De keuringsarts heeft het inderdaad in mijn geval meegenomen , en daar was ik zo blij mee .....Not......:grrr::grrr:
Vandaar dat ik alsnog die grapjas van dat rapport tegen dat plafond wil timmeren , vermoed ik zomaar.....
Net als de constante opmerkingen in rapporten als , stevige flink gebouwde , doch netjes geklede mevrouw ......:eek:
Wat heeft dat in vredesnaam te maken met wat ik mankeer....?
Hij mag nu komen kijken , 80 kilo op eigen kracht na diagnoses afgevallen , eens kijken of ie het nu nog durft te zeggen....
Riwidi
Revalidatie maakt alleen maar onzekerder - ervaringen of tips?
-
Job
Doch netjes gekleed? Tjonge jonge. Als of stevig gebouwde vrouwen er normaal gesproken als een slons bij lopen! Ik snap dat je nog steeds boos wordt als je hier aan terug denkt.
Ik heb me vreselijk gestoord aan het verslag van mijn psycholoog vanwege alle misvattingen die er in stonden. Ik heb ge-eist dat het uit mijn dossier werd verwijderd en dat is ingewilligd. Het kost alleen een berg energie als je altijd zo van je af moet bijten. 😔
Ik heb me vreselijk gestoord aan het verslag van mijn psycholoog vanwege alle misvattingen die er in stonden. Ik heb ge-eist dat het uit mijn dossier werd verwijderd en dat is ingewilligd. Het kost alleen een berg energie als je altijd zo van je af moet bijten. 😔
-
Riwidi
[QUOTE=Job;1110568]Doch netjes gekleed? Tjonge jonge. Als of stevig gebouwde vrouwen er normaal gesproken als een slons bij lopen! Ik snap dat je nog steeds boos wordt als je hier aan terug denkt.
Ik heb me vreselijk gestoord aan het verslag van mijn psycholoog vanwege alle misvattingen die er in stonden. Ik heb ge-eist dat het uit mijn dossier werd verwijderd en dat is ingewilligd. Het kost alleen een berg energie als je altijd zo van je af moet bijten. ��[/QUOTE]
Inmiddels had ie een hele goede aan me gehad , sinds de diagnoses ben ik buiten mijn gewichtsverlies , veel mondiger geworden.... Maar constant dat gewicht ( je bent te dik , te lui , je wilt niet werken ) , opmerkingen bij de laatste keer dat ik in 2006 ,bij de volledige goedkeuring , ik mankeerde immers niets , 2 maanden later vielen dus de diagnoses en volledig afgekeurd , opmerkingen als ach , je kan altijd nog bij de sociale werkplaats terecht , dit soort mensen , echt ,dit moeten niet dicht meer in mijn buurt komen, of ik er nu energie mee verspil of niet.
Ze hebben dertig jaar van mijn leven verknald , en dat neem ik ze hoog kwalijk....
Maar helaas , als chronisch zieke , kan ik niet anders concluderen dat ik tot nu iedere keer weer , gemeente of welke instantie dan ook , op een wijze moet benaderen , zoals ik eigenlijk alleen maar gemaakt ben door de houding zie ze bij voorbaat al innemen.
Blaf ik niet terug , krijg ik ook niets ....
Riwidi
Ik heb me vreselijk gestoord aan het verslag van mijn psycholoog vanwege alle misvattingen die er in stonden. Ik heb ge-eist dat het uit mijn dossier werd verwijderd en dat is ingewilligd. Het kost alleen een berg energie als je altijd zo van je af moet bijten. ��[/QUOTE]
Inmiddels had ie een hele goede aan me gehad , sinds de diagnoses ben ik buiten mijn gewichtsverlies , veel mondiger geworden.... Maar constant dat gewicht ( je bent te dik , te lui , je wilt niet werken ) , opmerkingen bij de laatste keer dat ik in 2006 ,bij de volledige goedkeuring , ik mankeerde immers niets , 2 maanden later vielen dus de diagnoses en volledig afgekeurd , opmerkingen als ach , je kan altijd nog bij de sociale werkplaats terecht , dit soort mensen , echt ,dit moeten niet dicht meer in mijn buurt komen, of ik er nu energie mee verspil of niet.
Ze hebben dertig jaar van mijn leven verknald , en dat neem ik ze hoog kwalijk....
Maar helaas , als chronisch zieke , kan ik niet anders concluderen dat ik tot nu iedere keer weer , gemeente of welke instantie dan ook , op een wijze moet benaderen , zoals ik eigenlijk alleen maar gemaakt ben door de houding zie ze bij voorbaat al innemen.
Blaf ik niet terug , krijg ik ook niets ....
Riwidi
-
D-Cheryl
Ik heb in 2012 op eigen verzoek een NPO gehad - dat mensen niet zouden geloven dat mijn hersenen niet meer werkten zoals ik gewend was ("iedereen vergeet wel eens wat" "niet iedereen kan meteen tot de kern komen") leek me heel erg.
