Valt dit onder cognitie?

[Aletta]

Dr is best wat aandacht aan cognitie en ms maar soms weet ik toch niet wat er allemaal onder valt ;-)
Ik ben nu op vakantie naar het familiehuis in het Oostenrijk. Voor een week of 4 dus echt heel lang.
Maar hoewel ik het al wist kan ik er dit jaar nog minder dan vorige jaren en baal dus echt dat ik het gezegd dat ik mee ging. Ik kan lopend tot de supermarkt en weer de klim maken naar huis en dan kan ik niks anders meer. Mijn partner en kinderen zijn aan het wandelen/ kletteren en zo en dat doe ik mezelf niet aan (nee dat kan ik dus niet meer)
Eigenlijk kan ik dus niet erg veel en zit een beetje te wachten tot het weer tijd is om naar bed te gaan. We hebben geen auto dus 'toeristische' uitstapjes moet met de bus en dat vraagt ook zoveel van me.
Ik ben me nu, beetje depri aan het afvragen of de keuze om met mijn gezin mee te gaan naar 'mijn gevangenis' gewoon niksigheid van mezelf is of toch ook iets cognitiefs. Gewoon niet kunnen kiezen voor jezelf maar de makkelijkste weg kiezen...
Als het er niet onder valt dan moet ik 'anders' naar deze ontstane situatie kijken dan wanneer het toch iets is wat onder cognitieve problemen door de ms valt...
Niet dat het wat veranderd, geeft hoogstens een extra punt van allertheid

[Lilianne]

Ik zou het persoonlijk niet onder cognitieve problemen plaatsen.
Ik zie het meer als iets op sociaal gebied. Je wilt je familie misschien niet lastig vallen. Of vindt gewoon dat je mee moet.
Maar misschien speelt ook in je hoofd dat je het nog niet wilt accepteren dat je misschien ook van dit mooie uitje afscheid moet nemen.
Zoals je het beschrijft ben je je genoeg bewust van het probleem maar is er nog niet een betere optie voorhanden.

[D-Cheryl]

Inderdaad lastig om te bepalen, het ligt er helemaal om *waarom* je die keus niet kunt maken. Cognitieve problemen staan meestal niet op zichzelf en kunnen door een neuropsycholoog in kaart gebracht worden met een NPO = neuropsychologisch onderzoek.

De MS kan ook de manier waarop je omgaat met zaken beïnvloeden, je karakter en emotionele reacties op zaken kunnen veranderen. Maar dat is iets voor de specialisten, niet voor je mede-forumbezoekers om in te schatten.

Maak je er zorgen over, ga dan het gesprek aan met je neuroloog of (na een doorverwijzing) met de psycholoog of revalidatiearts.

[Knillis]

Ik denk dat je het probleem waar je nu tegenaan loopt met je partner moet gaan bespreken. Doordat jullie geen auto hebben ben je al best beperkt in een land als Oostenrijk.

Jouw partner gaat met zijn kinderen uitstapjes maken waar jij geen deel van kunt uitmaken want je kunt geen afstanden lopen en je kunt niet klimmen.

In feite is deze reis voor jou vrij zinloos kan ik me zo indenken en is het thuis gewoon allemaal makkelijker voor je

Ik ga ook ieder jaar een aantal weken naar Oostenrijk maar wij hebben een auto en een aanpassing waardoor mijn electrische rolstoel mee kan.

Voor de uitstapjes die wij maken gebruiken we de auto, bv om naar een berg te gaan vanwaar we met de kabelbaan naar nog hoger kunnen.

Mijn man kan nog wel goed lopen en fietsen en gaat een paar keer in z’n eentje op pad en dan blijf ik lekker op de camping en lees een boek of handwerk wat.

Jullie vakanties zullen denk ik een andere invulling moeten gaan krijgen waarbij ieder gezinslid kan genieten van de vakantie, dus ook jij.

Probeer dit na jullie vakantie te bespreken met je partner en dan hoop ik dat jullie er samen uit kunnen komen want op deze manier vakantie moeten vieren zorgt er voor dat je wel heel erg wordt geconfronteerd met hetgeen je niet meer kunt.

Cognitief lijkt mij dat er niet (of niet veel) mis is met je want eerlijk gezegd zou ik in jouw situatie ook best wat depri worden. Ik wens je veel sterkte en probeer de moed er in te houden.

[Dannifan]

Dit heeft met lichamelijk te maken i.p.v. cognitief. Je wil wel maar je lichaam kan het niet. Ik ben al zover dat ik gewoon nee zeg tegen dingen waar ik niets in zie voor mijzelf.

Ik doe geen dingen meer om een ander een plezier te doen (klinkt asociaal) maar als ik toch ja zeg weet ik dat ik dingen ga doen die ik beter niet kan doen en heb ik alleen mijzelf maar.

Het is wel eens moeilijk om nee te zeggen maar doe het maar want anderen kunnen niet weten wat jij, en hoe je je voelt.

[Suzan]

Hoi Aletta,

Ik zie dit niet als iets cognitiefs. Eerder een moeder en echtgenote die zich wegcijfert voor haar gezin omdat ze niet de spelbreker wil zijn...

Je laat de wensen van de gezin zwaarder wegen dan je eigen wensen.
Tja. Iets wat vrouwen over de hele wereld, met of zonder ms nou eenmaal doen... :ogen:

Maar misschien als je straks na de vakantie eens een open en eerlijk gesprek met je partner en kinderen hebt.
Want die hebben ongetwijfeld echt wel in de gaten dat jij helemaal niet happy bent met deze vakantie.

En dan kunnen jullie wellicht volgend jaar ergens heen waar [B]iedereen [/B]het naar de zin heeft? :aai: