misschien heeft je man wel een burn out of zoiets.
hoe het ook verder gaat, je moet door. en dat gaat je ook heus wel lukken.
als het weer goedkomt, hoop ik dat je kunt vergeven en als het niet goedkomt hoop ik dat je de kracht in jezelf (die heb je) vind en er gebruik van maakt.
sterkte!
Een ongelooflijk slechte film...
-
Devic
Mijn man laat nu ook zoveel steken weer vallen. De afspraken met en over zijn kinderen gooit ie in de wind... Financieel net zo...
Beloftes, beloftes...
ik heb vannacht besloten, dat ik me harder moet opstellen. Nu moet ik gaan zorgen, dat dingen lopen en blijven lopen. En hem dus blijven confronteren met wat hij niet doen.
Momenteel ben ik weer volledig verlamd en ik moet nu echt opkomen voor de belangen van onze kinderen en mijzelf.
Allereerst heb ik vandaag de msvp gebeld en morgen start mijn behandeling (rituximab).
Ik heb mijn schoonouders ingelicht over wat mijn man vooral niet doet met de kinderen. Zij steunen ons en gaan hem vanavond confronteren.
En als hij hier vrijdag is, zal ik over t geld beginnen. En dat net zolang, tot hij mij trnminste inzage geeft.
Misschien is de harde werkelijkheid wel de sleutel tot zijn 'herstel', maar iig wel tot mijn herstel, denk ik.
Tijd om de zaken in eigen beheer te nemen!
Er moet nu toch al veel veranderen, ivm mijn conditie. Dan maar gelijk doorpakken.
(Gisteravond een verhelderend gesprek gehad met mijn vader en voor t eerst, dat ik daar ook voor open stond.)
Ik blijf hoop houden, dat het iets bij hem verandert. Zo niet, dan ben ik tenminste voor mijzelf en onze kinderen opgekomen. En dat moet eigenlijk nog het belangrijkst zijn.:o
Beloftes, beloftes...
ik heb vannacht besloten, dat ik me harder moet opstellen. Nu moet ik gaan zorgen, dat dingen lopen en blijven lopen. En hem dus blijven confronteren met wat hij niet doen.
Momenteel ben ik weer volledig verlamd en ik moet nu echt opkomen voor de belangen van onze kinderen en mijzelf.
Allereerst heb ik vandaag de msvp gebeld en morgen start mijn behandeling (rituximab).
Ik heb mijn schoonouders ingelicht over wat mijn man vooral niet doet met de kinderen. Zij steunen ons en gaan hem vanavond confronteren.
En als hij hier vrijdag is, zal ik over t geld beginnen. En dat net zolang, tot hij mij trnminste inzage geeft.
Misschien is de harde werkelijkheid wel de sleutel tot zijn 'herstel', maar iig wel tot mijn herstel, denk ik.
Tijd om de zaken in eigen beheer te nemen!
Er moet nu toch al veel veranderen, ivm mijn conditie. Dan maar gelijk doorpakken.
(Gisteravond een verhelderend gesprek gehad met mijn vader en voor t eerst, dat ik daar ook voor open stond.)
Ik blijf hoop houden, dat het iets bij hem verandert. Zo niet, dan ben ik tenminste voor mijzelf en onze kinderen opgekomen. En dat moet eigenlijk nog het belangrijkst zijn.:o
-
Devic
Ps. 1,5 jaar geleden heb ik de behandeling maanden af gehouden, omdat ik bang was, dat mijn huwelijk niet te redden zou zijn, wanneer ik naar het zh zou moeten. (Het hele eerste jaar heb ik in zh en rev.centrum gezeten. Afschuwelijk!
Dit was de eerste aanval na dat hele eerste jaar.)
Nu heb ik dus voor mezelf gekozen. ;-)
Dit was de eerste aanval na dat hele eerste jaar.)
Nu heb ik dus voor mezelf gekozen. ;-)
-
Devic
-
Devic
Update
Update
Lang niet online geweest.
Inmiddels gaat t lichamelijk fantastisch, als ik t zo zeggen mag.
Geestelijk mag ik ook niet klagen.
Ik besefte me vorige week, dat ik officieel in scheiding lig.
Chaos en gekte gaan gewoon door, dus geen rust. Maar de afspraken met mijn ex lopen wel redelijk. Daar ga ik ook niet over klagen. Mijn moment om daarover te klagen komt misschien nog wel, maar ik hoop van niet.
Dat online daten heeft me door de donkere avonden heen geholpen.
Prins op n wit paard verwacht ik niet. Sterker nog, ik heb t goed nu met mijn 2 kinderen en met mezelf.
Ik word hoe langer hoe meer mezelf en ben behoorlijk meer ondernemend buiten mn comfort zone, dan ik de laatste 18 jaar ben geweest met mn ex. En dat bevalt me ook prima.
Met alle druktes ben ik regelmatig wel zo afschuwelijk vermoeid. Dat vind ik lastig.
Minder hulp enzo maakt het ook spannend en maakt dat ik ook nog steeds wel heel veel achter mijn belangen en rechten aan moet gaan. Je kunt beter niks mankeren, dan heb je t ook minder druk.
Lang niet online geweest.
Inmiddels gaat t lichamelijk fantastisch, als ik t zo zeggen mag.
Geestelijk mag ik ook niet klagen.
Ik besefte me vorige week, dat ik officieel in scheiding lig.
Chaos en gekte gaan gewoon door, dus geen rust. Maar de afspraken met mijn ex lopen wel redelijk. Daar ga ik ook niet over klagen. Mijn moment om daarover te klagen komt misschien nog wel, maar ik hoop van niet.
Dat online daten heeft me door de donkere avonden heen geholpen.
Prins op n wit paard verwacht ik niet. Sterker nog, ik heb t goed nu met mijn 2 kinderen en met mezelf.
Ik word hoe langer hoe meer mezelf en ben behoorlijk meer ondernemend buiten mn comfort zone, dan ik de laatste 18 jaar ben geweest met mn ex. En dat bevalt me ook prima.
Met alle druktes ben ik regelmatig wel zo afschuwelijk vermoeid. Dat vind ik lastig.
Minder hulp enzo maakt het ook spannend en maakt dat ik ook nog steeds wel heel veel achter mijn belangen en rechten aan moet gaan. Je kunt beter niks mankeren, dan heb je t ook minder druk.
-
Annejolein