Per 1 februari is dit forum niet meer actief. Je account en bijbehorende gegevens op dit forum zijn daarom verwijderd. Oude berichten kun je nog wel nalezen. We zien je eind februari graag terug in de nieuwe community van MS.nl. Meer informatie lees je op MS.nl of in dit topic.

BAM-mam worden met MS

Over gezin, familie, vriendschappen, vervoer en andere dagelijkse zaken
Anna1975

Bericht door Anna1975 »

Artemis, ik denk niet dat Hannes alleen positieve reactie had verwacht, maar sommige reacties zijn best behoorlijk scherp geformuleerd.

De ellende met dit soort onderwerpen bespreken op een forum, is dat je alleen geschreven tekst hebt en geen persoonlijke interactie. Alle non-verbale communicatie valt weg en dan kan een tekst soms erg fel en daardoor respectloos aanvoelen.

Hannes probeert juist te zorgen dat ze met zoveel mogelijk informatie, positief of negatief, een zo goed mogelijke beslissing kan nemen. Als het dan voelt alsof er een 'half forum' over je valt, dan kan ik me voorstellen dat dat niet prettig voelt.

Hannes, het onderwerp blijft, ondanks mijn gebrek aan kinderwens, toch in mijn hoofd hangen. Nou ken ik je een klein beetje en denk ik te weten dat je echt geen overhaaste en ondoordachte beslissingen neemt en dat als je ergens voor gaat, je je daar ook voor de volle 100% voor inzet.

Ik denk dat persoonlijk mijn grootste angst zou zijn, dat mijn kind al te vroeg in de rol van mantelzorger wordt gedrukt. Niet door jou als ouder, maar doordat de regeltjes in ons land zo zijn dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd bepaalde taken desnoods helemaal moet kunnen overnemen.

Een kind moet kind kunnen zijn. Eigen kamer bijhouden, helpen tafeldekken en afruimen, afwasje en een keer een handje helpen met het vouwen van de was oid, zijn dingen die ik nog wel redelijk normaal vind, maar helaas denkt onze overheid anders over wat normaal is.

Mijn tweede angst zou zijn dat ik zelf op een punt zou komen dat ik niet voldoende instaat ben, zoals de moeder van Suzanne eigenlijk, mijn kind zelf op te voeden en het dus eigenlijk grotendeels door anderen wordt opgevangen en opgevoed.

Ik hoop dat je op de een of andere manier tot een keuze kunt komen, waar je zelf achter staat, want dat is uiteindelijk het belangrijkste! En een onvervulde kinderwens is gewoon ontzettend moeilijk te verteren.
Ruitje † 17-03-2019

Bericht door Ruitje † 17-03-2019 »

[QUOTE=Anna1975;951299]De ellende met dit soort onderwerpen bespreken op een forum, is dat je alleen geschreven tekst hebt en geen persoonlijke interactie. Alle non-verbale communicatie valt weg en dan kan een tekst soms erg fel en daardoor respectloos aanvoelen.
[/QUOTE]

Dat was iets wat ik ook nog had willen schrijven. Op 'papier' komt het altijd harder over...
S1m0ne

Bericht door S1m0ne »

Het is een onderwerp wat gewoon enorm 'leeft' onder iedereen.

Iedereen houdt ontzettend veel van zijn kind, maar wat hadden we het graag allemaal anders gezien, en anders gedaan! Als dat kon.....
Maar het leven gaat zoals het gaat, je maakt keuzes op bepaalde momenten in je leven, en dingen overkomen je gewoon....

Ik lees veel ..... (ik weet het goede woord er niet voor).
Misschien dat mensen je stiekem dankbaar zijn dat het eens ter sprake komt, kunnen ze het eens van zich af schrijven.
Misschien hadden ze het achteraf helemaal anders willen doen, maar ja, als je alles van te voren weet.... niemand weet hoe de toekomst eruit ziet...
PetraH

Bericht door PetraH »

Beste Hannes, wat je ook beslist in je leven, je 'moet' altijd verantwoording afleggen aan je omgeving. Wij hebben één kind en volgens heel veel mensen is dat heel erg zielig. Als je dan ook nog fulltime gewerkt heb, dan is dat nog erger.

