Hoi Annemuziek,
Ik heb het topic doorgelezen. Wat een ellende! Ik moet zeggen dat ik er fysiek wel beter aan toe ben. Kan gewoon lopen, sporten en werken. Ben met het dove gevoel in vingers ook niet meteen naar de huisarts gegaan.
Tot nu toe nemen artsen mijn klachten zeer serieus. Ben zelf altijd een beetje huiverig om de spreekkamer uitgelachen te worden, maar dat is (een uitzondering daargelaten) niet gebeurd.
Heelveel sterkte Annemuziek. Het lijkt me afschuwlijk om klachten te hebben zonder aantoonbare fysieke oorzaak; waardoor de reguliere geneeskunde je ook niet (meer) serieus neemt en ophoudt met zoeken!
Ben zelf erg van de mindfullness en meditatie. Maar, zoals eerder ook postte, een gebroken been los ook niet met meditatie op.
Lees dat je nu teruggaat naar Duitsland. Hoop dat er duidelijkheid komt!
geen diagnose - geen behandeling?
-
Lief Leeuwtje
[QUOTE=Fern;850467] Ben zelf altijd een beetje huiverig om de spreekkamer uitgelachen te worden, maar dat is (een uitzondering daargelaten) niet gebeurd.
[/QUOTE]
Ikzelf heb de diagnose MS 6-7 jaar te laat gekregen. Ik weet niet hoevaak ik als aansteller ben weggestuurd.
Toen ik de diagnose eindelijk had waren een aantal van die klachten terug te leiden op MS.
Voorbeeld: Na mijn staaroperaties was ik bekend met nastaar. Toen ik t.g.v. MS draden voor mijn ogen zag schoot ik gelijk in de stress. nastaar dacht ik :nerveus: . Later kwam ik erachter dat die draden bij MS kunnen horen.
[/QUOTE]
Ikzelf heb de diagnose MS 6-7 jaar te laat gekregen. Ik weet niet hoevaak ik als aansteller ben weggestuurd.
Toen ik de diagnose eindelijk had waren een aantal van die klachten terug te leiden op MS.
Voorbeeld: Na mijn staaroperaties was ik bekend met nastaar. Toen ik t.g.v. MS draden voor mijn ogen zag schoot ik gelijk in de stress. nastaar dacht ik :nerveus: . Later kwam ik erachter dat die draden bij MS kunnen horen.
-
Annemuziek
[QUOTE=Lief Leeuwtje;850378]Doe ik het toch voor je. [URL="http://www.msweb.nl/forum/showthread.php?t=29064"]Hier[/URL].[/QUOTE]
Thnx!!!
[QUOTE] Hoi Annemuziek,
Ik heb het topic doorgelezen. Wat een ellende! Ik moet zeggen dat ik er fysiek wel beter aan toe ben. Kan gewoon lopen, sporten en werken. Ben met het dove gevoel in vingers ook niet meteen naar de huisarts gegaan.
Tot nu toe nemen artsen mijn klachten zeer serieus. Ben zelf altijd een beetje huiverig om de spreekkamer uitgelachen te worden, maar dat is (een uitzondering daargelaten) niet gebeurd.
Heelveel sterkte Annemuziek. Het lijkt me afschuwlijk om klachten te hebben zonder aantoonbare fysieke oorzaak; waardoor de reguliere geneeskunde je ook niet (meer) serieus neemt en ophoudt met zoeken!
Ben zelf erg van de mindfullness en meditatie. Maar, zoals eerder ook postte, een gebroken been los ook niet met meditatie op.
Lees dat je nu teruggaat naar Duitsland. Hoop dat er duidelijkheid komt![/QUOTE]
Ik zie t niet zozeer als n constante ellende, ik kan alleen af en toe tegen de muren opvliegen van de non-erkenning en alle veroordelen. Maar voor de rest is t zoals t is en komen we er vanzelf wel een keer achter. Scheelt natuurlijk wel, dat ik van t UWV uiteindelijk WEL erkenning heb gekregen, dat was n opluchting...
En ik vind dat ik een rijk leven heb!
Thnx!!!
[QUOTE] Hoi Annemuziek,
Ik heb het topic doorgelezen. Wat een ellende! Ik moet zeggen dat ik er fysiek wel beter aan toe ben. Kan gewoon lopen, sporten en werken. Ben met het dove gevoel in vingers ook niet meteen naar de huisarts gegaan.
Tot nu toe nemen artsen mijn klachten zeer serieus. Ben zelf altijd een beetje huiverig om de spreekkamer uitgelachen te worden, maar dat is (een uitzondering daargelaten) niet gebeurd.
Heelveel sterkte Annemuziek. Het lijkt me afschuwlijk om klachten te hebben zonder aantoonbare fysieke oorzaak; waardoor de reguliere geneeskunde je ook niet (meer) serieus neemt en ophoudt met zoeken!
Ben zelf erg van de mindfullness en meditatie. Maar, zoals eerder ook postte, een gebroken been los ook niet met meditatie op.
Lees dat je nu teruggaat naar Duitsland. Hoop dat er duidelijkheid komt![/QUOTE]
Ik zie t niet zozeer als n constante ellende, ik kan alleen af en toe tegen de muren opvliegen van de non-erkenning en alle veroordelen. Maar voor de rest is t zoals t is en komen we er vanzelf wel een keer achter. Scheelt natuurlijk wel, dat ik van t UWV uiteindelijk WEL erkenning heb gekregen, dat was n opluchting...
En ik vind dat ik een rijk leven heb!