MS diagnose: het is erger als je jong bent...
-
D-Cheryl
-
eendje
Het zit hem niet alleen in het 'gemak' waarmee je de diagnose kunt verwerken, maar soms ook in veel praktischer zaken.
Zoals ik al eerder schreef, heeft het vroege ziek worden mij gewoon heel veel inkomen gekost.
Verder had ik mijn kinderen best een gezonde moeder gegund.
Wat me wel 'makkelijker' lijkt mbt tot de kinderen, is dat ze niet beter weten en niet de 'schok' van een ziek geworden moeder hebben ervaren. Ze groeien er mee op.
Ach zo is voor en tegen alles iets te zeggen. Feit blijft dat iedereen de MS kan missen als kiespijn. ;)
Zoals ik al eerder schreef, heeft het vroege ziek worden mij gewoon heel veel inkomen gekost.
Verder had ik mijn kinderen best een gezonde moeder gegund.
Wat me wel 'makkelijker' lijkt mbt tot de kinderen, is dat ze niet beter weten en niet de 'schok' van een ziek geworden moeder hebben ervaren. Ze groeien er mee op.
Ach zo is voor en tegen alles iets te zeggen. Feit blijft dat iedereen de MS kan missen als kiespijn. ;)
-
Stijl
Toen mijn moeder MS kreeg, was zij 29 jaar en ik 9.
Ik kreeg MS toen ik 39 was en mijn kinderen waren 9 en 7 jaar.
Ik merk dat ik steviger in mijn schoenen sta, dan mijn moeder destijds.
Zij was jong en had nog niet veel levenservaring.
En inderdaad, ik heb vroeg carrière gemaakt en daardoor financieel meer ruimte. Alhoewel ik de laatste jaren minder uren werkte.
Ik vond het verhaal van Nikki wel hartverscheurend!
Ik hoop dan ook dat mijn kinderen dit bespaard blijven, want hoe het nu met de erfelijkheid zit!!:???:
Ik kreeg MS toen ik 39 was en mijn kinderen waren 9 en 7 jaar.
Ik merk dat ik steviger in mijn schoenen sta, dan mijn moeder destijds.
Zij was jong en had nog niet veel levenservaring.
En inderdaad, ik heb vroeg carrière gemaakt en daardoor financieel meer ruimte. Alhoewel ik de laatste jaren minder uren werkte.
Ik vond het verhaal van Nikki wel hartverscheurend!
Ik hoop dan ook dat mijn kinderen dit bespaard blijven, want hoe het nu met de erfelijkheid zit!!:???:
-
josfromglos
-
gollem
[QUOTE=DutchCheryl;847000]Maar als jij maar een jaar hebt kunnen werken en de MS-klachten je daarna zo beperkten dat dit niet meer lukten, is het dus niet de [U]diagnose[/U], maar de beperking die de ziekte met zich meebrengt de boosdoener.[/QUOTE]
die klachten beperkte me daarvoor ook al maar ja ik was jong en gezond en moest me niet aanstellen dus dan kom je niet ver in het gedoe van een keuring want er was niets met me aande hand ;)
dus daarna met een diagnose ging het ineens allemaal heel snel.
die klachten beperkte me daarvoor ook al maar ja ik was jong en gezond en moest me niet aanstellen dus dan kom je niet ver in het gedoe van een keuring want er was niets met me aande hand ;)
dus daarna met een diagnose ging het ineens allemaal heel snel.
-
Maaike1995
-
maureen
[QUOTE=Maaike1995;847179]Ik heb de diagnose gekregen toen ik 16 was. Ben nu 17.
Maar heb eigenlijk van weinig dingen last hoor, ben veel sneller moe, maar kan nog gewoon met vriendinnen enzo leuke dingen doen! :)[/QUOTE]
Als ik dit lees, wordt ik even stil. Je klinkt gelukkig heel vrolijk maar het feit dat je veel sneller moe bent vind ik gewoon erg.
Je bent jong en dan hoor je de gezondste jaren van je leven te hebben.
Ik ben blij met alle gezonde tijd die ik nog gekregen heb. In die tijd heb ik volop geleefd ook al denk ik dat ik de ziekte al langer onder de leden had.
Iemand die de diagnose 20 jaar later krijgt, heeft 20 jaar langer gezond of met minder beperkingen geleefd dan iemand die eerder ziek werd.
Ik zou er al heel wat voor over hebben om nog 1 dag weer geheel gezond te zijn laat staan 20 jaar.
Omdat je zelf ouder bent en je vrienden ook ouder zijn denk ik dat het verwerken ook makkelijker gaat.
