[COLOR="Purple"]Wens je heel veel sterkte toe met alles 💕
Als het leven lijden wordt , heb je geen leven meer
Liefs Chyta [/COLOR]
euthanasie
-
Theewater
Heel veel sterkte Marijke. Ik heb respect voor de keuze die je maakt.
Het valt mij inderdaad ook op dat de mensen waarvan je verwacht hulp te krijgen het af laten weten, teleurstellend is dat . Uiteindelijk komt het er op neer dat jij er alleen voorstaat en de besluiten zal moeten nemen.
Wat ik overigens wel jammer vind, ik noem dat maar een collectief falen, dat niemand in staat is om je pijnen onder controle te brengen.
Nogmaals heel veel sterkte.
Het valt mij inderdaad ook op dat de mensen waarvan je verwacht hulp te krijgen het af laten weten, teleurstellend is dat . Uiteindelijk komt het er op neer dat jij er alleen voorstaat en de besluiten zal moeten nemen.
Wat ik overigens wel jammer vind, ik noem dat maar een collectief falen, dat niemand in staat is om je pijnen onder controle te brengen.
Nogmaals heel veel sterkte.
-
chyta
[URL=https://imageshack.com/i/pmGjqONUj][IMG]http://imagizer.imageshack.us/v2/150x10 ... GjqONU.jpg[/IMG][/URL]
-
Köln1985
Wat moedig dat je het hier kan bespreken. Het is niet niks en begrip is bij sommige altijd ver te zoeken.
Ook ik heb pijn vanaf dag 1 toen ik 21 was. Inmiddels 11 jaar verder en de pijn wordt ook onhandelbaar. Euthanasie was het eerste wat ik heb kenbaar gemaakt aan mijn familie en vrienden dat als het genoeg is ook echt genoeg is. Wanneer dit punt aanbreekt weet ik niet maar kan je heel goed begrijpen dat voor jou dit punt bereikt is. Zoals ik kan lezen heb je al veel hulp gezocht maar zijn alle "oplossingen" niet pijn verlichtend voor jou.
Het verlangen naar een pijnvrij bestaan voelt zo herkenbaar. Als dat er dan niet komt, tja wanneer geef je dan op? Ik was gewend geraakt aan de pijn maar nu besluit de progressie mijn pijn te verergeren. Wanneer wen je nog aan pijn? Ik kan mij geen dag meer heugen pijnvrij en om nu elke dag zo op te staan tja... wat kan ik er nog over zeggen? Voor mij is het punt aangebroken dat ik symptoombestrijding ga proberen. Lyrica, marihuana alles wat maar kan helpen. Maar wanneer je hoopt op hulpmiddelen en deze niet helpen wat dan?
Ik ben er realistisch in en zo mijn gezin gelukkig ook. Steun is in deze heel belangrijk en ik hoop dat jij deze ook hebt.
Ik kan niet anders dan je veel sterkte wensen. Dagen duren lang als je veel pijn hebt en volgens mij kan het jou allemaal niet snel genoeg gaan zoals ik je berichtjes lees. Probeer wel van de weken/maanden die hier nog bent buiten de pijn om toch alles uit het leven te halen wat je nog wil. Tijd is kostbaar....
Een hele dikke knuffel...
Ook ik heb pijn vanaf dag 1 toen ik 21 was. Inmiddels 11 jaar verder en de pijn wordt ook onhandelbaar. Euthanasie was het eerste wat ik heb kenbaar gemaakt aan mijn familie en vrienden dat als het genoeg is ook echt genoeg is. Wanneer dit punt aanbreekt weet ik niet maar kan je heel goed begrijpen dat voor jou dit punt bereikt is. Zoals ik kan lezen heb je al veel hulp gezocht maar zijn alle "oplossingen" niet pijn verlichtend voor jou.
