Angst voor MS
Geplaatst: 11 aug 2023, 18:29
Hi all,
Intussen heb ik sinds drie weken last van ‘rare’ onderarmen. Vanaf de elleboog. Ze voelden als eerst een beetje ‘zwak’ en diezelfde nacht werd ik wakker met gigantisch verkrampte/verdoofde onderarmen. Dit is vervolgens iedere nacht zo doorgegaan. Hier kwamen later ook mijn onderbenen (vanaf de knie) bij. Telkens in paniek wakker. Ook een aantal keer wakker geworden met overal spiertrillingen, maar ook nachten zonder spiertrillingen maar wel strak en ‘dove’ armen. Wel nog kracht en gevoel.
Als ik dan even wakker ben is het wat minder, maar mijn onderarmen blijven zo ‘zwak’ aanvoelen. De gehele dag. Als ik mijn tanden poets dan verzuren ze ook super snel of als ik mes en vork gebruik. Dat zwakke gevoel is erg hinderlijk en eng. Mijn onderbenen zijn overdag een stuk beter, wel een aanwezige tintel in mijn rechteronderbeen en af en toe een soort ‘voorkrampje’. Vooral in rust merk ik die tintel in mijn rechteronderbeen. Maar soms ook totaal geen last van mijn benen. In mijn onderarmen merk ik ook meer in rust (soms is hoe ik lig ook belangrijk), maar ook hoe ik ze gebruik. Als ik wandel met mijn armen naar beneden voelen ze minder verzuurd, heel gek. Als ik in slaap val in een verkeerde positie dan is het weer raak. Als ik helemaal recht lig een stuk minder, maar ook wel wat stijver/dover. Dat rare/zwakke zenuw gevoel blijft 24/7, maar fluctueert dus in of en hoe ik ze gebruik en hoe ik ze positioneer als ik bijvoorbeeld lig in bed of op de bank (soms zelf even het gevoel alsof het helemaal ‘weg’ is, maar dat is dan weer snel verleden tijd).
Als ik mijn kracht test heb ik wel nog kracht, dus dat is gek. Gevoel ook. Maar alles kost veel meer moeite. In mijn benen heb ik naar mijn gevoel nog wel gewoon veel kracht, maar mijn onderarmen voelen stijf aan alsof er zenuwen knel zitten ofzo en daarom ook mijn handen en polsen zwak aanvoelen. Als ik bijvoorbeeld mijn telefoon vasthou om te typen voelt dat echt super vermoeiend. Zeker als ik blijf belasten dan verzuren ze echt helemaal. Dan worden kleine beweginkjes zoals typen ook wat lastiger, maar het lukt wel nog. Gevoel van telefoonbotje. Kan ook niet even ‘lekker’ liggen, want dan voel ik ze. Alsof ze gaan slapen, maar nooit helemaal gevoelloos of krachtloos. Ook als ik in paniek wakker word met die stijve, ‘dove’ onderarmen en onderbenen dan kan ik me nog wel gewoon opdrukken bijvoorbeeld en als ik mezelf prik heb ik ook altijd nog gevoel.
Terugkijkend ben ik al heel lang moe (best wel extreem) en met name ook als het warmer is, maar daarbij gezegd slaap ik ook al heel lang slecht (chronisch slaaptekort) en heb ik stressvolle perioden achter de rug. De klachten met mijn armen en onderbeen zijn wel uit het niets ontstaan voor m’n gevoel.
Mijn huisarts heeft me doorverwezen naar de neuroloog. De neuroloog (die ook met MS patiënten werkt) heeft lichamelijk onderzoek gedaan en zag geen neurologische afwijkingen (goede reflexes, geen spierzwakte etc.) en zegt dat ik aan mijn angst/stress/verkeerd ademhalen moet werken. Geen verder onderzoek nodig gaf hij aan en geen tekenen voor MS/ALS etc.
Toch maak ik me nog zorgen. Wat denken jullie? Afgaan op het advies en uit m’n hoofd zetten?
De afgelopen drie weken sta ik doodsangsten uit. Ik wil de neuroloog graag geloven, maar de symptomen zijn te heftig om het bij wijze van te ‘vergeten’. Wellicht dat jullie me gerust kunnen stellen.
Intussen heb ik sinds drie weken last van ‘rare’ onderarmen. Vanaf de elleboog. Ze voelden als eerst een beetje ‘zwak’ en diezelfde nacht werd ik wakker met gigantisch verkrampte/verdoofde onderarmen. Dit is vervolgens iedere nacht zo doorgegaan. Hier kwamen later ook mijn onderbenen (vanaf de knie) bij. Telkens in paniek wakker. Ook een aantal keer wakker geworden met overal spiertrillingen, maar ook nachten zonder spiertrillingen maar wel strak en ‘dove’ armen. Wel nog kracht en gevoel.
Als ik dan even wakker ben is het wat minder, maar mijn onderarmen blijven zo ‘zwak’ aanvoelen. De gehele dag. Als ik mijn tanden poets dan verzuren ze ook super snel of als ik mes en vork gebruik. Dat zwakke gevoel is erg hinderlijk en eng. Mijn onderbenen zijn overdag een stuk beter, wel een aanwezige tintel in mijn rechteronderbeen en af en toe een soort ‘voorkrampje’. Vooral in rust merk ik die tintel in mijn rechteronderbeen. Maar soms ook totaal geen last van mijn benen. In mijn onderarmen merk ik ook meer in rust (soms is hoe ik lig ook belangrijk), maar ook hoe ik ze gebruik. Als ik wandel met mijn armen naar beneden voelen ze minder verzuurd, heel gek. Als ik in slaap val in een verkeerde positie dan is het weer raak. Als ik helemaal recht lig een stuk minder, maar ook wel wat stijver/dover. Dat rare/zwakke zenuw gevoel blijft 24/7, maar fluctueert dus in of en hoe ik ze gebruik en hoe ik ze positioneer als ik bijvoorbeeld lig in bed of op de bank (soms zelf even het gevoel alsof het helemaal ‘weg’ is, maar dat is dan weer snel verleden tijd).
Als ik mijn kracht test heb ik wel nog kracht, dus dat is gek. Gevoel ook. Maar alles kost veel meer moeite. In mijn benen heb ik naar mijn gevoel nog wel gewoon veel kracht, maar mijn onderarmen voelen stijf aan alsof er zenuwen knel zitten ofzo en daarom ook mijn handen en polsen zwak aanvoelen. Als ik bijvoorbeeld mijn telefoon vasthou om te typen voelt dat echt super vermoeiend. Zeker als ik blijf belasten dan verzuren ze echt helemaal. Dan worden kleine beweginkjes zoals typen ook wat lastiger, maar het lukt wel nog. Gevoel van telefoonbotje. Kan ook niet even ‘lekker’ liggen, want dan voel ik ze. Alsof ze gaan slapen, maar nooit helemaal gevoelloos of krachtloos. Ook als ik in paniek wakker word met die stijve, ‘dove’ onderarmen en onderbenen dan kan ik me nog wel gewoon opdrukken bijvoorbeeld en als ik mezelf prik heb ik ook altijd nog gevoel.
Terugkijkend ben ik al heel lang moe (best wel extreem) en met name ook als het warmer is, maar daarbij gezegd slaap ik ook al heel lang slecht (chronisch slaaptekort) en heb ik stressvolle perioden achter de rug. De klachten met mijn armen en onderbeen zijn wel uit het niets ontstaan voor m’n gevoel.
Mijn huisarts heeft me doorverwezen naar de neuroloog. De neuroloog (die ook met MS patiënten werkt) heeft lichamelijk onderzoek gedaan en zag geen neurologische afwijkingen (goede reflexes, geen spierzwakte etc.) en zegt dat ik aan mijn angst/stress/verkeerd ademhalen moet werken. Geen verder onderzoek nodig gaf hij aan en geen tekenen voor MS/ALS etc.
Toch maak ik me nog zorgen. Wat denken jullie? Afgaan op het advies en uit m’n hoofd zetten?
De afgelopen drie weken sta ik doodsangsten uit. Ik wil de neuroloog graag geloven, maar de symptomen zijn te heftig om het bij wijze van te ‘vergeten’. Wellicht dat jullie me gerust kunnen stellen.