Hallo allemaal! :)
Sinds ik de diagnose MS heb, heb ik altijd nog gewoon gewerkt. Ik werkte al parttime (voor de diagnose) en werk nog steeds hetzelfde aantal uren.
Ik heb wel vaker een pauze tussendoor en ook elke week vaste administratietijd (werk op een klantenservice).
Wat ik me afvraag is hoe ik door mijn werkgever beoordeeld kan/mag worden? Moeten ze b.v. rekening houden met mijn ziekte in mijn beoordeling of mogen ze zomaar zeggen: "je bent niet ziekgemeld, dus we kunnen je gewoon voor vol beoordelen".
Iemand hier ervaring mee?
Groetjes Annika
MS & werk
-
Patricia H
Hoi hoi,
Ik werk 32 uur en dat gaat (redelijk) ok.
Als ik moe ben, of veel moet plassen, wordt daar rekening mee gehouden. Ik ben daar heel open over geweest en het is zoals het is.
Ik heb hierover ook gesprekken met de bedrijfsarts en die geeft aan dat je je "rustmoment" moet nemen om goed te kunnen blijven presteren.
Ik word net zoals eenieder beoordeeld..
Ik heb geluk dat mijn werkgever over het algemeen heel goed meedenkt en mijn situatie begrijpt.
Ook de bedrijfsarts staat achter mij..
Ik denk wel dat als jouw werkgever onvoldoende meewerkt, dat het allemaal veel lastiger wordt. Een jaar geleden zat ik in zo'n situatie, maar heeft gelukkig goed uitgepakt voor alle partijen.
Ik werk 32 uur en dat gaat (redelijk) ok.
Als ik moe ben, of veel moet plassen, wordt daar rekening mee gehouden. Ik ben daar heel open over geweest en het is zoals het is.
Ik heb hierover ook gesprekken met de bedrijfsarts en die geeft aan dat je je "rustmoment" moet nemen om goed te kunnen blijven presteren.
Ik word net zoals eenieder beoordeeld..
Ik heb geluk dat mijn werkgever over het algemeen heel goed meedenkt en mijn situatie begrijpt.
Ook de bedrijfsarts staat achter mij..
Ik denk wel dat als jouw werkgever onvoldoende meewerkt, dat het allemaal veel lastiger wordt. Een jaar geleden zat ik in zo'n situatie, maar heeft gelukkig goed uitgepakt voor alle partijen.
-
xAnnikax
Mijn teamleider houdt rekening met mijn ziekte als het haar uitkomt. Dagelijkse aanpassingen in bv. mijn werktijden en extra pauzes vind ze geen probleem, maar zodra de beoordeling eraan komt zegt ze dat ze geen rekening met mijn ziekte kan houden.
Ik ben inmiddels bij de vertrouwenspersoon geweest, omdat ik vind dat ik zo niet beoordeeld mag worden. Als je rekening houdt met mijn ziekte gedurende het hele jaar kun je als teamleider bij de beoordeling niet ineens doen alsof ik niks mankeer en dan zeker niet met de reden dat ik me niet geheel of gedeeltelijk ziekgemeld heb.
Ik ben inmiddels bij de vertrouwenspersoon geweest, omdat ik vind dat ik zo niet beoordeeld mag worden. Als je rekening houdt met mijn ziekte gedurende het hele jaar kun je als teamleider bij de beoordeling niet ineens doen alsof ik niks mankeer en dan zeker niet met de reden dat ik me niet geheel of gedeeltelijk ziekgemeld heb.
-
ducaatje
Naar ik weet mogen ze je niet over je ziekte beoordelen, dus zowel negatief als positief. Wel kunnen ze er rekening mee houden, maar dat is totaal wat anders.
Je werkt op een klantenservice. Is dat een groot bedrijf? Zo ja, dan zou er nl. ook een sociaal medisch team moeten worden opgezet, vanuit P&O en de RIE (Risico Inventarisatie en Evaluatie) welke i.s.m. de BHV is opgezet.
