MSweb forum

Hoi,

Na even te hebben rondgesnuffeld hoe de meesten zich voorstellen, zal ik dat ook doen (excuus, het is een veel langer stuk tekst geworden dan ik eigenlijk in gedachten had).

Ik ben Willem, 35 jaar oud en werkzaam als avionica-technicus binnen het vliegtuigonderhoud. Afgelopen december viel ook bij mij het kwartje en kreeg ik de diagnose RRMS. Mijn klachtverloop bestond uit 2x dubbelzien, tintelingen in mijn linkerarm en uiteindelijk ook een aanval in mijn rug welke effect had op mijn benen. (in totaal 3 schubs gehad/aanwezig)

Hoewel het wellicht vreemd klinkt, ben ik ergens wel blij met de diagnose: tuurlijk vind ik het vervelend en eng MS te hebben, maar vanaf nu hoef ik niet meer met elk vreemd gevoel die hele discussie met de huisarts aan te gaan om een scan te krijgen, er ligt een plan om het vervalproces te vertragen en het verloop wordt voortaan in de gaten gehouden.
De aandoening heb ik, kennelijk al 13 jaar, daar valt niets aan te veranderen. Maar nu weten we het tenminste zeker en kunnen we het in de gaten houden.

Wat ik op dit moment vooral vervelend vind, is ik dat ik mijn favoriete bezigheid nu niet meer mag uitoefenen: grenzen opzoeken. De afgelopen jaren ben ik verzot geraakt op wandeltochten (de Nijmeegse 4 daagse, de dodentocht van Bornem, bergtochten e.d.). Op dit moment begint mijn onderstel weer een beetje normaal te werken en ben ik begonnen langzaamaan mijn conditie weer op te bouwen en uit te proberen. Het lijkt er echter op dat ik weer helemaal vanaf het begin moet beginnen en ik heb nog geen idee wat er nog mogelijk is en waar de lijn ligt waarvan het beter is er niet overheen te gaan..

Ik heb besloten me bij dit forum aan te melden in de hoop dat het enigzins rustgevend werkt om met anderen te kunnen spreken die inmiddels meer ervaring met MS hebben.

groetjes,

Willem

hi @Willem
welkom hier!

het heeft op mij zeker een rustgevend effect altijd lotgenoten te kunnen raadplegen, al is het maar om de herkenning van alle moeilijkheden die je tegen komt.

ik had trouwens ook een opgelucht gevoel bij de diagnose. er was een oorzaak van al mijn rare klachten gevonden.

ik snap dat je nu denkt dat nooit meer te kunnen, maar wie weet hoe ver je kan komen. zelf heb ik inmiddels geleerd te kijken naar wat wel kan. ik probeer iedere dag mijn energie op te maken, iedere wandeling tot het maximale te gaan. dat is fout (volgens mijn ergo) maar het voelt goed.

je gaat vanzelf je grens vinden en er tig keer overheen, dat is niet erg (je doet er geen aanval mee uitlokken of zoiets), daarna kun je door iedere dag iets over je grens te gaan je grens verleggen. (dat heb ik gedaan) en zo conditie opbouwen, het is goed conditie en sterke spieren te hebben.. dan kun je in mijn ogen meer met je beperkte energie.

succes!

Hey Klick,

Bedankt voor je uitermate positieve reactie! Daar wordt ik wel weer een beetje vrolijker van

Hoi @Willem , welkom op het forum! Ik hoop dat je hier antwoorden kan gaan vinden op de vele vragen rondom jouw MS. Zoniet, stel ze zelf ook gerust, daar is dit forum voor.

Ik sluit me verder helemaal aan bij de reactie van Klick