Alternatieve zienswijze
Geplaatst: 22 apr 2022, 12:29
Beste allemaal,
In 2004 werd ik gediagnosticeerd met MS. In 2009 vond Zamboni een relatie met vernauwde nekvaten en hij diagnosticeerde me ook daarmee. In 2010 vond ik een verklaring voor de dubbele piek in de grafiek van leeftijd van diagnose met MS. De medische wereld nam deze zaken niet serieus. Maar ik ben 34 jaren lang een systeem ingenieur geweest, in verschillende posities. Ik weet hoe grote systemen kunnen falen en ik heb dat ook zien gebeuren. Sindsdien ben ik geinteresseerd geweest in het begrijpen en doorgronden van deze ongekende en onbegrepen ziekte. Omdat ik wist of voelde dat er iets niet klopte.
Nu meer dan 10 jaren later heb ik een goed begrip van wat MS is, en waar het vandaan komt. Zie hiervoor bijvoorbeeld: https://drive.google.com/file/d/1uYmBzw ... Rl7ue/view De slide met Referenties geeft nog meer documenten.
Het geeft antwoord op de volgende vragen: waarom is er een correlatie van MS met vernauwde nekvaten? waarom ziet men een dubbele piek in de grafiek van leeftijd van aanzetten van MS? wat is RR MS? waar komt de relapse vandaan? en waarom zien we remissie? Ik kan je verklappen dat dat laatste weinig met demyelinering te maken heeft.
Maar de medische wereld wil mij niet volgen. Natuurlijk, ik ben ook maar een patientje aan de flanken van dit enorme werkveld. Meer nog, de oplossing van MS hangt nauw samen met een beter inzicht in andere chronische ziekten zoals kankers, andere auto-immuun ziekten en neurodegeneratieve ziekten. En net omdat er zo veel mee gemoeid is zal verandering dan ook veel barrieres kennen.
Ik denk dat we aan de vooravond van een enorme doorbraak staan. De essay hieronder legt een en ander verder uit.
Als er vragen zijn hoor ik dat graag,
groet,
Leo
Naar een paradigma verandering in de geneeskunde
Al in 1962 daagde Thomas Kuhn in zijn meesterlijke boek The Structure of Scientific Revolutions de bestaande lineaire noties van wetenschappelijke vooruitgang uit. Hij gebruikte daarbij het argument dat transformatieve ideeën niet voortkomen uit het dagelijkse, geleidelijke proces van experimenteren en het verzamelen van gegevens, maar dat de revoluties in de wetenschap, die doorbraakmomenten die het geaccepteerde denken verstoren en onverwachte ideeën bieden, plaatsvinden buiten de 'normale wetenschap'. Zijn ideeën over hoe wetenschappelijke revoluties orde scheppen in de anomalieën die zich in de loop van de tijd ophopen in onderzoeksexperimenten zijn in onze tijd nog steeds leerzaam. We kunnen hier denken aan het lange pad van onderzoek naar chronische ziekten dat ook na zovele jaren geen echte doorbraak heeft gekend.
Een hele nieuwe kijk op chronische ziekten stelt dat deze veroorzaakt worden door een alomtegenwoordige menselijke ziekteverwekker namelijk het herpes virus. Deze nieuwe kijk is zo'n revolutie, zo’n doorbraakmoment, een denken buiten de norm, en het biedt een heel nieuw perspectief op chronische ziekten.
Het betreft hier de grote meerderheid van chronische ziekten: dat zijn kankers (de oude theorie van somatische mutaties is achterhaald, de meeste kankers worden veroorzaakt door herpes die retrovirale sequenties in het genoom transactiveert), auto-immuunziekten (als reactie op vroege vormen van kankers, d.w.z. paraneoplastisch, of zelfs wanneer het immuunsysteem zelfs maar denkt dat het een zich ontwikkelende neoplasie moet tegengaan vanwege afwijkende lokale virale condities) en neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekten van Alzheimer en Parkinson (waarvan wordt aangenomen dat ze in hun oorsprong auto-immuun ziekten zijn, het meeste onderzoek dat daar is gedaan volgt gewoon later als het kwaad al geschied is). We moeten fundamenteel anders kijken naar chronische ziekten, door een geheel nieuwe lens. We moeten chronische ziekten als een klasse beschouwen net zo goed als individuele ziekten, met een het herpes virus als oorzaak.
