Ik heb vandaag mijn huisarts gesproken. Ze had zelf een idee over fysiotherapie bij iemand met MS-kennis, en eventueel daarnaast het GGZ. Ik heb verteld dat mijn MSVPK aan een revalidatiearts dacht, en daar kon zij zich helemaal in vinden.
Ze heeft direct voor mij gekeken bij 2 locaties en er 1 gevonden hier vlakbij met 26 werkdagen wachttijd. Dat lijkt me helemaal niet veel! Ze heeft me een code doorgegeven en morgenochtend ga ik zelf even bellen, dan zorgt mijn huisarts direct voor een doorverwijzingsbrief.
Helaas ben ik direct na de wachttijd zelf 3 weken met vakantie, maar de kans is dus groot dat ik na mijn vakantie meteen terecht kan, wat eind juli zal zijn. Ik ga morgen informeren en een afspraak maken!
Revalidatie en alles wat daarbij hoort
-
daydream_x
-
leeuwtje-nl
Vanmorgen het Antonius gebeld en ik kan op 29 juni al terecht bij de revalidatiearts! Jeetje, dat is nog vóór mijn vakantie en ben daar wel blij mee. Het is zelfs op de locatie bij mij in de buurt, dus dat is helemaal ideaal! :)
Nu eerst maar even de MRI en VEP ondergaan volgende week en de uitslagen afwachten tot de 14e. Gaat weer een spannende maand worden zo! :huh:
Nu eerst maar even de MRI en VEP ondergaan volgende week en de uitslagen afwachten tot de 14e. Gaat weer een spannende maand worden zo! :huh:
-
Anna1975
Fijn dat je voor je vakantie nog terecht kunt voor de intake. Dan kunnen ze tijdens je vakantie mooi nadenken over het plan van aanpak, want ik ga er voor het gemak even vanuit dat dat er wel gaat komen.
En dan bedoel ik dus vooral welke behandelaars ze gaan inzetten om jou te helpen. En dan is het na je vakantie even afwachten wanneer de oproep om te beginnen op de mat ligt.
Nu eerst de MRI en de VEP maar eens 'doen' en kijken wat de neuro daar van zegt, dan kun je dat ook nog meenemen naar de reva-arts.
En dan bedoel ik dus vooral welke behandelaars ze gaan inzetten om jou te helpen. En dan is het na je vakantie even afwachten wanneer de oproep om te beginnen op de mat ligt.
Nu eerst de MRI en de VEP maar eens 'doen' en kijken wat de neuro daar van zegt, dan kun je dat ook nog meenemen naar de reva-arts.
-
leeuwtje-nl
Ik ben net terug van mijn eerste gesprek met de revalidatiearts. Ik moest wel erg lang wachten voor ik eindelijk aan de beurt was, maar er werd daarna wel alle tijd aan mij besteed. Het was een rustige en vriendelijke arts die heel erg veel vragen voor me had!
Daarna natuurlijk weer de bekende neurologische onderzoeken, waarbij opviel dat de kracht in mijn benen minder is, maar het wees niet op verlammingen (wat ik ook niet had verwacht!).
Ondanks het feit dat ik serieus genomen werd, voelde ik me een zeur. Ik was niet door mijn neuroloog doorverwezen (wel door huisarts, op eigen verzoek), kan alles nog zelf, heb weinig beperkingen en heb alleen wat last van mijn benen. Ik wéét dat het nergens op slaat, maar ik kan dat gevoel niet uitzetten!!
Ik vertelde dat ik naar mijn ha ging met de hulpvraag voor fysio en een stukje psychologische begeleiding. Uiteindelijk kwam de vraag wat er op nr 1 stond, en dat is voor mij toch wel fysio. Ik kreeg een uitleg over hun MS revalidatie, die vooral gericht is op fysio tegen de vermoeidheid.
