Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

BAM-mam worden met MS

Over gezin, familie, vriendschappen, vervoer en andere dagelijkse zaken
Hannes

BAM-mam worden met MS

Bericht door Hannes »

Hallo,

Al zo lang ik het me kan herinneren wil ik graag moeder worden.
Ik ben nu 38 en heb nog steeds niet de juiste leuke man gevonden.

Nu ben ik heel serieus aan het nadenken om BAM-mam te worden (Bewust Alleenstaande Moeder). Mijn ouders en broer staan al achter me, net als een paar vriendinnen die ook hun steun willen bieden.

Dit is natuurlijk al vrij pittig als je gezond bent, maar als je ook nog MS hebt moet je de boel wel goed regelen voor die tijd.
Ik ben me nu aan het orienteren wat voor een voorzieningen er zijn en hoe ik alles moet aanpakken.

Zijn er mensen hier die ervaring hebben met BAM-mam zijn? Er is een vrij oud topic hierover, maar diegene heeft ooit een bericht geplaatst, maar nooit meer laten weten of ze hier iets mee gedaan heeft.

Wat zijn de mogelijkheden? Kan ik extra thuiszorg krijgen die mij helpt met het verzorgen van de baby? Kan ik eventueel meer indicatie voor begeleiding individueel krijgen hiervoor?

Wie kan mij helpen aan meer informatie?
Roely

Bericht door Roely »

ik ga eerst even iets uitleggen over mezelf ........................... ik zeg wat ik denk en draai niet om de hete brij heen (zo zit ik nu eenmaal in elkaar)


ik kan je niet helpen aan informatie maar ik snap echt niet waar je aan begint/ wil beginnen ?

je bent de jongste niet meer (dus een hoger risico op afwijkingen bij het kind).

je zadelt het kind op met een zieke moeder of het kind heeft misschien zelf een afwijking omdat jij een risico loopt door je leeftijd

en wat gebeurt er met het kind als het heel slecht met je zou gaan ?

of wat gebeurt er als het kind een afwijking heeft ? kan jij er dan voor zorgen ?

je hebt allemaal extra zorg nodig en misschien wel dubbel zoveel zorg als het kind niet gezond ter wereld komt (wie wil er hier nou een kind en onder welke voorwaarden en risico's) ?
goblins

Bericht door goblins »

Ik zou er voor gaan, ik ik ben geen moeder en ik zou het dolgraag willen, maar mijn lichaam werkt niet mee.
Ik begrijp heel erg je gevoel, de drang om moeder te worden.

Misschien ga je achteruit en kan je op den duur minder voor je kind zorgen, maar misschien gaat het ook goed.

Ga ervoor meid, ik snap je kompleet.
eve

Bericht door eve »

Hoi Hannes,

ik was een BAM toen ik mijn kind kreeg. Ik was toen al ziek maar wist dat niet. Ik had altijd een kinderwens en toen ik zwanger bleek heb ik ervoor gekozen er dan maar alleen te doen. Nadat ik mijn zoon kreeg was het mij al snel duidelijk dat het me veel en veel zwaarder viel dan anderen om een kind op te laten groeien. Toen hij 6 was kreeg ik een zware schub en kreeg ik de diagnose. Ik kan hier een boel over schrijven, maar ik zal het proberen kort te houden.

- ik vond het heel, heel erg zwaar er alleen voor te staan.
- ik heb mijn kind absoluut niet de jeugd kunnen geven die ik voor ogen had
- mijn kind is - naar mijn mening maar ook de zijne - nogal wat tekort gekomen
- mijn kind heeft behoorlijk geleden onder mijn ziek zijn, het tekort aan financiën en het eeuwige rekening moeten houden met moeder.