Nu op last bij de keuring van het UWV weer een NPO gehad, 6 jaar later, en inderdaad is mijn werkgeheugen en verwerkingssnelheid afgenomen. Ik merkte het zelf al in het werk, ik kon niet meer werken zoals ik altijd had gedaan, ik baalde daarvan.
De keuringsarts zei: "Als je klachten worden bewezen door het NPO, keur ik je af." De NPO bewees het en ik werd inderdaad afgekeurd.
Nu thuis is het niet zo erg dat het allemaal niet zo snel gaat en in mijn vrijwilligerswerk voel ik mij niet schuldig als ik meer tijd nodig heb om dingen te verwerken.
Ik heb 2 keer revalidatie gehad: de tweede keer was ophalen van de dingen die ik de eerste keer had geleerd, maar moeite had om in de praktijk te brengen. Vooral de zaken die ik in de ergotherapie leerde, over verdelen van de energie en de activiteitenweger en de herkenning van mijn klachten door de fysio, waren fijn.
Later vond ik een cesartherapeute die nu eens in de drie weken beiden voor mij combineert, heel fijn. Soms laat de revalidatie je alleen weer de mogelijkheden zien, waarmee je zelf weer verder aan de slag kunt.
Nu op last bij de keuring van het UWV weer een NPO gehad, 6 jaar later, en inderdaad is mijn werkgeheugen en verwerkingssnelheid afgenomen. Ik merkte het zelf al in het werk, ik kon niet meer werken zoals ik altijd had gedaan, ik baalde daarvan.
De keuringsarts zei: "Als je klachten worden bewezen door het NPO, keur ik je af." De NPO bewees het en ik werd inderdaad afgekeurd.
Nu thuis is het niet zo erg dat het allemaal niet zo snel gaat en in mijn vrijwilligerswerk voel ik mij niet schuldig als ik meer tijd nodig heb om dingen te verwerken.
Ik heb 2 keer revalidatie gehad: de tweede keer was ophalen van de dingen die ik de eerste keer had geleerd, maar moeite had om in de praktijk te brengen. Vooral de zaken die ik in de ergotherapie leerde, over verdelen van de energie en de activiteitenweger en de herkenning van mijn klachten door de fysio, waren fijn.
Later vond ik een cesartherapeute die nu eens in de drie weken beiden voor mij combineert, heel fijn. Soms laat de revalidatie je alleen weer de mogelijkheden zien, waarmee je zelf weer verder aan de slag kunt.
-
Wilma24
Uiteindelijk toch een fijne revalidatietijd gehad
Uiteindelijk toch een fijne revalidatietijd gehad
Ik zal jullie een update geven van mijn revalidatietijd. Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik begon met revalideren. Wat een rottijd was dat zeg. Net de diagnose, geen idee wat er op me af komt en vol vechtlust. En dan kom je daar in het revalidatiecentrum en zie je jonge jongens die door een vreselijk ongeluk 1 of beide benen verloren zijn. Vol humor en goede moed zijn zij aan het revalideren. Tja, toen voelde ik me wel opgelaten hoor. Ik loop een beetje moeilijk, lekker belangrijk. En dan nog een vervangende fysio die zegt: "Nou, dat lopen gaat best goed."
Gelukkig heb ik een heel goed gesprek gehad met de revalidatiearts. Hij heeft er, samen met het team, voor gezorgd dat ik maar 1 fysiotherapeut had en niet steeds hoefde te wisselen. Dat, in combinatie met psychologie en psychomotorische therapie hebben er voor gezorgd dat ik het gelukkig al snel anders zag.
De bewijzen die ze hadden verzameld om me te laten zien dat ik echt vooruit ging, hielpen uiteraard ook.
Later in het traject heb ik zelfs iemand advies gegeven over het traject omdat hij hetzelfde ervoer als ik :-)
Nu een jaar later kijk ik met een goed gevoel terug op de revalidatie. Mis zelfs de veilige omgeving van daar nog wel eens. En vorige week kreeg ik zelfs een mailtje van mijn fysio die vroeg hoe het met me ging. Nu gaat het gelukkig erg goed met me. Maar mocht het ooit weer mis gaan dan ga ik zeker terug.
Tip voor anderen die zich onzeker voelen in het revalidatietraject. Spreek het uit en kom voor jezelf op. De mensen daar zijn er om je te helpen en dat willen ze ook graag.
Ik zal jullie een update geven van mijn revalidatietijd. Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik begon met revalideren. Wat een rottijd was dat zeg. Net de diagnose, geen idee wat er op me af komt en vol vechtlust. En dan kom je daar in het revalidatiecentrum en zie je jonge jongens die door een vreselijk ongeluk 1 of beide benen verloren zijn. Vol humor en goede moed zijn zij aan het revalideren. Tja, toen voelde ik me wel opgelaten hoor. Ik loop een beetje moeilijk, lekker belangrijk. En dan nog een vervangende fysio die zegt: "Nou, dat lopen gaat best goed."
