Diagnose MS verwerken
-
tux
-
Lief Leeuwtje
[QUOTE=Lief Leeuwtje;427983]
Bij MS ligt dat anders. Ik heb niet het vooruitzicht dat ik er vanaf kom. [B]En daar heb ik moeite mee. Heel veel moeite.[/B]
Na de dood van mijn oma kwam er een fase dat ik me erbij neer legde. Het was niet anders.
Dat heb ik nu helemaal niet. Boosheid en teleurstelling vieren nog altijd de boventoon. En daar bij speelt natuurlijk ook het feit dat een hele serie artsen nogal wat nalatig is geweest. Als zij dat niet waren geweest dan had misschien nog een kans gehad.
[/QUOTE]
Hoi MSapocalyps,
uit je posting blijkt wel dat je heel erg boos bent. Is ook normaal maar blijf daar asjeblieft niet in hangen. Kost alleen maar energie en die heb je als MS'r over het algemeen niet.
Ik heb me bij de dood van mijn oma neergelegd. Zo heb ik me ook bij de MS neergelegd. Met in mijn achterhoofd wel de gedachte dat ik eens weer zou opstaan.
Sterkte.
Bij MS ligt dat anders. Ik heb niet het vooruitzicht dat ik er vanaf kom. [B]En daar heb ik moeite mee. Heel veel moeite.[/B]
Na de dood van mijn oma kwam er een fase dat ik me erbij neer legde. Het was niet anders.
Dat heb ik nu helemaal niet. Boosheid en teleurstelling vieren nog altijd de boventoon. En daar bij speelt natuurlijk ook het feit dat een hele serie artsen nogal wat nalatig is geweest. Als zij dat niet waren geweest dan had misschien nog een kans gehad.
[/QUOTE]
Hoi MSapocalyps,
uit je posting blijkt wel dat je heel erg boos bent. Is ook normaal maar blijf daar asjeblieft niet in hangen. Kost alleen maar energie en die heb je als MS'r over het algemeen niet.
Ik heb me bij de dood van mijn oma neergelegd. Zo heb ik me ook bij de MS neergelegd. Met in mijn achterhoofd wel de gedachte dat ik eens weer zou opstaan.
Sterkte.
-
MsApocalyps
Ik vind het gewoon moeilijk, ik begin ook steeds meer te denken dat het misschien iets anders is zoals Lyme omdat ik vroeger een tekenbeet had die niet behandeld werd. Tis gewoon zware ontkenning.
En ja boos ben ik zeker, woedend soms eigenlijk. Omdat ik gewoon niet snap waarom van alle ziektes ik net deze ook nog eens erbij moest krijgen. Men neuroloog hoor ik nooit, de assistente is een zeikerd en de job waar ik 3 weken geleden voor solliciteerde laat niets weten. En dan nog een heel gedoe over welke opleiding ik nou moet gaan studeren.
Tis gewoon klote omdat ik probeer mijn leven op de rails te krijgen en altijd als dat bijna lukt krijg ik weer iets MS-achtigs. En ja je hebt gelijk @Lief Leeuwtje, maar na een tijdje heb je er gewoon écht genoeg van. Heb gewoon iets positiefs nodig in mijn leven.
En ja boos ben ik zeker, woedend soms eigenlijk. Omdat ik gewoon niet snap waarom van alle ziektes ik net deze ook nog eens erbij moest krijgen. Men neuroloog hoor ik nooit, de assistente is een zeikerd en de job waar ik 3 weken geleden voor solliciteerde laat niets weten. En dan nog een heel gedoe over welke opleiding ik nou moet gaan studeren.
Tis gewoon klote omdat ik probeer mijn leven op de rails te krijgen en altijd als dat bijna lukt krijg ik weer iets MS-achtigs. En ja je hebt gelijk @Lief Leeuwtje, maar na een tijdje heb je er gewoon écht genoeg van. Heb gewoon iets positiefs nodig in mijn leven.
-
loesepoes
MsApocalyps, probeer idd niet in de negativiteit te blijven hangen
Het maakt alleen maar dat de boel erger wordt.
Ik heb "PPMS", ik zou alleen maar achteruit gaan. Maar sinds ik LDN erbij ben gaan gebruiken, blijf ik echt sinds 9 jaren alleen weer vooruit gaan
Vandaag heb ik zelfs sinds het begin dat we begonnen met loop therapie
zijn begonnen, voor het eerst dat mijn knieën bijna niet meer naar elkaar geduwd werden en ik niet mijn voet op mijn andere voet terecht kwam
2x 5 pasjes gemaakt:D
Ook heb ik mijn verzet laten varen. Als het even tegen zit denk ik, straks gaat het weer beter
Misschien heb ik makkelijk praten nu ik weer wat vooruitzichten heb
Maar ook ik heb zware gevechten gehad
Blijf zoeken naar verbetering, volg je gevoel
En je vindt heus wel een leuke opleiding. Misschien kan je via vrijwilligerswerk iets leuks vinden en daar een studie door oppakken
:knuffel: :knuffel: Kop op meid, je bent nog jong, zet hem op
Het maakt alleen maar dat de boel erger wordt.