Kortom, ik vind het dus ook erger voor een jong iemand. Neemt niet weg dat ik het voor iedereen erg vind om MS te krijgen.
Maar heb eigenlijk van weinig dingen last hoor, ben veel sneller moe, maar kan nog gewoon met vriendinnen enzo leuke dingen doen! :)[/QUOTE]
Als ik dit lees, wordt ik even stil. Je klinkt gelukkig heel vrolijk maar het feit dat je veel sneller moe bent vind ik gewoon erg.
Je bent jong en dan hoor je de gezondste jaren van je leven te hebben.
Ik ben blij met alle gezonde tijd die ik nog gekregen heb. In die tijd heb ik volop geleefd ook al denk ik dat ik de ziekte al langer onder de leden had.
Iemand die de diagnose 20 jaar later krijgt, heeft 20 jaar langer gezond of met minder beperkingen geleefd dan iemand die eerder ziek werd.
Ik zou er al heel wat voor over hebben om nog 1 dag weer geheel gezond te zijn laat staan 20 jaar.
Omdat je zelf ouder bent en je vrienden ook ouder zijn denk ik dat het verwerken ook makkelijker gaat.
Kortom, ik vind het dus ook erger voor een jong iemand. Neemt niet weg dat ik het voor iedereen erg vind om MS te krijgen.
-
Maaike1995
Ik heb ook al zolang ik me kan herinneren eigenlijk klachten gehad, ik ging al heel lang naar het ziekenhuis in Almelo, daar nam niemand me serieus omdat ik nog zo jong was! En dat is zó vervelend. Je weet zeker dat je iets hebt, maar niemand geloofd je ..
Zelfs toen ik 2 dagen lang had overgegeven en niet meer kon lopen van de duizeligheid en een paar keer was flauwgevallen belde de huisarts het ziekenhuis in Almelo, maar het werd afgedaan met een griepje, want ja ik was nog maar 16 en kon zulke klachten toch echt niet hebben.
Een dag later het ziekenhuis in Hardenberg gebeld en moest gelijk een week blijven.
Maar ik denk ook dat als je ouder bent je het beter kan verwerken ja.
Want mijn klasgenoten vroegen of ik dood zou gaan, en of het besmettelijk was wat ik had.
Ik kan er nu wel goed mee omgaan, maar vriendinnen begrijpen vaak niet dat ik niet meer tot laat in de nacht kan uitgaan. Dat ik dan te moe ben. Ze proberen het wel te snappen, maar als je zelf nergens last van hebt is dat soms wel lastig voor ze..
Zelfs toen ik 2 dagen lang had overgegeven en niet meer kon lopen van de duizeligheid en een paar keer was flauwgevallen belde de huisarts het ziekenhuis in Almelo, maar het werd afgedaan met een griepje, want ja ik was nog maar 16 en kon zulke klachten toch echt niet hebben.
Een dag later het ziekenhuis in Hardenberg gebeld en moest gelijk een week blijven.
Maar ik denk ook dat als je ouder bent je het beter kan verwerken ja.
Want mijn klasgenoten vroegen of ik dood zou gaan, en of het besmettelijk was wat ik had.
Ik kan er nu wel goed mee omgaan, maar vriendinnen begrijpen vaak niet dat ik niet meer tot laat in de nacht kan uitgaan. Dat ik dan te moe ben. Ze proberen het wel te snappen, maar als je zelf nergens last van hebt is dat soms wel lastig voor ze..
-
MsApocalyps
[QUOTE=Maaike1995;847400]Ik heb ook al zolang ik me kan herinneren eigenlijk klachten gehad, ik ging al heel lang naar het ziekenhuis in Almelo, daar nam niemand me serieus omdat ik nog zo jong was! En dat is zó vervelend. Je weet zeker dat je iets hebt, maar niemand geloofd je ..
Zelfs toen ik 2 dagen lang had overgegeven en niet meer kon lopen van de duizeligheid en een paar keer was flauwgevallen belde de huisarts het ziekenhuis in Almelo, maar het werd afgedaan met een griepje, want ja ik was nog maar 16 en kon zulke klachten toch echt niet hebben.
Een dag later het ziekenhuis in Hardenberg gebeld en moest gelijk een week blijven.
Maar ik denk ook dat als je ouder bent je het beter kan verwerken ja.
Want mijn klasgenoten vroegen of ik dood zou gaan, en of het besmettelijk was wat ik had.