Het verlangen naar een pijnvrij bestaan voelt zo herkenbaar. Als dat er dan niet komt, tja wanneer geef je dan op? Ik was gewend geraakt aan de pijn maar nu besluit de progressie mijn pijn te verergeren. Wanneer wen je nog aan pijn? Ik kan mij geen dag meer heugen pijnvrij en om nu elke dag zo op te staan tja... wat kan ik er nog over zeggen? Voor mij is het punt aangebroken dat ik symptoombestrijding ga proberen. Lyrica, marihuana alles wat maar kan helpen. Maar wanneer je hoopt op hulpmiddelen en deze niet helpen wat dan?
Ik ben er realistisch in en zo mijn gezin gelukkig ook. Steun is in deze heel belangrijk en ik hoop dat jij deze ook hebt.
Ik kan niet anders dan je veel sterkte wensen. Dagen duren lang als je veel pijn hebt en volgens mij kan het jou allemaal niet snel genoeg gaan zoals ik je berichtjes lees. Probeer wel van de weken/maanden die hier nog bent buiten de pijn om toch alles uit het leven te halen wat je nog wil. Tijd is kostbaar....
Een hele dikke knuffel...
-
marijke
euthanasie
euthanasie
Uiteindelijk is het een moeilijk iets natuurlijk.
Mijn huisarts zag dat ook wel in maar ze moet ook kijken dat ik geen beslissing neem vanuit een depressie.
Dit is echt niet zo.
Ik ben het gewoon zo ontzettend beu allemaal.
Er moet gesproken worden met de neuroloog en andere artsen,die zien dat ik ontzettende pijn heb.
Al met al zal het nog wel een tijd gaan duren voor alles rond is denk ik.
Ik wacht maar gewoon weer af
Uiteindelijk is het een moeilijk iets natuurlijk.
Mijn huisarts zag dat ook wel in maar ze moet ook kijken dat ik geen beslissing neem vanuit een depressie.
Dit is echt niet zo.
Ik ben het gewoon zo ontzettend beu allemaal.
Er moet gesproken worden met de neuroloog en andere artsen,die zien dat ik ontzettende pijn heb.
Al met al zal het nog wel een tijd gaan duren voor alles rond is denk ik.
Ik wacht maar gewoon weer af
-
Köln1985
Ergens vind ik het wel goed dat ze bekijken of een depressie of iets niet iemand impulsief zo'n "laatste optie" laten kiezen.
Al hoewel als ze zich een beetje verdiepen in de gemiddelde ms patiënt zouden ze kunnen zien dat velen vaak al snel bij de diagnose voor henzelf bepaalde grenzen hebben gegeven. Was ook het eerste wat ik deed en heb dit direct besproken. Vind dat sowieso iedereen dat duidelijk moet hebben besproken met dierbaren. Zo weet ik al sinds pubertijd dat als ik bv verongeluk en als kasplantje eindig ze de stekker eruit moeten halen.
Toch wel fijn als familie/vrienden deze wensen van elkaar weet.
Qua euthanasie zal niet iedereen er open voor staan al vind ik dat ook al ben je er tegen je altijd met respect en begrip moet handelen naar degene die deze oh zo moeilijke keuze maakt. Maar wanneer lijden je leven overneemt is het dan nog een keuze? Ik woon in een land waarbij het verboden is en ik nog altijd hoop dat de ruim 75% vd bevolking ooit eens gehoord wordt en euthanasie legaal maakt zodat ook de artsen het hier niet meer stiekem hoeven te doen. Want het is ne eigen keuze. Jouw leven, jouw lichaam en jouw pijn. Alsof iemand kan begrijpen waar je doorheen gaat nu?
Ik heb dagelijks pijn maar kan me geen voorstelling maken van de pijn waar jij in moet zitten. Het is frustrerend als alle medische opties niet goed uitpakken en dat er niks meer mogelijk is. Als de artsen hiernaar willen kijken begrijp ik dat. Ik vind dat je deze keuze moet maken met alle feiten op een rij. Als je dan nog die knoop doorhakt moet een ieder deze keuze respecteren.