Gelukkig heb ik een heel goed gesprek gehad met de revalidatiearts. Hij heeft er, samen met het team, voor gezorgd dat ik maar 1 fysiotherapeut had en niet steeds hoefde te wisselen. Dat, in combinatie met psychologie en psychomotorische therapie hebben er voor gezorgd dat ik het gelukkig al snel anders zag.
De bewijzen die ze hadden verzameld om me te laten zien dat ik echt vooruit ging, hielpen uiteraard ook.
Later in het traject heb ik zelfs iemand advies gegeven over het traject omdat hij hetzelfde ervoer als ik :-)
Nu een jaar later kijk ik met een goed gevoel terug op de revalidatie. Mis zelfs de veilige omgeving van daar nog wel eens. En vorige week kreeg ik zelfs een mailtje van mijn fysio die vroeg hoe het met me ging. Nu gaat het gelukkig erg goed met me. Maar mocht het ooit weer mis gaan dan ga ik zeker terug.
Tip voor anderen die zich onzeker voelen in het revalidatietraject. Spreek het uit en kom voor jezelf op. De mensen daar zijn er om je te helpen en dat willen ze ook graag.
-
Martine@
positieve ervaring revalidatie
positieve ervaring revalidatie
Ik ben een jaar na mijn zeer heftige schub naar de revalidatie gegaan. Dit was op advies van mijn bedrijfsarts. Ik was mijn werk weer aan het oppakken en daarbij liep ik tegen allerlei zaken aan: beperkte energie om een hele werkdag vol te houden, maar vooral de collega's, hoe lief de meesten ook waren, als ik een foutje maakte of iets vergat was er meteen een soort wantrouwen van kan ze het nog wel. Dat maakte mij heel onzeker en daardoor kreeg ik het gevoel dat ik niet meer verder zou herstellen.
Juist door de revalidatie heb ik meer inzicht in mijn eigen lijf gekregen, geleerd dat ik mezelf te veel wilde pushen en me juist meer tijd moest geven. Ook met de fysio ben ik terug naar af gegaan, niet als een idioot bij de fitness aan de apparatuur gaan hangen, maar kleine oefeningen met zo'n elastiek en juist weer eerst de kleine spiergroepen krachtiger maken, die rondom je ruggewervel.
Ik ben daar gereset, en daarna ging ik op werk met sprongen vooruit. Van een schub waardoor ik bijna bedlegerig was, was ik na 1.5 jaar weer fulltime aan het werk. Inmiddels heb ik ook het sporten opgepakt en daarmee merk ik dat ik nog steeds kracht en energie opbouw. Ik ben nu ruim 2 jaar verder en ik doe weer volledig mee.
Wel voor de duidelijkheid: het sporten wat ik nu doe, is nog niet de helft van wat de rest van de groep doet. Het is volledig aangepast in intensiteit, duur en kracht. Maar langzaamaan komt er nog steeds een stapje bij.
Ik ben een jaar na mijn zeer heftige schub naar de revalidatie gegaan. Dit was op advies van mijn bedrijfsarts. Ik was mijn werk weer aan het oppakken en daarbij liep ik tegen allerlei zaken aan: beperkte energie om een hele werkdag vol te houden, maar vooral de collega's, hoe lief de meesten ook waren, als ik een foutje maakte of iets vergat was er meteen een soort wantrouwen van kan ze het nog wel. Dat maakte mij heel onzeker en daardoor kreeg ik het gevoel dat ik niet meer verder zou herstellen.
Juist door de revalidatie heb ik meer inzicht in mijn eigen lijf gekregen, geleerd dat ik mezelf te veel wilde pushen en me juist meer tijd moest geven. Ook met de fysio ben ik terug naar af gegaan, niet als een idioot bij de fitness aan de apparatuur gaan hangen, maar kleine oefeningen met zo'n elastiek en juist weer eerst de kleine spiergroepen krachtiger maken, die rondom je ruggewervel.
Ik ben daar gereset, en daarna ging ik op werk met sprongen vooruit. Van een schub waardoor ik bijna bedlegerig was, was ik na 1.5 jaar weer fulltime aan het werk. Inmiddels heb ik ook het sporten opgepakt en daarmee merk ik dat ik nog steeds kracht en energie opbouw. Ik ben nu ruim 2 jaar verder en ik doe weer volledig mee.
Wel voor de duidelijkheid: het sporten wat ik nu doe, is nog niet de helft van wat de rest van de groep doet. Het is volledig aangepast in intensiteit, duur en kracht. Maar langzaamaan komt er nog steeds een stapje bij.