Goedemorgen.
Helaas, ik ben nieuw hier.. Ik krijg 27 maart pas de onderzoeken of ik echt MS heb, maar helaas is het al zo goed als zeker.
Ik heb voor nu 1 vraag, voor de mensen die te maken hebben gehad met een oogzenuwontsteking, is dat weer goed gekomen?
Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk
Nieuweling
-
Sharon
-
leeuwtje-nl
-
C31
-
Knillis
Ik ben ook helemaal blind geweest als gevolg van een oogzenuwontsteking maar dan aan mijn linker oog.
Ik was toen 37 en de neuroloog dacht direct aan MS en dus heb ik de nodige onderzoeken gehad (MRI, lumbaalpunctie, VEP).
Daar kwam helemaal niets uit. Het oog is heel langzaam vanzelf weer helemaal beter geworden (artsen kunnen nog wel iets zien maar ik merk er zelf niets meer van) in een week of zes.
Pas vier jaar later toen mijn hele rechter lichaamshelft gevoelloos en lan werd kwam na hernieuwd onderzoek alsnog de diagnose MS.
Hopelijk trekt jouw oog ook weer langzaam bij. Uit de reacties die je hier zoal zult lezen zie je dat de hersteltperiode en de mate van herstel per persoon enorm kan wisselen.
Sterkte.
Ik was toen 37 en de neuroloog dacht direct aan MS en dus heb ik de nodige onderzoeken gehad (MRI, lumbaalpunctie, VEP).
Daar kwam helemaal niets uit. Het oog is heel langzaam vanzelf weer helemaal beter geworden (artsen kunnen nog wel iets zien maar ik merk er zelf niets meer van) in een week of zes.
Pas vier jaar later toen mijn hele rechter lichaamshelft gevoelloos en lan werd kwam na hernieuwd onderzoek alsnog de diagnose MS.
Hopelijk trekt jouw oog ook weer langzaam bij. Uit de reacties die je hier zoal zult lezen zie je dat de hersteltperiode en de mate van herstel per persoon enorm kan wisselen.
Sterkte.
-
Suzan
[QUOTE=C31;1077650]
Ik ben niet meer gestopt met huilen sinds hij dat zei.[/QUOTE]
Beste C31,
Je zult het er waarschijnlijk niet mee eens zijn maar geloof me, dat is echt niet nodig.
Mocht er uit de onderzoeken blijken dat je wel ms blijkt te hebben, dan is dat *** maar je leven houdt niet op.
Je leven zal ànders worden. Het enige verschil dat dan dat je wéét dat je ms hebt. Die ms heb je al vele jaren zonder het te weten. En toen ging je ook gewoon door met leven en er het beste van zien te maken...
En dat zul je straks ook voor elkaar moeten zien te krijgen. En hoe je dat doet is aan jou, en jou alleen. :cool:
Natuurlijk is zo'n mededeling een flinke tik om je oren. Dat is normaal, en dat heeft iedereen. En mocht het echt een definitieve diagnose blijken te worden, dan heb je tijd nodig om dat te verwerken en daar mee om te gaan.
En dat heeft flink tijd nodig. Dat krijg je niet in een paar maanden voor elkaar. Niemand kan dat.
Je zult anders in het leven gaan staan. Rekening houden met je onwillige lijf, maniertjes bedenken om er mee om te gaan en goed te blijven functioneren. Angst en zorgen hebben over "wat allemaal kan gebeuren". Maar alles wat kan, [I]hoeft [/I]ook niet te gebeuren.
Niets is meer vanzelfsprekend. Onzekerheid overheerst. :bang:
Maar na verloop van tijd gaat de storm liggen. Geloof me.
Je vindt rust in je hoofd, je schrikt niet meer van elk tinteltje en auwtje, maar kan het relativeren.
Je leert je lijf beter kennen en onderscheid maken tussen de signalen die je serieus moet nemen en die je wilt negeren.
Zover ben je nog lang niet. Ook omdat je eerst de onderzoeken nog moet krijgen en nog niets duidelijk is.
Maar echt, wat er ook uit komt, laat je niet neerslaan door het nieuws. Het leven gaat door. [B]Jouw [/B]leven gaat door. En hoe je dat invult ligt helemaal aan jezelf.
Sterkte voor nu. Het duurt gevoelsmatig eeuwen voor je zekerheid krijgt, maar het is sneller zo ver dan je in de gaten hebt.
Probeer ondertussen kalm te blijven hoe moeilijk dat ook is. :aai:
Ik ben niet meer gestopt met huilen sinds hij dat zei.[/QUOTE]
Beste C31,
Je zult het er waarschijnlijk niet mee eens zijn maar geloof me, dat is echt niet nodig.
Mocht er uit de onderzoeken blijken dat je wel ms blijkt te hebben, dan is dat *** maar je leven houdt niet op.
