ik stel me even voor

[Milkmaid]

Hallo Debby,

Heel herkenbaar je verhaal. Ik heb 4 maanden geleden de diagnose gekregen: zo uit de lucht komen vallen. Had eerder geen klachten o.i.d.

Ook ik reageer(de) heel nuchter en praktisch hierop. Heb mij nog geen dag ziek gemeld, tussen het werk door prednisolonkuur gehad, en ook ik vraag me wel eens af of dit wel normaal is.

Ik zeg tegen iedereen dat het goed gaat, dat er nog wel klachten zijn, maar dat ik er al aan begin te wennen en de quote "go with the flow" is mijn lijfspreuk geworden. Heb wel met alle disciplines van het revalidatieteam kennis gemaakt, zodat de lijntjes straks kort zijn als het nodig mocht zijn.

Tja, misschien steek ik ook mijn kop in het zand of duw ik het zelfs weg, geen idee. Ik heb gewoon geen zin om mij met deze ziekte bezig te houden, zolang ik er niet heel expliciet toe gedwongen wordt. Voor alles is een tijd, denk ik dan maar...

Ik gebruik geen medicatie, wil ik ook niet zolang dat niet nodig is. Ga ook niet voor controle naar de neuroloog zolang klachten niet verergeren of erbij komen. Ik zie het wel...

Sterkte Debby met alle gedachtes, gevoelens en hoop dat je zo lang mogelijk in staat bent om je leven te leiden zoals jij het wilt.

[Milkmaid]

Ik heb van een lid van het koor waar ik zing een gedicht gekregen, wat op mij veel indruk gemaakt heeft.

Wat het is

Het is onzin,
zegt het verstand
Het is wat het is,
zegt de liefde
Het is ongeluk,
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet,
zegt de angst
Het is uitzichtloos,
zegt het inzicht
Het is wat het is,
zegt de liefde
Het is belachelijk,
zegt de trots
Het is lichtzinnig,
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk,
zegt de ervaring
Het is wat het is,
zegt de liefde

Erich Fried, 1983