Ik werkte 32 uur toen ik de eerste uitval kreeg en had een contract voor een jaar. Met de uitval mocht ik even helemaal niet werken, daarna heb ik het op 12 uur per week gehouden. Ik kreeg van mijn baas ook aanvulling tot 100%. Ik vond wel dat hij moest weten dat MS vermoed werd.
Er werd mij continue voorgehouden dat we wel iets zouden regelen en dat alles goed zou komen. Daarna werd mij gezegd dat mijn contract niet verlengd zou worden, maar dat ik er een contract van 12 uur voor terug zou krijgen. Dat wilde ik dus zelf niet.
Uiteindelijk kreeg ik griep 2 maanden vóór het einde van mijn contract. Ik ben 2 weken thuis gebeven en ben daarna 1 weekje "arbeidstherapeutisch" gaan werken om te kijken of ik het weer aankon. En toen ik weer aan de slag wilde, vertelde mijn baas me doodleuk dat ik van de Arbo thuis moest blijven tot het einde van mijn contract, en dat ik daarna 3 maanden niet in dienst zou mogen bij hem. Ik mocht wel vrijwillig komen werken, maar dat kon ik emotioneel zelf niet aan. Je werkt, of je werkt niet bij je baas... 3 maanden na afloop contract zouden we dan met een nieuwe cyclus kunnen beginnen.
Na een extra maand (onvrijwillig!) thuis kwam ik bij de Arbo, en die bleken dus van niets te weten. Volgens hen had ik gewoon 12 uur gewerkt... Dat was voor mij de druppel. Ik sprak met mijn baas af dat ik na 3 maanden contact zou opnemen om te kijken of we opnieuw konden beginnen. Maar 3 maanden later wist ik zelf dat ik dit werk niet meer kon doen (in een winkel) en ben vrijwillig mijn kleding in gaan leveren.
Ontzettende rottijd om weer aan terug te denken. Wat ben ik vreselijk boos, bang, verdrietig en onzeker geweest in die periode! Er werd mij zoveel beloofd, en uiteindelijk stond ik gewoon op straat.
Momenteel nog in de ziektewet, maar ik verwacht binnenkort een keuring van de Arbo. Ik ben nu 1,5 jaar ziek...
MS en werk
-
Liselotje
Mijn ervaring..tsja financieel super geregeld. Ik werk (normaal gesproken) 28 uur per week maar verdien meer dan 2 jaar geleden met 40 uur :) Ik krijg bijna gewoon nog steeds mijn volledige salaris.
Waar ik idd meer moeite mee heb,is dat ik zat andere leuke banen zie,maar vanwegen ms en een vast contract niet echt verstandig is om daar weg te gaan,zeker niet gezien de huidige economie. Ik voel me toch een beetje opgesloten hierdoor...
Waar ik idd meer moeite mee heb,is dat ik zat andere leuke banen zie,maar vanwegen ms en een vast contract niet echt verstandig is om daar weg te gaan,zeker niet gezien de huidige economie. Ik voel me toch een beetje opgesloten hierdoor...
-
Annemarie D
Hoi allemaal,
Ik zit nu in 6 jaar tijd op mijn vierde werkplek. Op mijn eerste werkplek ben ik na vier jaar zelf weggegaan. Er was een reorganisatie gaande en mijn baas had gezegd dat ik vanwege mijn ms de eerste zou zijn die moest gaan. Ik heb toen de eer aan mezelf gehouden en ben een andere baan gaan zoeken.
Op mijn tweede werkplek had ik mijn sollicitatie eerlijk verteld dat ik ms heb, en ben aangenomen. Het klonk toen nog super, wat een baas was dat! Al vrij snel bleek dat qua collega's en clienten deze werkplek voor mij niet zou gaan werken en de neuroloog raade aan om iets anders te gaan zoeken.
In de sollicitaties die volgde waarin ik vermelde dat ik ms heb, werd ik niet aangenomen, ik hoorde simpel weg nooit meer wat van ze.