Zij moeten nl. bekijken in hoeverre een bedrijf mee kan denken/werken bij de beperkingen van hun medewerkers. Dus niet alleen MS-ers, maar bijvoorbeeld ook bij iemand die suikerziekte, een hartkwaal of kanker heeft.
Pas als zij aan hun verplichtingen hebben gedaan, en jou alle kansen hebben gegeven, mogen ze oordelen. En dan alleen over jouw werk en nog steeds niet over jouw ziekte.
Kwestie van gelijkstelling en voorkomen van discriminatie op grond van uiterlijk, afkomst, ras, geslacht en gezond zijn of niet.
Dus laat ajb niet het kaas van je brood eten. Als ze in je beoordeling wél iets daarover zeggen, ga daarover in protest en teken niets.
Je werkt op een klantenservice. Is dat een groot bedrijf? Zo ja, dan zou er nl. ook een sociaal medisch team moeten worden opgezet, vanuit P&O en de RIE (Risico Inventarisatie en Evaluatie) welke i.s.m. de BHV is opgezet.
Zij moeten nl. bekijken in hoeverre een bedrijf mee kan denken/werken bij de beperkingen van hun medewerkers. Dus niet alleen MS-ers, maar bijvoorbeeld ook bij iemand die suikerziekte, een hartkwaal of kanker heeft.
Pas als zij aan hun verplichtingen hebben gedaan, en jou alle kansen hebben gegeven, mogen ze oordelen. En dan alleen over jouw werk en nog steeds niet over jouw ziekte.
Kwestie van gelijkstelling en voorkomen van discriminatie op grond van uiterlijk, afkomst, ras, geslacht en gezond zijn of niet.
Dus laat ajb niet het kaas van je brood eten. Als ze in je beoordeling wél iets daarover zeggen, ga daarover in protest en teken niets.
-
Miranda B
Deze reactie zal me misschien niet in dank worden afgenomen, maar ik plaats hem toch. En laat ik voorop stellen: hij is niet aan iemand persoonlijk gericht, ik heb geen oordeel over het functioneren van iemand hier.
Maar ga even op de stoel van een leidinggevende zitten. Jantje blijft iedere maandag met een verkoudheidje thuis. Miesje heeft MS en is eens in de vijf weken een week thuis omdat ze het dan echt niet meer trekt.
Voor jouw leidinggevende is er per saldo geen verschil. Ja, zij zal ook heus wel beseffen dat Jantje zich iets meer zou kunnen inzetten en dat Miesje er echt niets aan kan doen. Maar beide werknemers zijn 20% van de tijd afwezig. Zij mag jullie ziektes niet beoordelen. Zij kan Miesje geen betere beoordeling geven dan Jantje omdat zij vindt dat de ziekte van Miesje ernstiger is dan die van Jantje.
De kans is groot dat Miesje zich de tijd dat ze er wel is, veel beter inzet dan Jantje die so wie so de kantjes er een beetje vanaf loopt.
En vergeet niet dat jouw leidinggevende ook een leidinggevende heeft die haar weer beoordeelt en die 'cijfers' wil zien. Die is al een stuk minder betrokken bij de wijze waarop zijn 'cijfers' tot stand komen. Hij wil resultaten en die moet zij met haar team, met jou dus, leveren.
Ik denk dat je in je handen mag knijpen dat ze zoveel mogelijk rekening houden met je ziekte in de zin van werktijden en pauzes. Maar ik kan me goed voorstellen dat de tijd dat je er bent
gewoon beoordeeld wordt, net als iedere andere medewerker.
Probeer het gesprek zo open mogelijk in te gaan. En als als je leidinggevende iets van je vraagt wat jij niet kunt waarmaken (of je op een bepaald punt slecht beoordeelt), zeg dan niet meteen dat dat niet anders kan en dat zij het niet begrijpt.
Geef aan dat je je haar probleem kunt voorstellen en vraag haar hoe zij zich een oplossing voorstelt omdat je dan toch wel tegen een bepaalde beperking (energie, fysiek of dergelijke) oploopt. Zie het als een gemeenschappelijk probleem en probeer het ook samen op te lossen.
