Vallen over afstapjes
Dat meenemen van deurposten herken ik wel en zonder knoeien een kop koffie naar de visite brengen is vaak een uitdaging. Met iemand op fietsen is ook zo iets: Een gesprek voeren zonder dat de sturen in elkaar raken is lastig. Ook nog op het verkeer moeten letten is dan een complicatie en dat is best vervelend als er een buurvrouw langszij komt fietsen met wie ik op zich best een praatje wil maken.
[QUOTE=Suzan;1110845]Weet je zeker dat je geen oogproblemen hebt? Dus dat je een andere correctie in je brillenglazen nodig hebt omdat je geen diepte meer kunt inschatten, of misschien wel een een oogzenuwontsteking hebt? :weetniet:
Een bezoekje aan een goede opticien is snel gemaakt. Ik probeer eerst altijd de "gewone" oorzaken uit te sluiten voor ik het op ms gooi.[/QUOTE]
Ik heb paar jaar gelden oogontsteking gehad Aan beide ogen. Heb daar ook zeker restschade van. Weetniet meer. Alleen heb ik wel het idee dat het vallen over afstapjes vaker is en daar wil ik graag soort "trucs"voor vinden. Want dit is niet leuk en wel pijnlijk ...
Heb al mijn bril met zonnebril glazen genomen dat scheelt een deel.
Een bezoekje aan een goede opticien is snel gemaakt. Ik probeer eerst altijd de "gewone" oorzaken uit te sluiten voor ik het op ms gooi.[/QUOTE]
Ik heb paar jaar gelden oogontsteking gehad Aan beide ogen. Heb daar ook zeker restschade van. Weetniet meer. Alleen heb ik wel het idee dat het vallen over afstapjes vaker is en daar wil ik graag soort "trucs"voor vinden. Want dit is niet leuk en wel pijnlijk ...
Heb al mijn bril met zonnebril glazen genomen dat scheelt een deel.
Veel herkenning in meerdere dingen , veel naar beneden kijken , alsof ik twijfel aan mijn voeten , maar gewoon voor de zekerheid.
De trap rustig opgaan , en alsnog te struikelen over een tree , die schijnbaar ineens anders in de trap ligt , want waarom de ene keer wel en de andere keer niet ?
Soms kan ik me nog net ergens aan vasthouden om vervolgens snel op de trap te gaan zitten om even bij te komen dat ik niet naar beneden gekukeld ben , terwijl ik dus poog juist boven te komen.....
En die deurposten , is het grootste herkenningspunt , je weet zeker dat je het goed doet , maar toch denkt mijn schouder anders dan de laatste keer....
Ik ben maar gestopt te twijfelen aan mezelf ,want hoe meer ik er op let , hoe vaker het voor lijkt te komen.
En ik blijf maar volhouden dat ik meer last heb van de sarcoïdose , maar daar twijfel ik dan weer wel aan nu ik dit lees...
Riwidi
De trap rustig opgaan , en alsnog te struikelen over een tree , die schijnbaar ineens anders in de trap ligt , want waarom de ene keer wel en de andere keer niet ?
Soms kan ik me nog net ergens aan vasthouden om vervolgens snel op de trap te gaan zitten om even bij te komen dat ik niet naar beneden gekukeld ben , terwijl ik dus poog juist boven te komen.....
En die deurposten , is het grootste herkenningspunt , je weet zeker dat je het goed doet , maar toch denkt mijn schouder anders dan de laatste keer....
Ik ben maar gestopt te twijfelen aan mezelf ,want hoe meer ik er op let , hoe vaker het voor lijkt te komen.
En ik blijf maar volhouden dat ik meer last heb van de sarcoïdose , maar daar twijfel ik dan weer wel aan nu ik dit lees...
Riwidi
Wat een herkenning in bovenstaande berichten, pfff.
Ik kijk altijd goed voor me als ik loop, anders zwalk ik alle kanten op.
De trapleuning houd ik altijd vast, nadat ik in 1 week 3x een tree gemist had en de deurpost is ook een bekende helaas ( net als de bocht om lopen op de gang op mijn werk en altijd tegen de hoek oplopen.
Toch merk ik dat je daar ook aan went, ik ben voorzichtiger geworden en nu gaat het meestal goed
Ik kijk altijd goed voor me als ik loop, anders zwalk ik alle kanten op.
De trapleuning houd ik altijd vast, nadat ik in 1 week 3x een tree gemist had en de deurpost is ook een bekende helaas ( net als de bocht om lopen op de gang op mijn werk en altijd tegen de hoek oplopen.
Toch merk ik dat je daar ook aan went, ik ben voorzichtiger geworden en nu gaat het meestal goed