Uiteindelijk kwam ik op werkplek nummer drie, hier niet verteld dat ik ms heb. Alles was goed en bergen goud werden mij beloofd. Tot ik in maart dit jaar weer opgenomen moest worden voor een predkuur. Kort daarna had ik drie weken vrij ivm trouwen en de huwelijksreis. Toen ik terug kwam van de huwelijksreis is mij gezegd door mijn baas 'we willen jou wel hebben, maar je ms niet. We verlengen je contract niet'.
Nu werk ik inmiddels 3 maanden op een nieuwe werkplek. HIer heb ik niks verteld over mijn ms. Hier heb ik voor gekozen na een gesprek met een jobcoach. Ik kan de functie waarin ik nu werk aan en ik werk nog fulltime. Het knaagt wel aan mijn geweten, ik heb het hier ontzettend naar mijn zin.
Ik heb nu de instelling, ik zie wel waar het schip strand. Ik heb nu een jaar contract en zoals het er nu uitziet wordt het volgend jaar Juli vast. Ik ben er nog niet over uit of ik het tegen die tijd wel meld. Ik ben bang om hier ook weer weg te moeten gaan.
De tijd zal het leren.
Iedereen succes met zijn/haar werk!
Liefs An
Ik zit nu in 6 jaar tijd op mijn vierde werkplek. Op mijn eerste werkplek ben ik na vier jaar zelf weggegaan. Er was een reorganisatie gaande en mijn baas had gezegd dat ik vanwege mijn ms de eerste zou zijn die moest gaan. Ik heb toen de eer aan mezelf gehouden en ben een andere baan gaan zoeken.
Op mijn tweede werkplek had ik mijn sollicitatie eerlijk verteld dat ik ms heb, en ben aangenomen. Het klonk toen nog super, wat een baas was dat! Al vrij snel bleek dat qua collega's en clienten deze werkplek voor mij niet zou gaan werken en de neuroloog raade aan om iets anders te gaan zoeken.
In de sollicitaties die volgde waarin ik vermelde dat ik ms heb, werd ik niet aangenomen, ik hoorde simpel weg nooit meer wat van ze.
Uiteindelijk kwam ik op werkplek nummer drie, hier niet verteld dat ik ms heb. Alles was goed en bergen goud werden mij beloofd. Tot ik in maart dit jaar weer opgenomen moest worden voor een predkuur. Kort daarna had ik drie weken vrij ivm trouwen en de huwelijksreis. Toen ik terug kwam van de huwelijksreis is mij gezegd door mijn baas 'we willen jou wel hebben, maar je ms niet. We verlengen je contract niet'.
Nu werk ik inmiddels 3 maanden op een nieuwe werkplek. HIer heb ik niks verteld over mijn ms. Hier heb ik voor gekozen na een gesprek met een jobcoach. Ik kan de functie waarin ik nu werk aan en ik werk nog fulltime. Het knaagt wel aan mijn geweten, ik heb het hier ontzettend naar mijn zin.
Ik heb nu de instelling, ik zie wel waar het schip strand. Ik heb nu een jaar contract en zoals het er nu uitziet wordt het volgend jaar Juli vast. Ik ben er nog niet over uit of ik het tegen die tijd wel meld. Ik ben bang om hier ook weer weg te moeten gaan.
De tijd zal het leren.
Iedereen succes met zijn/haar werk!
Liefs An
-
Tientje
Ik ben mijn gehele ziekteperiode fantastisch begeleid door mijn werkgever en nu ik in de IVA zit doe ik voor dezelfde werkgever een leuke vrijwilligersklus die ik helemaal naar eigen wens kan invullen. Dus het geeft niet als ik er even tussenuitval als het een periode wat minder gaat. Ze geven me zelfs de maximale vrijwilligersvergoeding. Echt super geregeld. Maar ik hoor het helaas heel vaak anders :(
-
Mobile
Ik werk 20 uur en ben niet meer ziekgemeld. Mijn werkgever heeft onlangs aangedragen een jobcoach voor mij in te willen schakelen om te kijken naar mijn belastbaarheid en om werk en privé zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. In de eerste instantie dacht ik dat hier misschien een addertje onder het gras zat, maar na gesprekken met de jobcoaches die mijn eventueel gaan begeleiden schijnt dat echt niet zo te zijn.
Ze willen het ook aantoonbaar naar collega's toe maken waarom ik bepaalde werkzaamheden minder vaak hoef te doen. Nu begrijpen collega's alles nog wel maar dat kan natuurlijk veranderen op het moment dat zij meer ingezet worden als ik.
Ze willen het ook aantoonbaar naar collega's toe maken waarom ik bepaalde werkzaamheden minder vaak hoef te doen. Nu begrijpen collega's alles nog wel maar dat kan natuurlijk veranderen op het moment dat zij meer ingezet worden als ik.
-
Billy
[QUOTE=Tientje;799987]Ik ben mijn gehele ziekteperiode fantastisch begeleid door mijn werkgever en nu ik in de IVA zit doe ik voor dezelfde werkgever een leuke vrijwilligersklus die ik helemaal naar eigen wens kan invullen. Dus het geeft niet als ik er even tussenuitval als het een periode wat minder gaat. Ze geven me zelfs de maximale vrijwilligersvergoeding. Echt super geregeld. Maar ik hoor het helaas heel vaak anders :([/QUOTE]
Misschien zijn wij wel collega's ;).
Alleen hoe lukt het jou om het als vrijwilligerswerk te doen, of misschien werk je wel in de zorg of zoiets...
Het zou financieel tuurlijk veel aangenamer zijn, alleen we mogen niet alles onder vrijwilligerswerk laten vallen :ogen:.
[QUOTE]Wat is vrijwilligerswerk volgens UWV?
Vrijwilligerswerk is werk:
waarvoor u niet betaald krijgt (op een mogelijke onkostenvergoeding na) en waarvoor u ook geen betaling kunt verwachten;
dat u doet voor een kerk, moskee of een maatschappelijke organisatie (zoals een sportvereniging of een bejaardentehuis);
dat u of een ander niet eerder voor loon deed.
Geldt dit niet voor het werk dat u doet? Dan is het geen vrijwilligerswerk. Voor UWV bent u dan niet bezig als vrijwilliger. Dit heeft gevolgen voor uw uitkering. Vraag daarom voor de zekerheid altijd aan uw arbeidsdeskundige of werkcoach of u inderdaad vrijwilligerswerk doet.
[/QUOTE]
Misschien zijn wij wel collega's ;).
Alleen hoe lukt het jou om het als vrijwilligerswerk te doen, of misschien werk je wel in de zorg of zoiets...
Het zou financieel tuurlijk veel aangenamer zijn, alleen we mogen niet alles onder vrijwilligerswerk laten vallen :ogen:.
[QUOTE]Wat is vrijwilligerswerk volgens UWV?
Vrijwilligerswerk is werk:
waarvoor u niet betaald krijgt (op een mogelijke onkostenvergoeding na) en waarvoor u ook geen betaling kunt verwachten;
dat u doet voor een kerk, moskee of een maatschappelijke organisatie (zoals een sportvereniging of een bejaardentehuis);
dat u of een ander niet eerder voor loon deed.
Geldt dit niet voor het werk dat u doet? Dan is het geen vrijwilligerswerk. Voor UWV bent u dan niet bezig als vrijwilliger. Dit heeft gevolgen voor uw uitkering. Vraag daarom voor de zekerheid altijd aan uw arbeidsdeskundige of werkcoach of u inderdaad vrijwilligerswerk doet.
[/QUOTE]
-
josfromglos
Het is goed om jullie reakties te lezen, zowel de positieve als de minder positieve.
Het is overigens maar bij deze week gebleven. Ondanks het feit dat het moeilijk is om een 'Hollands sprekende' werknemer te vinden (de naam van het bedrijf is Superdry/ Cult, vnl. kleding voor de jongeren onder ons..), dit om de Hollandse emails en telefoontjes (en sommige Duitse en Franse) te beantwoorden op hun klantenservice-afdeling, kreeg ik geen 'uitnodiging' om volgende week terug te komen...
Bij een ontmoeting vooraf op het uitzendbureau in Cheltenham, had ik al vermeld, ter plekke, dat ik MS heb, dit om alvast een verklaring te geven voor eventuele toekomstge probleempjes....
Maar hé, wij ervaren MSers weten dus ook wel wat het betekent als de dame tegenover je zegt dat ze even kontakt op gaat nemen met de werkgever...
Ik vermoed dus dat mijn 'vonnis' op dat moment getekend was....
'Stuur 'm maar voor een week maar niet langer dan dat...' vermoed ik dat er is gezegd.
Ik baseer dit ook op een telefoontje dat ik enkele jaren geleden had met een hoogst prettige oudere dame van een ander uitzendbureau die mij heel verontschuldigend veel succes wenste in mijn verdere leven toen ik op de proppen kwam met mijn konditie...
Vraag is, waarom vertel ik 'ze' dan dat ik MS heb?
Allereerst wil ik voorkomen dat men vraagt wat er mis is met mijn benen... (ik loop nog, maar heel stijfjes), ten tweede wil ik niet dat ze denken dat ik dom ben (en dan doel ik op de cognitieve problemen, vergeetachtigheid etc. veroorzaakt door moeheid en concentratie-stoornissen) en ten derde was ik een senioor temidden van vnl jonge mensen die net hebben afgestudeerd....
Wat moeten ze nu met mij? OK, ik heb wat talenkennis maar omdat het niet zo druk was 'right now' had ik sowieso al weinig mogelijkheden om dit voldoende aan te tonen.
Daar komt uiteraard nog bij dat ik thuis niet bepaald de rust kan vinden die ik wellicht op gezette tijden nodig heb, dit vanwege de situatie met mijn geestelijk gehandikapte dochter...
Gelukkig is mijn partner in velerlei opzichten mijn steun en toeverlaat, en naar ik begrijp heeft niet iedereen dàt voordeel.
Dus ik denk dat 'alles' een kwestie van wikken en wegen is...... welke leeftijd je hebt, hoe je relatie is als je die al hebt, financiën, werk etc en uiteraard niet te vergeten het peil van je MS (als je begrijpt wat ik bedoel).
Ik verontschuldig mij bij voorbaat naar die MSers toe bij wie 'werk' door de ernst van hun MS niet eens meer aan de orde is!
Het is overigens maar bij deze week gebleven. Ondanks het feit dat het moeilijk is om een 'Hollands sprekende' werknemer te vinden (de naam van het bedrijf is Superdry/ Cult, vnl. kleding voor de jongeren onder ons..), dit om de Hollandse emails en telefoontjes (en sommige Duitse en Franse) te beantwoorden op hun klantenservice-afdeling, kreeg ik geen 'uitnodiging' om volgende week terug te komen...
Bij een ontmoeting vooraf op het uitzendbureau in Cheltenham, had ik al vermeld, ter plekke, dat ik MS heb, dit om alvast een verklaring te geven voor eventuele toekomstge probleempjes....
Maar hé, wij ervaren MSers weten dus ook wel wat het betekent als de dame tegenover je zegt dat ze even kontakt op gaat nemen met de werkgever...
Ik vermoed dus dat mijn 'vonnis' op dat moment getekend was....
'Stuur 'm maar voor een week maar niet langer dan dat...' vermoed ik dat er is gezegd.
Ik baseer dit ook op een telefoontje dat ik enkele jaren geleden had met een hoogst prettige oudere dame van een ander uitzendbureau die mij heel verontschuldigend veel succes wenste in mijn verdere leven toen ik op de proppen kwam met mijn konditie...
Vraag is, waarom vertel ik 'ze' dan dat ik MS heb?
Allereerst wil ik voorkomen dat men vraagt wat er mis is met mijn benen... (ik loop nog, maar heel stijfjes), ten tweede wil ik niet dat ze denken dat ik dom ben (en dan doel ik op de cognitieve problemen, vergeetachtigheid etc. veroorzaakt door moeheid en concentratie-stoornissen) en ten derde was ik een senioor temidden van vnl jonge mensen die net hebben afgestudeerd....
Wat moeten ze nu met mij? OK, ik heb wat talenkennis maar omdat het niet zo druk was 'right now' had ik sowieso al weinig mogelijkheden om dit voldoende aan te tonen.
Daar komt uiteraard nog bij dat ik thuis niet bepaald de rust kan vinden die ik wellicht op gezette tijden nodig heb, dit vanwege de situatie met mijn geestelijk gehandikapte dochter...
Gelukkig is mijn partner in velerlei opzichten mijn steun en toeverlaat, en naar ik begrijp heeft niet iedereen dàt voordeel.
Dus ik denk dat 'alles' een kwestie van wikken en wegen is...... welke leeftijd je hebt, hoe je relatie is als je die al hebt, financiën, werk etc en uiteraard niet te vergeten het peil van je MS (als je begrijpt wat ik bedoel).
Ik verontschuldig mij bij voorbaat naar die MSers toe bij wie 'werk' door de ernst van hun MS niet eens meer aan de orde is!
-
Tientje
[QUOTE=Billy;800011]Misschien zijn wij wel collega's ;).
Alleen hoe lukt het jou om het als vrijwilligerswerk te doen, of misschien werk je wel in de zorg of zoiets...
Het zou financieel tuurlijk veel aangenamer zijn, alleen we mogen niet alles onder vrijwilligerswerk laten vallen :ogen:.[/QUOTE]
Ik was werkzaam als leidinggevende in het jongerenwerk bij een welzijnsorganisatie. Mijn vrijwilligersproject nu bestaat uit het maken van een expositie en een boek over de geschiedenis van het jongerenwerk binnen onze gemeente.
De expositie vindt pas in 2013 plaats en als ik dat niet red kan ik het ook uitstellen naar later.
Ik zit dus bij een maatschappelijke organisatie en doe werk waar ik niet eerder voor betaald ben (en verder ook niemand anders) en het ligt beneden mijn eigen niveau.
Ik heb contact opgenomen met het UWV en zij vinden dit geen enkel probleem, zolang mijn vrijwilligersvergoeding niet boven de 1500 euro per jaar uitkomt (heb zowel mijn arbeidsdeskundige als een algemeen medewerker van het UWV aan de telefoon gehad).
Goed geregeld dus :)
En Billy; wij wonen iets te ver uit elkaar om collega's te zijn denk ik ;)
Alleen hoe lukt het jou om het als vrijwilligerswerk te doen, of misschien werk je wel in de zorg of zoiets...
Het zou financieel tuurlijk veel aangenamer zijn, alleen we mogen niet alles onder vrijwilligerswerk laten vallen :ogen:.[/QUOTE]
Ik was werkzaam als leidinggevende in het jongerenwerk bij een welzijnsorganisatie. Mijn vrijwilligersproject nu bestaat uit het maken van een expositie en een boek over de geschiedenis van het jongerenwerk binnen onze gemeente.
De expositie vindt pas in 2013 plaats en als ik dat niet red kan ik het ook uitstellen naar later.
Ik zit dus bij een maatschappelijke organisatie en doe werk waar ik niet eerder voor betaald ben (en verder ook niemand anders) en het ligt beneden mijn eigen niveau.
Ik heb contact opgenomen met het UWV en zij vinden dit geen enkel probleem, zolang mijn vrijwilligersvergoeding niet boven de 1500 euro per jaar uitkomt (heb zowel mijn arbeidsdeskundige als een algemeen medewerker van het UWV aan de telefoon gehad).
Goed geregeld dus :)
En Billy; wij wonen iets te ver uit elkaar om collega's te zijn denk ik ;)
-
Billy
-
Tientje