Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

Diagnose MS verwerken

Diagnose MS, symptomen, medische onderzoeken, behandelingen (ja of nee) en revalidatie
iDreams

Bericht door iDreams »

@angela67; Fijn dat er iemand is die dit snapt... Niet fijn voor jou, natuurlijk!

Ik merk dat ik een bezoek aan het ziekenhuis fijn vind, juist door het begrip wat ik daar ervaar.
Ik kan er na zo'n controle bezoek weer even tegen.

Gelukkig heb ik niet te maken gehad met wat jij beschrijft over het steeds te horen krijgen dat het tussen de oren zit.

Eigenlijk was het snel bekeken en had ik snel de diagnose... Ik ging naar het ziekenhuis met geen enkele voorbereiding, des te groter was de "verassing" dat de neuro mij eigenlijk wel meteen wilde opnemen.
Ik grapte nog dat, dat bed voor echt zieke mensen beschikbaar kon blijven.

Maar jouw frustratie lijkt mij niet makkelijk om een plekje te geven.

Er is nu iets meer rust in mijn leven (gezondheid moeder gaat weer wat beter en geen werkdruk meer...) en juist nu kom ik mijzelf tegen!

Ook deze tijd van het jaar heb ik altijd moeite mee... Kouder weer, donkerder weer, weinig zon en al vroeg donker noem het maar op... En de klachten zijn er weer extra volop...

Oftewel... Voor nu even... :huilen:
angela67

Bericht door angela67 »

Weet je ik merk ook dat ik over alles twijfel.

Heb nu al een week ernstige pijn in mijn onderrug, loop als iemand van 80 zo zeer doet het. Urine is nagekeken dus niks aan de hand waarschijnlijk maar het doet zo'n zeer dat er dan toch ook weer een duiveltje in mijn hoofd opspringt met de vraag wat dit dan nu weer is???

Kan niet niezen of hoesten zonder ernstige pijnscheuten. Idd heb ik ook altijd een beetje last van dit weer......... ben niet depressief ofzo maar het is koud nat en donker bah

Heb alle medewerking en begrip van mijn gezin maar ik merk ook dat ik het gevoel heb een beetje stil te staan in de wereld omdat ik gewoonweg door mijn vermoeidheid niet veel de deur uit kom.
loesepoes

Bericht door loesepoes »

Angela, heb jij je rug al eens na laten kijken bij een manueel therapeut?
Over scheuten gesproken
Door de stijfheid die ik had, was mijn bekken 10cm ongelijk aan de rechterkant.

De Reva arts zei dat ik daar niet aan moest morrelen en dat dat dan erger zou worden. Maar het deed pijn.Dus ik weer ëigenwijs"
Mooi dus niet. Het bekken kon los, alleen waren de spieren te kort en te strak die naar mijn rug toe liepen

Waardoor ik elke x scheuten kreeg in mijn linker been en er door heen ging
Maar doordat de onderkant steeds beter ging staan, ging mijn bovenrug weer anders werken. Nu zijn we bezig om die weer bij te stellen

En tijd lang merkte ik dan ook, als die niet goed stond, dat ik die scheuten in mijn been weer kreeg
Dus laat je rug eens nakijken of die vast staat
iDreams

Bericht door iDreams »

Bah, rugklachten... Daar kun je, je behoorlijk "lamlendig" van voelen... Ga je er niet mee naar de huisarts? Bedoel je kan al aangeven dat je urine goed is, dan zou je huisarts toch verder kunnen kijken?

Die twijfel van mij komt echt van het (nog) niet kunnen/willen accepteren van mijn situatie nu.
Dat realiseer ik mij nu wel...

Het is definitief, niks aan te doen en ik moet het ermee doen!

Ik kan heel goed mooi weer spelen voor de buitenwereld! De vrolijke en positieve meid zijn maar ook dat zijn ze zo van mij gewend. Op het moment dat ik door laat schemeren dat het even niet zo lekker gaat krijg ik een "ach kop op"!

De mensen om mij heen gaan door, ik blijf (voor mijn gevoel) stil staan en juist achteruit gaan.

Ze zijn gewend aan mijn situatie het is niet spannend of nieuw meer.

Daar waar anderen grote plannen hebben, durf ik soms niet eens vooruit te denken. Laat staan iets plannen...

Ik ben ook niet depressief maar dit is niet mijn tijd van het jaar!
Maar ook daar doen we niets aan...

Heel veel sterkte met je rug, hopelijk gaat het snel beter!
Dannifan

Bericht door Dannifan »

Ik heb meer moeite gehad met het feit dat mijn vrouw er niet mee om kan gaan en me niet meer aanraakt, dan het feit dat ik MS heb.

