Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

Wie zijn wij eigenlijk ? Stel hier jezelf voor.

Hier is ruimte voor nieuwe leden om zich voor te stellen en voor iedereen die meer over zichzelf wil vertellen
Ingrid@

Bericht door Ingrid@ »

Hoi,

Ik ben Ingrid, 37 jaar, getrouwd en we hebben 2 kinderen van 14 en 16 jaar, ook zijn er een hond en 3 dwergkonijnen bij ons.
Ik werk met verstandelijk gehandicapten, als begeleidster wonen. A.s. maandag begin ik op een andere werkplek, bij dezelfde stichting.Heb ik vreselijk veel zin in.

Sinds anderhalve week ben ik hier op het forum, eigenlijk per ongeluk omdat ik op het net informatie aan het zoeken was over de symptomen die ik heb (tintelingen, wazig/dubbel zien, af en toe ernaast praten ,me verstappen, steken in mijn hoofd).

Een zwager had en een schoonzusje heeft MS, dus ik ben wel wat bekend met symptomen, gevolgen, enz.. Vandaar dat ik in deze richting zoek. Deze week ga ik terug naar de neuroloog om verder te kijken. Vorige keer kreeg ik diagnose "Polyneuritis", maar ik denk dat er meer aan de hand is.

Dit is in een notedop mijn verhaal. Mocht iemand meer willen weten van mij dan hoor ik dat graag.

Groetjes, Ingrid@ [img]http://www.msweb.nl/ubb/smile.gif[/img]
Danielle

Bericht door Danielle »



[ 13 oktober 2004: Bericht gecorrigeerd door]
Floor

Bericht door Floor »

Oke, laat ik ook eens iets gaan vertellen.... Ik ben 36 jaar en woon samen met twee heerlijk ondeugende kittens in Friesland.

Mijn hobby's zijn lezen, tuinieren (wat helaas momenteel niet echt gaat), sinds kort computeren, en sporten,(wat sinds een schouderoperatie al op een laag pitje was gezet, en nu dus nog lager).

Ik heb nu bijna 3 jaar klachten en ben nog steeds op zoek naar een oorzaak. Ik heb dus geen MS, maar herken hier zoveel dingen ( aangezichtspijn, dove stukken op de benen, tintelingen, krachtsverlies, moeilijk lopen enz.) dus heb nu weer een afspraak staan met de neuroloog om weer verder te gaan met de destijds gestopte onderzoeken.

Nou dit was het wel zo'n beetje, misschien wel wat beperkt, maar een beetje rekeninghoudend met de anonimiteit.
Als er nog vragen zijn hoor ik het wel.

Groetjes: Floor

De volgende.....

TinekeP

Bericht door TinekeP »

Hallo allemaal,het woord tijd om me zelf voor te stellen,ik ben TinekeP ms bekent sinds 6-6-2000.Ik heb in deze tijd veel in het ziekenhuis gelegen.Eerst de geeikte onderzoeken voor de uitslag,toen voor de eerste pretnisoronkuur 4dagen gelopen als gezond,helaas toen de kuur klaar was,het lopen ook weer.Intussen nog twee keer gehad het zelfde resultaat.Na de eerste kuur heb ik veel pijn gekregen in mijn benen en s"nachts dat branden erbij.Ik sliep haast niet,intussen alle medikamenten gehad maar niets helpt ik krijg er alleen maar rare bijverschijnselen van,in december een maand betafaron zelf gespoten om de dag,na een maand moest ik van mijn neuroloog stoppen,ik had totaal geen emoties meer,ik wilde niet meer leven maar dat is na dat ik gestopt was met beta gelukkig snel over.De neuroloog wil het niet meer proberen om die zelfde rede.Ik waggel een beetje in huis en buiten kleine stukjes met een rolator,maar gaat steeds slechter,mijn ogen gaan erg achteruit heb al sterkere glazen dus het gaat nog.Ik heb twee keer in de week thuiszorg en voor de rest probeer ik zelf te doen.Dus het valt allemaal nog wel mee met mij.Ik werkte de laatste drie jaar in kantine's en daarvoor in bruin cafe,en nu ben ik in de w.a.o.heb sinds kort een mooie tuin en een pc natuurlijk oh! ik woonde tweehoog heb via wvg een eensgezinshuisje gekregen met wat aanpassingen,waar ik sinds mijn tuin gedaan is het naar mijn zin heb.ben vrijwillig vrijgezel al lang voor ms hoor. Ik heb een schat van een dochter is 25 en woond op zich zelf in Rotterdam dus dat ben ik TinekeP

Wat kan er veel veranderen in de tijd dat ik hier rond hang,
heb intussen al aan de copaxone geproefd,en nu ben ik aan de methotrexaat,
heb ook 5 x per week thuiszorg nu,
en ga snel proberen met revalidatie met mijn beperkingen te leven,
na 1000 keer er overheen gegaan te zijn.
Groetjes maar weer Tineke

[ 01 november 2003: Bericht gecorrigeerd door]
mariasp

Bericht door mariasp »

Hoi allemaal,

Misschien leuk als ik me ook even voorstel?, bij deze dan. Mijn naam is Maria, ik ben 29 jaren jong. Ik ben gehuwd en heb een zoon van 10 jaar. Ik ben woonachtig in Haarlem.