Als ik daar wat in zag, kon hij me daarvoor aanmelden. Mocht ik daarna verder nog iets willen, dan moet ik dat tzt maar aangeven. Het stukje maatschappelijk werk werd nog een keertje genoemd, maar er is verder niets meer mee gedaan.
Zelf ben ik al maanden bezig met mijn haptonome/psychologe, maar het nadeel is dat ik daar zoveel geld aan kwijt ben. Toch denk ik dat ik maar gewoon met haar verder ga. We hebben samen al zo'n traject achter de rug, dan maar wat minder extraatjes (niet dat die er veel waren) en wel elke week een uurtje hapto!
Na mijn vakantie zal ik opgeroepen worden voor de fysio en dan wordt het 2x per week aan de slag, in een groep of individueel. Over 2 maanden zie ik mijn reva weer en dan kijken we hoe het gaat.
Waarom voel ik me dan nu zo rot? Ik ben echt een beetje van slag na vanochtend. Deels omdat ik weer een stap heb gezet in het MS gebeuren, deels omdat ik me een aansteller voel, deels omdat ik niet zo goed weet hoe het straks allemaal gaat met die fysio, deels omdat ik gewoon zo moe ben vandaag dat het huilen me nader staat dan het lachen...
Maar ik wil me er niet druk over maken. Dit is zoals het nu is, ik heb een nieuwe (noodzakelijke) stap gezet en ik ga ervan uit dat het me iets goeds zal brengen.
Straks krijg ik het UWV nog aan de telefoon en daarna heb ik het voor vandaag wel even hélemaal gehad met alle officiële dingen!
Daarna natuurlijk weer de bekende neurologische onderzoeken, waarbij opviel dat de kracht in mijn benen minder is, maar het wees niet op verlammingen (wat ik ook niet had verwacht!).
Ondanks het feit dat ik serieus genomen werd, voelde ik me een zeur. Ik was niet door mijn neuroloog doorverwezen (wel door huisarts, op eigen verzoek), kan alles nog zelf, heb weinig beperkingen en heb alleen wat last van mijn benen. Ik wéét dat het nergens op slaat, maar ik kan dat gevoel niet uitzetten!!
Ik vertelde dat ik naar mijn ha ging met de hulpvraag voor fysio en een stukje psychologische begeleiding. Uiteindelijk kwam de vraag wat er op nr 1 stond, en dat is voor mij toch wel fysio. Ik kreeg een uitleg over hun MS revalidatie, die vooral gericht is op fysio tegen de vermoeidheid.
Als ik daar wat in zag, kon hij me daarvoor aanmelden. Mocht ik daarna verder nog iets willen, dan moet ik dat tzt maar aangeven. Het stukje maatschappelijk werk werd nog een keertje genoemd, maar er is verder niets meer mee gedaan.
Zelf ben ik al maanden bezig met mijn haptonome/psychologe, maar het nadeel is dat ik daar zoveel geld aan kwijt ben. Toch denk ik dat ik maar gewoon met haar verder ga. We hebben samen al zo'n traject achter de rug, dan maar wat minder extraatjes (niet dat die er veel waren) en wel elke week een uurtje hapto!
Na mijn vakantie zal ik opgeroepen worden voor de fysio en dan wordt het 2x per week aan de slag, in een groep of individueel. Over 2 maanden zie ik mijn reva weer en dan kijken we hoe het gaat.
Waarom voel ik me dan nu zo rot? Ik ben echt een beetje van slag na vanochtend. Deels omdat ik weer een stap heb gezet in het MS gebeuren, deels omdat ik me een aansteller voel, deels omdat ik niet zo goed weet hoe het straks allemaal gaat met die fysio, deels omdat ik gewoon zo moe ben vandaag dat het huilen me nader staat dan het lachen...
Maar ik wil me er niet druk over maken. Dit is zoals het nu is, ik heb een nieuwe (noodzakelijke) stap gezet en ik ga ervan uit dat het me iets goeds zal brengen.
Straks krijg ik het UWV nog aan de telefoon en daarna heb ik het voor vandaag wel even hélemaal gehad met alle officiële dingen!
-
Belle73
Ik herken jouw gevoelens helemaal, hoor!!
Ik ga vrijdagochtend naar de rev.arts.
Ik ben al 1x bij haar geweest in september vorigjaar.
Maar mijn klachten werden niet heel serieus genomen, omdat ik nog niet officieel de diagnose had
Ik had eigenlijk naar een andere arts gewild, maar goed.
Ik wil vooral ergotherapie en hulp bij hulpmiddelen.
Maar het irritante is dat ik soms bijna loop als een kievit en het volgende moment zwalk en hele slappe benen heb.
Het zal waarschijnlijk ook het stukje acceptatie zijn voor ons allebei?
We willen niet ziek zijn, maar gewoon doorgaan met ons leven?
Trouwens als haptonomie voor jou werkt, dan zou ik daar ook mee door gaan.
Ik heb dat gedaan bij mijn 2e zwangerschap en ik heb er echt superveel aan gehad!
Ik ga vrijdagochtend naar de rev.arts.
Ik ben al 1x bij haar geweest in september vorigjaar.
Maar mijn klachten werden niet heel serieus genomen, omdat ik nog niet officieel de diagnose had
Ik had eigenlijk naar een andere arts gewild, maar goed.
Ik wil vooral ergotherapie en hulp bij hulpmiddelen.
Maar het irritante is dat ik soms bijna loop als een kievit en het volgende moment zwalk en hele slappe benen heb.
Het zal waarschijnlijk ook het stukje acceptatie zijn voor ons allebei?
We willen niet ziek zijn, maar gewoon doorgaan met ons leven?
Trouwens als haptonomie voor jou werkt, dan zou ik daar ook mee door gaan.
Ik heb dat gedaan bij mijn 2e zwangerschap en ik heb er echt superveel aan gehad!
-
leeuwtje-nl
Als ik jouw verhalen lees, ben jij er toch wel "erger" aan toe dan ik hoor! ;) Bij jou denk ik: DOEN! Bij mijzelf vind ik dat ik zeur... :haha: Ja, zal een stuk acceptatie zijn. Je geeft van jezelf niet graag toe dat het allemaal wat minder gaat...
Ik was wel "blij" dat mijn krachtsverlies aangetoond werd. Had ik toch een beetje het gevoel dat ik niet voor niets daar zat! Ook verloor ik een aantal keer mijn evenwicht bij simpelweg opstaan van mijn stoel enzo.
En met alle testjes (die goed verliepen), merkte ik wel dat het me allemaal echt moeite kostte ipv dat ik ze fluitend deed. Dat alleen was al een behoorlijke confrontatie voor me! Hoewel de arts er denk ik niets aan zag, omdat het wel allemaal goed was. (Heb het natuurlijk wel benoemd, dat het moeilijk ging!)
Haptonomie helpt mij goed, maar vooral de gesprekken die ik met haar heb. Ze is afgestudeerd psychologe, maar hier niet werkzaam in. Er zijn dus geen vergoedingen voor. De gesprekken in combinatie met de hapto zelf zijn geweldig voor me, maar het kost eigenlijk meer dan ik me kan veroorloven...
Ik was wel "blij" dat mijn krachtsverlies aangetoond werd. Had ik toch een beetje het gevoel dat ik niet voor niets daar zat! Ook verloor ik een aantal keer mijn evenwicht bij simpelweg opstaan van mijn stoel enzo.
En met alle testjes (die goed verliepen), merkte ik wel dat het me allemaal echt moeite kostte ipv dat ik ze fluitend deed. Dat alleen was al een behoorlijke confrontatie voor me! Hoewel de arts er denk ik niets aan zag, omdat het wel allemaal goed was. (Heb het natuurlijk wel benoemd, dat het moeilijk ging!)