Je telt pas mee als je 2 kinderen heb en parttime werk. Gewoon huisje-boompje-beestje en vooral niet naast dit pad lopen.

Heb je b.v. 3 of 4 kinderen ook dan heeft iedereen weer commentaar.

Dus wat je ook beslist, voor een ander is het nooit goed.

Doe wat je denk dat goed is voor jou en natuurlijk moet je daarbij wel denken aan het welzijn van je kind.

Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen met je beslissing.
Knillis

Bericht door Knillis »

@S1m0ne

[I]Misschien hadden ze het achteraf helemaal anders willen doen, maar ja, als je alles van te voren weet.... niemand weet hoe de toekomst eruit ziet...[/I]

Een heel mooie omschrijving waar ik mezelf toch wel een beetje in kan herkennen.

@PetraH

[I]Wij hebben één kind en volgens heel veel mensen is dat heel erg zielig. Als je dan ook nog fulltime gewerkt hebt, dan is het nog erger[/I]

Oei, oei daar heb je een punt. Over je eerste zin kan ik zeggen dat je mijn man niet kwader kan krijgen dan zo'n opmerking te maken. Hij is enig kind (en niet door ziekte of zo), weet ook nog eens niet wie zijn vader is maar is een gelukkig mens en hij heeft een jeugd gehad waarin het hem aan niets heeft ontbroken.

Hij plaagt mij wel eens want ik heb 3 broers en 1 zus en als er weer eens wat gedoe is onderling zegt hij "fijn hoor broers en zussen hebben, je kunt echter beter enig kind zijn"

Bij je tweede zin gaan mijn "nekharen ophoog staan". Ik ben altijd kostwinner geweest (omdat ik zelf graag wilde werken) en werd helaas ook nog alleenstaand moeder met twee kinderen. Ik had toen officieel ook nog nog geen MS.

Maar oh.... wat ben ik er op aangesproken en aangekeken dat ik gewoon doorwerkte. Het heeft mijn twee pracht meiden op veler gebied aan niets ontbroken voor wat betreft mijn rol als moeder en opvoeder en dat zijn hun eigen woorden. Ik was er altijd voor hen, was vader en moeder tegelijkertijd.

Helaas kreeg ik MS en werd het allemaal nog veel lastiger maar met hangen en wurgen zijn we er doorgekomen en makkelijk was het voor niemand maar mijn dochters vinden dat ik het goed gedaan heb en zijn trots op hun moeder.

En ik ben super trots op mijn dochters!

Ik hoop niet dat ik met mijn reactie het topic van Hannes "vervuil" :o maar wilde dit toch even van me afschrijven.
dientje

Bericht door dientje »

ik snap het allemaal wel, het is gewoon heel dubbel.
als je zorgt voor een goed vangnet werk scheelt het al een hoop.

ikzelf heb 3 kids , 2 toen ik nog gezond was, en bij de jongste kreeg ik daarna , 5 mnd later ms.

en ik zeg eerlijk, soms vloek en tier ik, (ik wou dat ik er nooit aan begonnen was).
maar dat meen ik natuurlijk niet, gewoon uit frustratie.

maar mijn ms begint nu wel te verergeren.
mijn man doet nu veel, als t, echt nodig is , familie ook.

en het is waar, er zijn vele erge voorbeelden te noemen van ouders die gezond zijn, en er ook een zooitje van maken.
maar, een goed vang net werk is echt nodig, waar je dan voor moet zorgen.

en dan hopen dat je ms rustig blijft.
als je de beslissing neemt, ik ben er van overtuigt, dat je veel liefde gaat geven.

als ik geen kinderen had gehad, en ik wist dat ik ms zou hebben, zou ik het denk ik ook voor 1 keer mee willen maken en ervaren, dan was mijn kinderwens denk ik ook groot.

maar ik denk, dat ik het dan bij 1 kind zou laten.
Florentina

positieve melding;-)

Bericht door Florentina »

positieve melding;-)

Als jij het graag wilt en vertrouwen hebt in jezelf en de toekomst, ga ervoor. Het is jouw gevoel, jouw leven en jouw wens. En ik las: je hebt genoeg steun vanuit je omgeving waar je op kunt terugvallen, hartstikke fijn!

Misschien kun je je netwerk nog uitbreiden door lieve buren of buurtgenoten. En wie weet loop je nog een leuke man tegen het lijf, die jou en je baby wil ondersteunen.

