Ik wil graag even van jullie kennis gebruik maken.
Ik heb nog niet zo lang MS en weet niet altijd goed wat ik onder het kopje ms mag plaatsen en wat niet. Dat zal altijd wel moeilijk blijven...
Ik heb vrij veel last van moeie benen (blok beton eraan) en ook van pijnlijke benen. Geen pijn die ik 'au' zou noemen, maar gewoon altijd zeurend op de achtergrond. Ik sta er al mee op en heb geleerd het te negeren, tot op zekere hoogte.
Nu moest ik net i.v.m. ziekte van collega een paar gordijnen strijken en ik ben af.... Mijn armen voelen aan als lood en mijn benen als beton. Zou dit een MS klacht kunnen zijn??
Na de helft te hebben gestreken ben ik af en moet ik eerste even rusten voor ik de tweede helft doe. Ik zou wel 4 keer deze hoeveelheid moeten kunnen doen op een dag.
Hierdoor twijfel ik enorm aan mezelf. Ben ik een aansteller die sinds de diagnose alles eraan op hangt of is het nu eenmaal zo en kan ik er beter vrede mee hebben. Ik hou het op het laatste, maar zou toch graag jullie ervaring hierover willen horen.
zere moeie benen
-
Knillis
Het is denk ik niet "gepiept" met er alleen maar vrede mee hebben omdat het er nou eenmaal "bij hoort".
Het is een een bekend euvel en het is eigenlijk belangrijk dat je er mee leert omgaan zodat je inspanning en ontspanning in evenwicht gaat krijgen (of zo veel als mogelijk;))
Best een aardige klus waar je misschien niet in je eentje uit komt.
Ik heb in verband met een enorm energie probleem regelmatig contact met mijn ergotherapeute en zij probeert steeds samen met mij naar een zo goed mogelijk evenwicht te zoeken.
Inmiddels weet ik aardig wat ik wel en wat ik niet moet doen maar ook dan ga ik nog wel regelmatig over mijn grenzen want ja, een mens blijft toch een beetje hard leers :o
Sterkte en probeer er mee aan de slag te gaan.
Het is een een bekend euvel en het is eigenlijk belangrijk dat je er mee leert omgaan zodat je inspanning en ontspanning in evenwicht gaat krijgen (of zo veel als mogelijk;))
Best een aardige klus waar je misschien niet in je eentje uit komt.
Ik heb in verband met een enorm energie probleem regelmatig contact met mijn ergotherapeute en zij probeert steeds samen met mij naar een zo goed mogelijk evenwicht te zoeken.
Inmiddels weet ik aardig wat ik wel en wat ik niet moet doen maar ook dan ga ik nog wel regelmatig over mijn grenzen want ja, een mens blijft toch een beetje hard leers :o
Sterkte en probeer er mee aan de slag te gaan.
-
Annemiek
-
Anet
-
MissGarfield
:D
Waar ik het bij mij onder mag scharen is natuurlijk nog maar de vraag (;)), maar ik vind het wel een lastig iets. Ik vergelijk het altijd met een gevoel alsof er bakstenen aan mijn benen hangen.
Raar genoeg merk ik ook wel weer dat het iets is waar je gaandeweg aan went, althans ik dan. Ik sta er steeds minder vaak bij stil, want het is er gewoon.
Maar je bent natuurlijk absoluut geen aansteller, want het liefst heb je benen waar je de hele dag vrolijk op rond kan huppelen.;)
Waar ik het bij mij onder mag scharen is natuurlijk nog maar de vraag (;)), maar ik vind het wel een lastig iets. Ik vergelijk het altijd met een gevoel alsof er bakstenen aan mijn benen hangen.
Raar genoeg merk ik ook wel weer dat het iets is waar je gaandeweg aan went, althans ik dan. Ik sta er steeds minder vaak bij stil, want het is er gewoon.
Maar je bent natuurlijk absoluut geen aansteller, want het liefst heb je benen waar je de hele dag vrolijk op rond kan huppelen.;)
-
Spunky
heel herkenbaar.
Ik zeg tegenwoordig: Ik kan/doe alles !!! :cool: ...
één keer ! ... daarna wordt het lastiger ;)
Het is heel belangrijk om je dat te realiseren en inderdaad een soort van evenwicht te vinden.
Niet teveel, niet te vaak en soms een beetje.
En als je dan wel ''zo eigenwijs'' bent (zoals ik regelmatig ben), het nemen zoals het dan is en zoveel mogelijk proberen ''bij te komen'' en (bijna verplicht) rust nemen.
Heel veel sterkte !!
Ik zeg tegenwoordig: Ik kan/doe alles !!! :cool: ...
één keer ! ... daarna wordt het lastiger ;)
Het is heel belangrijk om je dat te realiseren en inderdaad een soort van evenwicht te vinden.
Niet teveel, niet te vaak en soms een beetje.
En als je dan wel ''zo eigenwijs'' bent (zoals ik regelmatig ben), het nemen zoals het dan is en zoveel mogelijk proberen ''bij te komen'' en (bijna verplicht) rust nemen.
Heel veel sterkte !!
-
angela67
-
Sander Almere
Uit eigen ervaring heb ik hetzelfde. Zeg dan meestal dat mijn benen een stuk ouder zijn geworden.
Alsof je als je ouder wordt dit dan zou kunnen voelen? Maar door mijn schubs is het steeds erger geworden. En ik zit nu in een dubbele schub. Nog afwachten hoe ik daar van herstel.
En mijn voeten. Alsof je constant op een kiezelstrand loopt.
Met zware benen en op zulke voeten lopen is zwaar maar ik probeer er het beste van te maken.
Alsof je als je ouder wordt dit dan zou kunnen voelen? Maar door mijn schubs is het steeds erger geworden. En ik zit nu in een dubbele schub. Nog afwachten hoe ik daar van herstel.
En mijn voeten. Alsof je constant op een kiezelstrand loopt.
Met zware benen en op zulke voeten lopen is zwaar maar ik probeer er het beste van te maken.
-
twijfel
Mijn zware en moeie benen zijn samen met mijn gevoel van uitgeputheid het grottste probleem.
Ik kan amper de straat uit en ik kan al niet meer. Voetje voer voetje, waggelend als een dronkelap.
Zo moe weer thuis, dan kan ik niets meer dan uitrusten op de bank.
Zelfs eten is dan te vermoeiend.
Dus voor mij heel erg herkenbaar (maar ik heb misschien niet eens ms, maar toch)
Ik kan mij zo moeilijk voorstellen dat jullie allemaal zoveel doen!
Ik heb geleerd niet meer te doen en niet meer verder te gaan als het niet gaat.
Afgelopen.
Vriend heeft mij een maand rust gegeven en dat is heel heel fijn geweest en het heeft geholpen.
Gelukkig hier geen fysio die mij dan maar aan het werk zou zetten, doorgaan doorgaan!
Ik kan amper de straat uit en ik kan al niet meer. Voetje voer voetje, waggelend als een dronkelap.
Zo moe weer thuis, dan kan ik niets meer dan uitrusten op de bank.
Zelfs eten is dan te vermoeiend.
Dus voor mij heel erg herkenbaar (maar ik heb misschien niet eens ms, maar toch)
Ik kan mij zo moeilijk voorstellen dat jullie allemaal zoveel doen!
Ik heb geleerd niet meer te doen en niet meer verder te gaan als het niet gaat.
Afgelopen.
Vriend heeft mij een maand rust gegeven en dat is heel heel fijn geweest en het heeft geholpen.
Gelukkig hier geen fysio die mij dan maar aan het werk zou zetten, doorgaan doorgaan!
-
Daantje1976