Lieve lieve Leeuw..
Ik mail je heel snel hoor!!!
Dikke kus van moi
Diagnose MS verwerken
-
Sara
Hoi Leeuw,
Beroerd dat een maatschappelijk werk(st?)er je in de kou heeft laten staan, en t heeft vast je vertrouwen in de hulpverlening niet bevorderd...
Maar er is toch meer dan 1 MWer in jouw omgeving?
Als je met je duidelijke boosheids-probleem naar de huisarts gaat, zou die je dan niet nog een keer willen doorverwijzen?
En ben je nog onder behandeling voor je stemmings-probleem? Kun je daar niks regelen?
Ik moet trouwens bekennen dat ik ook een boze periode heb gehad, omdat ik me ontzettend in de steek gelaten voelde door de 'medische stand', maar ik heb het gelukkig uiteindelijk toch kunnen wegwerken :D.
Ik herinner me wel dat ik er op 'dooie' momenten steeds aan dacht hoe ik die dokters eens flink de les zou gaan lezen (nooit gedaan natuurlijk...), en hoe ik de rest van de tijd, ook als ik iets om handen had, toch een soort onrustige flitsen had waarin die mannen zich aan mijn aandacht 'opdrongen'.
Uiteindelijk was het bij mij toch een kwestie van een andere dokter zoeken, en me op andere dingen richten, maar als jij er alleen niet uitkomt, en denkt dat je er met hulp wel uitkomt: TREK AAN DE BEL!
Heel veel sterkte :cool:
Beroerd dat een maatschappelijk werk(st?)er je in de kou heeft laten staan, en t heeft vast je vertrouwen in de hulpverlening niet bevorderd...
Maar er is toch meer dan 1 MWer in jouw omgeving?
Als je met je duidelijke boosheids-probleem naar de huisarts gaat, zou die je dan niet nog een keer willen doorverwijzen?
En ben je nog onder behandeling voor je stemmings-probleem? Kun je daar niks regelen?
Ik moet trouwens bekennen dat ik ook een boze periode heb gehad, omdat ik me ontzettend in de steek gelaten voelde door de 'medische stand', maar ik heb het gelukkig uiteindelijk toch kunnen wegwerken :D.
Ik herinner me wel dat ik er op 'dooie' momenten steeds aan dacht hoe ik die dokters eens flink de les zou gaan lezen (nooit gedaan natuurlijk...), en hoe ik de rest van de tijd, ook als ik iets om handen had, toch een soort onrustige flitsen had waarin die mannen zich aan mijn aandacht 'opdrongen'.
Uiteindelijk was het bij mij toch een kwestie van een andere dokter zoeken, en me op andere dingen richten, maar als jij er alleen niet uitkomt, en denkt dat je er met hulp wel uitkomt: TREK AAN DE BEL!
Heel veel sterkte :cool:
-
Janine_D
Hoi Jos,
Bij mij richt zich het verhaal van verwerken ook vooral op de boosheid. Waarom ben ik boos, heeft dat zin? Bij mij kwam het licht al heel snel, daar verbaasde zich de maatschappelijk werker vandaag ook over. (En zo terugkijkend verbaas ik mezelf ook)
Ik ben boos omdat het heel moeilijk is om de echte emotie te tonen. Boos zijn kan heel gemakkelijk, daardoor worden andere onderliggende emoties vaak minder duidelijk. Ik probeer nu naar de onderliggende emotie te kijken, wat vaak neer komt op verlies, afscheid moeten nemen van...
Ik ben bijvoorbeeld ook heel jaloers op mensen met tomeloze energie, ook mensen met minder tomeloze energie. Fietsende mensen, wandelende mensen enz. enz. Eigenlijk ben ik alleen heel verdrietig omdat ik dat niet meer kan. Daarnaast is het natuurlijk heel belangrijk om dubbel te genieten van wat je nog wèl kan
Dit is iets waar ik door de gesprekken een heel ander beeld van heb gekregen, ik leer er anders tegenaan te kijken. Dit is een lang proces en het mag ook fout gaan, maar als het lukt (al is het maar één keer) dan kan je trots op jezelf zijn. Weer een stap in de goede richting.