Ik kan er nu wel goed mee omgaan, maar vriendinnen begrijpen vaak niet dat ik niet meer tot laat in de nacht kan uitgaan. Dat ik dan te moe ben. Ze proberen het wel te snappen, maar als je zelf nergens last van hebt is dat soms wel lastig voor ze..[/QUOTE]
Zo herkenbaar =/ Toen ik 13 jaar was en klachten had zei mijn dokter telkens opnieuw dat het een vitaminetekort was terwijl ik er geen had! Hij schreef toch kalium, zink enzo voor en dat moest ik dan nemen. Elk keer opnieuw wist ie wel een andere vitamine :haha: Maar het is inderdaad wel jammer dat dat gebeurd. Zelfs nu ik de MS-diagnose heb is mijn huisarts nog steeds erg laks als ik een ernstige klacht heb dus neem ik maar zelf het initiatief!
En misschien moet je je vrienden eens uitnodigen en ze met een video uitleggen wat MS net inhoudt. Voor die vermoeidheid moet je ze eens vragen dat als ze een griep hebben wat ze dan het meeste willen doen? Slapen natuurlijk omdat je moe bent! En dat komt omdat je immuunsysteem bezig is met het vechten tegen het virus. En bij ons MS'ers vecht ons immuunsysteem constant tegen ons eigen lichaam! Vandaar dus ook de vermoeidheid. Misschien dat ze het zo dan snappen!;)
Zelfs toen ik 2 dagen lang had overgegeven en niet meer kon lopen van de duizeligheid en een paar keer was flauwgevallen belde de huisarts het ziekenhuis in Almelo, maar het werd afgedaan met een griepje, want ja ik was nog maar 16 en kon zulke klachten toch echt niet hebben.
Een dag later het ziekenhuis in Hardenberg gebeld en moest gelijk een week blijven.
Maar ik denk ook dat als je ouder bent je het beter kan verwerken ja.
Want mijn klasgenoten vroegen of ik dood zou gaan, en of het besmettelijk was wat ik had.
Ik kan er nu wel goed mee omgaan, maar vriendinnen begrijpen vaak niet dat ik niet meer tot laat in de nacht kan uitgaan. Dat ik dan te moe ben. Ze proberen het wel te snappen, maar als je zelf nergens last van hebt is dat soms wel lastig voor ze..[/QUOTE]
Zo herkenbaar =/ Toen ik 13 jaar was en klachten had zei mijn dokter telkens opnieuw dat het een vitaminetekort was terwijl ik er geen had! Hij schreef toch kalium, zink enzo voor en dat moest ik dan nemen. Elk keer opnieuw wist ie wel een andere vitamine :haha: Maar het is inderdaad wel jammer dat dat gebeurd. Zelfs nu ik de MS-diagnose heb is mijn huisarts nog steeds erg laks als ik een ernstige klacht heb dus neem ik maar zelf het initiatief!
En misschien moet je je vrienden eens uitnodigen en ze met een video uitleggen wat MS net inhoudt. Voor die vermoeidheid moet je ze eens vragen dat als ze een griep hebben wat ze dan het meeste willen doen? Slapen natuurlijk omdat je moe bent! En dat komt omdat je immuunsysteem bezig is met het vechten tegen het virus. En bij ons MS'ers vecht ons immuunsysteem constant tegen ons eigen lichaam! Vandaar dus ook de vermoeidheid. Misschien dat ze het zo dan snappen!;)
-
Maaike1995
Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht! Kan ik inderdaad wel is gaan doen, denk dat ze het dan wel beter begrijpen!
Ik vind het met sommige dingen écht niet eerlijk dat ik op deze leeftijd de diagnose al heb gekregen. Ik heb me in geschreven voor een vervolgopleiding, maar ze konden me eerst niet aannemen omdat ze niet wisten of ik het wel aankon en het was een pittige opleiding. Ik moest eerst maar een cluster 3 indicatie aanvragen en dan zouden ze wel verder kijken.
Ben nu wel aangenomen op de opleiding, maar als ik dit niet had gehad dan was ik gelijk aangenomen. Dat is allemaal wel heel oneerlijk vind ik.
Ik vind het met sommige dingen écht niet eerlijk dat ik op deze leeftijd de diagnose al heb gekregen. Ik heb me in geschreven voor een vervolgopleiding, maar ze konden me eerst niet aannemen omdat ze niet wisten of ik het wel aankon en het was een pittige opleiding. Ik moest eerst maar een cluster 3 indicatie aanvragen en dan zouden ze wel verder kijken.
Ben nu wel aangenomen op de opleiding, maar als ik dit niet had gehad dan was ik gelijk aangenomen. Dat is allemaal wel heel oneerlijk vind ik.