-toevallig loopt mijn zoon net langs en ik vroeg zijn mening... hij zei als eerste 'hangt er vanaf hoe erg ze er nu aan toe is' en als tweede 'ze moet zeker weten dat er heel veel steun is van de omgeving'

De uiteindelijke beslissing kan jij alleen maken, niemand weet hoe het verloopt. Hou er wel rekening mee dat er tegenwoordig ook van vrij jonge kinderen al wordt verwacht dat ze mantelzorg geven. Dat is geen makkelijke situatie, om afhankelijk te zijn. Ik zal je morgen wat uitgebreider schrijven als je wilt, zoon wil nu graag de laptop. :)

Oja, er is een periode geweest waarin ik heb getwijfeld of ik pleegzorg moest gaan inschakelen, en naderhand heb ik weleens gedacht...had ik dat maar gedaan. Geen fijne gevoelens. Meer morgen.
Hannes

Bericht door Hannes »

Dank je wel voor jullie reacties.

Ik schrik er best van wat je allemaal schrijft, Roely, maar ik stel je eerlijkheid zeker op prijs.
Maar mijn MS verloopt redelijk mild. Ik heb veel lieve mensen om me heen en ik ben al aan het kijken of ik een goed vangnet om me heen kan hebben. Financiën zijn geen probleem.

Natuurlijk laat ik bij een notaris vastleggen wat er moet gebeuren als het heel erg slecht met me zou gaan of bij overlijden, maar dat moet je denk ik sowieso als ouder doen.

Wat doe je een kind aan met een ouder met MS? Er zijn genoeg mensen die gezond zijn en er niet echt voor hun kind zijn, die bijvoorbeeld beide fulltime werken of voortdurend weg zijn. Ik ben altijd thuis, ik weet heel zeker dat ik een kind heel veel liefde en aandacht kan geven. Nee, ik kan niet met mijn kind urenlang fietsen, maar ik kan wel spelletjes doen, knutselen, knuffelen, steunen met school/ huiswerk etc.

Ik vind jou wel heel erg negatief Roely... Nee, ik ben niet de jongste meer, maar het kan nog prima en er worden tijdens een zwangerschap genoeg testen gedaan om veel ernstige afwijkingen op te sporen. Natuurlijk moet je hier wel rekening mee houden, het zou naïef zijn als ik dat niet deed. Maar ik krijg het gevoel of het bijna zeker een kind met afwijkingen wordt als ik je zo hoor.

Er zijn genoeg mensen met MS die zwanger worden en meerdere kinderen hebben. En dat gaat met veel mensen prima! Ze hebben dan misschien wel een partner, maar die werkt over het algemeen overdag en dan moet je het als moeder ook alleen doen.

Maar nogmaals ik stel jullie eerlijkheid op prijs en hoor graag nog meer reacties!
Ekster

Bericht door Ekster »

Ik ben het met Roely eens. Je kunt wel willen, maar is het realistisch??

En met wat voor leven zadel je je kind op? Ik vind het nogal wat.

Ook heeft Eve een paar hele goede punten. Je zadelt een kind op met een zieke ouder. Er is geen gezonde ouder bij om wat evenwicht te brengen en de dingen te doen die jij als moeder niet kunt.

Je zegt wel dat je kunt knutselen enzo, maar het is maar de vraag hoe dat over een jaartje is. Het kan zomaar veranderen en een bevalling kan soms een behoorijke schub geven.

Er is hier iemand op het forum die nu alleenstaand moeder is en er na de bevalling slechter aan toe is dan daarvoor.

Ik neem aan dat je het bij 1 kind wilt houden? Is dat wel fair naar het kind toe? Die moet in zijn eentje dealen met een zieke moeder.

Je begrijpt al, ik zou het nooit doen. Maar goed, dat is ook een beslissing die ik zelf genomen heb.

Ik heb bewust geen kinderen vanwege de ms. Ik wil mijn kind niet opzadelen met een zieke moeder en een altijd moeie moeder.

Ik zie het zelf niet zitten dat ik een kind kan opvoeden zonder er zelf helemaal aan onderdoor te gaan. Ik vind het al moeilijk om mijn 3 katten te verzorgen bij wijze van spreken.