Ook mijn kijk naar de hulpmiddelen die ik nodig heb, maar niet wilde aanvragen, plaatst ze in zo'n perspectief dat de drempel lager wordt. En helemaal in combi met Lemele heb ik weer een stapje gezet!
Wees ook niet bang om een andere maatschappelijk werker te vragen! Mijn maatschappelijk werker vroeg mij of ik een prettig gesprek heb gehad, hoe het voelde. Als het niet goed had gevoeld, dan had ik waarschijnlijk bij iemand anders terecht gekomen. Jammer genoeg moet ik binnenkort naar iemand anders, want zij stopt met dit werk, snik....
Je mag me altijd mailen, Joske. Dat kan via mijn site of weblog.
Groetjes,
Bij mij richt zich het verhaal van verwerken ook vooral op de boosheid. Waarom ben ik boos, heeft dat zin? Bij mij kwam het licht al heel snel, daar verbaasde zich de maatschappelijk werker vandaag ook over. (En zo terugkijkend verbaas ik mezelf ook)
Ik ben boos omdat het heel moeilijk is om de echte emotie te tonen. Boos zijn kan heel gemakkelijk, daardoor worden andere onderliggende emoties vaak minder duidelijk. Ik probeer nu naar de onderliggende emotie te kijken, wat vaak neer komt op verlies, afscheid moeten nemen van...
Ik ben bijvoorbeeld ook heel jaloers op mensen met tomeloze energie, ook mensen met minder tomeloze energie. Fietsende mensen, wandelende mensen enz. enz. Eigenlijk ben ik alleen heel verdrietig omdat ik dat niet meer kan. Daarnaast is het natuurlijk heel belangrijk om dubbel te genieten van wat je nog wèl kan
Dit is iets waar ik door de gesprekken een heel ander beeld van heb gekregen, ik leer er anders tegenaan te kijken. Dit is een lang proces en het mag ook fout gaan, maar als het lukt (al is het maar één keer) dan kan je trots op jezelf zijn. Weer een stap in de goede richting.
Ook mijn kijk naar de hulpmiddelen die ik nodig heb, maar niet wilde aanvragen, plaatst ze in zo'n perspectief dat de drempel lager wordt. En helemaal in combi met Lemele heb ik weer een stapje gezet!
Wees ook niet bang om een andere maatschappelijk werker te vragen! Mijn maatschappelijk werker vroeg mij of ik een prettig gesprek heb gehad, hoe het voelde. Als het niet goed had gevoeld, dan had ik waarschijnlijk bij iemand anders terecht gekomen. Jammer genoeg moet ik binnenkort naar iemand anders, want zij stopt met dit werk, snik....
Je mag me altijd mailen, Joske. Dat kan via mijn site of weblog.
Groetjes,
-
Lief Leeuwtje
Hoi er zijn weer ff nieuwe ontwikkelingen te melden :)
Via mijn MS pleeg kon ik vanmiddag al terecht bij Maatschappelijk Werk!
In vogelvlucht het hele MS verhaal en alles wat erom heen gespeeld heeft.
Ik vroeg hem voor het verwerken van de diagnose MS. Er een streep onderzetten. Een streep onder het verleden. Om daarna aan de toekomst te gaan werken.
[QUOTE]van mezelf]
Toen ik de diagnose aangeboren staar kreeg is me ook verteld dat dmv een operatie het probleem verholpen kon worden. Ik had dus het vooruitzicht dat ik weer normaal kon zien.
