Hoi Tux,
Die voorspelde klacht is niet is steen gehouwen hoor. :cool:
Een hoop mensen krijgen 'm, maar lang niet iedereen.
Ik ook niet. Toen de neuro me de diagnose vertelde (ik lag in het zkh en hij maakte me wakker), zei ik alleen "O. Daar was ik al bang voor." "Is het zeker ms, geen twijfel mogelijk?" en "Dan wil ik nu graag even alleen zijn", en heb een onhoudbare huilbui van een uur gehad.
En daar is het bij gebleven. Heb er nooit meer een traan om gelaten. Het was een feit, pech, niks aan te doen, en ik nam me voor er het beste van te maken (en dat is ook aardig goed gelukt, moet ik zeggen).
Oftewel, iedereen reageert anders en verwerkt anders. En dat is ook maar goed, want als we allemaal hetzelfde zouden zijn, zou het leven wel érg saai worden.... :D
Diagnose MS verwerken
-
tux
gelukkig :)
eerste wat ik zei na de diagnose, tegen mijn vriend "maar maar ik ben toch lief?"
waar je al niet aan denkt op zon moment hihi
heb nu een arm in een sling vanwege een peesontsteking, daar heb ik meer moeite mee dan met t feit dat ik MS heb.. terwijl dat toch merkbaar slechter geworden is de afgelopen jaren.
ach ik zie het wel, liever geen klap, en anders komen we daar ook wel weer overheen ga ik vanuit
eerste wat ik zei na de diagnose, tegen mijn vriend "maar maar ik ben toch lief?"
waar je al niet aan denkt op zon moment hihi
heb nu een arm in een sling vanwege een peesontsteking, daar heb ik meer moeite mee dan met t feit dat ik MS heb.. terwijl dat toch merkbaar slechter geworden is de afgelopen jaren.
ach ik zie het wel, liever geen klap, en anders komen we daar ook wel weer overheen ga ik vanuit
-
Claud
Ik had ook tot verleden week geen traan gelaten.
Nu ging het in mijn ogen ook supergoed .(Kop in het zand)
Nu een flinke schub, en gewoon al heel lang eigenlijk veel te moe:moe:
En volgende week mijn eerste pred kuur.
Dus in 1 week meer gehuild dan de 4 jaar hiervoor.
IK denk zelf dat het gewoon in fases gaat, zolang het goed gaat gaat het in de psyche ook beter. dan de achteruitgang en je zal het dan even moeten verwerken.
Ik ben wel geschrokken hoe hevig dat dan komt, maar ben ervan overtuigd dat dit ook wel weer wegebt.
Dat hoop ik dan maar:D
Nu ging het in mijn ogen ook supergoed .(Kop in het zand)
Nu een flinke schub, en gewoon al heel lang eigenlijk veel te moe:moe:
En volgende week mijn eerste pred kuur.
Dus in 1 week meer gehuild dan de 4 jaar hiervoor.
IK denk zelf dat het gewoon in fases gaat, zolang het goed gaat gaat het in de psyche ook beter. dan de achteruitgang en je zal het dan even moeten verwerken.
Ik ben wel geschrokken hoe hevig dat dan komt, maar ben ervan overtuigd dat dit ook wel weer wegebt.
Dat hoop ik dan maar:D
-
Dannifan
Ik weet niet wat schubs zijn want ik heb PP vanaf het begin. Ik ben er nooit erg bedroefd onder geweest ook.
Ik heb ruim 50 goede jaren gehad en nu PP, vervelend maar het is niet mijn eigen schuld, voorkomen kon ik het niet, accepteren wel.
Het valt me hoe snel ik me aangepast heb aan de veranderde situatie, je gaat vrij snel achteruit en past je ook vrij snel aan aan wat je wel kan.
Ik heb er nog nooit een traan om gelaten en neem het zoals het komt en is. Ik lig er ook niet wakker van en ga door zolang het kan.
Ik heb ruim 50 goede jaren gehad en nu PP, vervelend maar het is niet mijn eigen schuld, voorkomen kon ik het niet, accepteren wel.
Het valt me hoe snel ik me aangepast heb aan de veranderde situatie, je gaat vrij snel achteruit en past je ook vrij snel aan aan wat je wel kan.