Nu ik onlangs gescheiden ben, ben ik helemaal blij dat ik ervoor gekozen heb om niet aan kinderen te beginnen. En ik zou ook bang zijn dat mijn kind ook nog eens ms zou krijgen.

Maar als ik lees hoe jij op Roely reageert, denk ik dat jij je beslissing al genomen hebt en er voor gaat.

Ik wens je in ieder geval heel veel succes...en het kind ook.
june

Bericht door june »

Ik vind dat Roely helemaal niet negatief Hannes. Roely benoemt de mogelijke problemen waar jij tegenaan zou [B]kunnen[/B] lopen. Dat noem ik realistisch Hannes, dat noem ik niet negatief.

Ik proef uit de reactie van jou naar Roely toe eerder dat jij in de verdediging schiet. Ik ben weliswaar op leeftijd maar "het kan nog".

Alsof jij de beslissing al voor jezelf hebt genomen. Misschien heb ik het helemaal fout Hannes, maar zo komt jouw posting op mij persoonlijk over.

Natuurlijk zijn er mensen met MS die kinderen hebben gekregen en waar het goed gaat. Maar Hannes, deze mensen hebben [B]meestal[/B] al een partner, zijn vaak al getrouwd. En ze hebben [B]vaak[/B] de steun van die partner keihard nodig.

Een goed vangnet is absoluut noodzakelijk Hannes. En ook degenen uit het vangnet die voordat het kind geboren is, jou bezweren dat "ze er altijd voor je zullen zijn" zullen dit in de praktijk niet allemaal waar kunnen maken.

Als men zelf kinderen heeft dan komt het misschien niet uit als men moet oppassen. Of wat als diegenen gaan verhuizen? Of gaan emigreren? Of promotie maken en meer tijd op het werk aanwezig moeten zijn?

Of als zij zelf hun eigen ouders moeten gaan verzorgen? Je hoort overal in de media dat de regering bezuinigt op de zorg en verwacht dat de mensen zelf meer gaan doen.

Oma zal met alle liefde willen oppassen, maar oma is zelf ook al op leeftijd. Kan oma dat nog aan? Of heeft oma dan de zorg voor opa die ook ouder wordt en niet meer zo kwiek is?

Ik vind het een hele moeilijke vraag Hannes. Wat is hier wijsheid? Ik weet het niet.

Eve schrijft "mijn kind is - naar mijn mening maar ook de zijne - nogal wat tekort gekomen" en "ik vond het heel, heel erg zwaar er alleen voor te staan."

Ik sluit mij volledig aan bij Ekster. Is het realistisch?

Nogmaals Hannes, de punten die Roely benoemt vind ik niet negatief. En jij pareert dat met het argument dat het vaak wel goed gaat, MS en kinderen.

Ja Hannes, ik ken ook iemand die rookt als een ketter en desondanks nog ieder jaar de Marathon van New York loopt.

Dit zegt toch allemaal niets? Ik raad jou aan om hier eens met jouw neuroloog over te praten. En met jouw huisarts. De MS-verpleegkundige is volgens mij ook een goede gesprekspartner.

Ik wens jou heel veel wijsheid toe Hannes.
PetraH

Bericht door PetraH »

Onze dochter was 14 toen ik de diagnose MS kreeg. Als ik op jonge leeftijd MS had gekregen dan was ik niet aan kinderen begonnen. Om de redenen die al genoemd zijn. Het valt niet mee voor kinderen te leven met een zieke ouder. Ook voor onze dochter was het in de puberleeftijd nog best wel moeilijk.

[I]Er zijn genoeg mensen die gezond zijn en er niet echt voor hun kind zijn, die bijvoorbeeld beide fulltime werken of voortdurend weg zijn.[/I]

Mijn man en ik hebben beiden fulltime gewerkt en onze dochter heeft een leuke jeugd gehad. Zegt ze ook zelf, dus dat verzin ik niet. Na ons werk waren we er altijd voor onze dochter. 's Avonds gingen we niet, of zo weinig mogelijk weg. En de schoolvakanties was ik vrij. Dus ook met fulltime werken kun je er wel zijn voor je kind!

