In dit onderzoek trainden mensen drie keer per week drie uur, en dan hadden ze iedere week nog een extra fysiotherapiesessie.
Dat kan natuurlijk alleen in een revalidatietraject. In het dagelijkse leven is dit niet langdurig in te passen voor verreweg de meeste mensen. En als dan geconstateerd wordt dat de verbeteringen niet beklijven schiet de therapie z'n doel wel een beetje voorbij.
Ik snap nog wel dat zo'n onderzoek - hoe klein en naar mijn idee weinig patiëntgericht - gedaan wordt, maar dat revalidatie.nl dat als de uitkomsten bekend zijn met een soort van instemming aanhaalt begrijp ik helemaal niet. Acht weken na afloop van het traject waren de verbeteringen níet behouden, tenslotte.
Natuurlijk is bewegen belangrijk, net zo goed voor mensen zónder als voor mensen mét MS, maar revalidatie zou zich toch moeten richten op verbetering op de lange termijn, dus wat mij betreft veel liever op hoe mensen in hun verdere leven op een zinnige manier hun fysieke capaciteiten zoveel mogelijk behouden en wie weet verbeteren.
Het onderzoek doet me een beetje denken aan een al ouder Nederlands onderzoek naar de behandeling van vermoeidheid bij MS. Aan verschillende groepen werd respectievelijk ergotherapie, gesprekken, intensieve fysieke training en géén behandeling aangeboden. Al die interventies hielpen een klein beetje. Even. (Iets meer teruggevonden:
https://msweb.nl/?s=trefams)
Ik denk echt dat er genoeg simplistische eendimensionale onderzoeken gedaan zijn. Probeer uit te vinden hoe je mensen op de lange termijn de allerbeste kwaliteit van leven geeft, en liefst niet tegen al te hoge kosten.
(Amen
)
PS: dit is natuurlijk geen kritiek op 't feit dat je 't onderzoekt hier plaatst,
@Qanuk00, maar irritatie over de mijns inziens gemakzuchtige onderzoeksfabriek.