Zijn er hier mensen die zwanger zijn geworden terwijl je al over bent gegaan in de progressieve vorm? Je leest van alles over zwangerschap met RRMS maar nihil over de mensen die al een stuk verder zijn in de ziekte en veel meer symptoombestrijding(medicatie) nemen die dan gestaakt moet worden.
En wat heb je gedaan zonder je medicatie tegen bijvoorbeeld spierspasmes/zenuwpijn etc?
Leuk om te lezen dat veelal de ms een pauze neemt tijdens de zwangerschap maar dit betreft alleen schubs. Hoe zit het met de gevolgen van beschadigde zenuwen die al die andere ellendige klachten opleveren? Die vind ik zelf namelijk veel meer belemmerend.
Zwanger met progressieve vorm
-
raimonnea
Zijn hier mensen met MS, die na de diagnose MS toch hebben gekozen om een biologische kind te nemen, hoe is dit verder verlopen in je leven? Heeft het kind ook symptomen van MS of een andere aandoening? Kun je goed opvoeden of beperkt MS de opvoeding, is het zwaar? Heb je spijt dat je een biologische kind hebt genomen wetende de kans op erfelijkheid en dergelijke?
-
Nessa
Volgens mij zijn er hier best wat dames die na de diagnose kinderen hebben gekregen...
Waarom zou dat niet meer kunnen als je MS hebt?
Allereerst: MS is níet erfelijk. Je kind heeft wel een iets verhoogde kans. En die kun je weer verlagen door te zorgen voor een goed vitamine D- gehalte tijdens je zwangerschap en van je kind na de geboorte, en door borstvoeding te geven.
Zowel volgens de neuro als de gyn was mijn MS geen reden om niet aan kinderen te beginnen. Dus geen idee waarom ik spijt zou moeten hebben dat ik twee prachtige jongens op de wereld heb gezet.
Mijn kinderen zijn, voor zover nu bekend, gezond.
Ik heb goede zwangerschappen gehad en geen terugvallen na de geboorte. Opvoeden is geen probleem. Ik ben wel wat sneller moe, en ik moet wat vaker rusten. Maar als ik veel te dik was geweest of een slechte rug had gehad, had ik waarschijnlijk ook moeite gehad met 15 kilometer lopen op een dagje Efteling. Het is maar waar je je focus legt.
Mijn kinderen krijgen iig wel mee dat je leven niet perfect hoeft te zijn om waardevol te zijn.
Ik denk trouwens dat de zwaarte van kinderen niet zozeer ligt in een kind dragen en baren. Maar in de slapeloze nachten en het feit dat je als ouder altijd de belangen van je kind laat voorgaan. Dan maakt het dus totaal niet uit of je een biologisch kind hebt gekregen of er eentje adopteert.
Waarom zou dat niet meer kunnen als je MS hebt?
Allereerst: MS is níet erfelijk. Je kind heeft wel een iets verhoogde kans. En die kun je weer verlagen door te zorgen voor een goed vitamine D- gehalte tijdens je zwangerschap en van je kind na de geboorte, en door borstvoeding te geven.
Zowel volgens de neuro als de gyn was mijn MS geen reden om niet aan kinderen te beginnen. Dus geen idee waarom ik spijt zou moeten hebben dat ik twee prachtige jongens op de wereld heb gezet.
Mijn kinderen zijn, voor zover nu bekend, gezond.
Ik heb goede zwangerschappen gehad en geen terugvallen na de geboorte. Opvoeden is geen probleem. Ik ben wel wat sneller moe, en ik moet wat vaker rusten. Maar als ik veel te dik was geweest of een slechte rug had gehad, had ik waarschijnlijk ook moeite gehad met 15 kilometer lopen op een dagje Efteling. Het is maar waar je je focus legt.
Mijn kinderen krijgen iig wel mee dat je leven niet perfect hoeft te zijn om waardevol te zijn.
