@Seahorse
Ik had over je bericht heen gelezen vandaar de late reactie. Hoe is je afspraak verlopen? Heb je antwoorden kunnen vinden?
Hoop dat het je gelukt is de stress de baas te blijven. Benieuwd hoe het met je gaat.
Voorstellen, nieuw hier
-
Seahorse
Re: Voorstellen, nieuw hier
@Lotsi
Met mij gaat het wisselend. We zijn alweer zo'n halfjaar verder en ik voel me nog steeds neerslachtig. Maar ik kan wel werken en hoef op werk niet te huilen (al heb ik zeker dagen dat ik moeilijk kan glimlachen).
Ik ben 1x bij het MS fysio groepje geweest en het was een verademing. Het was confronterend, ik zag mn ergste angsten, maar het idee dat ik eindelijk mezelf kon zijn en niets hoefde te verbergen als ik dat niet wilde...dat schiet ik nog wel eens van vol, dat gevoel. Zo fijn. En het groepje gaf ook een gevoel van hoop en kracht want het parcourtje was niet makkelijk! Gewoon zweten! En dat geeft mij hoop - dat ik waarschijnlijk zal kunnen blijven sporten, een manier zal vinden...dat doen zij ook! Ik was direct welkom. In de kleedkamer nog gepraat met een man van de groep over fysio in het water en de baclofenpomp die hij binnekort krijgt.
Ik heb over 1.5 week de afronding van de intake. Psychische hulp heb ik echt nodig, ik kan dit niet alleen. Ik weet bijv echt niet hoe ik om moet gaan met t gevoel in mn been - het is constant aanwezig en soms wordt ik er helemaal gek van. Hoe kan de focus daarvan wegnemen?? En dan de gedachte dat dit het gewoon is en niet beter wordt (is na deze tijd gewoon omwaarschijnlijk) is gewoon klote. Uiteindelijk zal het vast wennen, maar het went nu echt nog niet. Ik hoop dat ik daar hulp bij kan krijgen.
Met mij gaat het wisselend. We zijn alweer zo'n halfjaar verder en ik voel me nog steeds neerslachtig. Maar ik kan wel werken en hoef op werk niet te huilen (al heb ik zeker dagen dat ik moeilijk kan glimlachen).
Ik ben 1x bij het MS fysio groepje geweest en het was een verademing. Het was confronterend, ik zag mn ergste angsten, maar het idee dat ik eindelijk mezelf kon zijn en niets hoefde te verbergen als ik dat niet wilde...dat schiet ik nog wel eens van vol, dat gevoel. Zo fijn. En het groepje gaf ook een gevoel van hoop en kracht want het parcourtje was niet makkelijk! Gewoon zweten! En dat geeft mij hoop - dat ik waarschijnlijk zal kunnen blijven sporten, een manier zal vinden...dat doen zij ook! Ik was direct welkom. In de kleedkamer nog gepraat met een man van de groep over fysio in het water en de baclofenpomp die hij binnekort krijgt.
Ik heb over 1.5 week de afronding van de intake. Psychische hulp heb ik echt nodig, ik kan dit niet alleen. Ik weet bijv echt niet hoe ik om moet gaan met t gevoel in mn been - het is constant aanwezig en soms wordt ik er helemaal gek van. Hoe kan de focus daarvan wegnemen?? En dan de gedachte dat dit het gewoon is en niet beter wordt (is na deze tijd gewoon omwaarschijnlijk) is gewoon klote. Uiteindelijk zal het vast wennen, maar het went nu echt nog niet. Ik hoop dat ik daar hulp bij kan krijgen.
-
Seahorse
Re: Voorstellen, nieuw hier
Hallo, weer even een update.
Er is nog geen psycholoog - duurt lang. Vorige week mn vpk gesproken en ze gaat erachteraan. Bij t fysio groepje kennen ze al mn naam, dat gaat goed.
De afgelopen maanden was ik 2x ziek - RSvirus en corona. Rond die tijd kreeg ik vaginale schimmelinfecties. En ja hoor, toen dat kwam, kwam er een blaas probleem - moeite met uitplassen. Volgens mn vpk wss een oud symptoom, getriggerd door de infecties.
Maar nu heb ik sinds een week of langer een overactieve blaas (vrij zeker dat dat het is, ik ben al gecontroleerd op blaasontsteking)/'actief' gevoel in mn kruis. Ik vrees voor n nieuwe shub. Ik heb achteraf, denk ik, al vrij lang n overactieve blaas maar nu voelt het echt alsof ik constant moet. Dat moet ik niet, dat weet ik, dus ik probeer op normale momenten te plassen. Ik heb (nog?) geen urine verlies.
Is dit een pseudo shub of een nieuwe? Ik geloof dat dat vaak niet makkelijk is te zeggen... ik ben wel sip. Ik zit net 5 maanden aan de glatirameer, heb nu iets langer dan n halfjaar de diagnose en nu alweer dit.
Ik hoop dat de huisarts verteld dat ik alsnog n blaasontsteking heb of iets dergelijks, maar ik denk t niet. Ik hoop dat ze de hele boel van beneden wilt inspecteren. Ik heb vanmiddag n afspraak en spreek maandag mn vpk weer.
Er is nog geen psycholoog - duurt lang. Vorige week mn vpk gesproken en ze gaat erachteraan. Bij t fysio groepje kennen ze al mn naam, dat gaat goed.
De afgelopen maanden was ik 2x ziek - RSvirus en corona. Rond die tijd kreeg ik vaginale schimmelinfecties. En ja hoor, toen dat kwam, kwam er een blaas probleem - moeite met uitplassen. Volgens mn vpk wss een oud symptoom, getriggerd door de infecties.
Maar nu heb ik sinds een week of langer een overactieve blaas (vrij zeker dat dat het is, ik ben al gecontroleerd op blaasontsteking)/'actief' gevoel in mn kruis. Ik vrees voor n nieuwe shub. Ik heb achteraf, denk ik, al vrij lang n overactieve blaas maar nu voelt het echt alsof ik constant moet. Dat moet ik niet, dat weet ik, dus ik probeer op normale momenten te plassen. Ik heb (nog?) geen urine verlies.
Is dit een pseudo shub of een nieuwe? Ik geloof dat dat vaak niet makkelijk is te zeggen... ik ben wel sip. Ik zit net 5 maanden aan de glatirameer, heb nu iets langer dan n halfjaar de diagnose en nu alweer dit.
Ik hoop dat de huisarts verteld dat ik alsnog n blaasontsteking heb of iets dergelijks, maar ik denk t niet. Ik hoop dat ze de hele boel van beneden wilt inspecteren. Ik heb vanmiddag n afspraak en spreek maandag mn vpk weer.