Dit ben ik!
Langzaam begint het besef te komen dat ik leef alsof ik niet ziek ben. Iets wat bij mij past, ik ben enorm eigenwijs en wil absoluut niet in een slachtofferrol kruipen. Ik weet wel dat ik ziek ben, maar dit past niet bij mij en moet mij vooral niet in de weg gaan zitten. Herkenbaar? Ik werk 24 uur per week, draai een gezin en huishouden, loop wandelevenementen, wil het liefst ook nog sporten en veel tijd doorbrengen met mijn vrienden. Ik ben een levensgenieter en optimist en mijn motto is dan ook, haal alles uit het leven wat er in zit. Niet later terugkijken met de gedachte: ‘had ik nu maar…’. Nu begin 40 en na 13 jaar RR MS komt dan eindelijk het gevoel om te accepteren dat niet alles meer lukt. Natuurlijk liep ik al vaker tegen mijn beperkingen aan, maar ik deed ze af als een 'tijdelijk dingetje' en ging weer verder. Het feit dat ons huis al een jaar lang een rommeltje is, deed ik af met de gedachten dat ik meer tijd stop in zaken die leuker zijn dan schoonmaken. Nu durf ik met moeite toe te geven dat het mij gewoon niet meer lukt. Vanaf nu snuffel ik dus rond op dit forum omdat ik benieuwd ben hoe dit voor jullie werkt.
Welkom op MS WebForum - Polly76
-
Klick
-
Jrs77
Dag Polly,
Welkom hier! Je zal op het forum vast hebben gemerkt dat iedereen het op zijn eigen manier doet. Ook voor mij blijft het lastig toe te geven dat niet alles meer lukt zoals voorheen. Uiteindelijk is het heel goed om te leren keuzes te maken, en dingen die belangrijker of leuker zijn voor te laten gaan.
En natuurlijk moet je leren om hulp te accepteren; dat is voor de een makkelijker dan voor de ander. Maar hulp accepteren van mensen die je graag helpen is soms zowel voor jou als voor de ander een stuk prettiger. De volgende te nemen stap is hulp vragen als je het nodig hebt; dat blijft ook een lastige ;) En misschien kom je er wel achter dat als je gebruik maakt van een schoonmaakster (particulier of via WMO) je meer tijd en energie over hebt voor belangrijkere of leukere dingen.
Welkom hier! Je zal op het forum vast hebben gemerkt dat iedereen het op zijn eigen manier doet. Ook voor mij blijft het lastig toe te geven dat niet alles meer lukt zoals voorheen. Uiteindelijk is het heel goed om te leren keuzes te maken, en dingen die belangrijker of leuker zijn voor te laten gaan.
En natuurlijk moet je leren om hulp te accepteren; dat is voor de een makkelijker dan voor de ander. Maar hulp accepteren van mensen die je graag helpen is soms zowel voor jou als voor de ander een stuk prettiger. De volgende te nemen stap is hulp vragen als je het nodig hebt; dat blijft ook een lastige ;) En misschien kom je er wel achter dat als je gebruik maakt van een schoonmaakster (particulier of via WMO) je meer tijd en energie over hebt voor belangrijkere of leukere dingen.