Haptonomie helpt mij goed, maar vooral de gesprekken die ik met haar heb. Ze is afgestudeerd psychologe, maar hier niet werkzaam in. Er zijn dus geen vergoedingen voor. De gesprekken in combinatie met de hapto zelf zijn geweldig voor me, maar het kost eigenlijk meer dan ik me kan veroorloven...
-
Sara
Hoi Leeuwtje,
ik snap 't wel, dat je je een aansteller voelt :p.
Sorry, even plagen hoor :). Ik zeg 't omdat ik toen ik pakweg zes, zeven jaar geleden een reva-traject inging er fysiek minstens zo goed aan toe was als jij, denk ik. Vandaar dat ik je gevoel herken!
Toch heb ik er veel aan gehad: de input van de ergotherapeut mbt m'n dagindeling en het omgaan van m'n sta-moeilijkheden, nog wat extra truukjes die ik van de fysiotherapeut gehad heb, de bevestiging van de maatschappelijk werkster dat ik best goed bezig was, en het bij de sportleraar ontdekken dat ik qua bewegen een aantal dingen wel kon waarvan ik dacht dat 't niet meer ging.
Het gevoel kan ik vast niet wegnemen, en dat gaat wellicht nog wel sterker worden als je in het reva-centrum mensen met veel ergere zichtbare beperkingen tegenkomt... dat overkwam mij tenminste wel :o.
Maar alles bij elkaar heb ik er veel aan gehad: meer duidelijkheid over wat ik wel en niet aankon, en hoe dat 't best in 't vat te gieten.
Succes ermee!
ik snap 't wel, dat je je een aansteller voelt :p.
Sorry, even plagen hoor :). Ik zeg 't omdat ik toen ik pakweg zes, zeven jaar geleden een reva-traject inging er fysiek minstens zo goed aan toe was als jij, denk ik. Vandaar dat ik je gevoel herken!
Toch heb ik er veel aan gehad: de input van de ergotherapeut mbt m'n dagindeling en het omgaan van m'n sta-moeilijkheden, nog wat extra truukjes die ik van de fysiotherapeut gehad heb, de bevestiging van de maatschappelijk werkster dat ik best goed bezig was, en het bij de sportleraar ontdekken dat ik qua bewegen een aantal dingen wel kon waarvan ik dacht dat 't niet meer ging.
Het gevoel kan ik vast niet wegnemen, en dat gaat wellicht nog wel sterker worden als je in het reva-centrum mensen met veel ergere zichtbare beperkingen tegenkomt... dat overkwam mij tenminste wel :o.
Maar alles bij elkaar heb ik er veel aan gehad: meer duidelijkheid over wat ik wel en niet aankon, en hoe dat 't best in 't vat te gieten.
Succes ermee!
-
leeuwtje-nl
Hoi Sara,
Dank je wel! Ik voel me gewoon zo str*nteigenwijs dat ik zelf initiatief heb genomen. Maar het is niet negatief uitgevallen ofzo, dus ik snap mijn gevoel niet zo... :o
Heel eigenwijs riep ik meteen dat ik niet denk ergo nodig te hebben, aangezien ik volgens mij heel goed mijn dag en energie kan plannen. Maar dat is misschien ook niet helemaal waar?? Op dit moment doe ik weinig, dus ik heb alle ruimte om zelf te plannen. Maar misschien kan ik wel veel meer met een betere verdeling??
(Staan is trouwens ook mijn grootste vijand! Ik hoopte dat dit met fysio kan veranderen, maar wellicht kan je ook met een ergo heel veel bespreken hierin...)
