Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

Emotioneel

Diagnose MS, symptomen, medische onderzoeken, behandelingen (ja of nee) en revalidatie
Jeanette1976

Emotioneel

Bericht door Jeanette1976 »

Goede morgen.

Ik moet er gewoon even over praten.
Afgelopen week heb ik te horen gekregen dat mijn arts contact heeft gehad met collega een neuroloog en zij denken dat ik MS heb.

Na vele onderzoeken, komen er nu nog meer. Maar nu bij de neuroloog.
Ik heb aan alles gedacht, maar niet aan MS.

Ondanks dat ik nog steeds geen antwoorden heb, is mijn emotie met me aan de wandel gegaan. Net een nieuwe baan, gezin, noem het op.
De wat als ... vragen ploppen op.

Angst voor de onderzoeken! Maar nog meer voor de uitkomst.
Niet dat het iets veranderd. Want zonder dokters blijf ik ook klachten houden. Je krijgt ze niet omdat het een naam krijgt.

Hoe hebben jullie de onderzoeken beleefd?
Hadden jullie net als ik totaal niet aan MS gedacht, of juist wel.
Waren jullie ook zo emotioneel dat je kan huilen om alles en niks in deze periode?

Hoe hebben jullie de onderzoek route ervaren?
leeuwtje-nl

Bericht door leeuwtje-nl »

Ik snap je emoties goed! Ik was nooit ziek, hooguit een keer verkouden. Werd dan ook behoorlijk overrompeld toen ik ineens met klachten bij de huisarts kwam en meteen een dagopname in het ziekenhuis kreeg. In het begin kon ik niet zo goed nadenken over alles, ik was vooral verbaasd dat er iets met me was.

Ik kwam al vrij snel bij een MS-neuroloog terecht, maar de diagnose zelf heeft nog wel bijna een jaar geduurd. Dat jaar was hels! Ik was ziek, wist nog niet wat ik had, was inmiddels ook mijn baan kwijtgeraakt (einde contract, geen verlenging) en zat ineens hele dagen "ziek" thuis.

Na de diagnose begon ik meteen met medicatie, kreeg een revalidatietraject en heb zo vreselijk veel gehuild in die periode. Niet omdat ik MS had, maar omdat ik mijn leven kwijt was. Ik kon gewoon niet bevatten dat mijn lijf me in de steek had gelaten, en was intens verdrietig om alle verliezen.

Maar na een jaar of 2 ging het echt heel veel beter. Ik miste het werken wel (en nog steeds), was ook meteen 80-100% afgekeurd. Maar ik vond een ritme in mijn dagen, vond nieuwe bezigheden, vrijwilligerswerk, nieuwe vrienden dankzij o.a. dit forum, en kwam zo dus ook weer in contact met mensen die niet full-time aan het werk waren.

Het leven ging er echt weer anders uitzien, en ik noem mezelf nu weer een gelukkig mens, al is het met MS. Maar die eerste jaren? Drama!! Wat een tranen, onzekerheid, onmacht, boosheid, alles kwam voorbij. Maar ook dat was te verklaren door een medische psychologe, die mij heeft geholpen bij de revalidatie.

Het leven stopt niet met MS, er is alleen grote kans dat het anders gaat lopen dan jij had bedacht. Je hebt ook nog geen diagnose MS, en het is ook niet zeker of je die gaat krijgen. Maar welke diagnose het ook gaat worden: rouw hoort erbij en het leven krijgt vanzelf weer glans.

Sterkte met alle komende onderzoeken en uitslagen!
belladonna

Bericht door belladonna »

Achteraf moet ik wel lachen om mijn onnozelheid.
Inderdaad veel vreemde klachten en ook naar de huisarts geweest.
Toen ik op zaterdag naar de huisartsenpost mee genomen werd, (wilde ik helemaal niet) omdat mijn been het niet deed...
Kwamen er inderdaad onderzoeken, een MRI en lumbaalpunctie.
Het kwam eigenlijk totaal niet in mij op dat er iets ernstigs aan de hand kon zijn.

MS oké, nou ja je gaat er in ieder geval niet dood aan.
Was eigenlijk niet van plan me er in te verdiepen, maar vond het wel vreemd dat er zoveel zaten te janken nadat ze het nieuws kregen.

Nu 5 jaar later en diverse stormen in mijn lijf gehad te hebben,
weet ik er meer van en vooral ook meer over mezelf.
Ik ben een sterke vrouw met een veerkracht waar je u tegen zegt.
Zolang je positief in het leven staat en durft te knokken kom je er wel ook met MS.
Luisteren naar de signalen van je lichaam, in conditie blijven en
voldoende rust zijn sleutel woorden

Veel succes met jouw puzzel.
Ook al is deze nu in de war gegooid, jij lost m wel weer op.
Heb vertrouwen in jezelf.
bergen

Bericht door bergen »

Hoi.

Ik weet sinds en paar maanden dat ik waarschijnlijk MS heb.

Ik heb diverse onderzoeken gehad, maar die waren voor mij persoonlijk echt niet belastend. Maar dat is achteraf.

Alle vraagtekens over mijn MS vind ik een stuk moeilijker. Frustrerend.

Wat ik wel gezien, gehoord heb op dit forum en bij mede-patiënten. Accepteren, accepteren, accepteren. En dan kun je heel veel.
Ook gewoon doorgaan met de plannen die je hebt gemaakt.

