Zijn er meer mensen die zich (een beetje)generen als andere mensen kunnen zien hoe je loopt?
Ik voel me dan zo kwetsbaar en onzeker.
Ik "loop" vooralsnog alleen thuis en bij de fysio. In mijn rolstoel voel ik me niet zo kwetsbaar en daar zit ik meestal in, ook thuis.
Ik ben dus heel benieuwd hoe anderen dit beleven?
Gêne
-
iDreams
Zo herkenbaar dit!
Toen ik nog veel lopend en fietsend kon doen voelde ik me altijd enorm bekeken.
Vooral was ik altijd bang voor wat de mensen zouden denken...
Toen ik mijn 1e rolstoel kreeg zijn we meteen gaan winkelen dan was ik misschien snel over de drempel heen.
Sneller als snel was ik over de drempel heen want ik voelde me veel minder "bekeken" als wanneer ik nog een poging deed om te lopen.
Ook voel ik me zekerder in de rolstoel omdat een duw van iemand me al uit evenwicht brengt. En dan lig ik zo...
Nu kan ik niet ver meer zonder rolstoel alleen op het strand waag ik het er nog op, dan kan ik gaan zitten op het strand wanneer het niet meer gaat.
Midden op straat ziet dit er nogal vreemd uit :D ;) !
Toen ik nog veel lopend en fietsend kon doen voelde ik me altijd enorm bekeken.
Vooral was ik altijd bang voor wat de mensen zouden denken...
Toen ik mijn 1e rolstoel kreeg zijn we meteen gaan winkelen dan was ik misschien snel over de drempel heen.
Sneller als snel was ik over de drempel heen want ik voelde me veel minder "bekeken" als wanneer ik nog een poging deed om te lopen.
Ook voel ik me zekerder in de rolstoel omdat een duw van iemand me al uit evenwicht brengt. En dan lig ik zo...
Nu kan ik niet ver meer zonder rolstoel alleen op het strand waag ik het er nog op, dan kan ik gaan zitten op het strand wanneer het niet meer gaat.
Midden op straat ziet dit er nogal vreemd uit :D ;) !
-
Ruitje † 17-03-2019
Ik zit ook steeds vaker in de rolstoel en ik ben er inmiddels aan gewend. De eerste keer dat een vriendin me meenam naar de stad in mijn rolstoel moest ik wel even over een drempel. Maar nu is het gewoon.
Maar als ik loop (heel kleine stukje), dan ziet het er niet uit. Ik geneer me er vooral voor als ik op een plek ben met onbekende mensen. Dan voel ik me toch een beetje bekeken.
Maar als ik loop (heel kleine stukje), dan ziet het er niet uit. Ik geneer me er vooral voor als ik op een plek ben met onbekende mensen. Dan voel ik me toch een beetje bekeken.
-
heleendr
ach sinds mijn hersenbloedingen waggel ik
een paar jaar terug, in mijn vorige woonplaats, hoorde ik bij het winkelcentrum een moeder tegen haar dochter zeggen..kijk die mevrouw (ik dus) heeft waarschijlijk een heel plezierige middag gehad, en veel te diep in het glaasje gekeken.
ik had de neiging enorm boos te worden, om zo te oordelen. dat mensen zo dom zijn.
ik kookte van woede..achteraf begrijp ik het wel en kan nu zelfs om die stommiteit lachen
ik loop nu iets beter, alleen als ik moe ben zwalk ik als een zatlap
mijn ms heeft op mijn lopen nog niet echt invloed hoewel ik wel merk dat ik onzekerder begin te worden.
ik ben wel snel uit balance
in de afgelopen vakantie ben ik uitgegleden over een gladde vloer, pats boem een treedje af.
flink op mijn gat, gelukkig heb ik een flinke spek laag op mijn achterste;) dus'"aleen" mijn rug was van mijn nek tot mijn stuitje in elkaar gedrukt en uit balance
en het herstel heeft heel lang geduurd, heb er zelfs nu nog last van
maar ik schaam me nergens meer voor, ik vind het alleen vaak heel lastig de manier van lopen, het niet kunnen spreken, het slecht kunnen zien etc
ik pak het zo als het valt, iedere dag weer..soms valt het mee,soms valt het tegen
een paar jaar terug, in mijn vorige woonplaats, hoorde ik bij het winkelcentrum een moeder tegen haar dochter zeggen..kijk die mevrouw (ik dus) heeft waarschijlijk een heel plezierige middag gehad, en veel te diep in het glaasje gekeken.
ik had de neiging enorm boos te worden, om zo te oordelen. dat mensen zo dom zijn.
ik kookte van woede..achteraf begrijp ik het wel en kan nu zelfs om die stommiteit lachen
ik loop nu iets beter, alleen als ik moe ben zwalk ik als een zatlap
mijn ms heeft op mijn lopen nog niet echt invloed hoewel ik wel merk dat ik onzekerder begin te worden.
ik ben wel snel uit balance
in de afgelopen vakantie ben ik uitgegleden over een gladde vloer, pats boem een treedje af.
flink op mijn gat, gelukkig heb ik een flinke spek laag op mijn achterste;) dus'"aleen" mijn rug was van mijn nek tot mijn stuitje in elkaar gedrukt en uit balance
en het herstel heeft heel lang geduurd, heb er zelfs nu nog last van
maar ik schaam me nergens meer voor, ik vind het alleen vaak heel lastig de manier van lopen, het niet kunnen spreken, het slecht kunnen zien etc
ik pak het zo als het valt, iedere dag weer..soms valt het mee,soms valt het tegen
-
janna67
-
Annet1968
Wat een herkenning !