Ik heb geen idee. Was graag ook bij een psychologe terechtgekomen, maar dat kan ik wellicht altijd nog aanvragen. Hij had het nu over eventueel maatschappelijk werk, en als het écht nodig was misschien een psycholoog... Nou, dan blijf ik liever bij mijn eigen hapto/psycho! :)
Voorlopig maar starten met fysio, is misschien wel even genoeg voor het moment. Een reva-traject moet ook wel samen vallen met je eigen psychische traject, en ik denk niet dat ik er op dit moment veel meer bij kan hebben... :o
Ik kan in elk geval bij het UWV aantonen dat ik mijn best doe!! :p
Ook kan ik een sportadviseur spreken (helaas op eigen kosten), maar dat lijkt me ook wel wat. Er zijn veel sporten waarvan ik denk dat ik ze niet kan, maar dat valt wellicht heel erg mee! :)
Dank je wel! Ik voel me gewoon zo str*nteigenwijs dat ik zelf initiatief heb genomen. Maar het is niet negatief uitgevallen ofzo, dus ik snap mijn gevoel niet zo... :o
Heel eigenwijs riep ik meteen dat ik niet denk ergo nodig te hebben, aangezien ik volgens mij heel goed mijn dag en energie kan plannen. Maar dat is misschien ook niet helemaal waar?? Op dit moment doe ik weinig, dus ik heb alle ruimte om zelf te plannen. Maar misschien kan ik wel veel meer met een betere verdeling??
(Staan is trouwens ook mijn grootste vijand! Ik hoopte dat dit met fysio kan veranderen, maar wellicht kan je ook met een ergo heel veel bespreken hierin...)
Ik heb geen idee. Was graag ook bij een psychologe terechtgekomen, maar dat kan ik wellicht altijd nog aanvragen. Hij had het nu over eventueel maatschappelijk werk, en als het écht nodig was misschien een psycholoog... Nou, dan blijf ik liever bij mijn eigen hapto/psycho! :)
Voorlopig maar starten met fysio, is misschien wel even genoeg voor het moment. Een reva-traject moet ook wel samen vallen met je eigen psychische traject, en ik denk niet dat ik er op dit moment veel meer bij kan hebben... :o
Ik kan in elk geval bij het UWV aantonen dat ik mijn best doe!! :p
Ook kan ik een sportadviseur spreken (helaas op eigen kosten), maar dat lijkt me ook wel wat. Er zijn veel sporten waarvan ik denk dat ik ze niet kan, maar dat valt wellicht heel erg mee! :)
-
Liselotje
@ leeuwtje,
Herken je gevoelens!!! Ik heb ook net mijn intake bij reva gehad via doorverwijzing neuro.
Kreeg even wat testjes..gang doolopen,tenen etc.. geen probleem..voelde me toen ook een aansteller. mijn problemen komen pas na tijdje lopen :o was daar dus niet te zien.
Enige afwijkende was soort tappen met je voet op de grond.links ging minder snel daar rechts. en mijn rechterbeen kwam uit dat daar minder kracht inzat dan links???? terwijl links juist slechte kant is???
Wacht nu ook op oproep om te beginnen. word fysio,sportana..nogwat. ergo, en logopodist...(dit omdat ik me paar x erg verslikt hebt,en beetje angstig ben geworden)
Maar samengevat,,toen ik bij intake al die mensen zag voelde ik me een aansteller. want weet zeker dat ik in hum ogen kern gezond was :o
Herken je gevoelens!!! Ik heb ook net mijn intake bij reva gehad via doorverwijzing neuro.
Kreeg even wat testjes..gang doolopen,tenen etc.. geen probleem..voelde me toen ook een aansteller. mijn problemen komen pas na tijdje lopen :o was daar dus niet te zien.
Enige afwijkende was soort tappen met je voet op de grond.links ging minder snel daar rechts. en mijn rechterbeen kwam uit dat daar minder kracht inzat dan links???? terwijl links juist slechte kant is???
Wacht nu ook op oproep om te beginnen. word fysio,sportana..nogwat. ergo, en logopodist...(dit omdat ik me paar x erg verslikt hebt,en beetje angstig ben geworden)
Maar samengevat,,toen ik bij intake al die mensen zag voelde ik me een aansteller. want weet zeker dat ik in hum ogen kern gezond was :o