Even voorstellen…
Geplaatst: 13 sep 2021, 12:14
Hallo,
Ik heb al veel als gast meegelezen, maar nu me toch aangemeld. Mijn verhaal is enigszins vreemd en verwarrend, denk ik.
Ik ben Marline, 37jr, moeder, echtgenote, juf, vriendin, fervent paardrijder, nah-er en ris-er.
In februari ben ik als voetganger aangereden, er is een lichte hersenschudding vastgesteld door de ha. Gezien mijn geschiedenis met inrijden van jonge paarden en het springen van parcoursen was mijn ervaring met hersenschuddingen niet meer op 2 handen te tellen.
Maar na 6 dagen ben ik plots mijn spraak kwijtgeraakt, een acute spraak uitval, waarbij ik linkszijdig ook sterk verminderde spierkracht had.
De CT was goed, thuis verder veel rust nemen en heel langzaam opbouwen.
Maar eind maart stond ik smorgens op met ‘dronken benen’, ernstig vermoeid, tintelingen in linker arm en ik kreeg mijn linkerbeen nagenoeg niet meer opgetild. De huisarts heeft me met spoed naar de eerste hulp gestuurd, waar ik opnieuw naar huis ben gestuurd met ‘rust en mogelijk zit het tussen uw oren’. Ik wilde graag een mri en die heb ik 3 weken later gekregen.
De mri leek in eerste instantie schoon met enkel een witte stofafwijking, maar uiteindelijk is dat teruggenomen en is er myelineschade gezien in de hersenbalk (corpus calllosum). Er is geen contrastvloeistof toegediend, want het ging om een routinecheck n.a.v. mijn uitval in maart. Na deze uitslag nog wel een mri van rug (met contrast) en lumbaalpunctie gehad en die waren beide schoon. Dus de laesie in mijn hoofd wordt gezien als een toevalsbevinding, waar ik geen aanwijsbare klachten van heb.
Dan ben je een RIS, want ik ging voor het een door de scan, maar ze zagen ‘t ander. In december krijg ik weer een mri van mijn hoofd om te kijken hoe het een en ander zich ontwikkelt.
Ik ben nu 7 maanden aan het tobben en inmiddels loop ik bij de revalidatiearts, ergotherapeut en fysiotherapeut.
Maar man, o man, wat is het ingewikkeld als symptomen en klachten zo sterk overheen komen met zoveel nah-gerelateerde aandoeningen.
Ik lees vooral op de achtergrond mee, want alles is een belasting. Al heb ik wel een prangende vraag, maar mijn ‘schermtijd’ qua mentale belasting zit er al weer op.
Tot ziens!
En sterkte voor een ieder vandaag ook even z’n dag niet heeft…
Ik heb al veel als gast meegelezen, maar nu me toch aangemeld. Mijn verhaal is enigszins vreemd en verwarrend, denk ik.
Ik ben Marline, 37jr, moeder, echtgenote, juf, vriendin, fervent paardrijder, nah-er en ris-er.
In februari ben ik als voetganger aangereden, er is een lichte hersenschudding vastgesteld door de ha. Gezien mijn geschiedenis met inrijden van jonge paarden en het springen van parcoursen was mijn ervaring met hersenschuddingen niet meer op 2 handen te tellen.
Maar na 6 dagen ben ik plots mijn spraak kwijtgeraakt, een acute spraak uitval, waarbij ik linkszijdig ook sterk verminderde spierkracht had.
De CT was goed, thuis verder veel rust nemen en heel langzaam opbouwen.
Maar eind maart stond ik smorgens op met ‘dronken benen’, ernstig vermoeid, tintelingen in linker arm en ik kreeg mijn linkerbeen nagenoeg niet meer opgetild. De huisarts heeft me met spoed naar de eerste hulp gestuurd, waar ik opnieuw naar huis ben gestuurd met ‘rust en mogelijk zit het tussen uw oren’. Ik wilde graag een mri en die heb ik 3 weken later gekregen.
De mri leek in eerste instantie schoon met enkel een witte stofafwijking, maar uiteindelijk is dat teruggenomen en is er myelineschade gezien in de hersenbalk (corpus calllosum). Er is geen contrastvloeistof toegediend, want het ging om een routinecheck n.a.v. mijn uitval in maart. Na deze uitslag nog wel een mri van rug (met contrast) en lumbaalpunctie gehad en die waren beide schoon. Dus de laesie in mijn hoofd wordt gezien als een toevalsbevinding, waar ik geen aanwijsbare klachten van heb.
Dan ben je een RIS, want ik ging voor het een door de scan, maar ze zagen ‘t ander. In december krijg ik weer een mri van mijn hoofd om te kijken hoe het een en ander zich ontwikkelt.
Ik ben nu 7 maanden aan het tobben en inmiddels loop ik bij de revalidatiearts, ergotherapeut en fysiotherapeut.
Maar man, o man, wat is het ingewikkeld als symptomen en klachten zo sterk overheen komen met zoveel nah-gerelateerde aandoeningen.
Ik lees vooral op de achtergrond mee, want alles is een belasting. Al heb ik wel een prangende vraag, maar mijn ‘schermtijd’ qua mentale belasting zit er al weer op.
Tot ziens!
En sterkte voor een ieder vandaag ook even z’n dag niet heeft…