Ik heb "PPMS", ik zou alleen maar achteruit gaan. Maar sinds ik LDN erbij ben gaan gebruiken, blijf ik echt sinds 9 jaren alleen weer vooruit gaan
Vandaag heb ik zelfs sinds het begin dat we begonnen met loop therapie
zijn begonnen, voor het eerst dat mijn knieën bijna niet meer naar elkaar geduwd werden en ik niet mijn voet op mijn andere voet terecht kwam
2x 5 pasjes gemaakt:D
Ook heb ik mijn verzet laten varen. Als het even tegen zit denk ik, straks gaat het weer beter
Misschien heb ik makkelijk praten nu ik weer wat vooruitzichten heb
Maar ook ik heb zware gevechten gehad
Blijf zoeken naar verbetering, volg je gevoel
En je vindt heus wel een leuke opleiding. Misschien kan je via vrijwilligerswerk iets leuks vinden en daar een studie door oppakken
:knuffel: :knuffel: Kop op meid, je bent nog jong, zet hem op
-
eM.Cee.eL.Wee.
[QUOTE=MsApocalyps;878390]Tis gewoon klote omdat ik probeer mijn leven op de rails te krijgen en altijd als dat bijna lukt krijg ik weer iets MS-achtigs. En ja je hebt gelijk @Lief Leeuwtje, maar na een tijdje heb je er gewoon écht genoeg van. Heb gewoon iets positiefs nodig in mijn leven.[/QUOTE]
:aai: :knuffel: :bloem: :zon: :bloem: :knuffel: :aai:
:aai: :knuffel: :bloem: :zon: :bloem: :knuffel: :aai:
-
angela67
[QUOTE=MsApocalyps;878267]Zit weer in een dip. Lijkt altijd wel te gebeuren als ik het idee heb dat het iets beter gaat. Ik wil geen MS hebben en ik wil er ook niet mee leven. Lijkt soms echt of ik in een verschrikkelijke nachtmerrie zit waar ik maar niet uit geraak.[/QUOTE]
Zo voel ik me ook al een paar weken................kom er niet helemaal uit en ben heel erg verdrietig en jank om een "scheet". Doe mijn best om sterk te zijn maar momenteel lukt het ook even niet.
Zo voel ik me ook al een paar weken................kom er niet helemaal uit en ben heel erg verdrietig en jank om een "scheet". Doe mijn best om sterk te zijn maar momenteel lukt het ook even niet.
-
Lief Leeuwtje
[QUOTE=MsApocalyps;878390] maar na een tijdje heb je er gewoon écht genoeg van. Heb gewoon iets positiefs nodig in mijn leven.[/QUOTE]
Dat begrijp ik heel erg goed. Ik had er al genoeg van toen ik de diagnose MS kreeg. Ik heb heel vaak herbeleefd hoe ik naar de spreekkamer van de neuroloog liep en dacht:"Het zal wel weer niets zijn".
Toen de neuroloog het woord MS liet vallen kwam mijn hele ziektegeschiedenis voorbij en hield ik het niet meer droog en heb heel heftig gehuild.
Je probeert uit alle macht je leven weer op de rit te krijgen. Als je dat loslaat dan komt er beslist iets voorbij wat je aanspreekt.
Wedden!
Dat begrijp ik heel erg goed. Ik had er al genoeg van toen ik de diagnose MS kreeg. Ik heb heel vaak herbeleefd hoe ik naar de spreekkamer van de neuroloog liep en dacht:"Het zal wel weer niets zijn".
Toen de neuroloog het woord MS liet vallen kwam mijn hele ziektegeschiedenis voorbij en hield ik het niet meer droog en heb heel heftig gehuild.
Je probeert uit alle macht je leven weer op de rit te krijgen. Als je dat loslaat dan komt er beslist iets voorbij wat je aanspreekt.
Wedden!
-
MsApocalyps
Bedankt voor alle lieve berichtjes en steun iedereen, heb er veel aan. Heb het allemaal eens laten bezinken en heb ook de ms pleeg gebeld. Mijn zorgen komen vooral van de Tysabri nu, als ik stop zal het bergaf gaan, ga ik door heb ik kans op PML. Heb ook het idee dat ik de laatste tijd emotioneler/labieler ben. Ik ga volgende week normaal een mail krijgen zodat ik men vragen kan voor leggen.
Ivm opleiding enzo is het inderdaad even zoeken. Maar na 2 opleidingen die ik niet heb kunnen afronden begin ik me een beetje als een faler te zien. Maar goed, derde keer goede keer zeggen ze toch? Heb vandaag gesolliciteerd voor 2 banen, hopelijk komt daar iets goeds uit!