Je leven zal ànders worden. Het enige verschil dat dan dat je wéét dat je ms hebt. Die ms heb je al vele jaren zonder het te weten. En toen ging je ook gewoon door met leven en er het beste van zien te maken...
En dat zul je straks ook voor elkaar moeten zien te krijgen. En hoe je dat doet is aan jou, en jou alleen. :cool:
Natuurlijk is zo'n mededeling een flinke tik om je oren. Dat is normaal, en dat heeft iedereen. En mocht het echt een definitieve diagnose blijken te worden, dan heb je tijd nodig om dat te verwerken en daar mee om te gaan.
En dat heeft flink tijd nodig. Dat krijg je niet in een paar maanden voor elkaar. Niemand kan dat.
Je zult anders in het leven gaan staan. Rekening houden met je onwillige lijf, maniertjes bedenken om er mee om te gaan en goed te blijven functioneren. Angst en zorgen hebben over "wat allemaal kan gebeuren". Maar alles wat kan, [I]hoeft [/I]ook niet te gebeuren.
Niets is meer vanzelfsprekend. Onzekerheid overheerst. :bang:
Maar na verloop van tijd gaat de storm liggen. Geloof me.
Je vindt rust in je hoofd, je schrikt niet meer van elk tinteltje en auwtje, maar kan het relativeren.
Je leert je lijf beter kennen en onderscheid maken tussen de signalen die je serieus moet nemen en die je wilt negeren.
Zover ben je nog lang niet. Ook omdat je eerst de onderzoeken nog moet krijgen en nog niets duidelijk is.
Maar echt, wat er ook uit komt, laat je niet neerslaan door het nieuws. Het leven gaat door. [B]Jouw [/B]leven gaat door. En hoe je dat invult ligt helemaal aan jezelf.
Sterkte voor nu. Het duurt gevoelsmatig eeuwen voor je zekerheid krijgt, maar het is sneller zo ver dan je in de gaten hebt.
Probeer ondertussen kalm te blijven hoe moeilijk dat ook is. :aai:
-
Hanna71
Welkom op dit forum C31.
Ik vind het nogal voorbarig van je huisarts om dit MS te noemen. Hij kan een vermoeden hebben, maar het is altijd nog aan de neuroloog om de diagnose te stellen en dat is in veel gevallen ook nog eens best lastig.
Zoals je zegt, heb je vaker vage klachten. Dat ze vaag zijn, betekent dus ook dat er meer mogelijkheden dan MS zijn. Bovendien krijgt ongeveer 50% van de mensen met een oogzenuwontsteking later de diagnose MS. 50% dus niet.
Ik snap dat je erg geschrokken bent. Zo'n opmerking hakt er wel in. Maar zoals hierboven ook geschreven: het leven houdt niet op bij de diagnose. Het is niet het einde van de wereld. Al lijkt dat even wel zo.
[quote]
Niets is meer vanzelfsprekend. Onzekerheid overheerst.
[/quote]
Eigenlijk is het meer het besef dat de toekomst onzeker is. Niemand weer hoe het zal gaan, welke ziektes of andere ellende er op zijn pad zal komen. Maar we staan er nooit bij stil. En als je de diagnose MS krijgt, ben je je er meer van bewust wat er zou kunnen gebeuren. Zou kunnen. Want ook dat verschilt enorm van persoon tot persoon.
Ik heb zelf niet veel verstand van een ozo, maar wat ik er hier zo over lees, herstelt zich dat in veel gevallen volledig en in sommige gevallen blijft het zicht aan één oog ietsje minder.
Sterkte met de komende onzekere periode. Probeer je er niet te druk over te maken (makkelijk gezegd...) en zoek wat afleiding. Je hebt kans dat het allemaal gaat meevallen.
Ik vind het nogal voorbarig van je huisarts om dit MS te noemen. Hij kan een vermoeden hebben, maar het is altijd nog aan de neuroloog om de diagnose te stellen en dat is in veel gevallen ook nog eens best lastig.
Zoals je zegt, heb je vaker vage klachten. Dat ze vaag zijn, betekent dus ook dat er meer mogelijkheden dan MS zijn. Bovendien krijgt ongeveer 50% van de mensen met een oogzenuwontsteking later de diagnose MS. 50% dus niet.
Ik snap dat je erg geschrokken bent. Zo'n opmerking hakt er wel in. Maar zoals hierboven ook geschreven: het leven houdt niet op bij de diagnose. Het is niet het einde van de wereld. Al lijkt dat even wel zo.
[quote]
Niets is meer vanzelfsprekend. Onzekerheid overheerst.
[/quote]
Eigenlijk is het meer het besef dat de toekomst onzeker is. Niemand weer hoe het zal gaan, welke ziektes of andere ellende er op zijn pad zal komen. Maar we staan er nooit bij stil. En als je de diagnose MS krijgt, ben je je er meer van bewust wat er zou kunnen gebeuren. Zou kunnen. Want ook dat verschilt enorm van persoon tot persoon.