MS valt ook in dezelfde categorie. Maar in zekere zin is MS ook bijzonder omdat - in tegenstelling tot ziekten zoals bijvoorbeeld de ziekte van Alzheimer – de symptomen al heel vroeg in het proces zichtbaar zijn. Dat is wanneer de ATP-productie van specifieke cellen afbreekt met de omkering van de elektronen transportketen van de mitochondria en een onmiddellijke terugval van motorische functies wordt gezien. Dat is wanneer deze cellen door interne microregulatie - waarvan eerder werd gedacht dat het een fase van immunologische tolerantie was - hun eerste maatregelen nemen om een afwijkende interne virale situatie onder controle te krijgen. Aangezien MS dezelfde mechanismen volgt dan andere chronische ziekten, zal de oplossing ervan een begrip en oplossing van het bredere beeld van chronische ziekten moeten volgen, evenals in het bijzonder de verwijdering van de vele en hardnekkige barrières die de oplossing ervan in de weg staan. Dus terug daarom nu naar het grote plaatje.
Het gaat hier om een echte paradigma verandering. Om het te zeggen met de woorden van Thomas Kuhn, "een paradigma dat voorbestemd is om zijn strijd te winnen." Maar het medische systeem is een enorm groot en gevestigd systeem met overal diepgewortelde belangen en controlepunten en met zovelen die door verandering zoveel zullen verliezen. Daarom zullen er overal barrières zijn. En verandering kan dan aanzienlijk worden belemmerd doordat onderzoekers (te) ver buiten hun comfortzone moeten treden.
De uitdaging bestaat erin om de wereld klaar te maken voor verandering, de barrières op te heffen en de zekerheden en kaders te creëren die nodig zijn voor een transitie. En om dat zo snel mogelijk te doen. Hier ligt een cruciale rol voor onze regeringen: het proces helpen versnellen. Vanwege de enorme implicaties en de onzekerheden die het voor velen creëert, kan onderzoek zijn werk niet doen zonder een nieuw beleidskader dat zekerheid en duidelijkheid biedt aan de actoren. Onze regeringen hebben een sleutelrol om daarin te voorzien.
En hoe eerder hoe beter, en niet pas over 5 tot 10 jaar. Als het aantal chronische ziekten in de EU tegen 2035 met meer dan 24% zou toenemen (uit officiële EU-overheidsdocumenten), hebben we het hier letterlijk over miljoenen extra nieuwe gevallen van zieke burgers, bovenop het aantal dat zou kunnen worden verwacht met de huidige percentages van de bevolking. De cijfers voor de VS zullen niet veel anders zijn. En de gegevens voor de hele wereld wijzen zelfs op een verdubbeling van het aantal chronische zieken tegen 2035. Dit is dus een dreigende wereldwijde crisis die dringend actie vereist.
Onze samenleving is op een zeer gevaarlijk pad beland, er is een plaag van chronische ziekten die steeds erger wordt. Ik sprak net met een professor die was uitgenodigd om de openingstoespraak te houden op een aanstaande internationale conferentie over kanker. Hij vertelde me dat het aantal kankergevallen in onze samenlevingen dramatisch toeneemt. Als je de nieuwe manier van denken volgt, komt dat omdat onze immuniteit onvoldoende wordt om de herpesvirussen in te dammen. En daarom, als er maar een kleine kans zou zijn dat het nieuwe denken ons in de goede richting zou wijzen, zouden we er met kracht achteraan moeten gaan. Ik ben er zeker van dat als we de verandering in perspectief zouden accepteren, dit een explosie van nieuwe ontdekkingen en vorderingen zou veroorzaken, met name op het gebied van bijvoorbeeld in cellulaire immuniteit in relatie tot herpes en retrovirale sequenties in het genoom. En het zal ons op weg naar een gezondere samenleving zetten.
Met de hulp van de verantwoordelijke autoriteiten kunnen we de voortgang versnellen. In de tussentijd moeten we misschien meer naar de paus en de Bijbel luisteren. Nee, ik ben niet religieus, maar ik ben bloedserieus. De Staat kon niet doen wat de kerk al duizenden jaren heeft gedaan: ons beschermen tegen de kleinste soort en toch onze grootste vijanden, dat zijn de endogene herpesvirussen die al voor honderden miljoenen jaren bij ons zijn en die de overgrote meerderheid van chronische ziekten veroorzaken. Als zodanig versterkt de religieuze praktijk van regelmatig vasten de antivirale eigenschappen van onze cellen via verschillende mechanismen bijvoorbeeld de mitochondriale morfologie waarbij cellen meer neigen naar een antivirale (interferon) reactie dan een proinflammatoire (interleukines) route. Daarom heeft de religieuze praktijk door de eeuwen heen een zeer belangrijke bijdrage geleverd om de herpesvirussen in te dammen en onze samenlevingen gezond te houden. En dat zal het ook vandaag doen.
Er is een dringende behoefte om het debat in een nieuwe richting te verschuiven om een groot systeemfalen en een gezondheidscrisis van ongeziene omvang te voorkomen.