Zo rond mijn twintigste kreeg ik duidelijke ms klachten. Voor die tijd viel het me wel op dat ik zo snel moe was, en vaak onverklaarbare pijnen in mijn nek, schouders en rug had. De diagnose kwam zoals bij velen veel later. Ik heb inmiddels al enkele schubs achter de rug. Drie maanden geleden ben ik begonnen met Rebif. De bijwerkingen zijn behoorlijk: rillingen, overmatig zweten, de dag na het prikken totaal uitgeteld, misselijk,diaree etc. Ik heb ondanks dit alles toch goede hoop dat de bijwerkingen verminderen, misschien even doorbijten??

M.b.t. mijn ms is het eigenlijk een hele poos goed gegaan. Het jaar 2000 is geen goed jaar voor mij geweest, veel stress en ik voelde mezelf achteruit gaan. De mens is een vreemd wezen en ik ben zoals velen gewoon doorgegaan tot ik uiteindelijk niet meer kon. In december ben ik ziek geworden (oogzenuwontsteking, uitgeput etc.)Momenteel ben ik nog steeds thuis, ik voel me gewoon fysiek nog steeds niet in staat om de draad weer op te pakken. De combinatie werk en gezin werd me teveel, en momenteel is dit nog steeds zo.
Ik ben een levenslustig persoon en dit zorgt er uiteraard voor dat ik....ja,ja, weer aan de slag wil. Gewoon de draad weer oppakken en lekker verder met mijn leven. Maar ja, ik ken mezelf, aan mezelf en anderen niet toe willen geven aan de vermoeidheid. Werken is dus ook niet verstandig, zeker niet op dit moment.

Op het moment ben ik veel dingen aan het afwegen en heb het hier erg moeilijk mee. Mijn thuiszijn heeft ook wel weer voordelen natuurlijk. Ik kan rusten wanneer ik wil, geen werkdruk/stress. Mijn privé en sociaal leven zijn met sprongen vooruitgegaan. Toen ik nog werkte kwam ik nergens meer aan toe, ook geen hobby's, ik had gewoon de energie niet meer. Momenteel doe ik wat dat aangaat nog steeds weinig, ik hou mijn tijd open voor mijn werk. Als ik weer aan de slag wil weet ik dat ik weer hobby's moet laten vallen. Paardrijden en kindertjes lesgeven hierin was mijn lust en mijn leven, de teleurstelling dat ik het weer aan de kant moet zetten is te groot..., dus alles staat maar even op stop. Het moet uit de lengte of de breedte komen zeggen ze toch? Nou, dat is ongeveer de situatie waarin ik me nu bevindt. Ik wordt bij wijze van spreken voor een keuze gesteld die ik niet kan maken. Werk of privé whitch is it gonna be? Ik kom er niet uit.

Nou ja, genoeg gezeurd. Ik heb een schat van een man en een heerlijke bijna puberzoon. Met hen gaat het wel een stuk lekkerder sinds ik thuis ben. Ongelooflijk dat een ziekte als deze zo'n impact heeft op alles wat iets voor je betekent. Mijn sociaal leven is inmiddels weer behoorlijk op peil, te gek. Lachen en huilen met je vrienden/kennisen heerlijk toch?! Ik ben sinds een jaar ook tante van een tweeling, en kortgeleden heeft mijn zus een dochter gekregen waar ik helemaal verliefd op ben. Ik hoop dat ik binnenkort de innerlijke rust weer terugvindt en dat ik dingen die ik erg graag wil doen weer kan waarmaken.

Nou ja, genoeg over mij ik geef de pen door aan de volgende!!

