ms
mij is eigenlijk nooit begeleiding aangeboden maar het is toch iets dat je zelf moet verwerken denk ik.
ik hoop dat je nog veel dingen kunt want dat vind ik het grootste probleem.
sterkte met de verwerking!!
Marijke
Diagnose MS verwerken
-
Lief Leeuwtje
Op mijn blog heb ik de posting [URL="http://liefleeuwtje.web-log.nl/liefleeu ... -lief.html"]Gerda vind me lief[/URL] geschreven. Nu dit topic weer onder de aandacht is moest ik ook weer een de opmerking van mijn psychiater denken. Je ziet alles veel te instrumenteel. Wat wil ik anders :???: :???: :???:
Ik kan toch niet eeuwig bezig blijven met het verwerken of een plaats geven van dat verwaarlozen van mijn MS. Bovendien voel ik me best wel lekker t.g.v. de nanogam. Wat klaag ik dan nog :???: :???: :???:
Ik kan toch niet eeuwig bezig blijven met het verwerken of een plaats geven van dat verwaarlozen van mijn MS. Bovendien voel ik me best wel lekker t.g.v. de nanogam. Wat klaag ik dan nog :???: :???: :???:
-
vlindie
Lieve Betty
Je kan van alle kanten begeleiding krijgen,maar je bent er nog niet aan toe,natuurlijk lieve meid moet je eerst de diagnose die je net te horen hebt gekregen een plaatsje geven,en dat is nog niet zo makkelijk.
Dan kan je altijd nog gaan besluiten om hulp,maar je kan het ook hier al antwoorden krijgen,wij zijn er voor je.:kus: :knuffel:
Veel liefs
vlindie
Je kan van alle kanten begeleiding krijgen,maar je bent er nog niet aan toe,natuurlijk lieve meid moet je eerst de diagnose die je net te horen hebt gekregen een plaatsje geven,en dat is nog niet zo makkelijk.
Dan kan je altijd nog gaan besluiten om hulp,maar je kan het ook hier al antwoorden krijgen,wij zijn er voor je.:kus: :knuffel:
Veel liefs
vlindie
-
Lief Leeuwtje
Even de stand van zaken nu.
Ik had voor de REVA alle ziekte en aandoeningen die ik heb doorgemaakt opgeschreven. Niet zozeer om me te beklagen over mijn leven dat zo zwaar zou zijn geweest. Ikzelf vind van niet. Duidelijk.
Maar de psychiater kwam tot de ontdekking dat ik geen enkel gezond jaar in mijn hele leven van 51 jaren heb gehad. En ondanks of dankzij dat heb ik toch een fijn leven gehad en er wat van gemaakt.
En ik kwam ook tot de ontdekking dat ik MS geaccepteerd heb en er ook niet van af wil :weetniet:
Maar de MS is zo stabiel dat ik er heel erg aan heb moeten wennen. tIs ook nooit goed :weetniet:
Ik had voor de REVA alle ziekte en aandoeningen die ik heb doorgemaakt opgeschreven. Niet zozeer om me te beklagen over mijn leven dat zo zwaar zou zijn geweest. Ikzelf vind van niet. Duidelijk.
Maar de psychiater kwam tot de ontdekking dat ik geen enkel gezond jaar in mijn hele leven van 51 jaren heb gehad. En ondanks of dankzij dat heb ik toch een fijn leven gehad en er wat van gemaakt.
En ik kwam ook tot de ontdekking dat ik MS geaccepteerd heb en er ook niet van af wil :weetniet:
Maar de MS is zo stabiel dat ik er heel erg aan heb moeten wennen. tIs ook nooit goed :weetniet:
-
M&MS
-
Lief Leeuwtje
-
Sylvia1
burn-out door MS
burn-out door MS
Ik ben gisteren bij mijn psycholoog geweest. Ik heb het formulier gelezen dat ik heb ingevuld bij mijn intake.
De intake was in 2007 (diagnose MS in 2010). Ik ben in 2007 een tijdje bij hem onder behandeling geweest voor een burn-out.
Achteraf denk ik dat de burn-out niet is veroorzaakt door mijn werk maar door de MS. Ik wist het toen alleen nog niet. Behalve vermoeidheid had ik toen wel meer klachten die bij MS passen, bijvoorbeeld steeds dingen uit mijn handen laten vallen. Ik raakte daardoor hoe langer hoe gefrustreerder.
Het raakt me om nu dat formulier weer te lezen. Ik twijfelde zo ontzettend aan mezelf terwijl ik natuurlijk gewoon ziek was. Ik ben zelfs bij een neuroloog geweest, maar die heeft alleen een zenuwblokkade in mijn arm uitgesloten. :boos:
Het is natuurlijk niet meer terug te draaien, maar als ik er zo mee geconfronteerd wordt, doet het me wel veel verdriet. Een hoop ellende had me bespaard kunnen blijven als de artsen toen wat beter hun werk hadden gedaan.