Ik heb er nog nooit een traan om gelaten en neem het zoals het komt en is. Ik lig er ook niet wakker van en ga door zolang het kan.
-
angela67
[QUOTE=Dannifan;877790]
Ik heb er nog nooit een traan om gelaten en neem het zoals het komt en is. Ik lig er ook niet wakker van en ga door zolang het kan.[/QUOTE]
Daar heb ik dan wel heel erg veel respect voor.
Ik weet het sinds juni dit jaar (waar dan wel veel jaren van tobben en zoeken aan voorafgegaan zijn) maar vind het heel moeilijk om het te accepteren.
Dat komt idd mede omdat de medici mij voor mijn gevoel jaren in de kou hebben laten staan en ik dus nu met een OZO zit die waarschijnlijk niet meer zal verbeteren (wat wel het geval had kunnen zijn als iemand wat alerter had gereageerd op mijn klachten en het niet had weggevaagd onder het mom van vaag)
Maar goed ieder mens is uiteraard ook anders en zal er anders in staan. De 1 accepteert het makkelijker als de ander.
En soms is daar dan inene idd die huilbui en ook dat is toch ook vaak wel weer ff lekker. Lucht toch op en die tranen zitten er niet voor niets!
Ik heb er nog nooit een traan om gelaten en neem het zoals het komt en is. Ik lig er ook niet wakker van en ga door zolang het kan.[/QUOTE]
Daar heb ik dan wel heel erg veel respect voor.
Ik weet het sinds juni dit jaar (waar dan wel veel jaren van tobben en zoeken aan voorafgegaan zijn) maar vind het heel moeilijk om het te accepteren.
Dat komt idd mede omdat de medici mij voor mijn gevoel jaren in de kou hebben laten staan en ik dus nu met een OZO zit die waarschijnlijk niet meer zal verbeteren (wat wel het geval had kunnen zijn als iemand wat alerter had gereageerd op mijn klachten en het niet had weggevaagd onder het mom van vaag)
Maar goed ieder mens is uiteraard ook anders en zal er anders in staan. De 1 accepteert het makkelijker als de ander.
En soms is daar dan inene idd die huilbui en ook dat is toch ook vaak wel weer ff lekker. Lucht toch op en die tranen zitten er niet voor niets!
-
loesepoes
Ach Angela, er zijn maar weinig mensen die niet huilen. Ook al sta je nog zo sterk in je schoenen, de meesten laten wel eens een traan.
En het gooit in ieder geval een hoop spanning eruit.
Alleen is de kunst er niet er in te blijven hangen, want dat verpest je MS leven nog meer.
Dus dan geven we ons zelf, of iemand anders ons een schop en gaan we weer;)
En het gooit in ieder geval een hoop spanning eruit.
Alleen is de kunst er niet er in te blijven hangen, want dat verpest je MS leven nog meer.
Dus dan geven we ons zelf, of iemand anders ons een schop en gaan we weer;)
-
Claud
[QUOTE=loesepoes;877825]Ach Angela, er zijn maar weinig mensen die niet huilen. Ook al sta je nog zo sterk in je schoenen, de meesten laten wel eens een traan.
En het gooit in ieder geval een hoop spanning eruit.
Alleen is de kunst er niet er in te blijven hangen, want dat verpest je MS leven nog meer.
Dus dan geven we ons zelf, of iemand anders ons een schop en gaan we weer;)[/QUOTE]
Helemaal mee eens !:klap:
En het gooit in ieder geval een hoop spanning eruit.
Alleen is de kunst er niet er in te blijven hangen, want dat verpest je MS leven nog meer.
Dus dan geven we ons zelf, of iemand anders ons een schop en gaan we weer;)[/QUOTE]
Helemaal mee eens !:klap:
-
angela67
En zo doe ik het ook hoor. Soms zijn daar inene die huilbuien om vervolgens de volgende dag toch voldoende energie te hebben om even alle grote boodschappen in huis te halen en daar dan toch weer voldoening uit te halen. Dus gelukkig kan ik mezelf idd die schop onder mijn kont wel geven................maar soms is het zo lekker om even alles eruit te janken (vooral alle frustraties van de afgelopen jaren komen er dan zo lekker uit) x
-
MsApocalyps