Ik heb zelf niet veel verstand van een ozo, maar wat ik er hier zo over lees, herstelt zich dat in veel gevallen volledig en in sommige gevallen blijft het zicht aan één oog ietsje minder.
Sterkte met de komende onzekere periode. Probeer je er niet te druk over te maken (makkelijk gezegd...) en zoek wat afleiding. Je hebt kans dat het allemaal gaat meevallen.
-
Köln1985
Welkom op het forum, hopelijk kan je na je onderzoeken je weer afmelden hier dan zou je geen ms hebben...
Ik had ook vorig jaar een ozo. Die was gedeeltelijk hersteld alleen mijn inschattingsvermogen was compleet weg en kon geen diepte meer inschatten. In de avond auto rijden deed ik niet meer. Was totaal iets nieuws geeneens meer te vergelijken met nachtblindheid. Als mijn man linksaf ging kon ik geeneens meer zien wat de juiste strook was of welke van de tegenligger... dus autorijden in het donker was een no go. Vond het al doodeng om erlangs te zitten omdat iemand op een vluchtstrook voor mij oogde dat die stilstond op mijn baan etc.
Nu een half jaar verder ben ik sinds kort begonnen met auto rijden in het donker. En dat gaat weer 100% goed dus 100% herstel!!! Ik moest alleen weer in mijzelf geloven.
Dus alles kan en zoals je hierboven ook leest de oogzenuw kan zich blijven herstellen en hier lang over duren. Na 2 maanden niet denken dat het niet beter kan worden dus. Voelt bijna als een wonder als je iets terug krijgt na een jaar of iets eigenlijk is dat ook wel. Zeker als je al opgegeven had.
Veel sterkte met je onderzoeken.
Ik had ook vorig jaar een ozo. Die was gedeeltelijk hersteld alleen mijn inschattingsvermogen was compleet weg en kon geen diepte meer inschatten. In de avond auto rijden deed ik niet meer. Was totaal iets nieuws geeneens meer te vergelijken met nachtblindheid. Als mijn man linksaf ging kon ik geeneens meer zien wat de juiste strook was of welke van de tegenligger... dus autorijden in het donker was een no go. Vond het al doodeng om erlangs te zitten omdat iemand op een vluchtstrook voor mij oogde dat die stilstond op mijn baan etc.
Nu een half jaar verder ben ik sinds kort begonnen met auto rijden in het donker. En dat gaat weer 100% goed dus 100% herstel!!! Ik moest alleen weer in mijzelf geloven.
Dus alles kan en zoals je hierboven ook leest de oogzenuw kan zich blijven herstellen en hier lang over duren. Na 2 maanden niet denken dat het niet beter kan worden dus. Voelt bijna als een wonder als je iets terug krijgt na een jaar of iets eigenlijk is dat ook wel. Zeker als je al opgegeven had.
Veel sterkte met je onderzoeken.
-
C31
Dank jullie voor de reacties, het geeft me weer een beetje moed, maar het maakt me tegelijkertijd ook zo verdrietig! 🙁
Die vage klachten, die waren voor mij vaag, maar nu zo duidelijk als wat.. En inderdaad ik moet het afwachten, volgende week de onderzoeken, en ben er zo bang voor😣 zo'n lumbaal punctie? Word je daar echt ziek van? Mijn dochtertje heeft dan voor het eerst een musical op school, dat wil ik echt niet missen!!
Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk
Die vage klachten, die waren voor mij vaag, maar nu zo duidelijk als wat.. En inderdaad ik moet het afwachten, volgende week de onderzoeken, en ben er zo bang voor😣 zo'n lumbaal punctie? Word je daar echt ziek van? Mijn dochtertje heeft dan voor het eerst een musical op school, dat wil ik echt niet missen!!
Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk
-
belladonna
Suzanne, jij verwoord het precies zoals ik zou doen.
Het leven zit nu eenmaal vol met verrassingen.
Hoe je er mee omgaat is aan jou.
Met humor en flink wat relativeren kom je heel ver.
Sterkte in deze verwarrende tijden.
Een dagboekje starten helpt enorm.
En is ook heel bijzonder om later terug te lezen.
Let er wel op dat je altijd op beuren en positief af sluit,
dat is het laatste gevoel wat je mee neemt.
Het leven zit nu eenmaal vol met verrassingen.
Hoe je er mee omgaat is aan jou.
Met humor en flink wat relativeren kom je heel ver.
Sterkte in deze verwarrende tijden.
Een dagboekje starten helpt enorm.
En is ook heel bijzonder om later terug te lezen.
Let er wel op dat je altijd op beuren en positief af sluit,
dat is het laatste gevoel wat je mee neemt.