Mijn psycholoog denkt achteraf trouwens ook dat ik geen burn-out gehad zou hebben, als ik toen al had geweten dat ik MS had. Dan was ik namelijk niet steeds over mijn grenzen gegaan. Dan had ik mezelf meer rust gegund.
Ik ben gisteren bij mijn psycholoog geweest. Ik heb het formulier gelezen dat ik heb ingevuld bij mijn intake.
De intake was in 2007 (diagnose MS in 2010). Ik ben in 2007 een tijdje bij hem onder behandeling geweest voor een burn-out.
Achteraf denk ik dat de burn-out niet is veroorzaakt door mijn werk maar door de MS. Ik wist het toen alleen nog niet. Behalve vermoeidheid had ik toen wel meer klachten die bij MS passen, bijvoorbeeld steeds dingen uit mijn handen laten vallen. Ik raakte daardoor hoe langer hoe gefrustreerder.
Het raakt me om nu dat formulier weer te lezen. Ik twijfelde zo ontzettend aan mezelf terwijl ik natuurlijk gewoon ziek was. Ik ben zelfs bij een neuroloog geweest, maar die heeft alleen een zenuwblokkade in mijn arm uitgesloten. :boos:
Het is natuurlijk niet meer terug te draaien, maar als ik er zo mee geconfronteerd wordt, doet het me wel veel verdriet. Een hoop ellende had me bespaard kunnen blijven als de artsen toen wat beter hun werk hadden gedaan.
Mijn psycholoog denkt achteraf trouwens ook dat ik geen burn-out gehad zou hebben, als ik toen al had geweten dat ik MS had. Dan was ik namelijk niet steeds over mijn grenzen gegaan. Dan had ik mezelf meer rust gegund.
-
E.R.
[QUOTE=Sylvia1;846032]Ik ben gisteren bij mijn psycholoog geweest. Ik heb het formulier gelezen dat ik heb ingevuld bij mijn intake.
De intake was in 2007 (diagnose MS in 2010). Ik ben in 2007 een tijdje bij hem onder behandeling geweest voor een burn-out.
Achteraf denk ik dat de burn-out niet is veroorzaakt door mijn werk maar door de MS. Ik wist het toen alleen nog niet. Behalve vermoeidheid had ik toen wel meer klachten die bij MS passen, bijvoorbeeld steeds dingen uit mijn handen laten vallen. Ik raakte daardoor hoe langer hoe gefrustreerder.
Het raakt me om nu dat formulier weer te lezen. Ik twijfelde zo ontzettend aan mezelf terwijl ik natuurlijk gewoon ziek was. Ik ben zelfs bij een neuroloog geweest, maar die heeft alleen een zenuwblokkade in mijn arm uitgesloten. :boos:
Het is natuurlijk niet meer terug te draaien, maar als ik er zo mee geconfronteerd wordt, doet het me wel veel verdriet. Een hoop ellende had me bespaard kunnen blijven als de artsen toen wat beter hun werk hadden gedaan.
Mijn psycholoog denkt achteraf trouwens ook dat ik geen burn-out gehad zou hebben, als ik toen al had geweten dat ik MS had. Dan was ik namelijk niet steeds over mijn grenzen gegaan. Dan had ik mezelf meer rust gegund.[/QUOTE]
[COLOR="Blue"]Dit verhaal had ik geschreven kunnen hebben.
In 2007 kwam ik met een 'burn out' thuis te zitten. Sinds een half jaar weet ik dat het geen burn out was, maar MS.
Het eerste wat ik gedaan heb toen ik hoorde dat ik MS had is huilen. Huilen, want ik had me niet aangesteld. Huilen omdat ik dus toch geen burn out had. En balen, balen dat het niet eerder is vastgesteld.
De huisarts wilde me in 2010 niet doorverwijzen naar de neuroloog. In 2011, toen bij familie MS werd vast gesteld, mocht ik wel naar de neuroloog. (Achteraf daar trouwens excuses voor gehad, en aanvaard.)
Als je denkt dat je een burn out hebt, dan zit je steeds op verbetering te wachten. Ik had ook dat mijn omgeving raar opkeek omdat ik al zólang thuis zat en dat 'alleen maar' om een burn out.
Nú weet ik: ik heb me nooit aangesteld! Ik heb echt wat. Sinds de diagnose ben ik wat milder voor mezelf als het gaat om mijn rust pakken. Geen denkbeeldige schoppen meer onder mijn kont als ik doodmoe in-een-zak. Nee, nu móet ik wel goed zorgen voor mezelf. Ik heb maar één lichaam en daar zal ik t mee moeten doen.
