.Verwerking diagnose MS
-
Dave22
Re: Verwerking diagnose MS
Santje, ik denk dat je het wel moet accepteren anders blijf je teveel vechten, dat vreet veel te veel energie. Niet doen echt niet doen… doe ik ook niet. Tuurlijk wordt je weleens bang, maar het is wat het is. Er is domweg geen weg terug. Ik ben van nature erg positief, maar ook een vechter. Dat is wel veranderd ik blijf positief, vechten is wel veel minder geworden. Ik kwam er achter dat ik dan teveel deed en de vermoeidheid me terug pakte. Nu is het plannen ik kan maar een ding doen op een dag soms twee met genoeg rust ertussen. Vanmorgen heb ik paardgereden, vanavond naar een voorstelling. Geen idee hoe ik morgen ben,.. nou dat zie ik dan wel weer
.
.-
MS_Maria1111
Re: Verwerking diagnose MS
Toen ik (bijna) 25 jaar geleden de diagnose MS kreeg, dacht ik echt dat ik binnen 5 jaar in een rolstoel zou zitten. En bij sommige mensen is dat ook zo, erg genoeg.
Maar..., ik heb pas sinds vorig jaar een scootmobiel voor langere afstanden, en sinds 4 jaar een driewielerfiets. Het kan zich ook langzamer ontwikkelen, dus je weet het maar nooit.
Het 'accepteren'. Ik merk dat ik zelf met dat woord niets kan. Soms ga ik ook over mijn grenzen heen, en betaal de prijs. En ben in een aantal dingen beslist achteruit gegaan en ervaar dagelijks beperkingen en niet alleen maar tijdens een shub.
Maar ik heb ook geleerd dat de MS je ook mooie dingen kan leren, hoe vreemd dat ook klinkt.
Ik heb veel liefde en hulp ervaren van mensen, juist vanwege de beperkingen van MS. Het doet mij stilstaan bij de dingen die ik nog wel kan. En ik ben altijd blij dat ík degene ben die MS heeft, en niet bijv. mijn 2 kinderen. Je hebt daar natuurlijk geen keuze in, maar toch...
Er komt veel op je af als je zo'n diagnose krijgt, maar je zal er vast en zeker wel je eigen weg in kunnen vinden. Ik heb altijd het geluk gehad dat ik een schat van een neuroloog en MS verpleegkundige heb, en familie waar ik kan uitleggen hoe frusterend MS is, of soms even bij kan gillen of uithuilen.
En dit forum helpt mij om soms even dingen op te zoeken als ik een nieuwe klacht heb, en een stukje herkenning in te vinden. Zodat ik weet dat ik mij niet aanstel....
Heel veel kracht en wijsheid met de aanwezigheid van MS in je leven!
Maar..., ik heb pas sinds vorig jaar een scootmobiel voor langere afstanden, en sinds 4 jaar een driewielerfiets. Het kan zich ook langzamer ontwikkelen, dus je weet het maar nooit.
Het 'accepteren'. Ik merk dat ik zelf met dat woord niets kan. Soms ga ik ook over mijn grenzen heen, en betaal de prijs. En ben in een aantal dingen beslist achteruit gegaan en ervaar dagelijks beperkingen en niet alleen maar tijdens een shub.
Maar ik heb ook geleerd dat de MS je ook mooie dingen kan leren, hoe vreemd dat ook klinkt.
Ik heb veel liefde en hulp ervaren van mensen, juist vanwege de beperkingen van MS. Het doet mij stilstaan bij de dingen die ik nog wel kan. En ik ben altijd blij dat ík degene ben die MS heeft, en niet bijv. mijn 2 kinderen. Je hebt daar natuurlijk geen keuze in, maar toch...
Er komt veel op je af als je zo'n diagnose krijgt, maar je zal er vast en zeker wel je eigen weg in kunnen vinden. Ik heb altijd het geluk gehad dat ik een schat van een neuroloog en MS verpleegkundige heb, en familie waar ik kan uitleggen hoe frusterend MS is, of soms even bij kan gillen of uithuilen.
En dit forum helpt mij om soms even dingen op te zoeken als ik een nieuwe klacht heb, en een stukje herkenning in te vinden. Zodat ik weet dat ik mij niet aanstel....
Heel veel kracht en wijsheid met de aanwezigheid van MS in je leven!