In 2004 werd ik gediagnosticeerd met MS. In 2009 vond Zamboni een relatie met vernauwde nekvaten en hij diagnosticeerde me ook daarmee. In 2010 vond ik een verklaring voor de dubbele piek in de grafiek van leeftijd van diagnose met MS. De medische wereld nam deze zaken niet serieus. Maar ik ben 34 jaren lang een systeem ingenieur geweest, in verschillende posities. Ik weet hoe grote systemen kunnen falen en ik heb dat ook zien gebeuren. Sindsdien ben ik geinteresseerd geweest in het begrijpen en doorgronden van deze ongekende en onbegrepen ziekte. Omdat ik wist of voelde dat er iets niet klopte.
Nu meer dan 10 jaren later heb ik een goed begrip van wat MS is, en waar het vandaan komt. Zie hiervoor bijvoorbeeld: https://drive.google.com/file/d/1uYmBzw ... Rl7ue/view De slide met Referenties geeft nog meer documenten.
Het geeft antwoord op de volgende vragen: waarom is er een correlatie van MS met vernauwde nekvaten? waarom ziet men een dubbele piek in de grafiek van leeftijd van aanzetten van MS? wat is RR MS? waar komt de relapse vandaan? en waarom zien we remissie? Ik kan je verklappen dat dat laatste weinig met demyelinering te maken heeft.
Maar de medische wereld wil mij niet volgen. Natuurlijk, ik ben ook maar een patientje aan de flanken van dit enorme werkveld. Meer nog, de oplossing van MS hangt nauw samen met een beter inzicht in andere chronische ziekten zoals kankers, andere auto-immuun ziekten en neurodegeneratieve ziekten. En net omdat er zo veel mee gemoeid is zal verandering dan ook veel barrieres kennen.
Ik denk dat we aan de vooravond van een enorme doorbraak staan. De essay hieronder legt een en ander verder uit.
Als er vragen zijn hoor ik dat graag,
groet,
Leo
Naar een paradigma verandering in de geneeskunde
Al in 1962 daagde Thomas Kuhn in zijn meesterlijke boek The Structure of Scientific Revolutions de bestaande lineaire noties van wetenschappelijke vooruitgang uit. Hij gebruikte daarbij het argument dat transformatieve ideeën niet voortkomen uit het dagelijkse, geleidelijke proces van experimenteren en het verzamelen van gegevens, maar dat de revoluties in de wetenschap, die doorbraakmomenten die het geaccepteerde denken verstoren en onverwachte ideeën bieden, plaatsvinden buiten de 'normale wetenschap'. Zijn ideeën over hoe wetenschappelijke revoluties orde scheppen in de anomalieën die zich in de loop van de tijd ophopen in onderzoeksexperimenten zijn in onze tijd nog steeds leerzaam. We kunnen hier denken aan het lange pad van onderzoek naar chronische ziekten dat ook na zovele jaren geen echte doorbraak heeft gekend.
Een hele nieuwe kijk op chronische ziekten stelt dat deze veroorzaakt worden door een alomtegenwoordige menselijke ziekteverwekker namelijk het herpes virus. Deze nieuwe kijk is zo'n revolutie, zo’n doorbraakmoment, een denken buiten de norm, en het biedt een heel nieuw perspectief op chronische ziekten.
Het betreft hier de grote meerderheid van chronische ziekten: dat zijn kankers (de oude theorie van somatische mutaties is achterhaald, de meeste kankers worden veroorzaakt door herpes die retrovirale sequenties in het genoom transactiveert), auto-immuunziekten (als reactie op vroege vormen van kankers, d.w.z. paraneoplastisch, of zelfs wanneer het immuunsysteem zelfs maar denkt dat het een zich ontwikkelende neoplasie moet tegengaan vanwege afwijkende lokale virale condities) en neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekten van Alzheimer en Parkinson (waarvan wordt aangenomen dat ze in hun oorsprong auto-immuun ziekten zijn, het meeste onderzoek dat daar is gedaan volgt gewoon later als het kwaad al geschied is). We moeten fundamenteel anders kijken naar chronische ziekten, door een geheel nieuwe lens. We moeten chronische ziekten als een klasse beschouwen net zo goed als individuele ziekten, met een het herpes virus als oorzaak.
