Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

Diagnose MS verwerken

Diagnose MS, symptomen, medische onderzoeken, behandelingen (ja of nee) en revalidatie
Giechel

Bericht door Giechel »

[QUOTE] Op dit moment kan ik dat even niet hebben. Toen ik net de diagnose had, en iemand weer met zo'n verhaal kwam, voelde ik een heel onredelijk en ongepast "Ruilen? Jij wordt wel weer beter!" opkomen. Natuurlijk sprak ik dat niet uit, maar ik ben er wel even klaar mee. [/QUOTE]

Dat heb ik nou helemaal niet gehad.
In het begin vroeg mn vader eens: denk je nou niet bij jezelf: waarom ik?
Nee, echt nooit gedacht. Eerder: waarom krijgt een ander, of zowiezo iemand dit?

Maar ik heb het weleens eerder getypt op dit forum: als je MS hebt kun je jezelf heel zielig vinden maar ik denk altijd maar: er zijn dagelijks mensen die een veel slechtere diagnose krijgen dan wij, MSsers. Dus tel ik mn zegeningen.
Jrs77

Bericht door Jrs77 »

[QUOTE=Giechel;1017354]Dat heb ik nou helemaal niet gehad.
In het begin vroeg mn vader eens: denk je nou niet bij jezelf: waarom ik?
Nee, echt nooit gedacht. Eerder: waarom krijgt een ander, of zowiezo iemand dit?

Maar ik heb het weleens eerder getypt op dit forum: als je MS hebt kun je jezelf heel zielig vinden maar ik denk altijd maar: er zijn dagelijks mensen die een veel slechtere diagnose krijgen dan wij, MSsers. Dus tel ik mn zegeningen.[/QUOTE]
Misschien komt het anders over dan ik het bedoelde/voel, of je leest het heel anders. Ik schrijf/bedoel dat ik op dit moment even niet meer als opvang van anderen kan functioneren, en niet dat ik mezelf zielig vind.

Ik voel me zelfs alles behalve zielig en vraag me nooit af waarom het mij overkomt; daar denk ik erg nuchter over. Ik bedoelde vooral dat ik het nu niet kan hebben dat mensen bij mij heel dramatisch komen doen over relatief kleine dingen, terwijl ze mij nooit horen over (of dat zij vragen naar) 'mijn ding'. Die gesprekken vermijd ik nu. Ook mensen met serieuze problemen kan ik nu minder goed bijstaan.

Het 'verwerken' ging in eerste instantie redelijk snel, al heb ik wel wat pijnlijke confrontaties gehad met voor mij belangrijke dingen die ik niet meer kan. Ook een periode van een paar weken met enorme vermoeidheid, waarin me niks meer lukte, had ik het even zwaar. Toen heb ik wel om een paar gesprekken met een psycholoog gevraagd, ook om 'dipjes' in de toekomst op te vangen, maar verder dan een intake is dat niet gekomen (plannen is niet het sterkste punt van het revalidatiecentrum).
Hanna71

Bericht door Hanna71 »

[QUOTE=Jrs77;1017360]Ik bedoelde vooral dat ik het nu niet kan hebben dat mensen bij mij heel dramatisch komen doen over relatief kleine dingen, terwijl ze mij nooit horen over (of dat zij vragen naar) 'mijn ding'. Die gesprekken vermijd ik nu.
[/QUOTE]

Ik kan me daar wel in vinden. Soms hoor je iemand over iets heel simpels klagen. En dan denk ik ook "Wil je ruilen?". Aan de andere kant deed ik waarschijnlijk precies hetzelfde toen mijn leven nog simpel en ongecompliceerd was. Dat probeer ik me dan maar te bedenken. Bovendien is het soms ook fijn om naar andermans problemen te luisteren, zodat je even niet aan je eigen sores hoeft te denken.

Helaas zit mijn hoofd zo vol van de dingen die de laatste tijd op me afkomen (recente diagnose) dat ik me wel eens besef dat ik wel eens wat attenter mag zijn naar anderen. Mijn probleem is voor een ander lang zo belangrijk niet als voor mijzelf natuurlijk.

Aan de andere kant hoor ik ook wel eens problemen van anderen waarbij ik denk: "Zo slecht heb ik het nog helemaal niet". Het is allemaal zo relatief! En dat je even je hoofd er niet naar hebt staan nu, is heel normaal.