Heel veel succes met je beslissing.
Knillis

Bericht door Knillis »

[QUOTE=Hannes;950983]
Dit is natuurlijk al vrij pittig als je gezond bent, maar als je ook nog MS hebt moet je de boel wel goed regelen voor die tijd.
Ik ben me nu aan het orienteren wat voor een voorzieningen er zijn en hoe ik alles moet aanpakken.

Wat zijn de mogelijkheden? Kan ik extra thuiszorg krijgen die mij helpt met het verzorgen van de baby? Kan ik eventueel meer indicatie voor begeleiding individueel krijgen hiervoor?

Wie kan mij helpen aan meer informatie?[/QUOTE]


Ik denk dat we met z'n allen een beetje uit eigen emotie reageren op de topic van Hannes.

Ook ik heb mijn vraagtekens omdat ik er zelf niet aan moet denken maar dat is [B]mijn[/B] ervaring [B]achteraf[/B].

Iedereen bedoelt het natuurlijk goed en wil Hannes waarschuwen voor de problemen waar ze voor kan komen te staan.

Maar zoals ik de oproep lees (en geef maar aan Hannes als ik het fout lees) vraagt ze niet zo zeer zal ik een kindje "nemen" (mag je zo niet zeggen maar weet het even niet anders te beschrijven).

Maar haar vraag is meer of er mensen zijn die haar kunnen vertellen of er misschien ondersteunende instanties zijn (en welke) waar zij op terug kan vallen naast haar eigen sociale netwerk om haar eventuele toekomstige kindje een veilige haven te kunnen bieden samen met haar.

Ze wil zich daar vooraf op oriënteren en dat lijkt me een goede zaak.

Zelf ben ik inmiddels ver verwijderd van deze fase van het leven. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen. Waren 8 en 12 toen ik MS kreeg en ook beperkt bleef. Ze hebben het er erg moeilijk mee gehad en ook ik vond het een moeilijke periode. Nu zijn ze een ondersteuning voor me. Dat is de andere kant. ;)

Misschien nog wel moeilijker leeftijden om voor het eerst geconfronteerd te worden met een zieke moeder dan vanaf je geboorte er mee op te groeien.

Dus Hannes ik zou niet weten wat er allemaal te regelen valt om je te ondersteunen als dat nodig is. Misschien kun je eens contact opnemen met de Stichting Mee. Dit is een landelijke stichting die mensen met een handicap informeert over alles op het gebied van wonen, werken, leven etc. Er zit vast ook wel een vestiging bij jou in de buurt.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Liselotje

Bericht door Liselotje »

Ik ben alleenstaand moeder van zoon van 1. Vader ging ervan door zodra hij van zwangerschap hoorde. Maar gezien mijn kinderwens en leeftijd (34) geen moment getwijfeld om hem te houden.

Mijn ms verliep ook mild (enige klacht was niet meer dan 2km lopen)

Maar nu...pff loodzwaar. Lopen hooguit 100m achter buggy en doodop.

Ms heeft na bevalling keihard toegeslagen.

Ik hou zielsveel van mijn zoon, zou hem nooit willen missen maar nooit verwacht dat het zo zwaar zou zijn.

Alleen al het feit dat je als je moe of ziek bent niet uit kan rusten maar door moet gaan. Een kind gaat voor jezelf..dus aan de 3 r's (reinheid, regemaat, rust) kan je je niet goed houden.

Ik leef voor mijn kind, en al mijn energie gaat naar hem.maar voor de rest blijft er geen tijd, energie etc voor iets anders over.

De keuze moet je zelf maken..wat heb je er voor over etc..
Plaats reactie Vorig onderwerpVolgend onderwerp