MS valt ook in dezelfde categorie. Maar in zekere zin is MS ook bijzonder omdat - in tegenstelling tot ziekten zoals bijvoorbeeld de ziekte van Alzheimer – de symptomen al heel vroeg in het proces zichtbaar zijn. Dat is wanneer de ATP-productie van specifieke cellen afbreekt met de omkering van de elektronen transportketen van de mitochondria en een onmiddellijke terugval van motorische functies wordt gezien. Dat is wanneer deze cellen door interne microregulatie - waarvan eerder werd gedacht dat het een fase van immunologische tolerantie was - hun eerste maatregelen nemen om een afwijkende interne virale situatie onder controle te krijgen. Aangezien MS dezelfde mechanismen volgt dan andere chronische ziekten, zal de oplossing ervan een begrip en oplossing van het bredere beeld van chronische ziekten moeten volgen, evenals in het bijzonder de verwijdering van de vele en hardnekkige barrières die de oplossing ervan in de weg staan. Dus terug daarom nu naar het grote plaatje.
Het gaat hier om een echte paradigma verandering. Om het te zeggen met de woorden van Thomas Kuhn, "een paradigma dat voorbestemd is om zijn strijd te winnen." Maar het medische systeem is een enorm groot en gevestigd systeem met overal diepgewortelde belangen en controlepunten en met zovelen die door verandering zoveel zullen verliezen. Daarom zullen er overal barrières zijn. En verandering kan dan aanzienlijk worden belemmerd doordat onderzoekers (te) ver buiten hun comfortzone moeten treden.
De uitdaging bestaat erin om de wereld klaar te maken voor verandering, de barrières op te heffen en de zekerheden en kaders te creëren die nodig zijn voor een transitie. En om dat zo snel mogelijk te doen. Hier ligt een cruciale rol voor onze regeringen: het proces helpen versnellen. Vanwege de enorme implicaties en de onzekerheden die het voor velen creëert, kan onderzoek zijn werk niet doen zonder een nieuw beleidskader dat zekerheid en duidelijkheid biedt aan de actoren. Onze regeringen hebben een sleutelrol om daarin te voorzien.
En hoe eerder hoe beter, en niet pas over 5 tot 10 jaar. Als het aantal chronische ziekten in de EU tegen 2035 met meer dan 24% zou toenemen (uit officiële EU-overheidsdocumenten), hebben we het hier letterlijk over miljoenen extra nieuwe gevallen van zieke burgers, bovenop het aantal dat zou kunnen worden verwacht met de huidige percentages van de bevolking. De cijfers voor de VS zullen niet veel anders zijn. En de gegevens voor de hele wereld wijzen zelfs op een verdubbeling van het aantal chronische zieken tegen 2035. Dit is dus een dreigende wereldwijde crisis die dringend actie vereist.
Onze samenleving is op een zeer gevaarlijk pad beland, er is een plaag van chronische ziekten die steeds erger wordt. Ik sprak net met een professor die was uitgenodigd om de openingstoespraak te houden op een aanstaande internationale conferentie over kanker. Hij vertelde me dat het aantal kankergevallen in onze samenlevingen dramatisch toeneemt. Als je de nieuwe manier van denken volgt, komt dat omdat onze immuniteit onvoldoende wordt om de herpesvirussen in te dammen. En daarom, als er maar een kleine kans zou zijn dat het nieuwe denken ons in de goede richting zou wijzen, zouden we er met kracht achteraan moeten gaan. Ik ben er zeker van dat als we de verandering in perspectief zouden accepteren, dit een explosie van nieuwe ontdekkingen en vorderingen zou veroorzaken, met name op het gebied van bijvoorbeeld in cellulaire immuniteit in relatie tot herpes en retrovirale sequenties in het genoom. En het zal ons op weg naar een gezondere samenleving zetten.
Met de hulp van de verantwoordelijke autoriteiten kunnen we de voortgang versnellen. In de tussentijd moeten we misschien meer naar de paus en de Bijbel luisteren. Nee, ik ben niet religieus, maar ik ben bloedserieus. De Staat kon niet doen wat de kerk al duizenden jaren heeft gedaan: ons beschermen tegen de kleinste soort en toch onze grootste vijanden, dat zijn de endogene herpesvirussen die al voor honderden miljoenen jaren bij ons zijn en die de overgrote meerderheid van chronische ziekten veroorzaken. Als zodanig versterkt de religieuze praktijk van regelmatig vasten de antivirale eigenschappen van onze cellen via verschillende mechanismen bijvoorbeeld de mitochondriale morfologie waarbij cellen meer neigen naar een antivirale (interferon) reactie dan een proinflammatoire (interleukines) route. Daarom heeft de religieuze praktijk door de eeuwen heen een zeer belangrijke bijdrage geleverd om de herpesvirussen in te dammen en onze samenlevingen gezond te houden. En dat zal het ook vandaag doen.
Er is een dringende behoefte om het debat in een nieuwe richting te verschuiven om een groot systeemfalen en een gezondheidscrisis van ongeziene omvang te voorkomen.