MSweb forum

Hallo

Sinds een jaar heb ik rrMs.

Voor mijn werk zit ik in de reintergratie. Nu gaat het lichamelijk best goed, maar emotioneel hapert het samen met geestelijk/ psychische.

Dingen die heel normaal waren, als openingstijden, komen nu verkeerd uit mijn mond . Afspraak maken in de agenda laat me 6 keer controle doen anders staat het toch ineens bij een andere maand.

Negatieve feedback welke onzekerheid heeft veroorzaakt dagen huilen om van alles wat vervolgens het geheel nog zwaarder maakt.

Gaat dit steeds minder worden of zijn dit dingen die bij de Ms horen?

Lucinda

ja,helaas hoort dit erbij,sinds ik de ziekte heb ben ik ook emotioeneler,komt ook door de medicatie.....

ps,dit kan inderdaad erger worden.....

[QUOTE=grayliana;1124164]
Gaat dit steeds minder worden of zijn dit dingen die bij de Ms horen?
Lucinda[/QUOTE]

het cognitieve kan ms zijn maar het kan ook een emotioneel gegeven zijn rond verwerking en aanvaarding vd ziekte.
dat hakt er nu eenmaal in.

psychologische begeleiding is trouwens nooit slecht in ons geval

Toenemende concentratieproblemen is bij mij een teken dat ik over mijn grenzen ga.

Daar kun je ook heel emotioneel bij worden, bij mij komt dat vooral, omdat ik het erg confronterend vind dat simpele taakjes lastig worden. Dan denk ik 'ik ben pas 35 en nu al dement'.

Maar door de hersenschade kun je ook emotioneler worden.

Hoi grayliana,

Het is niet verwonderlijk dat je nu nog in zo'n wervelstorm van emoties zit... Je zit nog midden in je verwerkingsproces.
Want je denkt misschien wel dat je het al allemaal een plekje gegeven hebt, en je gaat dapper door, maar vergis je niet. Zoiets vergt tijd. Meer tijd dan jij nu gehad hebt.

De meeste mensen hebben iets van drie jaar nodig om weer goed in hun vel te komen na de diagnose.
En dan ligt het er ook nog eens maar net aan hoe de ziekte zich ontwikkelt.
Dus je bent er echt nog niet. ;)

De storm moet gaan liggen. Je moet weer leren je lichaam en je hoofd te vertrouwen. Je leert je lijf en emoties steeds beter kennen. Je schrikt niet meer van elke verandering of maakt je zorgen om een pijntje of tintel.

Je hoofd zit nu nog veel te vol met van alles wat je energie en aandacht opvreet.
Je leert steeds beter relativeren... En dat heeft tijd nodig. Het wordt beter, echt waar. :aai:

Zorg goed voor jezelf. Probeer te ontspannen.

Iedereen maakt fouten, wees aardig voor jezelf!

Wat mij enorm geholpen heeft is een dagboekje.
Deze tip kreeg ik van de verpleegkundige die mij bij stond tijdens de ziekenhuis opname in het weekend toen ik de diagnose kreeg.

Al die verwarrende gedachten opschrijven zorgde ervoor dat ik het kwijt was.
Ik mocht het los laten.
Heel bijzonder om terug te lezen, ook als er pas een paar maanden tussen zit.

Gun jezelf de tijd, je hoeft niet meteen een vlinder te zijn.

Emoties vragen enorm veel energie, vooral in de hersenen.
Die het toch al zo moeilijk hebben door dat Monster.
Dat zorgt ervoor dat je moeilijk onthoudt.
Je kan er niets aan doen, vergeef jezelf.
Lach erom ( ik zeg steeds, ik heb een goed excuus , ik heb MS) helpt beter dan gefrustreerd te raken.
Stress is een trigger voor een nieuwe shub.

Heel veel succes bij het oplossen van jouw puzzel.😉

Ik functioneer redelijk goed maar een paar maanden geleden viel het mij op dat ik toch wel wat steken had laten vallen op mijn werk. Ook thuis liep niet alles even lekker.

Nu let ik beter op hoeveel ik doe, beter verdelen. En alles wat ik wil onthouden opschrijven. Op mijn werk heb ik voor bepaalde taken een lijstje om dingen af te vinken.