Ik denk trouwens dat de zwaarte van kinderen niet zozeer ligt in een kind dragen en baren. Maar in de slapeloze nachten en het feit dat je als ouder altijd de belangen van je kind laat voorgaan. Dan maakt het dus totaal niet uit of je een biologisch kind hebt gekregen of er eentje adopteert.
-
1207
Ik zal nu wel op een hoop tenen trappen maar kort samengevat:
Ik zou nooit een kind willen om 1 eenvoudige reden.
Ik wil niet dat dat kind maar 1 herinnering van mij heeft. nl die verschrikkelijke aftakeling want dat is het enige dat overblijft.
Als moeder nog erger want je krijgt een kind terwijl je er, door je ziekte, niet eens meer deftig voor kunt zorgen.
Dat dit kind geen ms kan krijgen omdat het niet erfelijk is speelt voor mij geen enkele rol.
Ik ben dus dolblij dat ik geen kinderen heb
Ik zou nooit een kind willen om 1 eenvoudige reden.
Ik wil niet dat dat kind maar 1 herinnering van mij heeft. nl die verschrikkelijke aftakeling want dat is het enige dat overblijft.
Als moeder nog erger want je krijgt een kind terwijl je er, door je ziekte, niet eens meer deftig voor kunt zorgen.
Dat dit kind geen ms kan krijgen omdat het niet erfelijk is speelt voor mij geen enkele rol.
Ik ben dus dolblij dat ik geen kinderen heb
Ik heb een biologisch kind genomen en ik zorg er heel deftig voor. Ik heb er geen spijt van, beste keuze ooit. Het beviel zo goed: nummer 2 is momenteel in de maak. Mijn kind zorgt ervoor dat mijn leven niet meer om die rot MS draait, dat is een bijzaak geworden.
Ik heb wel bewust gewacht met nummer 2, tot de oudste 4 jaar oud zou zijn en naar school gaat. Zodat ik straks als het geboren is, met de borstvoeding en gebroken nachten, wat extra rust heb.
Mijn kind komt niets tekort: liefdevolle stabiele thuisbasis, 2 leuke opa's, maar liefst 3 fitte oma's en dus volop uitjes. Met ene oma elke week peuterzwemmen in het zwembad en met andere oma een abonnement op de dierentuin, dus ondanks dat mama niet altijd mee kan: genoeg actie.
En vlak papa ook niet uit, die is er ook nog. Een kind krijg je nooit alleen. Een enthousiaste familie is wel fijn. Niet alle opa's en oma's staan zo te trappelen om tijd met hun kleinkind door te brengen en daar moet je ook respect voor hebben.
Ik ben niet bang voor erfelijkheid, mijn kind krijgt vitamine D en wat nessa zegt: lang borstvoeding gehad. Ik heb dus herstart met medicijnen uitgesteld
Ik heb wel bewust gewacht met nummer 2, tot de oudste 4 jaar oud zou zijn en naar school gaat. Zodat ik straks als het geboren is, met de borstvoeding en gebroken nachten, wat extra rust heb.
Mijn kind komt niets tekort: liefdevolle stabiele thuisbasis, 2 leuke opa's, maar liefst 3 fitte oma's en dus volop uitjes. Met ene oma elke week peuterzwemmen in het zwembad en met andere oma een abonnement op de dierentuin, dus ondanks dat mama niet altijd mee kan: genoeg actie.
En vlak papa ook niet uit, die is er ook nog. Een kind krijg je nooit alleen. Een enthousiaste familie is wel fijn. Niet alle opa's en oma's staan zo te trappelen om tijd met hun kleinkind door te brengen en daar moet je ook respect voor hebben.
Ik ben niet bang voor erfelijkheid, mijn kind krijgt vitamine D en wat nessa zegt: lang borstvoeding gehad. Ik heb dus herstart met medicijnen uitgesteld
-
Iris J.
