wel gewoon daardoor en is er niks aan de hand. Toch even voor mezelf de nieuwe klachten van afgelopen jaren op een rijtje zetten.
Meer dan een jaar continu last gehad dat ik de wereld in soort van pixels/blokjes/rondjes zag.
Paar keer een periode (weet niet meer hoe lang) dat ik met 1 oog wazig zag en daarbij pijn had als ik mijn oog bewoog.
Sinds een paar jaar zie ik bijna elke dag regelmatig relatief grote zwarte of ‘doorzichtige’ vlekken/bolletjes (ondertussen op dit forum gezien dat dit bij ieder mens voor komt en onschuldig is)
Met periodes kleuren/figuren zien.
Met periodes druk achter mijn oog.
Ook zie ik sinds paar jaar nauwelijks diepte meer.
Soms zie ik het beeld bewegen.
En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
Dit kan gewoon normale oogproblematiek zijn, maar aantal dingen wat ik nu opgeschreven heb is niet kenmerkend voor strabismus, zoals bijv met 1 oog wazig zien. Ik wacht eerst even aankomende onderzoeken af en als alles achter de rug is, kijk ik of het nog nodig is om naar de orthoptist te gaan om andere oogaandoeningen uit te sluiten.
Groetjes