Ik heb een documentaire gezien over een vrouw met ms, die was per ongeluk zwanger (ze kwam er pas achter toen ze beviel). Na haar bevalling ging het wonderbaarlijk veel beter met haar dan daarvoor. Dat kan dus ook.

Je weet het nooit in het leven. Succes en veel geluk.
Petra

Bericht door Petra »

Ik kan het niet laten ook nog te reageren, omdat ik hier veel lees dat je "een kind geen zieke moeder mag aandoen", "een kind kind moet kunnen zijn" etc., ondersteund door eigen ervaringen van mensen...

Laat ik dan ook maar even met mijn verhaal komen: ook ik ben een kind van een zieke moeder. En of er toen nog wel of niet hulp beschikbaar was vanuit de toenmalige "WMO", die hulp was er niet bij ons...

Mijn vader vond het namelijk verschrikkelijk zo'n vreemde in huis, dus zei tegen iedereen "ik red me wel"...: ja, doordat ik als dochter regelmatig het volledige huishouden op me nam naast mijn school...

Heb ik dit alles achteraf nu als verschrikkelijk ervaren? Nou nee... Misschien wél het feit dat mijn vader op dat moment nooit z'n waardering hiervoor uitsprak naar mij, maar toen ik later ouder was en beter doorhad hoe mij vader in elkaar zat, kon ik dat ook wel weer plaatsen.

Ik heb daarentegen juist veel van mijn zieke moeder en de hele situatie daaromheen geleerd! Zaken die me nu, nu ik zelf ziek ben, regelmatig van pas komen.

Ik laat me niet klein krijgen door elke tegenslag die er op mijn pad komt maar zoek telkens weer, net als mijn moeder deed, naar nieuwe oplossingen en uitdagingen in het leven die mij bevallen en kwaliteit van leven geven. Bovenal wil ik de regie in eigen hand kunnen houden (net als zij).

Diegenen die zeggen niet voor kinderen te hebben gekozen als ze toen de diagnose al gehad hadden zou ik willen vragen: waar ben je toentertijd dan wel vanuit gegaan? Dat je de komende 20 jaar een garantie had op een gezond en gelukkig leven?

Dus Hannes: geen probleem een kind in jouw geval? Dat weet ik ook weer niet. Ik heb min of meer voor dezelfde keuze gestaan (ben alleen en nu 45), maar heb besloten dat dit toch geen optie voor me is.

Natuurlijk speelde ook mijn ziekte daar wel in mee (maar dan vooral voor mezelf: heb ik de energie daar wel voor? -> nee dus), maar in eerste plaats omdat ik bij voorkeur een maatje / klankbord in mijn directe omgeving zou willen hebben bij de opvoeding van een kind.

Ik wil je heel veel sterkte wensen met het "gevecht met de tikkende klok"! Maar ik kan je uit ervaring zeggen dat er ook weer een soort rust over je heen kan komen als je eenmaal de 40 gepasseerd bent (natuurlijk niet als je dan net midden tussen een paar onhandelbare peuters zit :ster::eek::gek:).
Jildau

Bericht door Jildau »

[COLOR="RoyalBlue"][B]

Op het forum is ook een voorbeeld van een kinderwens
hevige twijfel.... besluit genomen... tweede hond genomen
en dan toch geheel onverwacht wel zwanger....
naar mijn idee een heerlijk liefdevol en genietend gezin!
[/B][/COLOR]
Hannes

Bericht door Hannes »

Kijk, aan deze latere reacties heb ik echt iets! Ze zijn eerlijk, niet allemaal even positief, maar wel op een manier medegedeeld waar ik iets aan heb en respectvol! Bedankt voor jullie reacties!


Maar eh Jildau...
[QUOTE=Jildau;951381][COLOR="RoyalBlue"][B]

Op het forum is ook een voorbeeld van een kinderwens
hevige twijfel.... besluit genomen... tweede hond genomen
en dan toch geheel onverwacht wel zwanger....
naar mijn idee een heerlijk liefdevol en genietend gezin!
[/B][/COLOR][/QUOTE]

Waar kan ik dit vinden?

Bedankt voor jullie reacties! ;)
Plaats reactie Vorig onderwerpVolgend onderwerp