Maar ga even op de stoel van een leidinggevende zitten. Jantje blijft iedere maandag met een verkoudheidje thuis. Miesje heeft MS en is eens in de vijf weken een week thuis omdat ze het dan echt niet meer trekt.
Voor jouw leidinggevende is er per saldo geen verschil. Ja, zij zal ook heus wel beseffen dat Jantje zich iets meer zou kunnen inzetten en dat Miesje er echt niets aan kan doen. Maar beide werknemers zijn 20% van de tijd afwezig. Zij mag jullie ziektes niet beoordelen. Zij kan Miesje geen betere beoordeling geven dan Jantje omdat zij vindt dat de ziekte van Miesje ernstiger is dan die van Jantje.
De kans is groot dat Miesje zich de tijd dat ze er wel is, veel beter inzet dan Jantje die so wie so de kantjes er een beetje vanaf loopt.
En vergeet niet dat jouw leidinggevende ook een leidinggevende heeft die haar weer beoordeelt en die 'cijfers' wil zien. Die is al een stuk minder betrokken bij de wijze waarop zijn 'cijfers' tot stand komen. Hij wil resultaten en die moet zij met haar team, met jou dus, leveren.
Ik denk dat je in je handen mag knijpen dat ze zoveel mogelijk rekening houden met je ziekte in de zin van werktijden en pauzes. Maar ik kan me goed voorstellen dat de tijd dat je er bent
gewoon beoordeeld wordt, net als iedere andere medewerker.
Probeer het gesprek zo open mogelijk in te gaan. En als als je leidinggevende iets van je vraagt wat jij niet kunt waarmaken (of je op een bepaald punt slecht beoordeelt), zeg dan niet meteen dat dat niet anders kan en dat zij het niet begrijpt.
Geef aan dat je je haar probleem kunt voorstellen en vraag haar hoe zij zich een oplossing voorstelt omdat je dan toch wel tegen een bepaalde beperking (energie, fysiek of dergelijke) oploopt. Zie het als een gemeenschappelijk probleem en probeer het ook samen op te lossen.
-
Owmila
Ik werk 18 uur als verpleegkundige in de thuiszorg. Ik heb mn diagnose nog maar pas sinds afgelopen maandag. En in gesprek met de teamleider. Liet ze weten dat er voor mij nog genoeg te doen is als het lichamelijk niet meer altijd mogelijk is om zorg aan het bed te leveren. Dit vond ik wek fijn, maar goed eerst zien dan geloven en hopelijk sta ik komende jaren nog fijn bij de mensen aan het bed.
-
polleke
[QUOTE=Miranda B;941028]Deze reactie zal me misschien niet in dank worden afgenomen, maar ik plaats hem toch. En laat ik voorop stellen: hij is niet aan iemand persoonlijk gericht, ik heb geen oordeel over het functioneren van iemand hier.
lang verhaal....
.[/QUOTE]
Hoezeer het ook klopt wat je schrijft, kan ik me daar niet zo in vinden.
Ik heb nu ruime tijd de diagnose MS, en werk een kleine 55 tot 60 uur per week. (dit varieert nog al eens omdat ik mezelf ook wel eens verslaap)
Maar ik heb dus ook zo'n collega die verschrikkelijk loopt te zagen als hij wat verkouden is. En vervolgens dus thuis blijft.
Dan komt er een leidinggevende naar me toe: "jammer dat Jantje ziek is, kunnen hem hard genoeg gebruiken nu"
Waarop ik dan zeg: "Jantje moet een setje ballen kweken en zichzelf niet zo aanstellen" (let wel ik stuur Jantje en nog wat mensen aan)
Of als ze aan het klagen zijn, ik voel me ze beroerd zeggen ze dan. Zullen we ruilen dan? Ik wat verkouden en jij MS? Nee dan doen ze net alsof ze je niet begrijpen.
