Re: Advies/raad/hulp gevraagd
Geplaatst: 18 jun 2020, 17:07
Zelf heb ik de diagnose MS sinds 2011. In het begin heb ik daar mee gedeald door het te ontkennen en mijn leven gewoon voort te zetten zoals ik dat gewend was.
Een zeer moeizaam verlopend revalidatie traject waarin ik compleet ontspoorde was aanleiding om verdere diagnostiek te ondergaan en daar kwam uit dat ik een autismespectrumstoornis heb. Langzamerhand vielen de puzzelstukjes op zijn plek.
Nu lukt het me beter om met beide diagnoses om te gaan. Hoewel ik 100% ben afgekeurd werk ik nog steeds 50% omdat ik baat heb bij het plezier en de structuur die het werk me geeft.
Ik wil hiermee niet zeggen dat voor je broer hetzelfde geldt, maar ook ik kreeg het etiketje: "depressie" opgeplakt, terwijl in feite het wegvallen van mijn vertrouwde structuur maakte dat ik niet meer wist hoe ik mijn leven vorm moest geven. Dit zorgde voor veel woede, onbegrip en onmacht, zowel bij mijn omgeving als bij mij.
Na een vaardigheidstraining en therapie, gericht op mijn autisme heb ik mijn MS beter leren accepteren.
Een zeer moeizaam verlopend revalidatie traject waarin ik compleet ontspoorde was aanleiding om verdere diagnostiek te ondergaan en daar kwam uit dat ik een autismespectrumstoornis heb. Langzamerhand vielen de puzzelstukjes op zijn plek.
Nu lukt het me beter om met beide diagnoses om te gaan. Hoewel ik 100% ben afgekeurd werk ik nog steeds 50% omdat ik baat heb bij het plezier en de structuur die het werk me geeft.
Ik wil hiermee niet zeggen dat voor je broer hetzelfde geldt, maar ook ik kreeg het etiketje: "depressie" opgeplakt, terwijl in feite het wegvallen van mijn vertrouwde structuur maakte dat ik niet meer wist hoe ik mijn leven vorm moest geven. Dit zorgde voor veel woede, onbegrip en onmacht, zowel bij mijn omgeving als bij mij.
Na een vaardigheidstraining en therapie, gericht op mijn autisme heb ik mijn MS beter leren accepteren.