Vandaag hier (weer) ingeschreven. Ik heb rr-ms. Na een parese links, arm en been, evenwichtsstoornis en oogklachten kreeg ik nu 22 jaar geleden in 1996 de diagnose MS (laesies in het corpus callosum). Erbij de rolstoel en een scootmobiel. Op dinsdag de diagnose op vrijdagavond zei mijn partner mij dat die er niet voor koos (ik ook niet) dus ik hielp de partner eruit en daarna de rolstoel eruit. In die volgorde.
Na wat oefenen met mijn lijf ging ik met de scootmobiel boodschappen doen en ook een wijntje drinken op een terras. Ik genoot van een leven met rust zonder dingen te moeten en mijn MS was stabiel. In 2003 ging ik weer werken. Het ging redelijk goed en ik kan ermee omgaan. Na 2007 ging het moeizamer, vooral de moeheid en de armkracht werd minder.
Sinds 2015 werkte ik nog slechts 4 uur per week op re-integratie basis. De werkgever was bekend met mijn MS. Een van de (directie) leidinggevenden maakte ongepaste opmerkingen over mijn oogklachten en loopklachten: ‘koop een bril, koop andere schoenen’. Ziek gemeld. Tegenwerking gehad. Blijvend ziek gemeld. MS instabiel.
De bedrijfsarts, die in opdracht werkt van de directie, wilde mij steeds weer aan het werk hebben. Luistert slecht en selectief. Vorige week, begin mei (2018) ben ik op medische gronden/MS volledig arbeidsongeschikt verklaard door het UWV. De verzekeringsarts, van het UWV, liet vervolgens een taxi komen om mij naar huis te brengen. De arboarts zal het verder met mij telefonisch afhandelen. Zo kan he dus ook. Dus nu, rust. (Heb nu ook vernomen dat de directie nu ontslag heeft genomen)
Een andere fase. Besef nu dat ik (weer) MS heb. Zeer verwarrend. Maar wanneer ik de berichten lees, herken ik veel en ben ik niet de enige met MS. Lees hier eigenlijk teveel dat de omgeving het acceptatie proces van MS zo onnodig zwaar maakt. En ook dat vele zo ongelovelijk veel doorzettingsvermogen hebben :yes:
Welkom op MS WebForum - Claar
-
Sharon