Om mezelf dan toch maar een beetje te troosten online wat make-up besteld, all a girl needs :o
Ivm opleiding enzo is het inderdaad even zoeken. Maar na 2 opleidingen die ik niet heb kunnen afronden begin ik me een beetje als een faler te zien. Maar goed, derde keer goede keer zeggen ze toch? Heb vandaag gesolliciteerd voor 2 banen, hopelijk komt daar iets goeds uit!
Om mezelf dan toch maar een beetje te troosten online wat make-up besteld, all a girl needs :o
-
iDreams
Verwerken van de diagnose MS... Is dat überhaupt iets wat (ik) kan?
In een ander topic plaatste ik een reactie over dat ik twijfelde aan mijn diagnose omdat ik steeds vaker hoorde over veranderde of ingetrokken diagnoses...
Maar ik ontdek nu, door de reactie daar op mijn reactie, dat ik ik zelf vol ongeloof zit over mijn diagnose. (Ook al ben ik bijna 6 jaar onderweg met diagnose)
Ik realiseer mij nu dat die twijfel, bij mij, meer iets is wat volgens mij bij mij meer te maken heeft met acceptatie en de verwerking?
Het is zo, ik heb MS, de bewijzen zijn er in overvloed...
Steeds weer wat inleveren, steeds weer ontdekken dat je iets zelf niet meer kan, en dan ineens is er weer zo'n onverwacht moment dat de MS de kop op steekt.
Net als je denkt, ach als het zo is dan kan ik dit en dat nog...
Kun je weer iets minder. Althans zo gaat het nu bij mij de afgelopen 6 jaar...
Mensen zien de momenten niet dat ik lig te huilen van de pijn en toevallig krijg je een dag later een compliment dat je beter loopt als een poosje terug. (Als je de drie stappen naar de wc lopen mag noemen?)
Terwijl je de avond ervoor de wc niet kon halen zonder de ondersteunende hulp van moeder!
Hoe ga ik daar mee om? Ach, ik lach en bedank ze vriendelijk voor het compliment!
Nee, ik ontdek nu echt dat de twijfel die ik geuit heb geen twijfel aan de diagnose is maar het is gewoon het (nog) niet kunnen accepteren van mijn huidige leven...:huilen:
In een ander topic plaatste ik een reactie over dat ik twijfelde aan mijn diagnose omdat ik steeds vaker hoorde over veranderde of ingetrokken diagnoses...
Maar ik ontdek nu, door de reactie daar op mijn reactie, dat ik ik zelf vol ongeloof zit over mijn diagnose. (Ook al ben ik bijna 6 jaar onderweg met diagnose)
Ik realiseer mij nu dat die twijfel, bij mij, meer iets is wat volgens mij bij mij meer te maken heeft met acceptatie en de verwerking?
Het is zo, ik heb MS, de bewijzen zijn er in overvloed...
Steeds weer wat inleveren, steeds weer ontdekken dat je iets zelf niet meer kan, en dan ineens is er weer zo'n onverwacht moment dat de MS de kop op steekt.
Net als je denkt, ach als het zo is dan kan ik dit en dat nog...
Kun je weer iets minder. Althans zo gaat het nu bij mij de afgelopen 6 jaar...
Mensen zien de momenten niet dat ik lig te huilen van de pijn en toevallig krijg je een dag later een compliment dat je beter loopt als een poosje terug. (Als je de drie stappen naar de wc lopen mag noemen?)
Terwijl je de avond ervoor de wc niet kon halen zonder de ondersteunende hulp van moeder!
Hoe ga ik daar mee om? Ach, ik lach en bedank ze vriendelijk voor het compliment!
Nee, ik ontdek nu echt dat de twijfel die ik geuit heb geen twijfel aan de diagnose is maar het is gewoon het (nog) niet kunnen accepteren van mijn huidige leven...:huilen:
-
angela67
Snap je zo goed. Ik heb psychologische hulp gekregen omdat ik het accepteren ook erg moeilijk vind.
Het is toch ook niet niks en daarbij komt bij mij de frustratie van jarenlang tobben en het het wegvagen door diverse medici (tussen de oren gestopt) er in alle hevigheid overheen.
Er mee dealen is het allermoeilijkste wat er is.
Mensen zeggen tegen mij ook, meid wat zie je er goed uit (met leuke kleren aan, haar goed en in de make-up is dat ook zo) maar ze zien niet hoe je je van binnen voelt. En dat ik als ik een slechte dag heb lig te huilen op de bank.
Sterkte meid
Het is toch ook niet niks en daarbij komt bij mij de frustratie van jarenlang tobben en het het wegvagen door diverse medici (tussen de oren gestopt) er in alle hevigheid overheen.
Er mee dealen is het allermoeilijkste wat er is.
Mensen zeggen tegen mij ook, meid wat zie je er goed uit (met leuke kleren aan, haar goed en in de make-up is dat ook zo) maar ze zien niet hoe je je van binnen voelt. En dat ik als ik een slechte dag heb lig te huilen op de bank.
Sterkte meid