Bij MS ligt dat anders. Ik heb niet het vooruitzicht dat ik er vanaf kom. [B]En daar heb ik moeite mee. Heel veel moeite.[/B]
[/b]Einde quote van mezelf[/QUOTE]
[B]EN[/B]
In een gesprek met Annemiek op het Lemele weekend heeft ze me verteld dat ze door de MS veel heeft verloren maar dat ze ook veel gewonnen heeft.......
Door verlies verwerking kan er wat aan mijn moeite die ik heb met het hebben van MS gedaan worden.
En door er aan te werken dat ik weer een zinvolle dag/week/maand levens indeling heb krijg ik weer vooruitzicht. Net zoals bij de staar!
En dat geeft een gerust gevoel. Er wordt iets aan gedaan.
Via mijn MS pleeg kon ik vanmiddag al terecht bij Maatschappelijk Werk!
In vogelvlucht het hele MS verhaal en alles wat erom heen gespeeld heeft.
Ik vroeg hem voor het verwerken van de diagnose MS. Er een streep onderzetten. Een streep onder het verleden. Om daarna aan de toekomst te gaan werken.
[QUOTE]van mezelf]
Toen ik de diagnose aangeboren staar kreeg is me ook verteld dat dmv een operatie het probleem verholpen kon worden. Ik had dus het vooruitzicht dat ik weer normaal kon zien.
Bij MS ligt dat anders. Ik heb niet het vooruitzicht dat ik er vanaf kom. [B]En daar heb ik moeite mee. Heel veel moeite.[/B]
[/b]Einde quote van mezelf[/QUOTE]
[B]EN[/B]
In een gesprek met Annemiek op het Lemele weekend heeft ze me verteld dat ze door de MS veel heeft verloren maar dat ze ook veel gewonnen heeft.......
Door verlies verwerking kan er wat aan mijn moeite die ik heb met het hebben van MS gedaan worden.
En door er aan te werken dat ik weer een zinvolle dag/week/maand levens indeling heb krijg ik weer vooruitzicht. Net zoals bij de staar!
En dat geeft een gerust gevoel. Er wordt iets aan gedaan.
-
anja aper † 29-12-2010
hoi leeuw
ik geloof dat je het nooi een plaats
of wat dan ook kan geven
bij mij is het als ik het weer verwerkt heb
of plaats gegeven
weer achteruitgang is en hupla weer opnieuw
ik ben in praatgroepen maatschappelijkwerk
phygiaaters en noem maar op geweest
het fijnste vind ik nu gewoon een luistered
oor
mensen die je geloven en je niet als klager zien
die rekening met je beperkingen houden
maar het is en blijft o zo moeilijk
het is wel wat hier al gezegt is ballans zoeken
elke keer weer soms gaat dat makelijker
dan andere keer
ik heb een flinke douw gekregen met de boodschap
dat het nu de pp vorm is daar ben ik nu al een maand niet goed van
ik ben ook weer hard bezig met het een plaats te geven
en ballans te vinden
ik blijf het moeilijk vinden hoor
groetjes
ik geloof dat je het nooi een plaats
of wat dan ook kan geven
bij mij is het als ik het weer verwerkt heb
of plaats gegeven
weer achteruitgang is en hupla weer opnieuw
ik ben in praatgroepen maatschappelijkwerk
phygiaaters en noem maar op geweest
het fijnste vind ik nu gewoon een luistered
oor
mensen die je geloven en je niet als klager zien
die rekening met je beperkingen houden
maar het is en blijft o zo moeilijk
het is wel wat hier al gezegt is ballans zoeken
elke keer weer soms gaat dat makelijker
dan andere keer
ik heb een flinke douw gekregen met de boodschap
dat het nu de pp vorm is daar ben ik nu al een maand niet goed van
ik ben ook weer hard bezig met het een plaats te geven
en ballans te vinden
ik blijf het moeilijk vinden hoor
groetjes
-
Lief Leeuwtje
Hoi,
om het nog moeilijker te maken ben ik
[url="http://www.annebelleke.nl/forum/viewtopic.php?p=73#73"]hier[/url]
doorgegaan met dit onderwerp
om het nog moeilijker te maken ben ik
[url="http://www.annebelleke.nl/forum/viewtopic.php?p=73#73"]hier[/url]
doorgegaan met dit onderwerp
-
MarcC
-
Sara
-
Lief Leeuwtje
Heb je gelijk in Sara
Hier komt ie. En nog wat uitgebreider ook.