Ik ben er zelf nog steeds bezig om ermee te leren omgaan. Best lastig moet ik zeggen.

Het is voor iedereen anders, de gevolgen. Zoek je eigen weg.

Ik zie veel positieve mensen met MS. Dat helpt mij zeker.

Al die emotie helpt je ook verder hoor. Denk ik.

Sterkte ;-)
Klick

Bericht door Klick »

ik heb mijn klachten destijds gegoogled en wist het eigenlijk al..

er stond nl. een klacht in het lijstje van ms die ik wel had maar nog niet als klacht had opgemerkt (moeilijker plas op kunnen houden)

de onderzoeken (paar reflex en evenwichts dingetjes + mri van hoofd en nek) heb ik zonder stress ondergaan.. gewoon gelaten..

het was meer een bevestiging, de uitkomst, maar ik besefte het nog niet.. pas maanden later kwam de klap toen ik van ontkenning overging in acceptatiefase. ik ben bewust naar lotgenoten bijeenkomsten geweest... janken.. confronterend maar wel heel goed voor me..

keep your head up;)
Jeanette1976

Bericht door Jeanette1976 »

Tot afgelopen week had ik niks gelezen over MS, Ik had daar niet bij stil gestaan.
Nu ik er over gelezen heb, en veel herken, ben ik best wel geschrokken. Waarom heeft er geen arts er eerder aangedacht om het na te gaan kijken?

Na jaren van vage klachten en dokteren zal ik blij zijn als we weten waarom ik klachten heb. Al klinkt blij een beetje misplaatst.

Ik ben de laatste dagen veel aan het piekeren geweest. Niet dat je er iets mee opschiet. Niet dat een diagnose ook maar iets veranderd. Want er is geen oplossing voor, maar dan weet ik wat het is. Ook dat ik dus niet gek ben.

De onzekerheid is erg moeilijk. Al probeer ik nu er niet aan te denken, en van mijn vakantie te genieten, Het plopt wel vaak in mijn gedachten.
Klick

Bericht door Klick »

dat het je niet loslaat is logisch, het is je lichaam, je gezondheid.

ik was zelf opgelucht toen de diagnose gesteld werd.. het beesie kreeg een naam. Waarschijnlijk door de spanning was ik cognitief een puinhoop toen. Dan is het fijn een schuldige, de ms, aan te kunnen wijzen.
belladonna

Bericht door belladonna »

Beste Jeanette.

Het gevaar van er veel over lezen is, dat je je bewust wordt van meerdere klachten, die je eerst niet opmerkte.
Je wordt je dan steeds bewuster van alles,
waardoor je je beperkter voelt.

Hoe moeilijk het ook is, ik raad je toch aan om er nu zo weinig mogelijk over te lezen. ( nu er nog geen officiële diagnose is)
Dit maakt je alleen maar bang.
Volg je eigen proces in je eigen tempo, dit geeft jouw lichaam zelf aan.
Op jouw tempo... Zeker niet te snel.

Ik kreeg destijds als tip , start een dagboekje.
Op papier is uit je hoofd..
Sluit wel altijd opbeurend af, want dat is het gevoel wat je daarna overhoudt.
Het werkt heel bevrijdend en is heel bijzonder om later terug te lezen.

Veel succes.
Köln1985

Bericht door Köln1985 »

De onderzoeken vond ik niet zo erg. 3x mri waarvan eentje dus met contrast waarop ik een allergische reactie kreeg maar ging binnen 5 minuten weg nadat ik waa afgekoppeld van het infuus.
E.e.g , V.e.p. en lumbaalpunctie.
Stroomstoten door mijn vingers en tenen voel io niet meer dus die waren niet pijnlijk. 11 jaar terug al deze test gehad en toen voelde ik ze nog donders goed waardoor ze ms direct van de lijst af strepen.

De emotionele achtbaan is een normale reactie. Maar probeer je hoofd koel te houden. Ms is idd niet het einde... een pretje is het niet maar het leven houdt niet op.
Ik vond het forum hier enorm helpvol in. Ja je leest erge dingen en ging zelf ook door een zware periode maar er staat ook zoveel positiviteit op. Mensen hier hebben kracht en zijn sterk. Laten hun kop niet hangen en dat geeft moed!
chyta

Bericht door chyta »

[COLOR="Purple"]Bij ons heeft het destijds 2011 en nu nog redelijk vaak heel wat emotie's gebracht !

Volop in het leven staan. Een fantastische baan , de kinders bijna allemaal zelfstandig .

En dan ineens KLAP ...... alles in duigen .

Baan weg , de Gemeente wilde n.a.v de prognose niets aanpassen aan onze ( vorige ) woning .

Verplicht verhuizen naar een aangepaste woning , 22 jaar in de vorige woning gewoond .

Alles weg in een tijdsbestek van ruim 6 maanden.

In Mei klachten en onderzoeken ...... Kerstavond de eerste keer geslapen in de MIVA woning :eek:

Een achtbaan waar we in belandt waren . Die zeker met alle voorzieningen etc nog wel een tijd heeft geduurd .

Emotioneel waren we destijds helemaal op .
Nu kijken nog regelmatig terug .. natuurlijk minder emotioneel .

Maar toch wel emotioneel , we hadden onze 50+ Jaren toch wel wat anders voor ogen

Liefs Chyta 💕💕💕💕 [/COLOR]
Plaats reactie Vorig onderwerpVolgend onderwerp