------------------
Maria
debkla

Bericht door debkla »

hallo allemaal,
Ik heb weleens gereageerd, maar mezelf nooit echt voorgesteld, bij deze dan.
Ik ben deb. een vrouw, getrouwd, en we hebben drie van die kattebeesten.
We hebben geen kinderen en dat heeft helaas een hoop met ms te maken.
Ik weet sinds 2,5 jaar dat ik ms heb, en heb als zovelen van ons daarvoor ruim 10 jaar lopen dokteren. Ook bij mij zou het psychisch zijn, en na een heel jaar vreselijk boos te zijn geweest op mezelf en de doktoren, zijn mijn lijf en ik weer één deb geworden. We kunnen eindelijk weer samen door één deur.
Na de diagnose probeerden wij onze kinderwens te vervullen, maar helaas om onbekende reden wilde moeder de natuur ons niet helpen, daar werd ik vreselijk onrustig van en zo kwam ms weer op de voorgrond.
We hebben toen voor rust gekozen, en ik ben rebif gaan gebruiken. Dat doe ik nu 4 maanden, en ik kan niet anders zeggen dat ik me beter voel dan ik me ooit kan herrineren. ik heb energie zoals nooit tevoren, zelfs niet toen ik nog fulltime werkte. Niet dat ik weer functioneer als toen, ik heb toch wel al wat schade opgelopen, maar ik voel me gewoon beter. Wel ga ik er flink van zweten, maar dat zie ik vaker voorbij komen bij rebif gebruikers.
Van beroep ben ik doktersassistente, en ik werk nog voor 8 uur per weerk op het poliklinisch lab, in een academsich ziekenhuis (rara) Ik heb daar een herplaatsingstoelage, en ben erg blij dat ze me voor die paar uurtjes nog wilde en konden gebruiken. Ik mag min of meer zelf uitmaken wat ik doe, en krijg leuke opdrachtjes.
het werk is dus aangepast, maar ik vind het heerlijk dat ik daar zo goed ben opgevangen.

hobby's heb ik wel. maar ik lijk er nooit toe te komen, ik ben dol op knutselen, schilderen,ookal kan ik absoluut niet tekenen, tuinieren en dat kan met een lekkere grote tuin, ben dol op muziek, lezen, en mijn katten.
Op het moment heb ik het redelijk druk, mijn moeder is ernstig ziek en we willen haar zelf verzorgen, maar ik heb het gevoel dat ik er mede door de rebif beter tegenop gewassen ben.
Zo, dat was even mijn babbeltje ik geef het toetsenbord door......

zo dat
Judy

Bericht door Judy »

Zojuist heb ik dit topic voor het eerst ontdekt. Ik heb dit forum namelijk pas eergisteren gevonden en kom iedere keer een stapje verder. Ik moet wel zeggen, dat het veel tijd opslokt en mijn huishouden is dan ook al twee dagen een puinhoop.
Oké, daar gaat-ie.
Ik ben Judy, 46 jaar jong. Twee zonen van 21 en 22 jaar oud.
Sinds acht jaar getrouwd voor de tweede maal. Hij is dankzij de MS aan mij blijven hangen. Ik had hulp nodig, toen ik onverwachts in het ziekenhuis moest blijven (vanwege een schub, maar die uitdrukking kende ik toen nog niet). HIJ zou die avond komen eten, is toen maar in mijn huis getrokken om voor de jongens te zorgen, heeft zelfs met zijn baas geregeld, dat hij halve dagen kon werken. Kwam iedere dag op bezoek, deed de was voor me en hielp me zelfs bij het aan- en uittrekken van mijn sokken. Dit was een klusje, waar ik echt controle over handen voor nodig had. Die controle was er alleen even niet.
Toen ik weer naar huis mocht, was het bijna Kerstmis en hij is gewoon gebleven voor de feestdagen en zolang als ik hulp nodig had.
Na een paar maanden zijn we officieel gaan samenwonen en precies een jaar later zijn we getrouwd.
Ik heb vroeger in de administratie gewerkt, daarna met mijn eerste man een reparatiebedrijf voor tv's gehad. Na de scheiding een tijdje een uitkering gehad, ook al omdat de kinderen nog klein waren.
Later ben ik nog een jaar naar school gegaan om in één jaar MEAO te halen. Halverwege kreeg ik mijn eerste schub. Daarna toch examen gedaan en een paar maanden later mijn tweede schub gekregen. Daarna kwam dat verhaal met mijn man op de proppen en heb ik een tijdje 'niets' gedaan. Vervolgens heb ik twee jaar in de kinderopvang gewerkt. Daarna ben ik volledig in de WAO gekomen.
Nu schrijf ik als vrijwilligster voor een paar tijdschriften. Hierdoor blijf ik actief, maak kennis met veel mensen en heb het gevoel, dat ik nog iets teruggeef in ruil voor een uitkering.
Zo, dit is toch wel een lang verhaal geworden. Op naar het volgende verhaal.
Gesloten Vorig onderwerpVolgend onderwerp