Vroeger had ik zoiets van "shit happens" en haalde mijn schouders op als er iets gebeurde wat niet zo leuk was. En ging vervolgens door waar ik mee bezig was. En maakte ervan wat ervan te maken viel. En dat is goed bevallen.
Flink wat tijd na dat de diagnose bij mij gesteld was had ik van die momenten: "Ik leg me er bij neer. Ik accepteer het"
Toen ik daarover sprak met andere mensen werd ik uitgelachen en weggehoond????????. Ik was een sul als ik het accepteerde.
Maar ik verander er toch niets aan. Of wel?
Ik kan beter met de MS leven dan ertegen leven. Ermee leven is [B]voorruit[/B] leven en ertegen leven is [B]achteruit[/B] leven.
Hoe ik dat ga oppakken? Komt wel. Gewoon wat gaan doen. Bijvoorbeeld zeevissen of koffiedrinken bij Gina.
Maar voor mezelf heb ik wel weer wat bereikt.
Ik denk dat ik een antwoord heb op de vraag: "Waarom heb ik MS gekregen?" Het antwoord: "Om me tegen mezelf te beschermen". Hier en daar wordt er dan geroepen dat het zoeken is naar een schuldige. Maar dat ben ik dan wel zelf. Was ik maar beter voor mezelf geweest.
Geen zelfverwijt. Gewoon een nuchtere constatering. Van mijn leven tot nu toe heb ik echt geen spijt gehad.
Blijft nog het feit dat ik er moeite mee heb dat ik er niet vanaf kom. Dit leven dan niet. Hopelijk is een volgend leven anders.
Daar ga ik dan wel van uit en leef dit leven zo goed mogelijk voor mezelf uit.
Voorlopig einde.
Hier komt ie. En nog wat uitgebreider ook.
Vroeger had ik zoiets van "shit happens" en haalde mijn schouders op als er iets gebeurde wat niet zo leuk was. En ging vervolgens door waar ik mee bezig was. En maakte ervan wat ervan te maken viel. En dat is goed bevallen.
Flink wat tijd na dat de diagnose bij mij gesteld was had ik van die momenten: "Ik leg me er bij neer. Ik accepteer het"
Toen ik daarover sprak met andere mensen werd ik uitgelachen en weggehoond????????. Ik was een sul als ik het accepteerde.
Maar ik verander er toch niets aan. Of wel?
Ik kan beter met de MS leven dan ertegen leven. Ermee leven is [B]voorruit[/B] leven en ertegen leven is [B]achteruit[/B] leven.
Hoe ik dat ga oppakken? Komt wel. Gewoon wat gaan doen. Bijvoorbeeld zeevissen of koffiedrinken bij Gina.
Maar voor mezelf heb ik wel weer wat bereikt.
Ik denk dat ik een antwoord heb op de vraag: "Waarom heb ik MS gekregen?" Het antwoord: "Om me tegen mezelf te beschermen". Hier en daar wordt er dan geroepen dat het zoeken is naar een schuldige. Maar dat ben ik dan wel zelf. Was ik maar beter voor mezelf geweest.
Geen zelfverwijt. Gewoon een nuchtere constatering. Van mijn leven tot nu toe heb ik echt geen spijt gehad.
Blijft nog het feit dat ik er moeite mee heb dat ik er niet vanaf kom. Dit leven dan niet. Hopelijk is een volgend leven anders.
Daar ga ik dan wel van uit en leef dit leven zo goed mogelijk voor mezelf uit.
Voorlopig einde.