[B]Het leven geeft en het leven neemt[/B], ik heb veel goede jaren gehad, mijn kinderen in gezondheid zien opgroeien, ze de wereld laten zien en als toetje krijg ik MS.

Soms gaan de dingen anders dan je gepland had en zeker anders dan je wel zou willen. Jammer dan maar ik kan mezelf nergens een verwijt over maken.

Ik neem het zoals het komt en doe wat ik kan aan fysio e.d. De tijd zal leren hoe het verder gaat.
angela67

Bericht door angela67 »

[QUOTE=iDreams;879236]

De mensen om mij heen gaan door, ik blijf (voor mijn gevoel) stil staan en juist achteruit gaan.

Ze zijn gewend aan mijn situatie het is niet spannend of nieuw meer.

Daar waar anderen grote plannen hebben, durf ik soms niet eens vooruit te denken. Laat staan iets plannen...



Dit is zo herkenbaar zo voel ik het ook en ervaar ik het ook.

@Loesepoes.............ik loop al bij de revalidatie bij de fysio en heb oefeningen gekregen voor mijn onderrug (SI gewricht) maar heb nu toch het idee dat het mijn nieren zijn (gezien de plek die vandaag ongelooflijk zeer doet) zit te twijfelen of ik de HAP zal bellen..........het maakt me zo onzeker.

Mijn dochter had 2 jaar geleden een fikse nierbekkenontsteking terwijl haar urine ook in eerste instantie goed was en ze geen koorts had.
De pijnplekken zijn volgens haar hetzelfde.

De pijn gaat nu ook aan dezelfde kant onderin mijn buik zitten (een soort van zeurend menstruatiegevoel maar dat kan niet omdat bij mij alles is weggehaald vanwege een grote tumor in mijn buik)

Maak me een beetje zorgen of de copaxone hier ook iets mee te maken kan hebben............wat betreft de nieren?
D-Cheryl

Bericht door D-Cheryl »

Ik spring er even tussendoor, moet even mijn gedachten over het onderwerp kwijt...

Ik kreeg afgelopen week de opmerking van een nieuwe behandelaar (na een kwartier intake) dat ik "de diagnose nog niet heb verwerkt". Maar wat is dat dan, de diagnose verwerken? :weetniet:

De diagnose RR kwam voor mij een jaar geleden uit de lucht vallen en ik ben het afgelopen jaar, tot september, redelijk klachtenvrij doorgekomen. Ik ben de medische molen door geweest, heb een second opinion gehad, heb nagedacht en keuzes gemaakt over medicatie, maar wat valt er voor mij te accepteren als de ziekte zich niet laat zien?

Nu heb ik vanaf september klachten, maar die worden niet erkend als afkomstig van de MS. Op het moment heb ik redelijk vrede met de nieuwe klachten, hoewel ze vrij beperkend waren zijn ze weer braaf volgens de RR op hun retour. Ik ben meer aan het vechten voor die erkenning van die klachten, dan dat ik me zorgen maak om acceptatie van de ziekte in zijn geheel.

Ben ik nou zo raar bezig? Begint het proces van acceptatie niet gewoon opnieuw bij iedere nieuwe klacht die je krijgt? :???:
AngelNoa

Bericht door AngelNoa »

[QUOTE=DutchCheryl;879267]
Ben ik nou zo raar bezig? Begint het proces van acceptatie niet gewoon opnieuw bij iedere nieuwe klacht die je krijgt? :???:[/QUOTE]

zoiets heb ik ook ja...zolang het 'rustig' is denk je er mee om te kunnen gaan...en dan past! ineens weer confrontatie door iets...en begin je weer van voren af aan, om het zo maar te zeggen
D-Cheryl

Bericht door D-Cheryl »

Precies ja.

De opmerking van de behandelaar klonk bijna beschuldigend, maar is zoiets niet heel normaal...?
angela67

Bericht door angela67 »

[QUOTE=DutchCheryl;879304]Precies ja.

De opmerking van de behandelaar klonk bijna beschuldigend, maar is zoiets niet heel normaal...?[/QUOTE]

Mee eens, volgens mij niet meer dan logisch. Het klinkt allemaal zo makkelijk allemaal maar ga er zelf maar eens aanstaan.

Mijn omgeving zegt ook snel...........je MOET het accepteren het is niet anders maar het is wel IK die dat moet doen en kunnen.
Plaats reactie Vorig onderwerpVolgend onderwerp