Na mijn diagnose MS heb ik toch gekozen om voor een kind te kiezen. was een hele moeilijke keuze maar mijn neuroloog zei tegen mij, je kunt straks de klok niet meer terug draaien als je spijt zou krijgen dat je ervoor kiest om geen kinderen te krijgen.
Als bij jullie die kinderwens er is ga ervoor.
Was vrij snel zwanger en na een fantastische zwangerschap is onze dochter geboren.
Wat waren wij hier gelukkig mee, kreeg veel hulp van mijn moeder en mijn zus, ook wel een tijdje gezinshulp gehad maar kon gelukkig zelf voor mijn kindje zorgen.
Na een jaar hebben wij gekozen voor een tweede kindje, en dat werd een zoon.
Al met al zijn wederom zwangerschap en bevalling goed gegaan, heb 2 x 4 uurtjes per week huishoudelijke hulp gehad, eigenlijk wel tot de kids van de lagere school af waren.
Later moesten ze zelf ook hun kamer opruimen en dat is altijd goed gegaan.
worden hier ook wel zelfstandig van omdat ze zo allerlei huishoudelijke klusjes leerde.
Ook koken kunnen ze alle twee heel goed, ik denk zelf dat t er ook mee te maken heeft dat ze altijd waar kon meegeholpen hebben.
Nu zijn ze allebei al een jaar of 6 de deur uit, hebben er nooit of te nimmer spijt van gehad, en ik hoop dat wij het mogen meemaken dat wij nog eens opa en oma worden.
Want als je ervoor kiest voor geen kinderen dan zul je dat ook nooit meemaken.
Mijn kinderen hebben het niet als vervelend ervaren dat ik niet altijd zo fit was, ze zeggen mama jij was altijd thuis als wij uit school kwamen, en dat vonden wij heel fijn!
Als bij jullie die kinderwens er is ga ervoor.
Was vrij snel zwanger en na een fantastische zwangerschap is onze dochter geboren.
Wat waren wij hier gelukkig mee, kreeg veel hulp van mijn moeder en mijn zus, ook wel een tijdje gezinshulp gehad maar kon gelukkig zelf voor mijn kindje zorgen.
Na een jaar hebben wij gekozen voor een tweede kindje, en dat werd een zoon.
Al met al zijn wederom zwangerschap en bevalling goed gegaan, heb 2 x 4 uurtjes per week huishoudelijke hulp gehad, eigenlijk wel tot de kids van de lagere school af waren.
Later moesten ze zelf ook hun kamer opruimen en dat is altijd goed gegaan.
worden hier ook wel zelfstandig van omdat ze zo allerlei huishoudelijke klusjes leerde.
Ook koken kunnen ze alle twee heel goed, ik denk zelf dat t er ook mee te maken heeft dat ze altijd waar kon meegeholpen hebben.
Nu zijn ze allebei al een jaar of 6 de deur uit, hebben er nooit of te nimmer spijt van gehad, en ik hoop dat wij het mogen meemaken dat wij nog eens opa en oma worden.
Want als je ervoor kiest voor geen kinderen dan zul je dat ook nooit meemaken.
Mijn kinderen hebben het niet als vervelend ervaren dat ik niet altijd zo fit was, ze zeggen mama jij was altijd thuis als wij uit school kwamen, en dat vonden wij heel fijn!
-
deerne
Een kind 'neem' je niet.
Ik heb de keus nooit hoeven maken. 1 en 2 waren er net voor de diagnose en 3 (nu in mijn buik) liet zich niet tegenhouden. En ik ben super gelukkig dat ik mamma kan/mag zijn. Juist daardoor denk ik, speelt MS een minder grote rol in mijn leven. Hun rol is veel belangrijker ❤.
Ik heb de keus nooit hoeven maken. 1 en 2 waren er net voor de diagnose en 3 (nu in mijn buik) liet zich niet tegenhouden. En ik ben super gelukkig dat ik mamma kan/mag zijn. Juist daardoor denk ik, speelt MS een minder grote rol in mijn leven. Hun rol is veel belangrijker ❤.