Een psycholoog trok ooit in twijfel of ik een burn out had. Ik ben erg boos op haar geweest. Nu weet ik dat ze gelijk had, het was idd geen burn out, maar MS.
Ps. pm gerust
Groetjes,
E.R.[/COLOR]
De intake was in 2007 (diagnose MS in 2010). Ik ben in 2007 een tijdje bij hem onder behandeling geweest voor een burn-out.
Achteraf denk ik dat de burn-out niet is veroorzaakt door mijn werk maar door de MS. Ik wist het toen alleen nog niet. Behalve vermoeidheid had ik toen wel meer klachten die bij MS passen, bijvoorbeeld steeds dingen uit mijn handen laten vallen. Ik raakte daardoor hoe langer hoe gefrustreerder.
Het raakt me om nu dat formulier weer te lezen. Ik twijfelde zo ontzettend aan mezelf terwijl ik natuurlijk gewoon ziek was. Ik ben zelfs bij een neuroloog geweest, maar die heeft alleen een zenuwblokkade in mijn arm uitgesloten. :boos:
Het is natuurlijk niet meer terug te draaien, maar als ik er zo mee geconfronteerd wordt, doet het me wel veel verdriet. Een hoop ellende had me bespaard kunnen blijven als de artsen toen wat beter hun werk hadden gedaan.
Mijn psycholoog denkt achteraf trouwens ook dat ik geen burn-out gehad zou hebben, als ik toen al had geweten dat ik MS had. Dan was ik namelijk niet steeds over mijn grenzen gegaan. Dan had ik mezelf meer rust gegund.[/QUOTE]
[COLOR="Blue"]Dit verhaal had ik geschreven kunnen hebben.
In 2007 kwam ik met een 'burn out' thuis te zitten. Sinds een half jaar weet ik dat het geen burn out was, maar MS.
Het eerste wat ik gedaan heb toen ik hoorde dat ik MS had is huilen. Huilen, want ik had me niet aangesteld. Huilen omdat ik dus toch geen burn out had. En balen, balen dat het niet eerder is vastgesteld.
De huisarts wilde me in 2010 niet doorverwijzen naar de neuroloog. In 2011, toen bij familie MS werd vast gesteld, mocht ik wel naar de neuroloog. (Achteraf daar trouwens excuses voor gehad, en aanvaard.)
Als je denkt dat je een burn out hebt, dan zit je steeds op verbetering te wachten. Ik had ook dat mijn omgeving raar opkeek omdat ik al zólang thuis zat en dat 'alleen maar' om een burn out.
Nú weet ik: ik heb me nooit aangesteld! Ik heb echt wat. Sinds de diagnose ben ik wat milder voor mezelf als het gaat om mijn rust pakken. Geen denkbeeldige schoppen meer onder mijn kont als ik doodmoe in-een-zak. Nee, nu móet ik wel goed zorgen voor mezelf. Ik heb maar één lichaam en daar zal ik t mee moeten doen.
Een psycholoog trok ooit in twijfel of ik een burn out had. Ik ben erg boos op haar geweest. Nu weet ik dat ze gelijk had, het was idd geen burn out, maar MS.
Ps. pm gerust
Groetjes,
E.R.[/COLOR]
-
Florentina
Goh, ook voor mij heel herkenbaar. Ik kwam in 2006 thuis te zitten met een vermoedelijke burnout. De ruggenmergpunctie was negatief, de neuroloog zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken.
Ik was ontzettend moe, bang en onzeker, op m'n werk dachten ze dat het psychisch was. Mijn bedrijfsarts geloofde me niet, wat een nare tijd was dat. Na maanden kon ik pas weer fulltime aan het werk.
In 2009 zakte ik door mijn benen en werd de diagnose gesteld. Bijna tien jaar na mijn eerste klachten. Nu leid ik een heel rustig leven, zonder werk en pas heel goed op mezelf.
Ook ik had het graag eerder willen weten, want ik pushte mezelf vaak omdat ik geen watje wilde zijn.
Fijn om jullie ervaringen te lezen, het is een schrale troost, maar we zijn niet de enige. Gedeelde smart is halve smart :aai:
Ik was ontzettend moe, bang en onzeker, op m'n werk dachten ze dat het psychisch was. Mijn bedrijfsarts geloofde me niet, wat een nare tijd was dat. Na maanden kon ik pas weer fulltime aan het werk.
In 2009 zakte ik door mijn benen en werd de diagnose gesteld. Bijna tien jaar na mijn eerste klachten. Nu leid ik een heel rustig leven, zonder werk en pas heel goed op mezelf.
Ook ik had het graag eerder willen weten, want ik pushte mezelf vaak omdat ik geen watje wilde zijn.
Fijn om jullie ervaringen te lezen, het is een schrale troost, maar we zijn niet de enige. Gedeelde smart is halve smart :aai: