Even van me afschrijven

[chyta]

[COLOR="Purple"]Weer voel ik de eenzaamheid ,
weer alleen door een moeilijke tijd
Weer geen steun op een minder moment ,
maar ja door de jaren al wel gewend

Waarom is het zo moeilijk iemand een schouder en steun te geven ?
Omgekeerd probeer ik met alles in me er te zijn !
Bied een luisterend oor droog tranen deel de pijn .

Altijd probeer ik er te zijn .
Maar waar is de troost als ik het moeilijk heb , het even niet allemaal alleen trek ?

En als de kar weer getrokken is
Eenmaal weer opgekrabbeld hoe diep het dal ook was kei hard gevochten met al m'n kracht
Wordt het weer ochtend , voorbij weer de nacht .

Niet zo bedoeld ,kon er ook niets aan doen , niet expres gedaan , je pikt het maar weer ..... Tot de volgende keer
Want dan zal het toch weer hetzelfde gaan


Heel m'n leven is het niet anders geweest , en het zal ook nooit anders worden / zijn
Maar daarom doet het steeds wéér pijn !

Toch blijf je telkens weer hopen , keer op keer , maar het komt steeds op hetzelfde neer [/COLOR]

[heleendr]

zoooo herkenbaar

[Sharon]

Chyta, je hebt het op een mooie beeldende manier opgeschreven.
Ik denk dat het voor veel mensen herkenbaar is maar dat maakt jou eenzame gevoel er voor nu niet meer op.

Ik wil je een hele dikke knuffel geven :knuffel: en hoop dat het van je afschrijven je een beetje heeft opgelucht :kus:

[liek1]

Mooi geschreven, hoop voor je dat het een beetje geholpen heeft. 😘

[Ikkemina]

Ik herken me ook heel erg in je gedicht ..... Steeds moeten knokken dat valt zeker niet mee :huilen:

Schrijf het hier maar van je af, dat lucht op. Samen kunnen we een heleboel aan.

Sterkte en [IMG]http://forumimages.seniorennet.be/youry ... e4643c.jpg[/IMG]