Onzekerheid
Geplaatst: 30 mei 2020, 05:58
Hey lieve mensen
Ik lees al een tijdje iedereen zijn verhalen en ik heb lang getwijfeld om me ook aan te melden, omdat ik het gevoel heb dat ik er niet tussen pas, omdat ik een beetje heen er weer geschoven wordt bij de dokter en ik altijd een ander verhaal krijg als ik weer langs kom met klachten.
Toch wil ik is mijn verhaal vertellen en misschien dat iemand dit herkent..
Vorig jaar tijdens het werk werd mijn gezicht aan de rechterkant gevoelloos en had ik een enorm dof gevoel van mijn onderlip tot mijn oor. Eerst instantie dacht ik dat het door de drukte was en mijn lichaam een soort van signaal aangaf dat ik het rustig aan moest doen.
Ik ben een persoon die niet snel en graag naar de dokter gaat, maar toch de stap gezet om is even te laten na kijken wat er aan de hand kon zijn.
De dokter stuurde me door naar een neuroloog voor even een paar check ups te doen.
Eenmaal bij de neuroloog was eigenlijk alles prima maar had hij wel een paar zorgen en wou hij een aantal testen doen, omdat hij vermoede dat ik MS kon hebben..
Dit was als een bom voor mij, omdat ik hier nog nooit aan had gedacht..
Na de scans, het bloedprikken en de LP kwam er uit eindelijk uit dat er geen afwijkingen waren, maar er waren wel witte mes puntjes te zien op de scans.
Ik ben niet officieel vast gesteld met MS, omdat de neuroloog aangaf dat er te weinig bewijs was, maar als er iets aan mijn klachten veranderde moest ik wel direct terug aan de bel trekken.
Sinds die dag, is het dof gevoel en pijn in mijn gezicht niet meer weggegaan en komt het in fase's op.
Sinds begin dit jaar heb ik nieuwe klachten. Af en toe een dof gevoel in mijn rechterbeen, pijn in mijn benen, kan ik niet goed meer door plassen(het gevoel dat ik vaker naar de wc moet) soms wazig zien en stekende pijn achter mijn linker oog vooral. Dit gaat nu al een 6 maanden door op deze manier en altijd steek ik het op iets anders, omdat het ook zo wordt ingepraat bij mij.
Ik heb een lange dag gehad, dat verklaart wss de verzuring in mijn benen.
Ik heb last van migraine aanvallen, dat verklaart wss het wazig zien soms en de pijn in mijn oog.
Ik heb veel water gedronken, vandaar dat ik vaker naar de wc moet, maar door wat er vorig jaar tegen mij gezegd is, speelt er de angst dat het toch meer is dan maar een toeval van omstandigheden.
Dat gevoel in mijn benen wordt erger..
Zowel in rust als met beweging ervaar ik de zelfde pijn, af en toe een branderig gevoel en heb ik het idee dat mijn benen niet tot rust komen.
Nu ben ik 29/05 terug bij de dokter geweest om hier toch is terug over te praten, maar dat gevoel dat ik ervaar in mijn benen vind hij maar gek en word mij weer het gevoel gegeven dat het maar tussen mijn oren zit en het komt omdat ik veel moet lopen en staan op het werk. (ik ben 26 jaar, sinds wanneer kan ik dat niet meer aan, ik sport ook in het dagelijks leven..)
De enigste reden dat hij terug contact op gaat nemen met de neuroloog is omtrent wat blaasproblemen..
Nu is het weer afwachten..
Sorry voor mijn lange verhaal bedankt dat jullie de tijd namen voor dit te lezen en misschien dat iemand dit herkent?
Volgens de neuroloog ( moest ik het toch hebben ) ben ik er enorm vroeg bij..
Ik lees al een tijdje iedereen zijn verhalen en ik heb lang getwijfeld om me ook aan te melden, omdat ik het gevoel heb dat ik er niet tussen pas, omdat ik een beetje heen er weer geschoven wordt bij de dokter en ik altijd een ander verhaal krijg als ik weer langs kom met klachten.
Toch wil ik is mijn verhaal vertellen en misschien dat iemand dit herkent..
Vorig jaar tijdens het werk werd mijn gezicht aan de rechterkant gevoelloos en had ik een enorm dof gevoel van mijn onderlip tot mijn oor. Eerst instantie dacht ik dat het door de drukte was en mijn lichaam een soort van signaal aangaf dat ik het rustig aan moest doen.
Ik ben een persoon die niet snel en graag naar de dokter gaat, maar toch de stap gezet om is even te laten na kijken wat er aan de hand kon zijn.
De dokter stuurde me door naar een neuroloog voor even een paar check ups te doen.
Eenmaal bij de neuroloog was eigenlijk alles prima maar had hij wel een paar zorgen en wou hij een aantal testen doen, omdat hij vermoede dat ik MS kon hebben..
Dit was als een bom voor mij, omdat ik hier nog nooit aan had gedacht..
Na de scans, het bloedprikken en de LP kwam er uit eindelijk uit dat er geen afwijkingen waren, maar er waren wel witte mes puntjes te zien op de scans.
Ik ben niet officieel vast gesteld met MS, omdat de neuroloog aangaf dat er te weinig bewijs was, maar als er iets aan mijn klachten veranderde moest ik wel direct terug aan de bel trekken.
Sinds die dag, is het dof gevoel en pijn in mijn gezicht niet meer weggegaan en komt het in fase's op.
Sinds begin dit jaar heb ik nieuwe klachten. Af en toe een dof gevoel in mijn rechterbeen, pijn in mijn benen, kan ik niet goed meer door plassen(het gevoel dat ik vaker naar de wc moet) soms wazig zien en stekende pijn achter mijn linker oog vooral. Dit gaat nu al een 6 maanden door op deze manier en altijd steek ik het op iets anders, omdat het ook zo wordt ingepraat bij mij.
Ik heb een lange dag gehad, dat verklaart wss de verzuring in mijn benen.
Ik heb last van migraine aanvallen, dat verklaart wss het wazig zien soms en de pijn in mijn oog.
Ik heb veel water gedronken, vandaar dat ik vaker naar de wc moet, maar door wat er vorig jaar tegen mij gezegd is, speelt er de angst dat het toch meer is dan maar een toeval van omstandigheden.
Dat gevoel in mijn benen wordt erger..
Zowel in rust als met beweging ervaar ik de zelfde pijn, af en toe een branderig gevoel en heb ik het idee dat mijn benen niet tot rust komen.
Nu ben ik 29/05 terug bij de dokter geweest om hier toch is terug over te praten, maar dat gevoel dat ik ervaar in mijn benen vind hij maar gek en word mij weer het gevoel gegeven dat het maar tussen mijn oren zit en het komt omdat ik veel moet lopen en staan op het werk. (ik ben 26 jaar, sinds wanneer kan ik dat niet meer aan, ik sport ook in het dagelijks leven..)
De enigste reden dat hij terug contact op gaat nemen met de neuroloog is omtrent wat blaasproblemen..
Nu is het weer afwachten..
Sorry voor mijn lange verhaal bedankt dat jullie de tijd namen voor dit te lezen en misschien dat iemand dit herkent?
Volgens de neuroloog ( moest ik het toch hebben ) ben ik er enorm vroeg bij..