Kleine afstanden kan ik wel lopen maar je ziet echt wel dat het niet soepel gaat.
Mensen denken vaak dat ik een blessure aan mijn knie heb.
Een paar jaar geleden ben ik zelfs naar een psycholoog geweest om te leren omgaan met mijn gedachten.
Ik dacht maar dat altijd iedereen naar mij keek en daardoor liep ik nog beroerder.
Ik had het "invullen wat een ander over mij zou denken" een poosje beter onder controle maar al gauw kwam die gewoonte weer terug.
Nu loop ik meer met krukken en hierdoor heb ik meer zoiets van :"Ja kijk maar want ik loop niet voor niets met een kruk".
Ik voel me veel zekerder .
Kleine afstanden kan ik wel lopen maar je ziet echt wel dat het niet soepel gaat.
Mensen denken vaak dat ik een blessure aan mijn knie heb.
Een paar jaar geleden ben ik zelfs naar een psycholoog geweest om te leren omgaan met mijn gedachten.
Ik dacht maar dat altijd iedereen naar mij keek en daardoor liep ik nog beroerder.
Ik had het "invullen wat een ander over mij zou denken" een poosje beter onder controle maar al gauw kwam die gewoonte weer terug.
Nu loop ik meer met krukken en hierdoor heb ik meer zoiets van :"Ja kijk maar want ik loop niet voor niets met een kruk".
Ik voel me veel zekerder .
-
Jildau
-
Giechel
over het algemeen loop ik weer redelijk goed.
maar ik onderschat weleens een afstand, of onderneming.
en sommige dagen gaat het lopen helemaal niet, dan wordt het zwalken.
ja en dan is aan mijn lopen goed te zien dat er iets mis is.
en ja dan kijken en kletsen mensen weleens.
maar daar trek ik me niks van aan.
iedereen heeft wel iets, zichtbaar of onzichtbaar, denk ik dan.
uit wat je zoal post denk ik een beetje te kunnen halen dat je een gevoelig type-je bent.
misschien zou je je veel zekerder en prettiger voelen als je een weerbaarheidstraining doet.
en dat bedoel ik zo goed als maar kan hoor
maar ik onderschat weleens een afstand, of onderneming.
en sommige dagen gaat het lopen helemaal niet, dan wordt het zwalken.
ja en dan is aan mijn lopen goed te zien dat er iets mis is.
en ja dan kijken en kletsen mensen weleens.
maar daar trek ik me niks van aan.
iedereen heeft wel iets, zichtbaar of onzichtbaar, denk ik dan.
uit wat je zoal post denk ik een beetje te kunnen halen dat je een gevoelig type-je bent.
misschien zou je je veel zekerder en prettiger voelen als je een weerbaarheidstraining doet.
en dat bedoel ik zo goed als maar kan hoor
-
lotje
-
Saskia18
@ Mispeltje
@ Mispeltje
Twee jaar geleden kreeg ik door de MS een soort dronkenmansloop. Op een zaterdagmiddag werd ik door een vreemde man bij mijn arm gegrepen en hij vroeg "gaat het nog wel een beetje?".
Ik heb toen onmiddellijk een stok besteld via internet. Daarna nimmer meer "last" gehad. Zodra iemand je met een stok ziet lopen, schijnt er niets meer aan de hand te zijn.
Voor de buitenwereld is er iets zichtbaars en herkenbaars met je aan de hand. Niemand maakt er zich meer druk over. Je hébt iets en daarom gebruik je die stok.
Wat niemand weet is, dat ik die stok eigenlijk heel erg nodig had. Maar ik heb er erg lang mee gewacht, want ik wilde het op eigen kracht doen.
Nu bleek die stok het "op eigen kracht doen" prima op te lossen. En waar het om de buitenwereld gaat . . . ik was gelijk af van die brandende ogen achter mijn rug.
Heb sinds 1 juli 2010 geen stok meer gebruikt, want ik ben behandeld voor CCSVI. Hiermee ben ik niet af van mijn MS, maar het heeft mij een wonderlijke winst opgeleverd. Ook mijn rolstoel staat sindsdien in de berging!
Twee jaar geleden kreeg ik door de MS een soort dronkenmansloop. Op een zaterdagmiddag werd ik door een vreemde man bij mijn arm gegrepen en hij vroeg "gaat het nog wel een beetje?".
Ik heb toen onmiddellijk een stok besteld via internet. Daarna nimmer meer "last" gehad. Zodra iemand je met een stok ziet lopen, schijnt er niets meer aan de hand te zijn.
Voor de buitenwereld is er iets zichtbaars en herkenbaars met je aan de hand. Niemand maakt er zich meer druk over. Je hébt iets en daarom gebruik je die stok.
Wat niemand weet is, dat ik die stok eigenlijk heel erg nodig had. Maar ik heb er erg lang mee gewacht, want ik wilde het op eigen kracht doen.
Nu bleek die stok het "op eigen kracht doen" prima op te lossen. En waar het om de buitenwereld gaat . . . ik was gelijk af van die brandende ogen achter mijn rug.
Heb sinds 1 juli 2010 geen stok meer gebruikt, want ik ben behandeld voor CCSVI. Hiermee ben ik niet af van mijn MS, maar het heeft mij een wonderlijke winst opgeleverd. Ook mijn rolstoel staat sindsdien in de berging!