[QUOTE](plannen is niet het sterkste punt van het revalidatiecentrum).[/QUOTE]

Is dat dan echt overal hetzelfde??? :ogen:
Effi

Bericht door Effi »

Ik heb de diagnose nu 3 jaar en heb eigenlijk vanaf het begin het omgekeerde gehad: Mensen gingen mij 'sparen' door juist niet meer te klagen over onbenullige dingen. Of ze begonnen een kleine klaagzang, en zeiden dan een beetje geschrokken: 'Ohhh.. sorry, jij hebt natuurlijk iets veel ergers'.

Ik vond dat zelf echt heel vervelend. Alsof je aan mij je dagelijkse sores niet meer kwijt kan, omdat ik iets ergers heb. Voelde me een soort buitengesloten zeg maar.

Ik weet nog dat ik heel blij was, dat een vriendin uitgebreid ging zitten klagen over een servicemonteur die niet op kwam dagen, en waar zij speciaal vrij voor had genomen. He he, eindelijk iemand die gewoon normaal deed tegen mij :)

Tegen veel mensen heb ik toen uitgesproken dat ik dat dus juist helemaal niet erg vond, dat ze mopperen over kleine dingen.

Iedereen verwerkt de diagnose natuurlijk op zijn eigen manier en voor buitenstaanders zal het ook niet altijd makkelijk zijn om aan te voelen wat wel of niet goed valt. Maar dit eerlijk uitspreken heeft mij heel goed geholpen. Andersom lijkt het me ook best bespreekbaar? Zo van: 'Sorry, ik heb nu even genoeg aan mezelf en kan er niet veel meer bij hebben?
Giechel

Bericht door Giechel »

Jrs77: dank voor je toelichting, ik heb het inderdaad verkeerd geinterpreteerd.
D-Cheryl

Re: Diagnose MS verwerken

Bericht door D-Cheryl »

*bump* voor enkele nieuwe bezoekers
1207

Re:

Bericht door 1207 »

Hanna71 schreef: 18 jun 2015, 20:13 Soms hoor je iemand over iets heel simpels klagen. En dan denk ik ook "Wil je ruilen?". Aan de andere kant deed ik waarschijnlijk precies hetzelfde toen mijn leven nog simpel en ongecompliceerd was.
moest ik geen ms hebben zou ik waarschijnlijk ook klagen over covid
dat je niet kunt reizen, naar concerten kunt, mekaar niet mag zien, niet op restaurant mag en nu totale paniek omdat iedereen in juli op reis wil en een pcr test nodig heeft. da is wel erg hé want na 1,5j corona heb ik je toch echt wel die vakantie verdiend hé


sinds ms denk ik eerder:" als dat uw grootste probleem is ben ik heel blij voor u"
Klick

Re: Diagnose MS verwerken

Bericht door Klick »

😂 dat heb ik ook ja

ook als mensen iets hebben wat behandelbaar is.. ik denk al snel “joh, ruilen?”

of als ik dingen uitleg aan iemand die 2x zo oud is, nu dezelfde klachten krijgt als ik. klagen, klagen.. ik snap het wel, toch voelt het oneerlijk.
Toeter
Berichten: 1862
Lid geworden op: 06 jul 2012, 14:05
Locatie: Groene hart

Re: Diagnose MS verwerken

Bericht door Toeter »

Klick schreef: 21 jun 2021, 11:43 ook als mensen iets hebben wat behandelbaar is.. ik denk al snel “joh, ruilen?”
Anderen mogen niet verdrietig zijn over hun gezondheidsellende, omdat die wel te genezen zijn?

En als jij een vervelende kwaal hebt? Denk je dan ook 'nou niet zeuren, gelukkig niet nog een ongeneeslijke ziekte erbij'
Jrs77

Re: Diagnose MS verwerken

Bericht door Jrs77 »

Toeter schreef: 24 jun 2021, 11:03 Anderen mogen niet verdrietig zijn over hun gezondheidsellende, omdat die wel te genezen zijn?

En als jij een vervelende kwaal hebt? Denk je dan ook 'nou niet zeuren, gelukkig niet nog een ongeneeslijke ziekte erbij'
Als ik het even op mijzelf betrek (ik ga niet voor anderen bepalen wat zij wel of niet mogen denken):
Natuurlijk heb ik alle begrip voor het verdriet van anderen, als zij klachten hebben. Maar als er een compleet drama wordt opgevoerd voor 'iets relatief kleins', dan heb ik snel een mening over die persoon ;)

Je moet het natuurlijk ook om kunnen draaien: ik kom echt wel mensen tegen waar ik niet mee zou willen ruilen. Soms vertel ik dat dan ook. Dat helpt om mijn eigen situatie in het juiste perspectief te plaatsen.
Plaats reactie Vorig onderwerpVolgend onderwerp