Dus het kan twee kanten opgaan. Ik heb meer respect voor iemand die chronisch ziek is (maakt niet uit wat deze persoon dan heef) dan iemand die elke week loopt te klagen en zeveren dat ze zich zo beroerd voelen.
De chronisch zieke zal toch altijd harder zijn voor zichzelf om ook naar zijn anderen te bewijzen dat hij nog heel goed mee kan draaien.
Thans, zo ben ik!
Maar ik denk wel dat er meer bazen zijn die die gedachte delen.
lang verhaal....
.[/QUOTE]
Hoezeer het ook klopt wat je schrijft, kan ik me daar niet zo in vinden.
Ik heb nu ruime tijd de diagnose MS, en werk een kleine 55 tot 60 uur per week. (dit varieert nog al eens omdat ik mezelf ook wel eens verslaap)
Maar ik heb dus ook zo'n collega die verschrikkelijk loopt te zagen als hij wat verkouden is. En vervolgens dus thuis blijft.
Dan komt er een leidinggevende naar me toe: "jammer dat Jantje ziek is, kunnen hem hard genoeg gebruiken nu"
Waarop ik dan zeg: "Jantje moet een setje ballen kweken en zichzelf niet zo aanstellen" (let wel ik stuur Jantje en nog wat mensen aan)
Of als ze aan het klagen zijn, ik voel me ze beroerd zeggen ze dan. Zullen we ruilen dan? Ik wat verkouden en jij MS? Nee dan doen ze net alsof ze je niet begrijpen.
Dus het kan twee kanten opgaan. Ik heb meer respect voor iemand die chronisch ziek is (maakt niet uit wat deze persoon dan heef) dan iemand die elke week loopt te klagen en zeveren dat ze zich zo beroerd voelen.
De chronisch zieke zal toch altijd harder zijn voor zichzelf om ook naar zijn anderen te bewijzen dat hij nog heel goed mee kan draaien.
Thans, zo ben ik!
Maar ik denk wel dat er meer bazen zijn die die gedachte delen.
-
xAnnikax
Wat mij vooral steekt is dat ze dagelijks rekening willen houden met mijn ziekte en dan tijdens mijn beoordeling als argument aandraagt dat ik me geheel of gedeeltelijk ziek had moeten melden, want dan had ze WEL rekening met mijn ziekte kunnen houden in mijn beoordeling. Zo kan ik dus nooit doorgroeien, daar komt het eigenlijk op neer. Hoe kan ik dan nog elke dag gemotiveerd naar mijn werk gaan?
Het bedrijf waar ik werk heeft ongeveer 400 medewerkers, maar niemand met een chronische ziekte (op mij na) in dienst.
En de opmerkingen die dan tijdens zo'n gesprek gemaakt worden: "100% zakelijk gezien kan ik je niet eens gebruiken op deze afdeling" en dan vervolgens wel zeggen: "als ik een rapport mocht maken over hoe sterk je bent krijg je van mij een uitstekend". Daar koop ik geen brood en eieren voor in de supermarkt.
Ik heb inmiddels een gesprek met de vertrouwenspersoon gehad. Die heeft de kwestie voorgelegd bij HRM. Maandag heb ik een gesprek met de leidinggevende van die afdeling. :)
Allemaal hartelijk dank voor jullie reacties! Ik kan overal weer iets van leren.
Het bedrijf waar ik werk heeft ongeveer 400 medewerkers, maar niemand met een chronische ziekte (op mij na) in dienst.
En de opmerkingen die dan tijdens zo'n gesprek gemaakt worden: "100% zakelijk gezien kan ik je niet eens gebruiken op deze afdeling" en dan vervolgens wel zeggen: "als ik een rapport mocht maken over hoe sterk je bent krijg je van mij een uitstekend". Daar koop ik geen brood en eieren voor in de supermarkt.
Ik heb inmiddels een gesprek met de vertrouwenspersoon gehad. Die heeft de kwestie voorgelegd bij HRM. Maandag heb ik een gesprek met de leidinggevende van die afdeling. :)
Allemaal hartelijk dank voor jullie reacties! Ik kan overal weer iets van leren.