MSweb forum

Toeter schreef: ↑25 mei 2021, 12:14 En mijn vriend helpt ook op zijn manier. Hij heeft geen boodschap aan 'wat als'-scenario's. Dat zien we dan wel weer, zegt hij dan. En zo is het ook. Je weet niet hoe het gaat zijn.

klopt als een bus maar in die instelling stappen kost gewoon tijd

het is nu eenmaal perfect normaal om in angstscenario's te stappen en sommige mensen zal dat verlammen.
ik ga x,y,z niet doen want als a, b of c zou gebeuren dan ...
gewoon doen en kom je iets tegen zul je wel een oplossing vinden. mensen zijn van nature goed en hulpvaardig en wij zijn gemaakt en, geËvolueerd om oplossingen te vinden.

niets is zo goed voor je creativiteit als een handicap, om een rolstoelcollega te citeren

1207 schreef: ↑25 mei 2021, 14:45 niets is zo goed voor je creativiteit als een handicap

m86 schreef: ↑25 mei 2021, 13:29
De afgelopen dagen ben ik bij alles wat ik doe aan het denken: oké , als ik nu in een rolstoel zou zitten, wil ik dit dan nog wel? Dan valt er zoveel voor mij weg...

Je weet helemaal niet hoe het leven in een rolstoel gaat zijn, want zodra die rolstoel een feit is ga je een rouwproces door. Diegene die uit dat rouwproces komt is een ander mens en kijkt anders tegen de dingen aan en ziet mogelijkheden die jij nu niet kan zien.

En wie weet komt die rolstoel er nooit. Of kijk je er tegen die tijd naar uit, omdat dan je wereld weer groter wordt. Dat je weer dingen kunt doen die je lopend niet meer lukken. Dagje naar de dierentuin met je dochter ofzo.

Men lijdt nog het meest, van het lijden dat men vreest.

Toeter schreef: ↑25 mei 2021, 19:04 Diegene die uit dat rouwproces komt is een ander mens en kijkt anders tegen de dingen aan en ziet mogelijkheden die jij nu niet kan zien.

zoiets?

Precies 1207. De functionaliteit van je benen verliezen is verschrikkelijk, maar rolstoel afhankelijk zijn, is verre van het einde van je leven.

Wat rot dat je je zo voelt. Heb je al eens een revalidatietraject oid gedaan? Ik heb nu sinds september 2020 de diagnose en ik merk dat het traject mij ontzettend helpt in het mentale stuk.
Vorig jaar liep ik nog 17 km, wist ik niet dat ik MS had en nu zit ik inderdaad buiten in een rolstoel. Had je dat vorig jaar tegen me gezegd, poeh dat had ik niet getrokken want wandelen is mijn leven. Nu schakel ik bij en kijk ik naar wat de mogelijkheden zijn in een rolstoel. Al mis ik onze lange gezinswandelingen ontzettend. Het revalidatietraject heeft mij echt geholpen om anders tegen het leven aan te kijken.

Saar33 schreef: ↑27 mei 2021, 17:57 Vorig jaar liep ik nog 17 km, wist ik niet dat ik MS had en nu zit ik inderdaad buiten in een rolstoel.

hard en snel

Nu schakel ik bij en kijk ik naar wat de mogelijkheden zijn in een rolstoel. Al mis ik onze lange gezinswandelingen ontzettend.

Moet je neit opgeven. Genoeg hulpmiddelen en aandrijfsystemen om terug mee te wandelen/rollen, zonder dat ze u moeten duwen en ge daar afhankelijk van zijt.

1207 schreef: ↑28 mei 2021, 09:43 hard en snel
Moet je neit opgeven. Genoeg hulpmiddelen en aandrijfsystemen om terug mee te wandelen/rollen, zonder dat ze u moeten duwen en ge daar afhankelijk van zijt.

Ik ben nog bezig met een volledig elektrische handbike aan mijn rolstoel. Maar het lopen wordt nooit meer zoals het was. Misschien gaat de 'rouw' er nog eens af, voor nu ga ik liever over op fietsen met het gezin!

Saar33 schreef: ↑03 jun 2021, 11:31 Ik ben nog bezig met een volledig elektrische handbike aan mijn rolstoel. Maar het lopen wordt nooit meer zoals het was. Misschien gaat de 'rouw' er nog eens af,

niet kunnen lopen is het ergste niet,
ik weet hoe een dame vervoert moet worden en met minder mag je niet akkoord gaan als uw ventje protesteert
https://www.youtube.com/watch?v=vB5Wv8IHVf0

@1207 Dat filmpje!!