Ik vind het heel moedig van je. Kan me niet voorstellen hoe deze maanden er voor je uit gaan zien maar wil je zeker bedanken dat je dit al met ons gedeeld hebt. Denk dat een ieder hier dat moment vreest... sommige er geeneens over na willen denken. Niet iedereens ms is zo progressief en sommige hebben "geluk" dat na zovelen jaren hun ms nog altijd "mild" is. Helaas ook zovelen niet...
Doordat je dit bespreekt en het taboe ervan afhaalt bewonder ik je enorm. Wat een kracht! Al wordt ik wel altijd droevig van deze berichten. Alle berichten van flinke achteruitgang of wanneer het teveel wordt.:huilen:
Al hoewel als ze zich een beetje verdiepen in de gemiddelde ms patiënt zouden ze kunnen zien dat velen vaak al snel bij de diagnose voor henzelf bepaalde grenzen hebben gegeven. Was ook het eerste wat ik deed en heb dit direct besproken. Vind dat sowieso iedereen dat duidelijk moet hebben besproken met dierbaren. Zo weet ik al sinds pubertijd dat als ik bv verongeluk en als kasplantje eindig ze de stekker eruit moeten halen.
Toch wel fijn als familie/vrienden deze wensen van elkaar weet.
Qua euthanasie zal niet iedereen er open voor staan al vind ik dat ook al ben je er tegen je altijd met respect en begrip moet handelen naar degene die deze oh zo moeilijke keuze maakt. Maar wanneer lijden je leven overneemt is het dan nog een keuze? Ik woon in een land waarbij het verboden is en ik nog altijd hoop dat de ruim 75% vd bevolking ooit eens gehoord wordt en euthanasie legaal maakt zodat ook de artsen het hier niet meer stiekem hoeven te doen. Want het is ne eigen keuze. Jouw leven, jouw lichaam en jouw pijn. Alsof iemand kan begrijpen waar je doorheen gaat nu?
Ik heb dagelijks pijn maar kan me geen voorstelling maken van de pijn waar jij in moet zitten. Het is frustrerend als alle medische opties niet goed uitpakken en dat er niks meer mogelijk is. Als de artsen hiernaar willen kijken begrijp ik dat. Ik vind dat je deze keuze moet maken met alle feiten op een rij. Als je dan nog die knoop doorhakt moet een ieder deze keuze respecteren.
Ik vind het heel moedig van je. Kan me niet voorstellen hoe deze maanden er voor je uit gaan zien maar wil je zeker bedanken dat je dit al met ons gedeeld hebt. Denk dat een ieder hier dat moment vreest... sommige er geeneens over na willen denken. Niet iedereens ms is zo progressief en sommige hebben "geluk" dat na zovelen jaren hun ms nog altijd "mild" is. Helaas ook zovelen niet...
Doordat je dit bespreekt en het taboe ervan afhaalt bewonder ik je enorm. Wat een kracht! Al wordt ik wel altijd droevig van deze berichten. Alle berichten van flinke achteruitgang of wanneer het teveel wordt.:huilen:
-
1207
[QUOTE=marijke;1090281]
Ik zie het niet zitten en nu snap ik dat er mensen zijn die euthanasie laten doen.[/QUOTE]
waarschijnlijk geen steun maar jij bent al veel verder gegaan als ik ooit zou kunnen/willen
maar goed, ik leef in België en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Woon ik in een andere and zou ik nu al actief met zelfmoordplannen rondlopen (dan moet het wel voor je in de rolstoel zit)
Ik zie het niet zitten en nu snap ik dat er mensen zijn die euthanasie laten doen.[/QUOTE]
waarschijnlijk geen steun maar jij bent al veel verder gegaan als ik ooit zou kunnen/willen
maar goed, ik leef in België en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Woon ik in een andere and zou ik nu al actief met zelfmoordplannen rondlopen (dan moet het wel voor je in de rolstoel zit)
-
Sharon